پاورپوینت کامل جنگ غزه، آغازی بر پایان اسرائیل ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنگ غزه، آغازی بر پایان اسرائیل ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنگ غزه، آغازی بر پایان اسرائیل ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنگ غزه، آغازی بر پایان اسرائیل ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

دفتر ریاست جمهوی مصر در پایان هشتمین روز جنگ غزه، بیانیه ای صادر کرد که حاوی سه بند اصلی بود:

۱. اسرائیل تمام اقدامات خصمانه علیه نوار غزه را از زمین و هوا متوقف می گرداند؛

۲. گروه های فلسطینی تمامی اقدامات خصمانه از سوی نوار غزه علیه اسرائیل، به ویژه پرتاب موشک و حمله از طریق مرزها را متوقف می کنند؛

۳. بازگشایی گذرگاه ها و تسهیل در حرکت افراد و کالاها و محدود نکردن شهروندان و ساکنان غزه همزمان با توقف درگیری ها آغاز می شود.

رژیم صهیونیستی در روز چهارشنبه ۲۴ آبان ماه، جنگ را با ترور «احمد الجعبری» یکی از فرماندهان گردان های «القسام» در غزه شروع کرد و در همان روز با بمباران بخش های مختلفی از غزه چشم انداز یک جنگ تمام عیار را علیه مقاومت فلسطینی به تصویر کشید. این رژیم در طول ۸ روز نزدیک به ۱۴۰۰ نقطه از غزه را بمباران کرد، نزدیک به ۱۶۰ نفر از مردم و عناصر مقاومت را به شهادت رساند و حدود ۱۵۰۰ نفر از آنان را زخمی کرد.

در نقط مقابل آن، مقاومت فلسطینی در روز آغاز جنگ یک اتوبوس حامل نظامیان رژیم صهیونیستی را در نزدیکی یکی از پادگان های نظامی در پایتخت آن منفجر کرد و در طول ۸ روز حدود ۱۵۰۰ موشک به شهرهای مختلف این رژیم از جمله تل آویو شلیک کرد و سبب شد که حدود نیمی از شهروندان غاصب اسرائیل به پناهگاه ها بروند. در این جریان برای نخستین بار ده ها هزار نفر از ساکنان نقاط مرکزی به سمت مناطق شمالی فرار کنند.

دلایل آغاز جنگ

در خصوص دلایل حمل اخیر رژیم صهیونیستی به غزه، مباحث بسیاری مطرح شده و بر مواردی تأکید شده است، اما اگر به اظهارات «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم غاصب نگاهی بیندازیم به یک واژ کلیدی می رسیم: «امنیت»! نتانیاهو در حین جنگ در دیدار با مقامات اروپایی می گوید شهروندان ما امنیت ندارند، اینک مدارس تعطیل اند و فعالیت های عادی اقتصادی و بازار کسب و کار در اسرائیل متوقف شده و ما نمی توانیم شاهد ادام این وضع باشیم.

دولت نتانیاهو از زمانی که در سال ۲۰۰۹ بر سر کار آمده، بهبود امنیت را در دستور کار خود قرار داده است. در این مدت او بارها شهروندان غاصب را به اجرای برنامه های خاص امنیتی نظیر مانورها و تمرین های دفاع شهری وادار کرده است و در این میان به آنان قبولانده که تهدیدات موشکی حماس، جهاد و حزب الله مهم ترین تهدیدی است که رژیم غاصب و شهروندانش با آن مواجه هستند. از این رو، آخرین نظرسنجی های انجام شده از سوی این رژیم بیانگر آن بود که دست کم ۷۵ درصد شهروندان غاصب از حمله به مقاومت فلسطینی در غزه حمایت می کنند، کما اینکه نظرسنجی شبک تلویزیونی ۱۰ رژیم صهیونیستی در روز آغاز جنگ بیانگر آن بود که نزدیک به ۹۰ درصد از شهروندان یهودی این رژیم از ترور احمد الجعبری حمایت می کنند.

