پاورپوینت کامل کنکاشی درباره اهمیت تحولات مصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنکاشی درباره اهمیت تحولات مصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنکاشی درباره اهمیت تحولات مصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنکاشی درباره اهمیت تحولات مصر ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

الحاق در منطقه اتفاق می افتد

مصر بیش از آنچه که تصور می شود، اهمیت دارد. سابقه مدنیت در مصر را تا ۶۰۰۰ سال ذکر کرده اند و در این میان مصر، اگرچه به طور طبیعی با افت و خیزهایی مواجه بوده، در عین حال همواره در کانون توجهات بین المللی قرار داشته است. مصر از منظر تمدنی همواره هم از دیگران تأثیر پذیرفته و هم بر دیگران اثر گذاشته است و از این رو در آن می توان به راحتی رد پای تمدن های چند هزارساله را دید. تأثیر این آمد و شد تمدن در میان مصریان، خلق و خویی است که امروزه از آن به «مدارا» یاد می شود، این البته خصلت هر قوم و ملتی است که ریشه در تاریخ و تمدن ها دارد. چنین مردمی بسیار اهل تحمل هستند ولی زمانی که برمی خیزند، تا به مقصد نرسند نمی نشینند.

«مصر بزرگ» در عین حال محل پیدایش و رشد مذاهب و ادیان و سرزمین بعثت پیامبران الهی بوده است. پیامبران بنی اسرائیل عمدتاً در این سرزمین متولد شده اند که سرگذشت تعدادی از آنان در قرآن کریم ذکر شده و این از اهمیت و برجستگی آنان حکایت می کند.

اسلام در سال ۱۹ هجری و در دوران خلیفه دوم وارد مصر شد و توانست توجه مصریان را به خود جلب کند، ولی تا زمانی که اسلام به دین اکثریت قاطع مصریان تبدیل شود، نزدیک به ۳۰۰ سال طول کشید. تبدیل مصر به یک کشور عرب نیز به قرن چهارم هجری بازمی گردد. با این وجود امروزه در میان کشورهای عربی، مصر «مهمترین» است.

اسلام در مصر با آوا و آوازه «عدالت» وارد شد و با نام «علی بن ابی طالب» علیه السلام توأم گردید و تا امروزه هم اسلام مصریان رنگ و بویی علوی و فاطمی دارد. گفته می شود پس از محمدبن ابی بکر که فرزندخوانده امیرالمؤمنین بود، علی بن محمدبن عبدالله به این سرزمین وارد شد و مردم را به تشیع دعوت کرد. این فرد و فرزندان او تا دوره متوکل، در سرزمین مصر سکونت داشتند و بسیار گرامی شمرده می شدند. فشار بنی العباس به آل ابوطالب در مصر بیش از هر جای دیگر بود. مستنصر که پس از متوکل به خلافت رسید، طی نامه ای خطاب به حاکم عباسی مصر نوشت: «علویان حق مسافرت از شهری به شهر دیگر را ندارند و در هر کجا که باشند کسی حق معامله با آنان را ندارد و هیچ محکمه ای حق ندارد حکمی به سود آنان صادر نماید». در سال ۲۵۲ قمری، در آغازین سال های میلاد حضرت مهدی«عج»، شیعیان مصر به رهبری «جابر ابن ولید مدلجی» قیام کردند و توانستند پس از آزادسازی اسکندریه بر نواحی شمالی و شمال شرقی مصر تسلط یابند، ولی حکومت شان به درازا نکشید و سه سال بعد شیعیان مصر به قیام دیگری بین اسکندریه و برقه به فرماندهی «بغاء اصغر» دست زدند و قیام های دیگری نیز در برخی دیگر از نواحی مصر از سوی آنان به وجود آمد.

افت و خیز حرکت شیعیان در مصر استمرار پیدا کرد تا اینکه فاطمی ها در مصر قدرت را در سال ۲۸۸ به دست گرفتند. در دوره ۲۶۲ ساله فاطمی ها، شیعه در مصر به اوج خود رسید. دانشگاه الازهر بر مبنای فقه شیعی تأسیس شد، آداب و رسوم شیعه گسترش فراوانی یافت و دانشمندان بزرگی نظیر محی الدین ابن عربی، متکلم، عارف، فقیه، ادیب، مفسر و حکیم شیعی زادگاه های خود را به سمت مصر ترک کردند و از این رو مصر در دوره طولانی حکومت فاطمی ها، به محل مباحثه پیرامون حقایق دین تبدیل گردید.

