پاورپوینت کامل واکاوی تحولات انقلاب مردم بحرین ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل واکاوی تحولات انقلاب مردم بحرین ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واکاوی تحولات انقلاب مردم بحرین ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل واکاوی تحولات انقلاب مردم بحرین ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

مجمع الجزایر بحرین مشتمل بر ۳۳ جزیره سنگ آهکی با مساحتی بالغ بر ۶۲۲ کیلومتر مربع می باشد که بزرگ ترین و اصلی ترین آنها جزیره بحرین است. این جزایر در بخش جنوبی خلیج فارس، در دهانه خلیج سیلوا، میان احسا در عربستان سعودی و قطر واقع شده است(۱).

بر اساس آخرین سر شماری ها جمعیت بحرین حدود یک میلیون نفر است. بحرین از ۱۶۰۰ سال پیش تا همین ۴۰ سال قبل، جزو امپراتوری ایران بود، ضعف دولت مرکزی در ایران که با ورود دولت های اروپایی به ویژه پرتغال و انگلیس به خلیج فارس همراه شد، همراه با تداوم گرفتاری و دلمشغولی های حکومتگران قاجار در برخوردهای سیاسی و نظامی با دولت های روسیه و انگلستان و نیز مدعیان داخلی تاج و تخت از یک سو و فقدان کشتی های جنگی و نیروی دریایی، باعث تضعیف تسلط ایران بر سواحل آبها و جزایر خلیج فارس گردید و فرصت تجاوز را برای شیوخ قبایل عرب فراهم آورد.

با برقراری حکومت دست نشانده در بحرین از طرف انگلیسی ها و امضای قراردادهای دوجانبه بین انگلستان و شیوخ منطقه، انگلستان در سال ۱۹۰۶ میلادی( ۱۲۸۵ شمسی)، برای اولین بار رسما منکر حق حاکمیت و مالکیت ایران بر بحرین شد و شیخ بحرین را به «صاحب البحرین» ملقب ساخت. وقوع جنگ جهانی اول و دوم به سلطه انگلیس در منطقه و تقویت حکومت های دست نشانده این کشور در منطقه، به ویژه بحرین کمک کرد(۲) و زمینه را برای حضور قدرت های فرامنطقه ای در خلیج فارس فراهم کرد.

وابستگی حاکمیت بحرین به انگلیس درکنار حمایت عربستان از این کشور مانع از تحقق تلاش های ایران در برقراری حاکمیت خود در مجمع الجزایر بحرین شد. «در ۴ ژانویه ۱۹۶۹ ( ۱۴ دی ماه ۱۳۴۷)، محمدرضا شاه پهلوی در اظهارنظری غیرمنتظره در دهلی نو گفت: «اگر مردم بحرین تمایلی برای پیوستن به ایران نداشته باشند، دولت ایران در باره ادعای ارضی خود نسبت به آن سرزمین پافشاری نخواهد کرد و خواست ساکنان آنجا را مشروط بر آنکه مورد شناسایی بین المللی قرار گیرد، می پذیرد!».

در منازعه طولانی بین ایران و انگلیس بر سر مالکیت و حاکمیت مجمع الجزایر بحرین، این اولین بار بود که بالاترین مقام رسمی ایران با صراحت اعلام می کرد که ایران از حقوق خود نسبت به بحرین چشم پوشی می کند. اما نکته مهم اعلان انصراف ناگهانی و سریع حکومت ایران از دعاوی تاریخی خود نسبت به بحرین، آن هم در آستانه خروج نیروهای انگلیسی از منطقه خلیج فارس است»(۳).

به منظور انجام نظرخواهی در فروردین ۱۳۴۹، نماینده سازمان ملل به جای همه پرسی، با چند تن از بزرگان بحرین به گونه ای از پیش تعیین شده، ملاقات کرد و نظر این چند نفر را درباره استقلال بحرین به منزله نتیجه همه پرسی اعلام کرد. این گزارش ساختگی که بر اثر تبانی با حاکمان وقت و دولت انگلستان صورت گرفته بود، در ۲۱/۲/۱۳۴۹ در شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح گردید و به اتفاق آرا به تصویب رسید(۴) و بحرین در تاریخ ۲۲ مرداد ۱۳۵۰ رسما استقلال خود را اعلام کرد و حکومت در دست آل خلیفه جنبه رسمی پیدا کرد و مورد شناسایی بین المللی قرار گرفت.

