پاورپوینت کامل حیات جاوید در آئینه معارف جعفری ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حیات جاوید در آئینه معارف جعفری ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حیات جاوید در آئینه معارف جعفری ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حیات جاوید در آئینه معارف جعفری ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

بی شک جاودانگی معارف ناب قرآن کریم و سیره و سنت حسنه معصومین(ع) وامدار گنجینه گرانبهای جعفری و تلاش و مجاهدات پیگیر رئیس مذهب تشیع، حضرت امام جعفر صادق (ع) است.

حضرت آیت الله جوادی آملی در مطلب پیش رو، انسان شناسی در اندیشه های نورانی امام صادق (ع) را مورد پژوهش قرار داده اند.

آموختن صدق در گفتار، متجلی در اندیشه امام صادق (ع)

امام صادق (ع) گذشته از مزایای عامه امامت و ولایت، ویژگی خاصی دارند و همانند هر یک از ائمه (ع) مظهر نامی مخصوص از اسماء حُسنای حقند. حضرتش که به صادق ملقب شد، انسان ها را به فراگیری صدق دعوت می کند و چنین می گوید: تَعَلَّمُوا الصِّدقْ قَبلَ الحَدیث.(۱) قبل از سخن گفتن، ادب صداقت را بیاموزید. خواه سخن مربوط به امور نظری باشد، حق بگویید، خواه مربوط به امور عملی باشد، صادق باشید. تا انسان میزان صدق نشد، به صداقت آگاه نیست و وقتی به صداقت آگاه نشد، معیار سخن در اختیار او نیست. نه می تواند سخن بگوید، نه می تواند سخن سخنوران را بسنجد، زیرا معیار سخن، صدق است و این صدق با جان انسان صادق عجین است و تا روح صادق نبود، هرگز انسان میزان سخن نخواهد داشت؛ تَعَلَّمُوا الصِّدقْ قَبلَ الحَدِیثْ.

عقل، تنها محور تشخیص حق

و این صدق چون همان حق است و تنها محور تشخیص حق، عقل است، حضرتش ما را به تعیین محور صدق که عقل است فرا می خواند و می فرماید: دُعامَهُ الإنسانِ اَلعَقلْ؛(۲) یعنی زیر بنای حیات انسان، اندیشه است. اگر در مباحث نظری گفته اند: «ای برادر! تو همه اندیشه ای»، در مسائل عملی نیز گفته اند که: « ای برادر! تو همه اراده و نیتی». انسان باید خوب بفهمد و به فهمیده ها خوب عمل کند. لذا امام ششم (ع)، هم ستون اندیشه را عقل می دانند و هم ستون عمل را عقل می دانهد که عقل چیزی است که بِهِ یعبَدُ الرَّحمن وَ یکتَسَبُ الجِنانْ.(۳)

و این امامان، عقل منفصل امت اسلامی اند که در زیارت جامعه به پیشگاه آنان عرض می کنیم: بِکمْ یعبَدُ الرَّحمن.(۴) اگر عقل هر انسانی معیار عبادت اوست، امامان معصوم (ع) عقل امّت اسلامی اند و اگر امّت اسلامی توفیق عبادت دارد، در پرتو ارتباط با امامان است که بِهِمْ یعبَدُ الرَّحمنْ.

روح انسان، اساس هستی اوست

و آن گاه برای این که انسان هم در بُعد نظر عاقلی نیرومند و هم در بُعد عمل صاحب اراده ای قوی باشد، به همه ما آموخت: اَصلُ المَرءِ لُبُّهُ(۵) یعنی انسان مرکب از دو حقیقت همسان به نام جسم و روح نیست و بیش از یک حقیقت ندارد که اصلش روح و فرعش بدن است: اَصلُ المَرءِ لُبُّهُ وَ مَا ضَعُفَ بَدَنٌ عَمّا قَوِیتْ عَلَیهِ النِیه.(۶) یعنی اگر روح تصمیم گرفت، بدن اظهار ضعف نمی کند. ممکن نیست روح اراده نیرومند داشته باشد و بدن در پیکار در بماند! اظهار ضعف بدن محصول ضعف اراده روح است و چنین نیست که بدن در تصمیم گیری، همتای روح نقش مؤثر داشته باشد! این از غُرر روایات ماست که فرمود: مَا ضَعُفَ بَدَنٌ عَمّا قَوِیتْ عَلَیهِ النِیه. اگر اراده یک ملتی مستحکم شد، هرگز بدن آن ملت اظهار وَهن نمی کند و اگر جان یک ملتی قوی شد، بدن در نمی ماند.

