پاورپوینت کامل اصول، اهداف، روش ها و فنون تربیت دینی ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصول، اهداف، روش ها و فنون تربیت دینی ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصول، اهداف، روش ها و فنون تربیت دینی ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصول، اهداف، روش ها و فنون تربیت دینی ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

چگونه تربیت دینی کودکان را آغاز کنیم و مسائل دینی را برا ی آنان بازگو کنیم؟ اصولاً از نظر اسلام تربیت از گهواره آغاز می شود و در خانواده شکل می گیرد. مقدمات و پایه گذاری آن از مرحله تشکیل جنین و حتی قبل از آن است، ولی آنچه که صورت رسمی دارد از لحظه تولد است و با خواندن اذان و اقامه در دو گوش کودک شروع می شود. پیش از اینکه درباره مقاصد و محتوا و شیوه ها و فنون تربیت مذهبی کودکان سخن بگوییم ضروری است از سه اصل مهمی که برای تربیت دینی لازم است سخن به میان آوریم.

اصول تربیت دینی بدین قرارند:

۱. آگاهی و معرفت: ما مدعی نیستیم که کودک قادر به درک همه مسائل و جوانب مربوط به مذهب باشد یا آنچه را که می گوییم دریابد، ولی این نکته باید مورد نظر باشد که به میزان توانایی درک مطالب و فهم او مسائل را به او تزریق کنیم و به حساب اینکه او خردسال است و هنوز وقت بسیاری برای متدین شدن دارد در این کار تعلـل نکنیم.

۲. شور و احساس: طفل می بایست کم و بیش با جماعات و اجتماعات مذهبی آشنا شود. در مراسم مذهبی، دعاهای دسته جمعی، سرودها و مراثی و در عبادت های جمعی مانند نمازهای جمعه و جماعت شرکت کند و کم و بیش هیجانات، شادی ها، اشک ها و آه و ناله ها را ببیند. این امر در برانگیختن عواطف و شور مذهبی طفل مؤثر است. همچنین نقل داستان های مذهبی نیز در این امر مفید است.

۳. رفتار و عمل: نقش عمل و رفتار بیش از منطق و گفتار در تربیت مؤثر است. دل ها از طریق عمل متوجه حقیقت ها می شوند و عادات مذهبی پدید می آیند و میل به طاعت و عبادت در فرد شکل می گیرد. این روش تعلیم پیامبر بود که به مردم می فرمود: ببینید من چگونه عمل می کنم شما هم همان کار را بکنید. در چگونگی تربیت دینی کودکان می بایست نقاط و مقاصدی روشن باشد و مربی بداند که می خواهد چه مسیری را تعقیب کند، می خواهد به چه اهدافی برسد؟ چه چیزهایی را می خواهد به کودک بیاموزد؟

اهداف تربیت دینی

مقصد کلی، مذهبی بار آوردن کودک است؛ به گونه ای که به تعالیم مذهب مؤمن و معتقد و برنامه های آن را عامل باشد. هدف این است که کودک ما اسلام را به عنوان مکتبی سازنده و حیات بخش بپذیرد و تعالیم آن را به صورت افکاری اصیل و هیجان انگیز در خود پذیرا شود. زندگی حال و آینده خود را براساس فلسفه ای که مذهب معین می کند رنگ و صورت دهد و در ایجاد و محیط مورد تأیید مذهب که محیطی پاک و به دور از هرگونه بدآموزی است کوشش و تلاش کند. در این مرحله سه گونه هدف در رابطه با دین برای فرزندان پیش می آید:

۱. رشد، گسترش و تقویت حس مذهبی و علاقه مندی به دین: نکته در خور توجه در این زمینه آن است که فرزندان در این سنین، به دلیل غرور نوجوانی، گاه از طرح همه پرسش های خویش پرهیز دارند و همچنین به دلیل رشد عقلانیت و قوه استدلالشان به هر پاسخی راضی نمی شوند؛ از این رو بر ما است که مستقیم و غیرمستقیم، آنان را به سخن آورده و سپس پرسش هایشان را مستدل و منطقی و در حد فهم و درکشان پاسخ دهیم. از سوی دیگر در دوران بلوغ همزمان با بیدار شدن دیگر غرایز و نیازهای روانی، وجدان دینی و اخلاقی نیز در درون نوجوان بیدار و فعال می شود و او را به تفکر درباره معنویات و حقایق دینی وا می دارد. به همین سبب یکی از نیازهای اصیل نوجوانان در این سن، نیازها و انگیزه های دینی و الهی آنهاست. از این رو دانشمندان دوره نوجوانی را دوره شکل گیری اعتقادات می دانند. در این سنین نوجوان با کنجکاوی و خواست درونی به دنبال دست یافتن به هویت ایدئولوژیک (عقیدتی) است؛ به نحوی که بتواند در پرتو آن به «فلسفه زندگی» روشنی دست یابد. پرسش های زیادی که در این دوران در خصوص مسائل فکری و اعتقادی برای نوجوان مطرح می شود و او در پی یافتن پاسخ این پرسش ها به جست وجو می پردازد همه برخاسته از این انگیزه درونی است. آنچه مهم است این است که نباید نوجوان را در راه حل و فصل مسائل فکری و یافتن پاسخ برای پرسش های اساسی تنها گذاشت و با معرفی کتاب های مناسب و بحث و گفت وگو با او ذهنش را نسبت به مسائل روشن کرد. مناسب ترین افراد برای این کار مهم، معلمان و مربیان مدارس هستند.

