پاورپوینت کامل دشمنی غرب با اسلام قدمتی دیرینه دارد ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دشمنی غرب با اسلام قدمتی دیرینه دارد ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دشمنی غرب با اسلام قدمتی دیرینه دارد ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دشمنی غرب با اسلام قدمتی دیرینه دارد ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

«سابقه تقابل غرب با اسلام» درگفتگو با حجت الاسلام والمسلمین سید هادی خسروشاهی

اشاره:

توهین غرب به ساحت مقدس رسول گرامی اسلام«ص»، آتش خشم مسلمانان را در سراسر دنیا برافروخته است. توهین به دین اسلام و مقدسات آن، نشانه گسترش روزافزون دین حق در سراسر دنیا و اوج استیصال و فقدان منطق مدعیان مدنیت و عقلانیت است.

حجت الاسلام والمسلمین سید هادی خسروشاهی با اشراف بر جریانات سیاسی جهان بویژه جهان اسلام، در این گفتگو علل و سابقه این تقابل را با ذکر مستندات جالبی به تحلیل نشسته اند.

سابقه دشمنی غرب با اسلام به چه زمانی بر می گردد و به نظر جنابعالی علل آن چیست؟

بسم الله الرحمن الرحیم. سابقه ستیزه غرب با اسلام بحث مستوفائی است که شرح و بسط آن مستلزم نگارش کتاب ها و مقاله های فراوانی است و بنده در اینجا صرفاً به عملکرد شرق شناسان، ارباب کلیسا و مبلغین مسیحی اشاره می کنم.

عده ای استشراق را در واقع علم پژوهش در باره جوامع شرقی توسط دانشمندان غربی می دانند و عده ای دیگر، آن را روش علمی شناخت افکار، آرمان ها و حتی نژاد و قومیت های شرقی دانسته اند. در یک کلام، استشراق را در مفهوم عام خود معادل شرق شناسی گرفته و مستشرقین را غربی هائی دانسته اند که در باره تمدن و تاریخ اسلام و شرق تحقیق می کنند.

ادوارد سعید(۱)، متفکر امریکائی فلسطینی تبار، شرق شناسی را ابزار شناخت شرق توسط غرب برای استمرار سلطه استعمار و استکبار غرب می داند. این تعریف مبین آن است که شرق شناسی به معنای پژوهش در اوضاع شرق، کشف آرا و اندیشه های ملل شرقی، بررسی شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، نشان کردن منابع طبیعی و ثروت های این کشورها، شناخت فرهنگ و تمدن گذشته و اوضاع فعلی، تشخیص نقاط قوت و ضعف آنان برای فراهم آوردن زمینه های استمرار سلطه غرب بر شرق و ترویج و تبلیغ مسیحیت است.

این نوع شرق شناسی همواره مورد اهتمام اکثر مستشرقین و زمینه ساز اصلی سلطه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی غرب بر کشورهای شرقی بالاخص اسلامی بوده است.

پس جایگاه تحقیق و پژوهش در شرق شناسی کجاست؟

با تعریف مختصری که بیان کردم، شرق شناسی را نمی توان در زمره علوم انسانی محسوب کرد، زیرا شرایط اصلی برای برخورداری از صفت «علمی بودن» را ندارد و علمی در راستای تحقق اهداف انسانی نیست.

تنوع تخصص مستشرقین و اهدافی که در برهه های گوناگون دنبال می کردند، نکته قابل تأملی است و طیف وسیعی از سیاح، مبلّغ دینی، رجل سیاسی، باستان شناس، مورخ، تجار و نمایندگان شرکت های اقتصادی و سازمان های نظامی و امنیتی و جاسوسی و دیپلمات را در بر می گیرد که در دوره های مختلف زمانی، تحت عنوان شرق شناس، اهداف مورد نظر حکومت هایشان را دنبال می کردند و از همین روی بسیاری از مسلمانان آگاه، همواره مستشرقین را جاسوس غرب و پژوهش هایشان را استعمارگرایانه و تلاشی برای ضربه زدن به اسلام، ایجاد شک و شبهه در میان مسلمانان، ممانعت از روی آوردن پیروان ادیان دیگر -بخصوص مسیحیان- به اسلام، ایجاد شبهه در اصالت نبوت پیامبر اسلام«ص»، زدن اتهام خشونت و خونریزی به ایشان، ایجاد تردید در آسمانی بودن قرآن مجید و ترویج این تفکر که قرآن ساخته و پرداخته خود پبامبر«ص» و یارانشان و احکام آن هم اقتباس از احکام یهود و مسیحیت است، دانسته اند.