دولت نتانیاهو در این فضای تبلیغاتی و روانی توانسته بود جایگاه مناسبی در میان شهروندان خود داشته باشد و از این رو در واکنش به مخالفت های احزاب مخالف و در یک اقدام بی سابقه از کنست (پارلمان) تقاضای انتخابات زودهنگام مجلس را کرد و ۲۲ ژانویه (سوم بهمن ۹۱) مورد تصویب قرار گرفت. حال آنکه هیچ دولت حاکمی دست به این ریسک نمی زند، اما نتانیاهو این کار را کرد، چون مطمئن بود کرسی های او در مجلس از ۲۸ به حداقل ۳۵ کرسی ارتقا می یابد. از نظر نتانیاهو وارد کردن چند ضرب نظامی به مقاومت فلسطینی در غزه او را قادر می کند نزدیک به نیمی از ۱۲۰ کرسی کنست (پارلمان) را در اختیار بگیرد.

زمانی که برای حمله انتخاب شد، مابین زمان پایان دولت اول اوباما و آغاز دولت دوم اوباما بود. همه می دانستند که آمریکایی ها اعتقادی به موفقیت اسرائیل در جنگ علیه غزه یا هرنقط دیگری نداشتند و از سوی دیگر چنین اقدامی به وسیل دولت نتانیاهو به تخریب فضای سیاست جدید منطقه ای آمریکا تعبیر می شد. نتانیاهو حمله را به زمانی موکول کرد که دولت اول اوباما با میدان داری هیلاری کلینتون و دیوید پترائوس ـ به عنوان دو عنصر تعیین کنند مناسبات سیاسی و امنیتی آمریکا ـ در حال خروج از صحنه اند و دولت دوم اوباما هنوز قدم به میدان نگذاشته است. این محاسبه تا اندازه ای درست از کار درآمد و هیلاری کلینتون در آخرین موضع گیری ها در مقام وزیر امورخارجه گفت: «تعهد آمریکا برای امنیت اسرائیل مانند کوه محکم و تزلزل ناپذیر است» و بدون اشاره به آغاز جنگ از سوی رژیم صهیونیستی اضافه کرد: «باید موشک پرانی ها از غزه متوقف شود» و نمایند او در شورای امنیت سازمان ملل مانع صدور بیانیه ای شد که به پیشنهاد تنها عضو اتحادیه عرب در شورای امنیت (مراکش) اسرائیل را سرزنش می کرد و خواستار توقف جنگ می شد.

اما در عین حال رژیم صهیونیستی اهداف واقعی خود در حمله را اعلام نکرد و به حداقل هایی نظیر ضربه زدن به توان و ذخایر موشکی اشاره کرد. نتانیاهو در کنفرانس مطبوعاتی که در روز پایانی جنگ و هنگام اعلام رسمی آتش بس ارائه کرد، گفت: «من اهدافی را تعیین کردم و به آن هم رسیدم. ما هزین سنگینی به آنها تحمیل کردیم و به تسهیلات آنها ضربه زدیم. ما ذخایر راکتی و موشکی آنها را که جمع کردنشان چندین سال طول کشیده بود، محو کردیم».

اما «یوسی ورنز»، نویسند روزنامه «هاآرتص» همان روز به یاد نتانیاهو آورد و نوشت: «نتانیاهو زمانی که جزو مخالفان دولت ـ اولمرت ـ بود، از قلع و قمع دولت حماس گفته و اعلام کرده بود که اگر نخست وزیر شود، این کار را انجام می دهد.» هاآرتص در یادداشت دیگری بر اینکه هدف اصلی حمله، آن چیزی نیست که نتانیاهو در پایان جنگ اعلام می کند، نوشت: «نتانیاهو نخستین نخست وزیری نیست که وقتی پای آتش بس به میان می آید، تمام اصول و وعده های خود را زیرپا می گذارد و هم صحبت هایی که کرده و تمامی مقالات و یادداشت هایی که نوشته را به زباله دان می اندازد. او همان راهی را می رود که خیلی از پیشینیانش رفته بودند».

اسناد بسیاری وجود دارند که اسرائیل طی دور نتانیاهو خود را برای یک «حمل فیصله دهنده» به غزه آماده کرده است. هزینه ها به همراه تبلیغات فراوانی که طی دو سال گذشته روی پروژ گنبد آهنین انجام شد و مانورهای دفاع شهری که به فاصل هر شش ماه یک بار انجام می شد و افزایش ۳۵ درصدی بودج نظامی ـ در شرایطی که این رژیم با کاهش ۲۵ درصدی درآمدها مواجه شده بود ـ و فراخواندن ۷۵ هزار نیروی ذخیر ارتش و نیز رجزخوانی های روزهای اول تا سوم جنگ همه از برنامه ریزی برای خاتمه دادن به حیات مقاومت فلسطینی ها در غزه و تبدیل آن به یک تمرین برای تکرار در لبنان حکایت می کرد. چه کسی است که نداند بمباران مکان های یقینی یا احتمالی موشک ها و راکت های مقاومت به فراخواندن نیروی ذخیر ارتش یا تمرین هوایی، زمینی و دریایی احتیاج ندارد.

