پاورپوینت کامل درباره علی بن ابی طالب علیه السلام به روایت ابن ابی الحدید معتزلی ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره علی بن ابی طالب علیه السلام به روایت ابن ابی الحدید معتزلی ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره علی بن ابی طالب علیه السلام به روایت ابن ابی الحدید معتزلی ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره علی بن ابی طالب علیه السلام به روایت ابن ابی الحدید معتزلی ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

شخصیت جامع مولای موحدان و امیر عارفان، حضرت علی بن ابیطالب «ع» که به موازات نور وحیانی رسول اکرم «ص» دربردارنده کلمه جامع الهی بود؛ همواره مورد تکریم اندیشوران و صاحبنظران مسلمان و غیرمسلمان بوده است. گرچه پرداختن به فضایل و کمالات روحانی آن اسوه عدالت و پارسایی محدود به زمان خاصی نیست، اما تجلی ولایت ناب آن حضرت در ماه شریف رجب که به یمن میلاد مسعود علوی به «شهر الولایه» مشهور است، مجال مناسبی برای تبیین حقایق ولایت آن حضرت به شمار می رود. مطلب پیش رو شرح برخی از احادیث نبوی «ص» در تجلیل فضایل امیرمؤمنان در جلد نهم شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید معتزلی از زبان شیوای حضرت آیت الله جوادی آملی است.

اختصاص فضایل حقیقی حضرت امیر «ع» در بیان نورانی رسول اکرم «ص»

ابن أبی الحدید در همان جلد نهم، صفحه ۱۶۶ فرمود: وَ اعلَمْ أنَّ اَمیرَالمُؤمِنینْ (عَلَیهٍِ السَّلام) لُو فَخَرَ بِنَفسِهِ وَ بالَغَ فِی تَعدیدِ مَناقِبِهِ وَ فضایلهِ وَ فَصاحَتِهِ الَّتِی آتاهُ اللهُ تَعالی إیاهُ وَ اختَصَّهُ بِهَا فَساعَدَهُ عَلی ذلِک فُصَحاءُ العَرَبِ کافَّه لَمْ یبلُغُوا إلی مِعشارِ مَا نَطَقَ بِهِ الرَّسُولُ الصّادِقْ (صَلَواتُ اللهُ عَلِیهِمْ اَجمَعین). فرمود: اگر دیگران هر چه بخواهند درباره علی بن ابی طالب، از فضایل او بگویند؛ یک دهم آنچه که پیغمبر فرمود نمی توانند! برای اینکه نمی دانند چه بگویند! مِعشار آنچه که پیغمبر فرمود؛ اینها یا مثلاً می خواهند بگویند که، تنور را آتش کرده، خودش در کنار تنور ایستاده، و بیوه زن را رعایت کرده، یتیم را رعایت کرده؛ همین است دیگر! آنی که درباره امیرالمؤمنین می گویند، این است؛ خُب خیلی از شاگردان امیرالمؤمنین به اینجا رسیده اند.

اوج و حَضیض فضایل امیرمؤمنان «ع»

یا یک قدری بالاتر، که علی بن ابی طالب «ع» عِندَ الشَّهادِه گفت: فُزتُ وَ رَبِّ الکعبِه.۱ خُب این را شما نگاه کنید، شاگردان علی بن ابی طالب که این چیزها را از آن حضرت یاد گرفتند، قبل از علی بن ابی طالب، هنگام شهادت همین حرف را زدند. اینها که علی نمی شود! اگر رسیدیم به جایی که بگوید: سَلُونِی قَبلَ اَنْ تَفقِدُونِی، فِإنّی بِطُرُقِ السَّماءِ أعلَمْ مِنّی بِطُرُقِ الأرضْ،۲ و این حرف را هیچ کس نمی گوید، مگر اینکه رسوا بشود؛ همین است! این علی در جهان مخلوق مظهر لیسَ کمِثلِهِ شَیء است. تا حال کسی نیامده، بالاخره بگوید: از آسمان و زمین، هر چی می خواهید؛ من می دانم! هیچ کس چنین ادعایی نکرده است. علی را باید آنجاها جست و جو کرد. فُزتُ وَ رَبُّ الکعبِه را خُب شما بنگرید، شاگردان او… [البتّه از خود آن حضرت یاد گرفتند]؛ شاگردان او عِندَ الشَّهادَه، قبل از شهادت امیرالمؤمنین همین حرف را زدند. حالا نان و خرما بردن، و زنبیل کشی کردن، و عِندَ الشَّهادِه فُزتُ وَ رَبِّ الکعبِه گفتن مال شاگردان نازل آن حضرت است.

فرمود: اینها هرچه جمع بشوند که نمی توانند عُشر آنچه که پیغمبر «ص» درباره حضرت امیر گفته، بگویند. خود حضرت فرمود: اینجاها من را جست و جو نمی کنید که! فِإنّی بِطُرُقِ السَّماءِ أعلَمْ مِنّی بِطُرُقِ الأرضْ. این هم جزو معجزات آن حضرت است. فرمود: این حرف را غیر از من هر کس گفت، رسوا می شود؛ و همین طور هم شد. چند نفر رفتند چنین ادّعایی بکنند، رسوا شدند. شما چه کسی را نشان دارید در جمع همه علما بگوید هر چه بخواهید از من بپرسید! لذا فرمود: آنچه که وجود مبارک پیغمبر «ص» درباره علی«ع» گفت؛ دیگران هر چه بگویند، مِعشار آن نمی شود.

