پاورپوینت کامل سرزمین بی ملت، ملت بی سرزمین! ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرزمین بی ملت، ملت بی سرزمین! ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرزمین بی ملت، ملت بی سرزمین! ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرزمین بی ملت، ملت بی سرزمین! ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ به شبهات تاریخی اشغال فلسطین

پرسش: یکی از توجیهات صهیونیستها برای مهاجرت به فلسطین اشغالی استناد به ادعایی مبنی بر سرزمین بدون ملت برای ملتی بدون سرزمین است. این ادعا اصولا تا چه حد اعتبار دارد؟

شعار «سرزمین بدون ملت برای ملتی بدون سرزمین» (A Land Without a People for People Without a Land) یک شعار صهیونیستی است که شناخت تاریخ آن دشوار است، اما می توان گفت که این شعار یک تغییر سکولاریستی از آن دیدگاه انجیلی است که می گوید فلسطین سرزمینی موعود و مقدس و یهود نیز ملتی مقدس است، از این رو ملت مقدس ناچار باید به سرزمین مقدس بازگردد، زیرا صاحب آن است.

شاید اولین کسی که این دیدگاه را سکولاریزه کرد، لرد شافتبری باشد که در نیمه قرن نوزدهم میلادی درباره «سرزمین باستانی برای ملت باستانی» سخن گفت، سپس فرایند سکولاریزاسیون تکمیل شد تا به تعبیر امروزی آن یعنی «سرزمین بدون ملت برای ملتی بدون سرزمین» رسید. به نظر می رسد که «اسرائیل زانگویل» صاحب این تعبیر باشد.

به هر حال این شعار بازاری ساده، بازتاب طبیعی گفتمان فرهنگی مدرن غرب است و از دیدگاه معرفتی سکولاریستی و امپریالیستی ای سرچشمه می گیرد که تعابیر انجیلی را سکولار می کند و آنها را از تعابیری مجازی که تحقق آن موکول به مشیت الهی در آخرالزمان است، به شعارهای وطن گزین (مهاجرتی) دقیق و مشخص تبدیل می سازد که هم اینک و همین جا به زور اسلحه، تحقق یافته است.

این نگرش که هستی، طبیعت و انسان را یک ماده مصرفی می بیند، انسان غربی را در مرکز قرار می دهد و از همین جهت همه جهان، خالی و بدون تاریخ و بدون انسان می شود و اگر هم انسانی یافت شود یک ماده مصرفی غیراصیل و بی ارزش است؛ از این روست که فلسطین یک سرزمین مسکونی بدون مردم تلقی می شود و فلسطینیان به یک ماده مصرفی تبدیل می شوند که به خودی خود ارزشی ندارند.

یهودیان هم تسلیم همین فرایند می شوند. آنان به جای اینکه ملت مقدس به معنای مجازی آن باشند، ملت یهود به معنای دقیق آن می گردند و از آنجا که یک ملتند، با تمدن غربی که فقط ملت های غربی را شامل می شود، نسبتی ندارند و از همین جهت سرزمینی هم ندارند.

پس از این، جز عملیات تبدیل شدن به ابزار و به کار گرفته شدن که مشکل ترانسفر دوگانه انتقال یهودیان از تبعیدگاه به سرزمین و انتقال بومیان از سرزمین به تبعیدگاه را به خود می گیرد، کاری باقی نمی ماند. تمام این عملیات تحت نظارت تمدن غربی و در راه منافع آن انجام می گیرد، یعنی همان برنامه صهیونیسم. (۱)

بدین لحاظ صهیونیست ها با مطرح ساختن شعار «سرزمین بدون ملت برای ملتی بدون سرزمین» ادعا می کنند که یهودیان، ساکنان اولیه فلسطین بوده اند و این سرزمین به آنها تعلق دارد و نه به فلسطینیان. برای پاسخ به این سئوال که آیا ادعای صهیونیست ها صحیح است و ساکنان اولیه فلسطین، یهودیان یا فلسطینیان بوده اند ضروری است با استناد به اسناد و مدارک تاریخی، از جمله کتاب تورات که کتاب مقدس یهودیان است، اشاره ای تاریخی به فلسطین داشته باشیم.

در باره تاریخ فلسطین باید گفت که یهودیان، اولین ساکنان فلسطین نبودند، بلکه قبل از آنها اقوام و قبایل مختلفی مانند آموریان، آرامیان، کنعانیان و… در نقاط مختلف این سرزمین زندگی می کردند. شواهد و مدارک محکمی این مسئله را روشن می کند که انسان و تمدن در فلسطین سابقه چند هزار ساله دارد. اریحا که قدیمی ترین شهر بارودار است، قدمتش از نظر علمی به هفت هزار سال می رسد.

