پاورپوینت کامل سعادت و نحوست ایام از منظر قرآن ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سعادت و نحوست ایام از منظر قرآن ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سعادت و نحوست ایام از منظر قرآن ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سعادت و نحوست ایام از منظر قرآن ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

آیا قرآن و روایات سعد و نحس بعضی از ایام را می پذیرد؟ چرا؟(۱)

در آیات وجود سعد و نحس ایام تأئید و در روایات نیز مفصلاً به آن اشاره شده است. علت نیز چند امر می تواند باشد:

خلاصه پاسخ

۱. توجه به حوادث و رویدادهای تلخ و شیرین گذشته و درس عبرت گرفتن از آنها

۲. توجه و توسل به ساحت قدس الهی و استمداد از ذات پاک الهی برای دفع شرور ایام

۳. توجه دادن به این نکته که غالباً حوادث، جنبه کفاره اعمال نادرست خود انسان ها هستند و ایام تأثیر مستقلی ندارند و با توجه بیشتر و استغفار و کارهای نیک، ایام نحس را می توان به روزهای مبارک وسعد تبدیل کرد.

سعد به معنای فراهم شدن امور و مقدمات الهی است برای رسیدن به خیر (دنیوی و اخروی).(۲) در مقابل آن شقاوت و یا نحس قرار دارد. نحس در لغت به معنای «سرخ شدن افق» است، همچون مس گداخته و در اصطلاح به هر چیز شومی نحس گفته می شود.(۳) (فراهم نشدن مقدمات و امور نیز نحس تلقی می شود).

در میان مردم معمول است که بعضی از روزها را سعد و مبارک و بعضی را شوم و نحس می شمارند،(۴) هر چند در تعیین آن اختلاف بسیار است. سخن اینجاست که این اعتقاد عمومی تا چه حد در اسلام و قرآن پذیرفته و یا رد شده است؟

برای روشن شدن پاسخ، جواب را در دو بخش تنظیم و نخست سعد و نحسی ایام از دیدگاه قرآن و روایات را بررسی می کنیم:

الف) در آیات قرآن تنها در دو مورد به «نحوست ایام» اشاره شده است. آنجا که می فرماید: «فِی یوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ: ما تندباد وحشتناک سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنها فرستادیم که مردم را همچون تنه های نخل ریشه کن شده از جا برمی کند».

همچنین می فرماید: «فَأَرْسَلْنا عَلَیهِمْ رِیحاً صَرْصَراً فِی أَیامٍ نَحِساتٍ(۵): بادی سخت و سرد در روزهایی شوم بر آنها فرستادیم».

و در نقطه مقابل تعبیر «مبارک» نیز در بعضی از آیات قرآن دیده می شود، چنانکه در باره شب قدر می فرماید: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیلَهٍ مُبارَکهٍ(۶): ما قرآن را در شبی پربرکت نازل کردیم».

به این ترتیب قرآن اشاره سربسته ای به این مسئله دارد و می توان گفت اصل سعد و نحس بودن بعضی از ایام را به صورت اجمال پذیرفته است.

دیدگاه مفسران:

ـ علامه طباطبایی: «مراد از نحس، خلاف سعد است. در نتیجه ایام نحسات، یعنی روزهای شوم و روزهایی که میمنت و شگون ندارند و احتمال هم داده است که طبق قول بعضی ها، مراد از نحسات گرد و غباری باشد که انسان همدیگر را نبیند.»(۷) در این صورت ربطی به نحس نخواهد داشت.

در ذیل آیه ۱۹ – ۲۰ قمر می فرمایند: «از نظر عقلی نمی توان دلیلی اقامه کرد که فلان زمان نحس است و فلان وقت سعد، چون اجزاء زمان همه مثل هم اند و ما هم که بر علل و اسباب مؤثره در حوادث احاطه علمی نداریم تا بگوییم فلان قطعه از زمان نحس است و قطعه دیگر سعد، اما از نظر شرعی دو آیه در قرآن داریم (قبلاً اشاره شد) که ظاهر این آیات و سیاق آنها، بیش از این دلالت ندارد که آن ایام خاص (هفت شبانه روز) که عذاب بر قوم ثمود ارسال شد، روزهای نحسی بوده اند، ولی دیگر نمی رساند که حتی همان روزها در هفته بعد و در ماه بعد و… ایام نحس هستند، چون اگر ایام خاصی در تمام سال ها نحس باشند، لازمه اش این است که تمام زمان ها نحس باشند.