واقعیت چیست؟

واقعیت این است که اسرائیل تحت فشارهای ناشی از نفوذ پهباد ایوب حزب الله به حساس ترین منطق امنیتی رژیم صهیونیستی تعادل و محاسب دقیق «میدان عملیات» را از دست داد. رژیم صهیونیستی گمان می کرد که ۷ سال محاصر کامل غزه و محدودیت های فراوانی که مقاومت غزه در دور ریاست حسنی مبارک بر مصر با آن مواجه بود از یک سو توان نظامی مقاومت و از سوی دیگر محبوبیت حماس و جهاد را کاهش داده است. از این رو دولت نتانیاهو سیطره بر غزه را چندان پیچیده و وقت گیر نمی دانست. بعضی از خبرها بیانگر آن است که اسرائیل به زمانی بین ۳ تا ۵ روز می اندیشید. رژیم صهیونیستی در روز اول و روز دوم جنگ نزدیک به ۱۳۰۰ نقط غزه را بمباران کرد و در شش روز دیگر تعداد نقاط بمباران شده بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ نقطه بوده است.

یک خبر دیگر بیانگر آن است که رژیم غاصب اسرائیل در روز سوم جنگ، رایزنی هایی برای توقف جنگ را آغاز کرده است. تماس مقامات اسرائیلی با یک محور عربی و یک محور اروپایی در روز سوم و دیدار نتانیاهو با مقامات اروپا از این موضوع حکایت می کند. اسرائیل گمان می کرد که بُرد موشک ها کمتر از ۲۰ کیلومتر است و تعداد آنان از ۳۰۰ فروند تجاوز نمی کند.

وقتی پهباد حزب الله طول مدیترانه را طی کرد و از فراز ناوهای جنگی آمریکا، انگلیس، فرانسه و رژیم صهیونیستی عبور کرد و از طریق صحرای سینا وارد منطق حساس امنیتی رژیم صهیونیستی شد و به تأسیسات اتمی آن در دیمونا رسید، اسرائیل و سامان دفاعی آن به شدت زیر سؤال رفت. رژیم صهیونیستی در واکنش به این افتضاح باید کاری می کرد. این رژیم در یک هماهنگی عربی ـ اروپایی دو اقدام مهم امنیتی انجام داد؛ اقدام اول بمباران تأسیسات نظامی سودان در منطق الیرموک در نزدیکی پایتخت را با هماهنگی دولت های اردن و عربستان انجام داد. این عملیات با پرواز چهار هواپیمای جنگی F16 و بعد از عبور از آسمان اردن، عربستان و دریای سرخ و ۱۳۰۰ کیلومتر از آسمان سودان انجام شد. اقدام دوم، عملیات سنگینی علیه غزه بود که با ترور الجعبری در غزه در روز چهارشنبه انجام شد.

در همان حال برخی از منابع فلسطینی و مصری فاش کرده اند که عملیات علیه غزه در یک برنام مشترک صهیونیستی، عربی و اروپایی انجام شده و هدف آن از میان برداشتن مقاومت یا تبدیل مقاومت مسلحانه به فعالیت سیاسی بوده است. «رفعت سیداحمد» در مقاله ای که یک روز پس از پایان جنگ غزه در مجل «الدعی» مصر چاپ شد، نوشت: «اطلاعات اولی خطرناکی وجود دارد که ثابت می کند یکی از رژیم های عرب حوز خلیج فارس در ترور «احمد الجعبری» از فرماندهان گردان های القسام با «موساد» همکاری داشته است». وی می افزاید: «برنامه این بود که با ترور فرماندهان مقاومت، حماس را وادار کنند به جنبشی صرفاً «سیاسی مسالمت آمیز» تبدیل شود تا امکان تعامل با آن به وجود آید.» یک گزارش دیگر بیانگر آن است که: «سرویس های اطلاعاتی رژیم های عربی حوز خلیج فارس، گزارش هایی به رژیم صهیونیستی داده و ضمن آن تأکید کرده بودند که جاسوسان آنها