پاورپوینت کامل عوامل وحدت آفرین از نگاه قرآن کریم ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عوامل وحدت آفرین از نگاه قرآن کریم ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عوامل وحدت آفرین از نگاه قرآن کریم ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عوامل وحدت آفرین از نگاه قرآن کریم ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

اتّحاد به معنای یکی شدن، در اصل از ریشه «وحد» به مفهوم یکتایی و یگانگی است.(۱) قرآن به مسأله اتّحاد از دیدگاه اجتماعی آن نگریسته و بر اهمّیت اتّحاد میان جهانیان، ادیان، مسلمانان و نهاد خانواده تأکید کرده است و پیوند میان دل های مؤمنان را نوعی تصرّف الهی می شمارد و برای ایجاد و حفظ چنین یگانگی، ارسال پیامبران به همراه شرایع را ضرور می داند و برای برقراری یگانگی و نیز حفظ آن، راه کارهای گوناگونی را پیش بینی کرده که بخشی از آن، جنبه پیش گیری از تفرقه، و بخشی دیگر به درمان آن ناظر است.

۱. توجه به نقاط مشترک: مخاطبان دعوت به یگانگی، نقاط مشترکی دارند که قرآن بر این نقاط، انگشت گذاشته و آنان را به یگانه شدن بر محور آن ها فراخوانده است. تأکید بر این که انسان ها همه از خاک آفریده شده(حج/ ۵) یا از یک پدر و مادر زاده شده اند(حجرات/ ۱۳) و این که کرامت انسانی به همه انسانها متعلق بوده [و رنگ و نژاد در آن تأثیر ندارد](اسراء/ ۷۰) توجه دادن به این نقاط مشترک در یگانگی جهانی است. دعوت از پیروان ادیان آسمانی و اهل کتاب به نقاط مشترک عقیدتی (آل عمران/۶۴) نیز بدین سبب انجام گرفته است.

۲. چنگ زدن به ریسمان الهی: قرآن کریم در صریح ترین آیه خود، در دعوت به اتّحاد، تمام مؤمنان را به چنگ زدن به ریسمان الهی و پرهیز از تفرقه خوانده است: «وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا»(۲) و نیز در آیات ۱۴۶ و ۱۷۵ نساء و ۱۰۱ آل عمران از تمسّک جستن به خداوند، سخن به میان آورده است. در این که مقصود از ریسمان الهی چیست، مفسرّان اختلاف دارند. قرآن، کتاب و سنّت، دین الهی، اطاعت خداوند، توحید خالص، ولایت اهل بیت(ع) و جماعت، وجوهی است که در تفسیر آن گفته شده است. برخی نیز مفهوم حبل اللَّه را شامل همه این معانی دانسته اند.(۳) با این حال، به نظر می رسد که نزدیک ترین تفسیر برای این واژه، دیدگاه نخست یعنی قرآن است؛ چنان که در روایتی از رسول اکرم(ص) قرآن؛ ریسمان الهی کشیده شده میان آسمان و زمین معرّفی شده است: کتاب اللّه هو حبل اللّه الممدود من السّماء إلی الأرض.(۴) معرفی قرآن به صورت ثقل اکبر در روایت معروف ثقلین(۵) نیز مؤید این مدّعا است؛ چنان که قرآن، خود از مؤمنان خواسته است تا در منازعات و اختلافات خود، به خداوند رجوع کنند: «فَإِن تَنازَعْتُمْ فِی شَی ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّه»(۶) و این رجوع الی اللّه در روایت حضرت امیر(ع) به رجوع به قرآن تشبیه شده است؛ بنابراین، قرآن افزون بر آن که می تواند در نقش محور یگانگی، ایجاد کننده آن باشد می تواند در رویکرد اختلافات، یگانگی پیشین را نیز اعاده کند. چنین نقشی برای قرآن بدان سبب است که افزون بر دعوت همگان به یگانگی و بر حذر داشتنشان از تفرقه، نظام عقیدتی، اخلاقی و عملی منسجم و هماهنگی را ترسیم می کند که هر کس بدان رجوع کند، ناخود آگاه خود را با میلیون ها پیرو قرآن یگانه می یابد.

