پاورپوینت کامل خاطرات جنگ به روایت تصویر ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاطرات جنگ به روایت تصویر ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاطرات جنگ به روایت تصویر ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاطرات جنگ به روایت تصویر ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

مرحله اول و دوم عملیات کربلای یک انجام شده بود. بچه ها از دل شب اول یکریز جنگیده بودند تا بالاخره دشمن را از شهر مهران بیرون تاراندند. دو شب و یک روز از عملیات گذشته بود، بچه ها در دل شهر جا خوش کرده بودند و خستگی در می کردند. نزدیکی های غروب بود که به برو بچه های مشهد (تیپ ۲۱ امام رضا«ع») ملحق شدم.

آنزمان رژیم صدام پس از ناکامی در بازپس گیری فاو و برای جلوگیری از حملات گسترده ایران، در یک استراتژی جدید اقدام به انجام چند حمله کرده بود که در این میان شهر مهران را به تصرف در آورد تا با هیاهو آن را به رخ جهانیان بکشد. عملیات در مرحله اول آنچنان سهمگین و غافلگیرکننده انجام شد، که شاید بتوان گفت عملیات کربلای ۱ با توجه به محدودیت زمان در طراحی و تصمیم گیری و وضعیت خاص منطقه در طول جنگ از بهترین و موفقترین عملیات ها بود. برای اجرای این طرح عملیات به بیش از ۳۰ گردان نیروی زمینی نیاز داشت اما این توان آماده نبود، اما امام فرموده بود: «قضیه مهران باید بسرعت حل شود.»

برای بچه ها باور اینکه با کمترین تلفات توانسته بودند، دشمن را با وجود استحکامات زیاد شهر تقریباً متلاشی کنند، کمی عجیب به نظر می رسید.

در عکس، برادر رزمنده ای که در اثر اصابت ترکش مجروح شده است، بعد از بستن زخمش توسط امدادگر، حاضر نشد به عقب برود و از این بابت بسیار خوشحال بود. دوربینم را که در آوردم، زیر رگبارِ تکه های بامزه بچه های گروه با لهجه شیرین مشهدی قرار گرفتم. دوربینم را به طرف دوست نوجوانی که ترکش خورده بود گرفتم. صورتش از خجالت گل انداخت و توانستم شیرینی این لحظه را با لبخند زیبایش در دوربینم ثبت کنم. گفتم: زخم دستت؟…خندید. خنده ای فارغ از تمام زخم ها و دردهای زمینی… و یک دم فکر کردم که این دست های کوچک، سال هاست که حیثیت مرگ را به بازی گرفته اند… قبضه آرپی جی اش را به درخت تکیه داده بود، دم به دم هم نیم نگاهی به آن می انداخت، انگار با این نگاه ها می خواست بگوید، حالا حالاها اسیر منی، و افق های دوردست در انتظار ماست… آتش اشتیاق در کنار بچه ها بودن و به رزم و عزم اندیشیدن در نگاهش زبانه می کشید، چه کسی جرئت داشت، به واسطه این جراحت