پاورپوینت کامل بیانات رهبر معظم انقلاب در شانزدهمین اجلاس جنبش عدم تعهد ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیانات رهبر معظم انقلاب در شانزدهمین اجلاس جنبش عدم تعهد ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیانات رهبر معظم انقلاب در شانزدهمین اجلاس جنبش عدم تعهد ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیانات رهبر معظم انقلاب در شانزدهمین اجلاس جنبش عدم تعهد ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

مشروح بیانات رهبر انقلاب در اجلاس جنبش عدم تعهد

الحمدللّه ربّ العالمین و الصّلاه و السّلام علی الرّسول الأعظم الأمین و علی اله الطّاهرین و صحبه المنتجبین و علی جمیع الأنبیاء و المرسلین.

به شما میهمانان گرامی، سران و هیئت های نمایندگی کشورهای جنبش عدم تعهد و نیز دیگر شرکت کنندگان در این اجلاس بزرگ بین المللی خوشامد می گویم.

ما در اینجا گرد آمده ایم تا به هدایت و کمک پروردگار، حرکت و جریانی را که در شش دهه ی قبل با هوشمندی و موقعیت شناسی و شجاعت چند تن از رهبران سیاسی دلسوز و مسئولیت پذیر پایه گذاری شد، به اقتضای موقعیت ها و نیازهای امروز جهان ادامه دهیم و بلکه به آن جانی تازه و تحرکی دوباره ببخشیم.

میهمانان ما از مناطق جغرافیایی دور و نزدیک در اینجا گرد آمده و متعلق به ملیت ها و نژادهای گوناگون و دارای تعلقات اعتقادی و فرهنگی و تاریخی و وراثتی متنوعند؛ ولی همان طور که «احمد سوکارنو» یکی از بنیانگذاران این جنبش در کنفرانس معروفِ باندونگ در سال ۱۹۵۵ گفت، مبنای تشکیل عدم تعهد، نه وحدت جغرافیایی یا نژادی و دینی، بلکه وحدت نیاز است. آن روز کشورهای عضو جنبش عدم تعهد، به پیوندی که بتواند آنها را از سیطره ی شبکه های اقتدارگرا و مستکبر و سیری ناپذیر مصون بدارد، نیازمند بوده اند؛ امروز با پیشرفت و گسترش ابزارهای سلطه گری، این نیاز همچنان پابرجا است.

من می خواهم حقیقت دیگری را مطرح کنم:

اسلام به ما آموخته است که انسان ها با وجود ناهمگونی های نژادی و زبانی و فرهنگی، فطرت همسانی دارند که آنها را به پاکی و عدالت و نیکوکاری و همدردی و همکاری فرا می خواند و همین سرشت همگانی است که اگر از انگیزه های گمراه کننده به سلامت عبور کند، انسان ها را به توحید و معرفت ذات متعالی خداوند رهنمون می گردد.

این حقیقت تابناک دارای چنان ظرفیتی است که قادر است پایه و پشتوانه ی تشکیل جوامع آزاد و سرافراز و برخوردار از پیشرفت و عدالت توأماً گردد و شعاع معنویت را بر همه ی فعالیت های مادّی و دنیایی انسان ها نفوذ دهد و بهشتی دنیایی ـ پیش از بهشت اخروی موعود ادیان الهی ـ برای آنان فراهم آورد و نیز همین حقیقت مشترک و همگانی است که می تواند شالوده ریز همکاری های برادرانه ملتهایی باشد که از نظر شکل ظاهری و سابقه ی تاریخی و منطقه ی جغرافیایی، شباهتی به یکدیگر ندارند.

همکاری های بین المللی هرگاه بر چنین شالوده ای استوار باشد، دولت ها ارتباطات میان خود را نه بر اساس ترس و تهدید یا افزون طلبی و منافع یکجانبه یا واسطه گری افراد خائن و خودفروش، بلکه بر پایه ی منافع سالم و مشترک، و برتر از آن، منافع انسانیت بنا می کنند و وجدان بیدار خود و خاطر ملت های خود را از دغدغه ها آسوده می سازند.