اولین ساکنان فلسطین که تاریخ و تمدن پیشرفته ای داشتند کنعانیان بودند. آنها در شهر زندگی می کردند. در باره تاریخ اسکان آنها در فلسطین آمده است که از ۳۰۰۰ سال ق.م یعنی ۱۸۰۰ سال قبل از یورش عبرانی ها، در این سرزمین زندگی می کردند و اولین بار نامگذاری این سرزمین توسط کنعانیان صورت گرفت.. (۲)

تورات در سِفر اعداد، باب ۳۴، آیه دوم، و باب ۲۵، آیه ۱۰، آنجا را زمین کنعان و در سفر خروج باب ۳، آیه ۱۷، آن را زمین کنعانیان می نامد و در سفر پیدایش باب ۱۵، آیه ۱۸ تا ۲۰، از ده ملت نام می برد که هنگام وعده خدا به ابراهیم از قبل در آنجا ساکن بوده اند. شهر اورشلیم را کنعانیان ساختند و براساس گفته ژزفوس(۶)، یک شاهزاده کنعانی که به پرهیزکاری و درستکاری شهرت داشت، در این شهر معبدی ساخت و به خداوند تقدیم کرد و نام شهر را از سهالیم به اورشلیم تبدیل کرد.. (۳)

طبق روایات، چند قبیله عبرانی در سال ۱۷۳۰ ق.م به این سرزمین وارد شدند. این قبایل در سرزمین کنعان ساکن نشدند، بلکه به مصر رفتند و طبق روایات مختلف، قبایل عبرانی چند قرن بعد مصر را ترک کردند و مدتی در بیابان ها آواره بودند.. (۴)

در آثار و متون تاریخی قدیمی نیز نامی از فلسطین وجود دارد. کهن ترین نامی که از فلسطین برده شده و به تازگی به دست آمده، روی یک سنگ نبشته است که بر روی آن فتوحات فرعون مرنپتاح در حدود سال ۱۲۲۵ ق.م ستایش شده است. این سنگ نبشته از معبد قبر مرنپتاح پیدا شده است. بر روی این سنگ نبشته آمده است که: فرعون با تصرف شهرهای فلسطین، اسرائیل را نیز ویران کرد: «اسرائیل نابود شد و دیگر اثری از آن وجود ندارد.»

علاوه بر این ۴۰۰ لوح رسی در سال ۱۸۸۷ در تل العمارنه(۸) ـ پایتخت بنا شده توسط فرعون آمینوفیس چهارم یا اخناتون (۱۳۵۸ـ۱۳۷۵ ق.م) ـ کشف شده است که مکاتبات فرعون با امرای دست نشانده فلسطین و سوریه را نشان می دهد و در آنها نامی از اسرائیل برده نشده است، در صورتی که در باره قوم حتی و تمدن درخشان آنها مطالبی آمده است. همچنین در تل العمارنه که در ۶۰ مایلی شمال قصبه اسیوط واقع است، خرابه های پایتخت اخناتون و لوح ها و کتیبه هایی از آمنحوتپ سوم و اخناتون کشف شده است. همچنین کتبیه هایی به خط میخی، بابلی و زبان حتی کشف و در برخی از این کتیبه ها در باره هجوم قومی به نام «هبری» یا عبری در سال ۱۴۰۰ ق.م صحبت شده است.

در آن زمان، اقوام حتی و کنعانیان روابط حسنه ای با فرعون مصر داشتند و در برخی از موارد از او کمک نظامی درخواست می کردند. یکی از فرماندهان حتی به نام عبدهیپا طی نامه ای از اخناتون فرعون مصر، تقاضای کمک کرد و چنین نوشت: «قوم هبری همه مملکت شاه را غارت می کنند و این سرزمین ها به دست ایشان سقوط می کند. چنانچه نیروی کمکی فرستاده نشود، سقوط اراضی شاه به دست عبری ها قطعی به نظر می رسد.»

در نامه دیگری فرمانروای کنعان از فرعون مصر به منظور جلوگیری از حمله طایفه ای به نام ساگاژ که یک قوم وحشی بیابانگرد و طبق برخی از شواهد همان قوم هبری بوده اند، تقاضای اعزام نیرو کرد و در نامه دیگری نوشت: «دیگر فرستادن نیرو فایده نخواهد داشت.» آنچه که قطعاً می توان از لوح های کشف شده در تل العمارنه به دست آورد این است که بین سال های ۱۴۰۰ـ۱۳۵۰ ق.م حملات شدید و مداومی از سوی عبرانی ها (قوم هبری) به فلسطین صورت گرفت، منتهی این لوح ها نشان می دهند که حملات آنها به صورت تدریجی بوده است و نه یکباره.. (۵)

کشفیات باستان شناسی نیز نشان می دهند که پلستیان قبل از سال ۱۲۰۰ ق.م مهاجرت خود را به سرزمین کنعان آغاز کردند. در آن زمان آنان قوم شناخته شده ای بودند، ولی به تدریج با کنعانیان ادغام شدند. در زمان ورود حضرت یوشع«ع» (جانشین حضرت موسی«ع») با قوم خود به فلسطین، پ