شرق شناسان گاهی ادعا کرده اند که داستان های قرآن از روی تورات و انجیل و سنن نبوی و احکام فقهی از روی آداب و رسوم اعراب جاهلی برداشته شده و برای همه زمان ها و مکان ها اصالت و استمرار ندارند. به نظر آنها احادیث تقل شده از پیامبر«ص» و اهل بیت ایشان«ع» سرپوشی بر باندبازی های سیاسی قبایل و سران اشراف عرب است!

البته عده ای از روشنفکران جوامع اسلامی، همواره پژوهش های شرق شناسان را خدمتی در راه شناساندن تاریخ و تمدن و فرهنگ شرق دانسته اند!

لطفا به نمونه هائی از این اتهامات و تحریفات اشاره بفرمایید.

نمونه ها در آثار مستشرقین و میسیونرهای مذهبی فراوانند، اما یکی از شرم آورترین آنها تبلیغات دینی و ترویج اخلاق مسیحی! بندیکت شانزدهم پاپ مسیحیان است که در مقام سخنگوی امپریالیسم و نقل اهانت های امپراطور بیزانس در قرون وسطی، اوج خصومت واتیکان را نسبت به اسلام و مسلمانان نشان داد و به رغم اعتراضات گسترده مسلمانان سراسر دنیا حاضر نشد عذرخواهی کند و حتی در دیدار با سفرای کشورهای اسلامی مقیم واتیکان هم فقط از لزوم گفتگو! با مسلمانان سخن گفت.

از نقدهای عالمانه اندیشمندان اسلامی بر این پژوهش ها به نمونه هائی اشاره کنید.

عده ای از علما و متفکرین اسلامی نقدهای عالمانه و محکمی بر روش تحقیق و پژوهش مستشرقین نگاشته و آثار آنان را در واقع دنباله دشمنی احبار و رهبانان و صهیونیسم مسیحی برای نابودی اسلام دانسته اند.

محقق شهیر مصر دکتر محمد البهی(۲)، آثار مستشرقین را ردیه نویسی عملی بر اسلام و درجهت برگرداندن مسلمانان از دین خود و دائره المعارف اسلامی نوشته شده توسط اروپائی ها را که مکرر در غرب منتشر شده، خطرناک ترین اثر برای انحراف مسلمانان و مملو از تحریف و اشکال دانسته است. نکته تأسف بار این است که پژوهشگران مسلمان در آثار خود به همین منابع مراجعه می کنند و آنها را مورد استناد قرار می دهند!

شایان ذکر است که ارباب کلیسا و گروهی از مبلغین مذهبی هنگامی که از تأثیر اقدامات خود بر مسلمانان ناامید گردیدند، دست به دامن مستشرقین شدند و با همکاری آنان به مقاله نویسی در دائره المعارف ها و نشر اکاذیب و تحریف حقایق در باره اسلام پرداختند.

شرق شناسی را باید با توجه به کشور مستشرق مورد مداقه قرار داد. مثلاً لوئی ماسینیون(۳) همچون یک لژیونر فرانسوی یا افسر اطلاعاتی فعالیت می کرد و یا برنارد لویس(۴)، شرق شناس امریکائی، خود را وقف مبارزه با اسلام و تحقق اهداف صهیونیسم کرد و از مدافعان سرسخت ایجاد اسرائیل در سرزمین فلسطین بود.