این نظم آرمانی در نقطه ی مقابل نظام سلطه قرار دارد، که در قرن های اخیر قدرت های سلطه گر غربی، و امروز دولت زورگو و متجاوز آمریکا، مدعی و مبلّغ و پیشقراول آن بوده و هستند.

میهمانان عزیز!

امروز آرمان های اصلی جنبش عدم تعهد با گذشت شش دهه همچنان زنده و پابرجاست؛ آرمانهایی مانند استعمارزدایی، استقلال سیاسی و اقتصادی و فرهنگی، عدم تعهد به قطب های قدرت و ارتقاء همبستگی و همکاری میان کشورهای عضو. واقعیت های امروز جهان با آن آرمان ها دارای فاصله است؛ ولی اراده ی جمعی و تلاش همه جانبه برای عبور از واقعیت ها و دست یافتن به آرمان ها، هرچند پُر چالش، لیک امیدآفرین و ثمربخش است.

ما در گذشته ی نزدیک، شاهد شکست سیاست های دوران جنگ سرد و نیز یکجانبه گرایی پس از آن بوده ایم. جهان با عبرت آموزی از این تجربه تاریخی، در حال گذار به نظام بین المللی جدیدی است و جنبش عدم تعهد می تواند و باید نقش نوینی ایفاء نماید. این نظام باید بر پایه ی مشارکت همگانی و برابری حقوق ملت ها استوار باشد؛ و همبستگی ما کشورهای عضو این جنبش برای شکل گیری این نظم نوین، از ضرورت های بارز عصر کنونی است.

خوشبختانه چشم انداز تحولات جهانی، نویدبخش یک نظام چندوجهی است که در آن، قطب های سنتی قدرت جای خود را به مجموعه ای از کشورها و فرهنگ ها و تمدن های متنوع و با خاستگاه های گوناگون اقتصادی و اجتماعی و سیاسی می دهند. اتفاقات شگرفی که در سه دهه اخیر شاهد آن بوده ایم، آشکارا نشان می دهد که برآمدن قدرت های جدید با بروز ضعف در قدرت های قدیمی همراه بوده است. این جابه جایی تدریجی قدرت، به کشورهای عدم تعهد فرصت می دهد تا نقش مؤثر و شایسته ای را در عرصه جهانی بر عهده بگیرند و زمینه یک مدیریت عادلانه و واقعاً مشارکتی را در پهنه گیتی فراهم آورند. ما کشورهای عضو این جنبش توانسته ایم در یک دوران طولانی، با وجود تنوع دیدگاه ها و گرایش ها، همبستگی و پیوند خود را در چهارچوب آرمان های مشترک حفظ کنیم؛ و این دستاورد ساده و کوچکی نیست. این پیوند می تواند دستمایه گذار به نظمی عادلانه و انسانی قرار گیرد.

شرایط کنونی جهان فرصتی شاید تکرارنشدنی برای جنبش عدم تعهد است. سخن ما آن است که اتاق فرمان جهان نباید با دیکتاتوری چند کشور غربی اداره شود. باید بتوان یک مشارکت دموکراتیک جهانی را در عرصه مدیریت بین المللی شکل داد و تضمین کرد. این است نیاز همه کشورهایی که مستقیم یا غیرمستقیم از دست اندازی چند کشور زورگو و سلطه طلب زیان دیده اند و می بینند.