همچنین ظاهر آیاتی که دلالت بر سعد بودن ایام دارد، به خاطر مقارنت و همراهی آن ایام با امور بزرگ و افاضات الهی و کارهای معنوی است، مثل امضای تقدیرات، نزول ملائکه و روح، انجام عبادات و… اخبار هم نتیجه اش این است که نحس بودن ایام، به خاطر کارهای زشتی است که در آن واقع شده است و سعد بودن ایام به خاطر کارهای نیک دینی و یا عرفی است، اما این که قطعه ای از زمان خاصیت تکوینی سعد و نحس داشته باشد، قابل اثبات نیست. اگر روایتی هم باشد، باید توجیه کرد.»(۸)

۲ـ تفسیر نمونه: «از نظر عقل محال نیست که اجزای زمان با یکدیگر تفاوت و بعضی ویژگی های ضد آن را داشته باشند، هر چند عقلاً قابل اثبات نیست، ولی از نظر شرعی اگر دلیلی باشد، قابل پذیرش است و مانعی برای آن نیست.»(۹)

بعد روایات را بررسی می کند و بهترین راه جمع میان اخبارِ مختلف در این باب را این می داند که اگر روزها هم تأثیری داشته باشند، به فرمان خداست و هرگز نباید برای آنها تأثیر مستقلی قائل شد و از لطف خداوند خود را بی نیاز دانست. وانگهی نباید حوادثی را که غالباً جنب کفار اعمال نادرست انسان را دارند، به تأثیر ایام ارتباط داد و خود را تبرئه کرد.

از سخنان مفسرین این گونه نتیجه می گیریم که خود ایام و روزها ذاتاً نحس و سعد نیستند، بلکه سعد و نحس بودن آنها به خاطر حوادث نیک و بدی است که در ایام واقع شده است، به این جهت نمی توان به طور مطلق روزی را بد یا خوب دانست.

ب) روایات: در روایات اسلامی به احادیث زیادی در این زمینه برمی خوریم که هر چند بسیاری از آنها ضعیفند، ولی در بین آنها روایات معتبری نیز وجود دارند:

۱. از امیر مؤمنان دربار روز «چهارشنبه» و فال بدی که به آن می زنند و سنگینی آن و این که منظور کدام چهارشنبه است، سئوال شد، حضرت فرمود: «چهارشنبه آخر ماه است که در محاق اتفاق افتد و در همین روز «قابیل» برادرش «هابیل» را کشت… و خداوند در این روز چهارشنبه تندباد را بر قوم عاد فرستاد.»(۱۰) لذا بسیاری از مفسران به پیروی از روایات، آخرین چهارشنب هر ماه را روز نحس می دانند و از آن به «اربعاً لا تدور» تعبیر می کنند، یعنی چهارشنبه ای که تکرار نمی شود.

۲. در بعضی دیگر از روایات می خوانیم که روز اول ماه، روز سعد و مبارکی است، زیرا آدم«ع» در آن آفریده شده است. و همچنین روز ۲۶ زیرا خداوند دریا را برای موسی«ع» شکافت.(۱۱)

چرا سعد و نحسی بعضی ایام پذیرفته شده است؟

علل این امر را چند چیز می توان دانست:

۱ـ وجود وقایعی که در این ایام واقع شده اند، باعث سعد و یا نحس آن گردیده است. در روایتی آمده است که روز سوم ماه، روز نحسی است، زیرا آدم و حوا در آن روز از بهشت رانده شدند و لباس بهشتی از تن آنها کنده شد(۱۲) و یا روز هفتم ماه روز مبارکی است، زیرا حضرت نوح سوار بر کشتی شد (و از غرق شدن نجات یافت).(۱۳)

۲ـ تو