به نظر جنابعالی شرق شناسی چه مراحل و ویژگی هائی را طی کرده است؟

در مرحله اول، هنگامی که غرب به ثروت عظیم علمی مسلمانان در قرن ۱۲ میلادی در اندلس(۵) دست یافت، مستشرقین به سوی آن کشور، مخصوصاً قرطبه و اشبیلیه سرازیر و خیلی زود با افکار و آثار علمی مسلمانان آشنا شدند، به ترجمه قرآن به زبان های اروپایی پرداختند و اوضاع کشورهای اسلامی و مسلمانان را بررسی کردند. این شناخت سبب گردید که مبلغین مذهبی هم به میدان بیایند و با همکاری مستشرقین، به ایجاد نفاق و تفرقه به اسلام ستیزی بپردازند و زمینه های وقوع جنگ های صلیبی را فراهم آورند.

مرحله دوم استشراق نظامی است و غرب همزمان با جنگ های صلیبی، تبلیغات دینی را نیز دنبال کرد و چون سرانجام از طریق ادامه جنگ به نتیجه نرسید، به دستور پاپ انوست چهارم در سال ۱۲۴۸ میلادی، کرسی بررسی های عربی اسلامی در دانشگاه پاریس و در سال ۱۲۵۰ میلادی مدرسه عالی آموزش زبان عربی و اسلام شناسی توسط مبلغین عالی مسیحی راه اندازی شدند تا مستشرقین و مبلغین را برای مأموریت های ویژه تربیت کنند.

در این دوران اروپائیان کتابخانه های اسپانیا را به آتش کشیدند و کتب خطی و آثار علمی اسلامی را گردآوری کردند تا بعدها تماماً از آنها بهره برداری و دستاوردهای علمی مسلمانان را به نام خود ثبت کنند. آنان با همکاری نیروهای نظامی و تبلیغی و با شیوه های گوناگون به سرکوب همه جانبه مسلمانان پرداختند و بتدریج بر کشورهای اسلامی در آفریقا مسلط شدند.

در مرحله سوم و پس از قتل عام مسلمانان اندلس و به راه انداختن جنگ های صلیبی، استشراق سیاسی آغاز شد. در این مرحله، مستشرقین و مبلغین با در دست داشتن منابع اصیل و معتبری که در مرحله قبل از مسلمین غارت کرده بودند، ضمن پیشبرد اهداف علمی خود، جمعیت ها و سازمان های سیاسی و جاسوسی بی شماری را در اروپا راه اندازی کردند و نفوذ تدریجی سیاسی و نظامی خود در آفریقا و آسیا را توسعه دادند. کشیش ها و سازمان های کلیسائی، دربست در اختیار حکومت های غربی قرار گرفتند و با تمام قوا به مبارزه با اسلام پرداختند. لورنس براون مبلّغ معروف، در باره هدف نهائی تبلیغاتش گفته است:

«اگر مسلمانان لعنتی بتوانند در یک امپراطوری عربی اسلامی متحد شوند، برای دنیا و برای همه ما خطرناک خواهند بود، اما اگر آنها را متفرق کنیم، دیگر تاثیر و ارزشی نخواهند داشت».

از همین سخن می توان علت پیدایش دولت های کوچک اسلامی و شرقی مستعمره شده اروپائی ها را درک کرد. در این دوران هم تبلیغ دینی در خدمت استعمار است و به قول جواهر لعل نهرو(۶) در کتاب تاریخ جهان، ابتدا پدران روحانی با کتاب مقدس وارد شدند و بعد نیروهای نظامی غربی به سوی شرق سرازیر شدند.

در مرحله چهارم، شرق شناسی، عنوان استشراق علمی یا اسلام پژوهی! به خود گرفت. البته در این مرحله برخی از مستشرقین در بیان حقایق صداقت به خرج دادند و اشتباهاتشان ناشی از خیانت نبوده، بلکه به دلیل نبودِ شناخت کافی از اسلام و مسلمین و ناآشنا بودن با زبان های شرقی و اسلامی بود.

به این ترتیب استشراق علمی در همه کشورهای غربی از جمله فرانسه، ایتالیا، انگلستان، آلمان، اتریش، اسپانیا