با قدرت گرفتن صلاح الدین ایوبی(۵۶۷ق)، سلسله ایوبیان در مصر شروع شد. ایوبیان بار دیگر سخت گیری علیه شیعیان را از سرگرفتند و تا آخر دوره حکومت این سلسله، شیعیان در تنگنای شدید به سر می بردند. با سقوط ایوبیان، بار دیگر شیعه در مصر نفس راحتی کشید.

در مصر زیارتگاهی به نام «رأس الحسین» وجود دارد. مصریان می گویند، افضل بن امیرالجیوش در دوره حمله صلیبی ها به شام، سر مبارک امام حسین«ع» را از دمشق به قاهره منتقل کرده است. علاوه بر این در مصر زیارتگاه های دیگری منسوب به اهل بیت«ع» وجود دارد که از جمله باید به «رأس زید»، فرزند امام محمد باقر«ع»، بارگاه زینب از نوادگان امام مجتبی«ع»، بارگاه فاطمه النبویه، بارگاه سکینه دختر امام حسین«ع»، دختر امام صادق«ع»، رقیه دختر امام کاظم«ع» و بارگاه سیده نفیسه اشاره کرد.

درباره علاقه وافر مصریان به اهل بیت پیامبر، کتاب های زیادی نوشته شده و بزرگان زیادی بر آن تأکید ورزیده اند. بعضی از این کتاب ها عبارتند از: النجوم الزاهره فی ملوک مصر و قاهره ابن تقری بردی، المواعظ الاعتبار بذکر الخطط و الآثار مقریزی، سفرنامه ناصرخسرو، شیعه در مصر صالح الوردانی، الکامل فی التاریخ ابن اثیر، معجم البلدان یاقوت حموی و تاریخ شیعه علامه محمدحسین مظفر.

مصر از دوره فاطمی ها جنبه مرکزیت مذهبی پیدا کرد. الازهر کانون مهم فقهی، کلامی و ادبی بخش بزرگی از جهان اسلام بود. مصر این موقعیت را تا امروز حفظ کرده است. مصری ها از نظر مشرب کلامی و فقهی به مدارای مذهبی شهره بوده و هستند و از این رو در الازهر همواره کرسی دروس فقهی مختلف از همه مذاهب اسلامی برقرار بوده است و از این نظر همواره در نقطه مقابل حجاز و مدینه شناخته شده است. البته در عین حال ارتباط خاص امروزی الازهر با حکومت تا حد زیادی از قدرت این نهاد کاسته است. در گذشته تعیین ریاست و هیأت امنای الازهر با «شورای علمای الازهر» بود ولی از دوره جمال عبدالناصر نصب شیخ الازهر و رئیس الازهر به دست رئیس جمهور مصر افتاد. یک بار در اواخر ریاست جمهوری مبارک و پس از مرگ «شیخ محمد سید طنطاوی»، علمای الازهر زمزمه ای را مبنی بر انتخاب شیخ توسط شورای علما مطرح کردند ولی مبارک با انتخاب «احمد طیب» تلاش آنان را ناکام کرد.

مصر از منظر ژئوپلتیک هم دارای موقعیت ویژه ای است. این کشور از طریق مدیترانه به اروپا و از طریق دو استان سینای شمالی و سینای جنوبی به آسیا متصل است و کشوری آفریقایی-آسیایی به حساب می آید. در عین حال، اشراف مصر بر دریای سرخ و به خصوص در اختیار داشتن کانال سوئز در کنار اشراف بر بخش وسیعی از مدیترانه به این کشور موقعیت ویژه ای بخشیده است.

مصر از نظر جمعیت (با نزدیک به ۹۰ میلیون نفر) پرجمعیت ترین کشور عرب به حساب می آید و یکی از چند کشور بسیار بزرگ افریقاست و در عین حال مؤثرترین کشور آفریقایی هم به حساب می آید. مصر در عرصه ارتش و نیروی نظامی یکی از چند کشور مقتدر منطقه به حساب می آید. هم جواری مصر با رژیم صهیونیستی حساسیت های امنیتی این کشور را به شدت بالا برده است.

نقش مصر در پرونده فلسطین بسیار حائز اهمیت است. مصر در فاصله سال های ۱۳۲۷ (زمان اعلام موجودیت رژیم غاصب) تا ۱۳۵۰ (زمان آخرین جنگ مصر با صهیونیست ها)، بیشترین نقش را در مبارزه با رژیم صهیونیستی داشت و بعد از سازش ذلت بار انورسادات با این رژیم در کمپ دیوید (۱۳۵۷) مصر نقش محوری در مذاکرات سازش یافت و تا پایان دوره مبارک، کانون رایزنی عربی-غربی درباره فلسطین بود.

امروز هم در بحث فلسطین چشم ها به سمت قاهره دوخته شده است چون همه