۲. آموزش قرآن: در روایات از آموزش قرائت قرآن به عنوان یکی از وظایف والدین در تربیت فرزندان شان یاد شده است. بر همین اساس، امام علی (ع) به معلمی که «بسم الله الرحمن الرحیم» را به فرزندان خردسالش آموخته بود، به گنجایش دهان استاد، طلا و جواهر هدیه داد. امام حسن عسکری (ع) نیز در روایتی ثواب آموزش قرآن به فرزندان را تشکیل دهنده بخش بزرگی از نامه اعمال والدین می شمارد.

۳. آشناسازی با مفاهیم و معارف اسلامی: افزون بر قرائت قرآن، باید معانی، مفاهیم، داستان ها و مثل های قرآن را به کودکانمان بیاموزیم و در کنار آن با روایات و احادیث معصومان (ع) آشنایشان کنیم و برای لحظه لحظه زندگی، الگویی عملی در مقابل چشمانشان قرار دهیم. امام علی (ع) در این باره چنین توصیه می کند: «از دانش ما به کودکان خود بیاموزید که خداوند بدین وسیله منافعی به ایشان رساند.»(۱)

امام صادق (ع) نیز به شیعیان خویش سفارش می کند که نونهالان خود را پیش از آنکه افکار و اندیشه های انحرافی، گمراهشان کند، با احادیث اهل بیت (ع) آشنا کنند. مهم ترین موضوعاتی که فرزندان باید با آنها آشنا باشند را می توان بدین ترتیب فهرست کرد:

· خداشناسی: معرفی خدا و صفات او، عدالت و حکمت الهی در آفرینش جهان و توضیح درباره بلاها و امتحانات؛

· راهنماشناسی: شناخت پیامبران و فلسفه نبوت و آشنایی با امامان و کارکردهای امامت؛

· معادشناسی: رستاخیز، حسابرسی، برزخ، قبر، کیفر و پاداش؛

· انسان شناسی: رابطه انسان با خدا و جهان هستی، نظارت خدا بر انسان، خلافت انسان در زمین.

۴. محبت به پیامبر (ص) و اهل بیت (ع): وظایف والدین تنها به آموزش برخی مفاهیم و ایجاد پاره ای از نگرش ها محدود نمی شود، بلکه بر آنهاست که برخی گرایش های مثبت را به فرزندان خود القا کنند و در جان هایشان رسوخ دهند. محبت به خوب ها و خوبی ها و نفرت از بدها و بدی ها، ایمن سازی قوی و مؤثری در مقابل هرگونه زشتی و گناه بوده، محرکی به سوی کمال و ترقی معنوی به شمار می رود. محبت به معصومان (ع) آنان را به حقایقی عینی و الگوهایی عملی مبدل کرده، امکان همانندسازی با آنها را فراهم می آورد. پیامبر اعظم (ص) در روایتی می فرماید: «فرزندان خود را بر دوست داشتن پیامبرتان و محبت به اهل بیت او تربیت کنید.»(۲)

ابزار و فنون تربیت دینی

وسایل و ابزار تربیت در این راه بسیار و برخی از آنها عبارت اند از:

داستان ها: منظور داستان های مربوط به پیشینیان مذهب است که بیان آن ضمن افزایش سطح فکر و معرفت کودکان سبب ایجاد عُلقه (دلبستگی) و تلاش برای همانندی هم خواهد بود.

محافل و مجامع: قرار دادن کودک در جوّ مذهبی مثل مساجد و محافل، جلسات مذهبی، اجتماعات سالم دینی در رشد و پرورش دینی آنها بسیار مؤثر است.

رفتارهای مذهبی جمعی: برگزاری نماز جماعت، تربیت گروه سرودهای مذهبی، عبادت های جمعی، آوازهای مذهبی به صورت گروهی در تربیت مذهبی کودکان بسیار مؤثر است و موجباتی را برای رشد مذهبی، صفا و اخلاص فراهم می آورد.

ارائه الگو: خانواده الگوهای مناسبی را برای نوجوان خود فراهم کنند. میزان حضور خانواده در اجتماع نیز در این نکته اهمیت بسزایی دارد. امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: «کونوا دعاه الناس باعمالکم و لاتکونوا دعاه الناس بالسنتکم» با کردار و رفتار مردم را به خوبی ها و نیکی ها دعوت کنید نه با زبان های خود.(۳)

وجود الگوی عملی در مسائل دینی و اخلاقی ضروری است. قرآن کریم در این زمینه در سوره احزاب آیه ۲۱ می فرماید: «لقد کا