۳. مراجعه به سنّت پیامبر(ص): افزون بر آن که قرآن، وجود پیامبر(ص) را محوری برای همبستگی و یگانگی مسلمانان می شناسد(آل عمران/ ۱۵۹)، مراجعه به سنت حضرت را نیز راه کارهایی برای ایجاد و حفظ یگانگی معرفی کرده است: «فَإِن تَنازَعْتُمْ فِی شَی ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّهِ وَالرَّسُول».(۷) بازگرداندن به رسول در روایت حضرت امیر(ع) به مراجعه به سنّت پیامبر تفسیر شده است. پیامبر(ص) با توجه به عهده دار بودن سِمَت شرح و تبیین قرآن در کنار مقام رسالت(نحل/ ۴۴)، افزون بر آن که خود می تواند برطرف کننده منازعات و مشاجرات باشد و بدین سبب پذیرش داوری وی مورد تأکید قرآن است(نساء/ ۶۵)، سنّت حضرت به صورت شارح قرآن می تواند ابهامات و اشتباهات در فهم قرآن را که خود ممکن است زمینه ساز پراکندگی باشد، برطرف کند؛ چنان که حضرت امیر(ع) برای نشان دادن اشتباه خوارج در کج فهمی از آیه «إِنِ الْحُکمُ إِلَّا لِلَّه»(۸) از ابن عباس می خواهد که با سنّت با آنان به محاجّه بپردازد.(۹)

۴. مراجعه به اهل بیت(ع): قرآن از امامان اهل بیت(ع) با عنوان «أُولی الأمر» یاد کرده و اطاعت آنان را در جهت اطاعت خدا و رسول و سخن آنان را حجّت دانسته است: «أَطِیعُواْ اللَّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الْأَمْرِ مِنکم»(۱۰) بدین سبب از مسلمانان خواسته است تا در موارد اختلاف میان خود یا فهم دین، به آنان مراجعه کنند: «وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَی الرَّسُولِ وَإِلَی أُوْلِی الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِینَ یسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُم»(۱۱) و یکی از عوامل معرفی اهل بیت در جایگاه ثقل اصغر در روایت ثقلین از سوی پیامبر(ص) نقش مؤثر آنان در ایجاد و حفظ یگانگی بوده است؛ چنان که هشام بن حکم در حضور امام صادق(ع) در مناظره ای با مرد شامی، ضرورت وجود امام را براساس ناکافی بودن قرآن و سنّت در رفع اختلافات ثابت کرد.(۱۲) در برخی از روایات، مقصود از ریسمان مردمی در آیه «… إِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاس»(۱۳) علی(ع) یا امامان(ع) معرفی شده است.(۱۴)

۵. امر به معروف و نهی از منکر: قرآن، پس از فراخوانی مسلمانان به چنگ زدن به ریسمان الهی و پرهیز از تفرقه، از آنان می خواهد که به انجام امر به معروف و نهی از منکر قیام کنند: «وَلْتَکن مِّنکمْ أُمَّهٌ یدْعُونَ إِلَی الْخَیرِ وَیأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَینْهَوْنَ عَنِ الْمُنکر»(۱۵) و بی درنگ، به آنان هشدار می دهد که به سان پیروان ادیان پیشین که در دینشان دچار چند دستگی شده اند، پراکنده نشوند:(۱۶) «وَلَا تَکونُواْ کالَّذِینَ تَفَرَّقُوا»(۱۷)

این امر نشان می دهد که امر به معروف و نهی از منکر، نقش ویژه ای در برقراری اتّحاد و نیز جلوگیری از تفرقه ایفا می کند. برخی مفسران، این نقش را چنین تبیین کرده اند که اعتصام به حبل اللّه، امّت را به مثابه جان قرار