با شکل گیری قیام های مردمی درسایه بیداری اسلامی درکشورهای مختلف عربی، به تدریج بحرین هم با جنبش و قیام مردمی روبه رو شد. در دوشنبه ۲۵ بهمن ۸۹ نخستین روز از اعتراض های فراگیر مردمی علیه دولت بحرین آغاز شد که همچنان نیز ادامه دارد.

در ادامه به بررسی مهم ترین دلایل قیام مردم بحرین می پردازیم:

الف: سیستم سیاسی استبدادی

همچون اکثریت کشورهای عربی منطقه، نظام سیاسی بحرین پادشاهی استبدادی است و ماهیتی اقتدارگرایانه و قبیله ای دارد. رهبران این کشورها اختیاراتی مافوق قانون اساسی دارند و در مقابل اختیارات و وظایفشان نیازی به پاسخگویی به مردم و نمایندگان نمی بینند(۵).

طبق بند «ب» ماده یک قانون اساسی، حاکم و رئیس کشور بحرین، « شیخ حمد بن عیسی آل خلیفه » و حکومت در خانواده وی موروثی است و فرزند بزرگ امیر به عنوان جانشین وی تعیین می شود. حکومت بحرین از زمان حاکمیت قبیله ای آل خلیفه به صورت حکومت مطلقه استبدادی اداره می شود و شیخ بحرین، حاکم مطالق العنان این سرزمین محسوب و اوامر وی چه مجلس شورای ملی دایر و یا تعطیل باشد، در حکم قانون و برای همگان لازم الاجراست. شیخ بحرین به عنوان امیر و حاکم بالاترین مرجع قانونی و تصمیم گیری در بحرین است و اوست که نخست وزیر و حتی اعضای کابینه را تعیین می کند و لوایح دولت را به تصویب نهایی می رساند. امیر بحرین حق نصب و یا عزل و برکناری هر مقام مملکتی را در بحرین دارد و در مقابل هیچ دستگاه و مقامی هم مسئول و پاسخگو نیست. او حتی طبق ماده ۶۵ قانون اساسی می تواند مجلس را منحل کند(۶). به علت ماهیت استبدادی نظام سیاسی بحرین است که مبارزه با استبداد در منشور تمام گروه های سیاسی مخالف حکومت در بحرین آمده است.

ب: تبعیض و عدم مشروعیت سیاسی

مشروعیت سیاسی آل خلیفه در بحرین برای بسیاری از مردم این کشور محل تردید جدی است. خاندان آل خلیفه بحرینی نیستند، بلکه از اقلیت سنی مذهب مهاجری هستند که در پی اختلافات مذهبی با قبله بنی کعب در زمان ریاست شیخ نصرالله خان بر بحرین از کویت وارد بحرین شدند(۷). سلطه خاندان آل خلیفه در بحرین منجر به اشغال اکثر مناصب سیاسی و کانون های اقتصادی این کشور توسط آل خلیفه، یعنی خانواده حاکم شده است. این خانواده از مزایا و امتیازات خاصی برخوردار است که از آن جمله می توان به حقوق ماهیانه و مادام العمر برای همه اعضای خانواده سلطنتی، معافیت از پرداخت مالیات وهزینه خدمات دولتی مانند برق و آب، اعطای بخش زیادی از اراضی زراعی و پست های کلیدی شورای وزیران اشاره کرد.

علاوه بر این، بافت سنی و خاندانی حاکمیت در بحرین مانع از دستیابی شیعیان این کشور به حقوق خود شده است. بسیاری از محققان، جمعیت شیعه این کشور را اکثریتی فراموش شده و یا شهروندان درجه دو می دانند. بر اساس آخرین سر شماری ها جمعیت بحرین حدود یک میلیون نفر است که اکثریت قریب به اتفاق آن را شیعیان تشکیل می دهند. تنش بین شیعیان و خاندان حاکم در این کشور همزمان با تلاش آل خلیفه برای تغییر موازنه به نفع اهل تسنن شدت گرفته است.

