پاورپوینت کامل ریشه سرگشتگی آدمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ریشه سرگشتگی آدمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ریشه سرگشتگی آدمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ریشه سرگشتگی آدمی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

وقتی خدا انسان را به حال خود وانهد و دست عنایتش را از سر آدمی بردارد، انسان در ضلالت عجیبی گرفتار می شود. مثال ساده و عامیانه اش کارخانه برق است که تا برقرار است، همه جا روشن است، اما لحظه ای که این برداشته شود، همه جا تاریک می شود. دست عنایت خدا روی سر بنده هایش چنین است. تا هست، زندگی روشن و بانشاط و دنیا و آخرت قرین سعادت است، اما اگر خدا لحظه ای دست عنایتش را از سر ما بردارد، زندگی تباه و تاریک و توأم با غم و غصه و اضطراب و نگرانی است.

معنای ضلالت

در قرآن در این باب آیات فراوانی داریم: «یضِلُّ مَن یشَاءُ وَ یهْدِی مَن یشَاء»(۱) پروردگار عالم بعضی را گمراه می کند. اشکال شده که مگر می شود خدا کسی را گمراه کند؟ خدا در درون انسان سه پیامبر قرار داده است. به قول حضرت امام(ره) قبل از آن که انسان روی کره زمین بیاید، اولین پیامبر آمد. خدا ۱۲۴۰۰۰ پیامبر را برای هدایت انسان فرستاده است، پس معنای «یضِلُّ مَن یشَاءُ» چیست؟ مفسرین چنین پاسخ داده اند که ضلالت در این آیات بدین معناست که اگر دست عنایت پروردگار عالم روی سر کسی باشد، توفیق سعادت دنیا و آخرت را پیدا می کند، اما اگر خدا دست عنایتش را از سر کسی بردارد، زندگی او تاریک است.

مفسر عالیقدر، صاحب مجمع البیان مثالی می زند و می گوید: «سنگی روی کوه است. تا شما این سنگ را داشته باشید، این سنگ سالم می ماند، اما اگر لجبازی کرد و از دست شما در رفت، دیگر لازم نیست شما او را هل بدهید، خود به خود سقوط می کند و خرد می شود». «یضِلُّ مَن یشَاءُ وَ یهْدِی مَن یشَاءُ» یعنی تا دست عنایت خدا روی سر کسی باشد، او نگاه داشته می شود و هرچه عنایت خدا بیشتر باشد، عنایت و سعادت وی بیشتر است، اما اگر کسی لجبازی کرد و دست عنایت خدا را از روی سرش برداشت و دیگر لیاقت نداشت که خدا دست او را بگیرد، خدا هم او را به خودش وامی گذارد و وقتی خدا کسی را به خودش واگذاشت، زندگی تاریک و وحشتناک می شود.

دعایی راهگشا برای عصرما

یکی از دعاهای خاص پیغمبر اکرم(ص) همین بوده است. ام سلمه و دیگران نقل می کنند که پیغمبر اکرم(ص) در دل شب مثل باران گریه می کردند و سر مبارکشان را روی خاک می گذاشتند و بعضی اوقات خاک، تر می شد و ذکرشان این بود: «اَللّهُمَّ لا تَکلْنی اِلی نَفْسی طَرْفَهَ عَینٍ اَبَداً»، یعنی خدایا مرا هیچگاه یک آن به خودم وامگذار.

من از همه مخصوصاً جوان ها تقاضا دارم که این ذکر را زیاد بگویند، به خصوص در زمان ما که شبهات زیاد شده اند و جوان ها در معرض مخاطرات عجیبی هستند. دعا به زبان عربی یا فارسی تفاوتی ندارد، حال می خواهد. با یک حالی دعا کنید. این ذکر را تکرار کنید: «اَللّهُمَّ لا تَکلْنا اِلی اَنْفُسِنا طَرْفَهَ عَینٍ اَبَداً».

وصف زندگی بدون خدا

قرآن معقول را به محسوس تشبیه می کند: «أَوْ کظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُّجِّی یغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یدَهُ لَمْ یکدْ یرَاهَا»(۲) دریا ذاتاً وحشتناک است. اگر در شب با ابر متراکم باشد، تاریکی و وحشت دو برابر می شود و اگر مواج باشد، سه برابر. قرآن می فرماید زندگی منهای خدا، مثل کسی است که در چنین دریای مواجی در دل شب تاریک گرفتار باشد و شنا هم بلد نباشد. بدیهی است که غرق خواهد شد.

قرآن در جای دیگری می فرماید: «وَ مَن لَّمْ یجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ»(۳) کسی که نور خدا و دست عنایت خدا را نداشته باشد، دیگر هیچ چیز و هیچ کسی نمی تواند زندگی او را روشن و بانشاط کند.

در آیه دیگر می فرماید اگر زندگی منهای خدا شد، دائماً کوبندگی است. این گره که تمام می شود، دو سه گره دیگر می آید، این مشکل که تمام می شود، دو سه مشکل دیگر می آید. به فرموده قرآن، متأسفانه این مشکلات، تنها دامنگیر خودش هم نمی شود، بلکه اطرافیانش هم آسیب می بینند: «لاَیزَالُ الَّذِینَ کفَرُواْ تُصِیبُهُم بِمَا صَنَعُواْ قَارِعَهٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِیبًا مِّن دَارِهِمْ»(۴). کفر در اینجا کفر عملی است. یعنی معصیت کار، یعنی آنچه را که رابطه با خداست قطع و آنچه را که رابطه با شیطان است، حفظ کرده است. «لاَیزَالُ» کوبندگی دارد، هم برای خودش کوبندگی، بدبختی و گره دارد، هم برای اطرافیانش.

یک کسی که از هواپیما پرت شود، معلوم است وقتی به زمین برسد، تکه تکه می شود. اگر هم زنده بماند، اگر در جای دوری باشد که هیچ کس نباشد و لاشخورها در اطرافش باشند، او را می خورند. قرآن می فرماید زندگی منهای خدا این گونه است: «مَن یشْرِک بِاللَّهِ فَکأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاء فَتَخْطَفُهُ الطَّیرُ أَوْ تَهْوِی بِهِ الرِّیحُ فِی مَکانٍ سَحِیقٍ»(۵). این تشبیه معقول به محسوس است. قرآن می فرماید زندگی منهای خدا مشکل و دردناک است. وقتی دست عنایت خدا روی سر کسی نباشد، سقوطی است که هیچ کسی جز خدا نم