اگر در بلندای سخن امیر سخن علی بن ابیطالب(ع) می خوانیم که: مَا قَلَعْتُ بابِ خِیبَر بِقُوَّهٍ جَسَدانِیهٍ وَ لا قُوَّهٍ غِذائِیهٍ وَ لکنْ بِقُوَّهٍ مَلَکوتِیهٍ وَ نَفسٍ بِنُورِ رَبِّها مُضِیئَه؛(۷) روی قدرت اراده است. اگر حضرتش فرمود: من در خیبر را با نیروی بدن نکندم، بلکه با قدرت از جای کندم، یعنی اگر اراده نیرومند شد، بدن توانمند می شود. قدرت روح است که بدن را نیرومند می کند، زیرا این ضعف روح است که در بدن پیدا می شود.

فرومایگی انسان ستمکار از نگاه امام جعفر صادق (ع)

این بیان امام صادق «ع» به هر انسانی دستور تقویت اراده می دهد که به چیزی جز خدا نیندیشد. قدرت اراده دمی در مسائل کمّی نیست. آنکه در مسائل مادی نیرومند است، گرفتار ضعف اراده و قدرت بدن است. آن که در گناه نیرومند است، همچون فردی اسیر است و انسان اسیر، ذلیل. آنکه ستم می کند، خواه ستم به خود، خواه ستم به غیر، فرومایه است و انسان فرومایه از قدرت اراده محروم! فرمود: اَلظالِمُ ذَلِیلْ: ستمکار فرومایه است. ذلت در ظلم ظهور می کند و عزت در اطاعت جلوه می کند. آنکه نتواند غرائز را رام کند، انسان ذلیل است، آنکه نتواند هوس را مهار کند، انسانی است ذلیل. إنَّ الذَّلِیل هُوَ الظالِمْ(۸): ستم پذیر، احدی جز فرومایه نخواهد بود.

امیرالمأمنین فرمود: لا یحتَمِلُ الضِیم إلا الذَّلِیل(۹): ظلم را جز انسان فرومایه نمی پذیرد. انسانی که ستم می کند، ذلیل است و آن کس که ستم می پذیرد، ذلیل. قدرت اراده، انسان را به عدل می خواند تا نه سلطه گر باشد، نه سلطه پذیر. اگر انسان توانست هر ستمی را در پرتو اتکای به قدرت حق حل کند، چرا از میدان وسیع اراده مدد نگیرد و بالا نیاید و دست ستم را از آستین ستمکار قطع نکند؟!

صعود دعای انسان ستمدیده به آسمان معنوی

امام ششم(ع) فرمود: دَعوَهُ المَظلُومْ تَصعَدُ إلَی السَّماء.(۱۰): آه مظلوم و دعای ستمد یده به آسمان صعود می کند. این کلمه طیبه است. خدا فرمود: إلِیهِ یصعَدُ الکلِمُ الطَیبْ،(۱۱) و امام ششم مُبین قرآن است و می گوید: دعای انسان ستمدیده به آسمان می رود. این آسمان به معنی فضای بالا نیست، بلکه آسمانی است که رزق ما آنجاست. وَ فِی السَّماءِ رِزقُکمْ.(۱۲) آسمانی است که این آسمان ها در آنجاست. آن آسمانی که درهایش به روی مؤمنین باز است و هرگز به چهره کفار گشوده نمی شود. لا تُفَتَّحُ