حاکمیت در بحرین در سال های اخیر تلاش کرده است تا با پذیرش مهاجران خارجی به عنوان اتباع بحرینی بر جمعیت کشور افزوده و ترکیب جمعیتی را به ضرر اکثریت شیعه تغییر دهد. تلاش برای تغییر موازنه بین گروه های سیاسی در بحرین همراه با تبعیض در اعطای امتیازات و توزیع منابع بر وسعت و دامنه قیام مردمی در بحرین افزوده است. با وجود مشارکت احزاب شیعی در انتخابات پارلمانی و کسب برخی کرسی ها، همواره این احساس در شیعیان بحرین وجود دارد که آنها از شرکت جدی و تأثیرگذار در ساختار قدرت محرومند و توزیع کرسی های پارلمانی در مناطق شیعی و سنی بحرین به گونه ای است که شیعیان در شرایط کنونی هیچ گاه نمی توانند بیش از ۱۸ کرسی از مجموع ۴۰ کرسی پارلمان و اکثریت را در این مجلس از آن خود کنند. علاوه بر این براساس گزارش سال ۲۰۰۳ مرکز حقوق بشر بحرین، از ۵۷۲ منصب عمومی و عالی، تنها ۱۰۱ منصب یعنی ۱۸ درصد و از ۴۷ منصب عالی در حد وزیر و مدیرکل، فقط ۱۰ منصب ( ۲۱ درصد) به شیعیان تعلق دارد. شیعیان در این نظام به هیچ وجه نمی توانند عهده دار مناصب عالی حکومتی مانند وزارت دفاع، خارجه، دادگستری و کشور شوند.(۸)

ج: وابستگی حاکمیت سیاسی به ایالات متحده و عربستان

با خروج بریتانیا از منطقه و موجودیت دولت جدید بحرین، دولت آمریکا خود را نیازمند توافقی رسمی برای تثبیت و گسترش استفاده از امکانات موجود بحرین می دید، لذا در دسامبر ۱۹۷۱، آذر ۱۳۵۰ شمسی قراردادی در این زمینه به امضای دولت جدید بحرین رساند و همین مسئله عامل گسترش تبلیغات علیه حضور نظامی آمریکا از سوی ناراضیان بحرینی شد. حمایت آمریکا از رژیم اشغالگر قدس در جنگ اکتبر ۱۹۷۳ موج جدیدی از اعتراضات را علیه ادامه حضور آمریکا در منطقه به وجود آورد، با این حال شیخ عیسی بن سلمان آل خلیفه، حاکم وقت بحرین به آمریکا اجازه داد تا در آنجا پایگاه دریایی به وجود آورد(۹).

موقعیت خاص جغرافیایی بحرین، این کشور را در کانون توجه آمریکا قرار داده است. در حال حاضر مهم ترین پایگاه دریایی آمریکا در حد فاصل قاره آفریقا تا شرق آسیا در بحرین قرار دارد. این عامل به اهمیت کشور کوچک بحرین نزد آمریکاییان افزوده و سبب شده است تا سرنوشت مردم این کشور به منافع و سلطه جویی های آمریکا و استراتژی های نظامی آنان پیوند زده شود.

علاوه بر این عربستان سعودی نیز برای خود نقش زیادی در بحرین تعریف کرده است که سابقه آن به سال های نخستین حاکمیت آل خلیفه در بحرین و تشکیل شرکت های منطقه ای برای استخراج نفت در خلیج فارس و همچنین اتحادیه منطقه ای متشکل از کشورهای عربی منطقه می رسد. عربستان سعودی در سال ۱۹۹۴ (۱۳۷۲ شمسی) نیروهای خود را به بحرین فرستاد تا سلسله آل خلیفه را طی دوره قبلی تظاهرات بر ضد حکومت خودکامه آن تقویت کند. سالیان درازی است که سعودی ها از رژیم بحرین از طریق دادن نفت آزاد و تامین بودجه آن حمایت کرده اند.

عربستان خود را عضو اصلی و برادر بزرگ کشورهای عربی