پیمان خدای سبحان با پیامبر اکرم «ص» درباره حضرت امیر «ع»

خبر سوّم آن است که: إنَّ اللهَ عَهَدَ إلَی فِی عَلی عَهداً فَقُلْتُ یا رَب بَینهُ لِی. می گوید: ذات أقدس إله پیمانی درباره علی بن ابی طالب با من بسته و در میان گذاشته. عرض کردم: خدایا! آن پیمان چیست؟ فرمود: اِسمَعْ! إنَّ عَلِیاً رایهُ الهُدی وَ اِمامُ اُولیائِی وَ نُورُ مَنْ اَطاعَنِی وَ هُوَ الکلِمَهُ الَّتِی اَلزَمتُهَا المُتَّقینْ. مَنْ اَحَبَّهُ فَقَدْ اَحَبَّنِی، وَ مَنْ اَطاعَهُ فَقَدْ اَطاعَنِی، فَبَشِّرهُ بِذلِک، فَقُلْتُ قَدْ بَشَّرْتُهُ یا رَب. فَقَالَ أنَا عَبدُ اللهِ فِی قَبضَتِهِ فَإنْ یعَذِّبنِی فَبِذُنُوبِی لَمْ یظلِمْ شِیئاً وَ إنْ یتِمَّ لِی مَا وَعَدَنِی وَ هُوَ اُولی وَ قَدْ دَعَوتُ لَهُ فَقُلْتُ: اَللّهُمَّ اَجِلْ قَلبَهُ وَ اجعَلْ رَبیعَهُ الإیمانَ بِک. قَالَ: قَدْ فَعَلْتُ ذلِک غِیرَ اَنّی مُختَصَّهُ بِشِیءٍ مِنَ البَلاء لَمْ اَختَصْ بِهِ اَحَداً مِنْ اُولِیائی.

عرض کردم: یا الله! آن عهدی که شما با من درباره حضرت امیر بستی، چیست؟ فرمود: گوش بده! علی پرچم هدایت است، علی امام اولیای من و نور کسی است که من را اطاعت کرده. این کلمه ای است که من این کلمه را لازم مردان با تقوا قرار دادم.( اَلزَمَهُمْ کلِمَهَ التَّقوی۳ که در قرآن است)، فرمود: این کلمه ای است که من این کلمه را لازم مردم باتقوا قرار دادم. هر کس او را دوست داشته باشد، من را دوست دارد. هر کس علی را اطاعت کند، من را اطاعت کرده است؛ یعنی خدای سبحان را. علی را به این فضایل بشارت بده؛ وجود مبارک پیغمبر«ص» می گوید: من علی را بشارت دادم؛ قَدْ بَشَّرتُهُ یا رَب، من به علی این حرف ها را گفتم؛ و علی در جواب اینها، گفت: أنَا عَبدُ اللهِ فِی قَبضَتِهِ. من بنده او و در اختیار اویم. اگر بخواهد من را عذاب کند که به وسیله گناهان من است؛ فَإنْ یعَذِّبنِی بِذُنُوبِی لَمْ یظلِمْ شِیئاً. و اگر خواست آن وعده هایی که داده است، اتمام بکند؛ این لطف و کرم اوست. وجود مبارک پیغمبر می فرماید: من برای علی دعا کردم. گفتم: خدایا! قلبش را روشن بکن، جلا بده. ربیع او را ایمان قرار بده؛ آن شکوفایی اش را، آن رشد و بالندگی اش را ایمان قرار بده؛ ایمان به تو. خدای سبحان فرمود: من هم این کار را کردم. این گفتمانی است بین خدا و پیغمبرش درباره علی.

دشواری امتحان امیرمؤمنان «ع»، و مظلومیت آن حضرت

بعد هم می فرماید: من او را به امتحان سختی مبتلا می کنم که کسی به آن سختی امتحان نشده؛ و همین طور هم شد. چون اوّل مظلوم، وجود مبارک امیرالمؤمنین است. در نهج البلاغه دارد که من از روزی مظلوم شدم که رسول خدا رحلت کرد: مَا زِلْتُ مَظلُومَاً مُنْذُ قُبِضَ بِرَسُولِ الله.۴

بعد فرمود: الآن بالاخره قسمت مهّم خاورمیانه، یعنی شرق حجاز، غرب حجاز…؛ آن روز خاورمیانه همین مقدار بود دیگر که الآن به صورت ۵۰ دولت اسلامی است، ۵۰ کشور است. از آن بخش آسیای مرکزی شروع کرده تا قلب فرانسه؛ همه اینها در اختیار علی بن ابی طالب بود. چون فتوحات ایران و روم، غرب و شرق را به حجاز منتقل کرد. وجود مبارک علی بن ابی طالب که حاکم حجاز نبود! امپَراطوری ایران تسلیم شده بود، امپَراطوری روم تسلیم شده بود؛ از طرفی برای آذربایجان و امثال آذربایجان والی می فرستاد، از یک طرف هم برای مصر و مردم آن سرزمین. آن قسمت های مصر و مراکش و تونس، همه اینهایی که الان هر کدام برای خودشان یک دولت مستقل و کشور جدایی هستند، آن روز همه زیرمجموعه یک حکومت بود.

وجود مبارک حضرت امیر که حاکم این بخش وسیع از سرزمین بود که الآن ۵۰ دولت و کشور شده است، فرمود: فرق من با حکام دنیا این است که: قَدْ اَصْبَحْتُ اَخافُ ظُلْمَ رَعیتّی وَ قَدْ اَصْبَحَتِ الاُمَمْ تَخافُ ظُلْمَ رُعاتُهَا.۵ فرق من با حکام دیگر این است که همه جا مردم می ترسند که حکام، ظلم بکنند؛ من می ترسم مردم به من ظلم بکنند. فرق من این است. این است که خدا فرم