پاورپوینت کامل در سوگ حضرت آیت اله خوشوقت ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در سوگ حضرت آیت اله خوشوقت ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در سوگ حضرت آیت اله خوشوقت ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در سوگ حضرت آیت اله خوشوقت ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

پس عزا، بر خود کنید، ای خفتگان!

از چهلم آقا مجتبی چند روزی بیشتر نگذشته! هنوز باورش برایمان مشکل است که او از میانمان رفته است. یک تهران مانده و یک آیت اله خوشوقت. اما خبری نگرانمان کرد. آیت اله خوشوقت در حین برگزاری اعمال عمره مفرده دچار بیماری شده و راهی بیمارستانی در شهر مکه شده اند و سرانجام پس از ۱۷ روز بستری بودن در بیمارستان، صبح روز چهارشنبه، ۴ اسفندماه ۹۱ به دیدار حق شتافت.

اصلاً باور اینکه عالم وارسته دیگری از خیل متقین از میان ما رخت بر بندد مشکل است. نمی دانم نکند خدا از دست ما ناراضی است یا شاید قدردان این نعم گرانبهای الهی نبودیم که یکی یکی از دستمان می روند. حاج آقا خوشوقت حتی از آقا مجتبی هم ناشناخته تر بود؛ البته او از آن دسته متقینی بود که بین اهل سماء شناخته شده تر بود تا اهل زمین.

شاید عمده شناخت مردم از این عالم و عارف و سالک الی اله به جلساتی که سحرهای ماه مبارک رمضان در سال های اخیر پخش شده بود، بازگردد.

حالا نمازگزاران مسجد امام حسن مجتبی (ع) در سه راه طالقانی تهران انگار چیزی گم کرده اند؛ آنهایی که بیش از ۴۰ سال پامنبری «حاج آقا خوشوقت» بودند! حق هم دارند کجا چنین امام جماعتی پیدا کنند که هم مجتهد باشد، هم استاد اخلاق؟ مسجد امام حسن مجتبی (ع) شهادت خواهد داد که حاج آقا خوشوقت سال ها بدون خستگی در جهت رشد و تربیت مردم، به خصوص قشر جوان لحظه ای از پا نایستاد.

اما آیت اله خوشوقت که بود؟

آیت اله عزیزاله خوشوقت در سال ۱۳۰۵ هجری شمسی متولد شد و پس از تحصیلات روز، به فراگیری علوم حوزوی پرداختند. شور و شوق آموختن معارف دینی و استفاده از عنایات خاصه کریمه اهل بیت (س) ایشان را پس از پنج سال تحصیل در تهران به آشیان اهل بیت عصمت و طهارت فراخواند.

از برکات سفره کریمه، بی بی دو عالم، هفت سال شاگردی حضرت امام خمینی (قدس سره) در مباحث فقه و اصول و استفاده از خارج فقه آیت اله العظمی بروجردی و هم نشینی با شهیدِ محراب، آیت اله صدوقی بود. ایشان حکمت و فلسفه را نیز در محضر مفسّر کبیر قرآن، علامه طباطبایی آموخت، ایشان با مدد از توفیق الهی پای همت در مسیر خود سازی و سیر و سلوک نهاد. انفاس ملکوتی مرد فرزانه، معلم اخلاق مرحوم آیت اله علامه طباطبایی ایشان را بیش از دیگران همچون شهید علامه مرتضی مطهری با دقایق و رموز اخلاق و درجات عرفان آشنا کرد و همین امر، ایشان را مورد توجه و محبت ویژه علامه قرار داد.

ایشان پس از فراگیری علوم معقول و منقول و آشنایی با لطایف حکمت و اخلاق و عرفان و پس از نایل شدن به مقام اجتهاد به تهران بازگشت. اقامت در تهران، برپایی نماز جماعت در مسجد امام حسن مجتبی (ع)، تربیت طلاب و فضلای حوزه علمیه، درس اخلاق و توجه به حاجات مردم، انس با جوانان، بسیجیان و رزمندگان، خانواده های شهدا در طول بیش از چهل سال از ایشان چهره ای دوست داشتنی و مردمی ساخت. آنها که ایشان را از نزدیک می شناسند صبر و حوصله و سعه صدر کم نظیرشان را در برخورد با مردم می ستایند. جلسه ختم صلوات این عالم فرزانه در شهرک شهید محلاتی تهران آرامش دهنده جوانان و مشتاقانی بود که پرسش های بی شماری داشتند و مطمئن بودند جز استاد کسی نمی تواند به همه پرسش های فقهی، اخلاقی، اجتماعی و… آنها پاسخ دهد.

پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی طی حکمی از طرف حضرت امام خمینی (قدس سره) به عنوان نماینده ویژه ایشان در ستاد انقلاب فرهنگی منصوب شدند و از آن پس نیز بیشتر در زمینه های فرهنگی و ارشاد و هدایت جوانان و تربیت فضلای حوزه علمیه و دانشجویان مستعد ایفای وظیفه کردند.

بصیرت ایشان نسبت به جریانات سیاسی و ترفندهای دشمنان موجب شد تا معظم له مورد مشورت بسیاری از شخصیت های سیاسی و نخبگان حوزه و دانشگاه قرار بگیرد.

مقام معظم رهبری که برای تسلیت به خانواده آیت اله خوشوقت به منزل ایشان رفته بودند فرمودند: «تسلیت عرض می کنیم به آقازاده ها و خانواده و همه شماها و به همه اهل معنا و اهل معرفت و اهل سلوک درگذشت جناب آقای خوشوقت را. در واقع اگر کسی متأثر می شود، گریه می کند، ناراحت می شود، باید برای خودش باشد. ایشان که خب یک عمر طولانی با برکتی را گذراندند و همه اش هم در راه خدا، همه اش برای خدا، زندگی پاکیزه، نورانی. از اول جوانی، ایشان در همین راه توحید و راه معرفت و راه سلوک بودند. تا آخر این عمر طولانی، ایشان در این راه ظاهراً لحظه ای توقف نکردند و پیش رفتند. خب خدای متعال هم ان شاءاله عملش با ایشان عمل بندگان صالح خواهد بود، عمل اولیا خواهد بود ان شاءاله. گفت: پس عزا بر خود کنید ای خفتگان! امیدواریم ان شاءاله برکات آقای خوشوقت منقطع نشود از ماها، از شما جوان ها و برکات ایشان استمرار داشته باشد. بعد از رها شدن از قید مادی و مادیت، ارواح بندگان خوب خدا توانایی های بیشتری دارند؛ دعا می کنند، دستگیری می کنند، هدایت می کنند. رابطه را بتوانیم با اینها حفظ کنیم و نگه بداریم به نفعمان است، بتوانیم رابطه مان را با اینها حفظ کنیم، منتفع بشویم از دعایشان، از توجهاتشان، از برکاتشان ان شاءاله. خدا ان شاءاله درجات ایشان را عالی کند و جایشان هم خیلی خالی است در این اتاق.»

مجتهدی که الگو بود

هنر حاج آقا جذب جوانان بود و نمونه اش هم خود من که تنها در چند ثانیه مهر استاد به دلم نشست.

من استادان و علمای زیادی دیده ام و از محضرشان بهره برده ام، لکن هیچ کس به اندازه آیت اله خوشوقت نمی توانست با این سرعت دل جوانان را مجذوب خود کند. یادم هست نخستین باری که حاج آقا را دیدم سال های اولیه حوزه بودم که دنبال استاد اخلاق می گشتم. ایشان را در ورودی مدرسه معصومیه قم دیدم که برای جلسه درس اخلاق می رفتند. دستشان را برای بوسیدن گرفتم و ایشان دستم را محکم فشرد و تا داخل مدرسه دستم را رها نکرد. از آنجا بود که دل سپرده استاد و مجذوب او شدم.

نکته بسیار مهم و وجه تمایز حاج آقا با دیگران برخورد خیلی خوب و با روی باز استاد با جوان ها بود. آن زمان که ما دنبال استاد اخلاق می گشتیم افراد زیادی بودند، ولی هیچ کس مثل ایشان جوانان را جذب نمی کرد. در جلساتی که تشکیل می شد جوان ها دورتادور ایشان حلقه می زدند و با اینکه افراد مسن تر هم حضور داشتند، ولی این اشتیاق جوانان سبب می شد آنها عقب تر بنشینند. چهره باز و روحیه بالای استاد به گونه ای بود که حتی بعضی جوانان که اهل نشستن پای منبر هم نبودند تا انتها در مجلس ایشان می نشستند. از هر قشری در جلسات حضور داشتند از طلبه و دانشجو گرفته تا کاسب و بازاری. بسیاری جوان ها را در مجلس می دیدی که اصلاً به ظاهرشان نمی آمد پا منبری باشند، ولی جذب رفتا