شورای امنیت سازمان ملل دارای ساختار و سازوکاری غیرمنطقی، ناعادلانه و کاملاً غیردموکراتیک است؛ این یک دیکتاتوری آشکار و یک وضعیت کهنه و منسوخ و تاریخ مصرف گذشته است. با سوء استفاده از همین سازوکار غلط است که آمریکا و همدستانش توانسته اند زورگویی های خود را در لباس مفاهیم شریف بر دنیا تحمیل کنند. آنها می گویند «حقوق بشر»، و منافع غرب را اراده می کنند؛ می گویند «دموکراسی»، و دخالت نظامی در کشورها را به جای آن می نشانند؛ می گویند «مبارزه با تروریسم»، و مردم بی دفاع روستاها و شهرها را آماج بمب ها و سلاح های خود می سازند. در نگاه آنها، بشریت به شهروندان درجه ی یک و دو و سه تقسیم می شوند. جان انسان در آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین ارزان، و در آمریکا و غرب اروپا گران قیمت گذاری می شود. امنیت آمریکا و اروپا مهم، و امنیت بقیه ی بشریت بی اهمیت دانسته می شود. شکنجه و ترور اگر به دست آمریکایی و صهیونیست و دست نشاندگان آنها صورت گیرد، مُجاز و کاملاً قابل چشم پوشی است. زندان های مخفی آنها که در نقاط متعددی در قاره های گوناگون شاهد زشت ترین و نفرت انگیزترین رفتارها با زندانیان بی دفاع و بی وکیل و بی محاکمه است، وجدان آنان را نمی آزارد. بد و خوب، کاملاً گزینشی و یک طرفه تعریف می شود. منافع خود را به نام «قوانین بین المللی»، و سخنان تحکم آمیز و غیرقانونی خود را به نام «جامعه ی جهانی» بر ملت ها تحمیل می کنند و با شبکه ی رسانه ای انحصاری سازمان یافته، دروغ های خود را راست، و باطل خود را حق، و ظلم خود را عدالت طلبی وانمود می کنند و در مقابل، هر سخن حقی را که افشاگر فریب آنها است، دروغ، و هر مطالبه ی برحقّی را یاغی گری می نامند.

دوستان! این وضعیت معیوب و پر زیان، غیرقابل ادامه است. همه از این هندسه ی غلط بین المللی خسته شده اند. جنبش ۹۹ درصدی مردم در آمریکا بر ضدّ کانون های ثروت و قدرت در آن کشور، و اعتراض عمومی در کشورهای اروپای غربی به سیاست های اقتصادی دولت هاشان نیز نشان لبریز شدن پیمانه ی صبر و تحمل ملت ها از این وضعیت است. باید این وضعیت نامعقول را علاج کرد.

پیوند مستحکم و منطقی و همه جانبه ی کشورهای عضو جنبش عدم تعهد می تواند در یافتن و پیمودن راه علاج، تأثیرات عمیقی بر جای بگذارد.

حضار محترم!

صلح و امنیت بین المللی از جمله ی مسائل حادّ جهان امروز ما است و خلع سلاح های کشتار جمعی و فاجعه بار، یک ضرورت فوری و یک مطالبه ی همگانی است. در دنیای امروز، امنیت، پدیده ای مشترک و غیرقابل تبعیض است. آنها که سلاح های ضد بشریت را در زرادخانه های خود انبار می کنند، حق ندارند خود را پرچمدار امنیت جهانی قلمداد کنند. این ـ بی شک ـ نخواهد توانست نیز امنیت را برای خود آنها به ارمغان آورد. امروز با تأسفِ فراوان دیده می شود که کشورهای دارنده ی بیشترین تسلیحات هسته ای، اراده ای جدّی و واقعی برای حذف این ابزارهای مرگبار از دکترین نظامی خود ندارند و آن را همچنان عامل رفع تهدید و شاخصی مهم در تعریف جایگاه سیاسی و بین المللی خود می دانند. این تصور، به کلّی مردود و مطرود است.

سلاح هسته ای نه تأمین کننده ی امنیت و نه مایه ی تحکیم قدرت سیاسی است، بلکه تهدیدی برای این هر دو است. حوادث دهه ی ۹۰ قرن بیستم نشان داد که داشتن این تسلیحات نمی تواند رژیمی همانند شوروی سابق را هم حفظ کند. امروز نیز کشورهایی را می شناسیم که با داشتن بمب اتم، در معرض امواج ناامنی های مهلکند.

جمهوری اسلامی ایران استفاده از سلاح هسته ای و شیمیایی و نظایر آن را گناهی بزرگ و نابخشودنی می داند. ما شعار «خاورمیانه ی عاری از سلاح هسته ای» را مطرح کرده ایم و به آن پایبندیم. این به معنی چشم پوشی از حق بهره برداری صلح آمیز از انرژی هسته ای و تولید سوخت هسته ای نیست. استفاده صلح آمیز از این انرژی، براساس قوانین بین المللی، حق همه کشورها است. همه باید بتوانند از این انرژی سالم در مصارف گوناگونِ حیاتی کشور و ملت شان استفاده کنند و در اِعمال این حق، وابسته به دیگران نبا