پاورپوینت کامل رمضان؛ ماه نزول قرآن و صعود انسان ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رمضان؛ ماه نزول قرآن و صعود انسان ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رمضان؛ ماه نزول قرآن و صعود انسان ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رمضان؛ ماه نزول قرآن و صعود انسان ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

به تعبیر اهل معرفت، ماه مبارک رمضان دار ضیافت الهی و یکی از منازل سالکین إلی الله است. «سلوک إلی الله» سیر معنوی روح به سوی خدا و تقرّب به اوست که البته این سیر و این تقرّب، دارای درجات و مراتبی است.

گام اوّل: تجلیه

این سیر و سلوک چهار قدم دارد. اهل معرفت از قدم اول تعبیر می کنند به «تجلیه»، یعنی آراستن ظاهر به آداب شرع و عمل کردن به دستورات شارع مقدس در ماه مبارک رمضان، یعنی همین روزه گرفتن و آداب ظاهریه. پس گام اول، تجلیه است.

گام دوم: تخلیه

گام دوم در این سیر، «تخلیه» است. تخلیه پیراستن است نه آراستن، پیراستن باطن از رذائل اخلاقی و چه بسا پاک کردن و منزه کردن نفس از آثار آثام، یعنی سیئات و گناهان. چه بسا اولین دعایی که در مورد اولین روز ماه مبارک رمضان وارد شده که شخص روزه دار می خواند، اشاره به همین مسئله تخلیه دارد، چون خود را تجلیه کرده، یعنی روزه گرفته و به آداب ظاهریه عمل کرده است و حالا از خدا می خواهد که او باطنش را از این آثار پیرایش کند؛ لذا در روز اول ماه مبارک رمضان این دعا را می خوانیم:

«اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیامِی فِیهِ صِیامَ الصَّائِمِینَ وَ قِیامِی قِیامَ الْقَائِمِینَ وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَهِ الْغَافِلِینَ وَ هَبْ لِی جُرْمِی یا إِلَهَ الْعَالَمِینَ وَ اعْفُ عَنِّی یا عَافِیاً عَنِ الْمُجْرمِینَ».

این دعا به همین قدم دوم، یعنی تخلیه اشاره دارد.

گام سوم: تحلیه

گام سوم که از آن تعبیر به «تحلیه» می کنند، این است که انسان روح را به صفات ملکوتیه کمالیه آرایش دهد و خودش را متخلِّق به اخلاق الهیه کند که این هم دارای مراتبی است.

گام چهارم: فناء فی الله

گام چهارم مرحله ای است که اهل معرفت از آن به «فناء فی الله تعالی» تعبیر می کنند و مرادشان این است که روح سالک، از إنّیت در شهود حق فانی شود؛ چه در ارتباط با فعل، چه صفت و چه ذات. این تعبیر را به کار می برند که فناء فی الله عبارت است از: «فانی شدن روح از إنّیت در شهود حق». از نظر مسیر معنوی، این آخرین منزل سیر و سلوک است.

ماه رمضان: ماه نزول قرآن و صعود انسان

ماه مبارک رمضان هم ماه «نزول» است و هم ماه «صعود». این را که ماه نزول است، چون در قرآن و در دعاهای ماه مبارک رمضان مطرح است که کلام الهی ـ قرآن کریم ـ در این ماه، از مصدر وحی بر نبی مکرم اسلام(ص) نازل می شود که خداوند به وسیله همان کلمات، انسان ها را در جمیع ابعاد پرورش می دهد و می سازد. در سوره دخان می فرماید: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیلَهٍ مُبارَکهٍ»(۳) و در سوره قدر می فرماید: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیلَهِ الْقَدْرِ».(۴) در سوره بقره هم می فرماید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدی لِلنَّاسِ وَ بَیناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ».(۵)

«قوس نزولی» در ماه مبارک

در اکثر دعاهای ماه رمضان به این «قوس نزولی» اشاره شده است. ماه مبارک رمضان، ماه نزول کلام الهی است. به تعبیر دیگر، ماه رمضان، ماه سخن گفتن ربّ است با عبدش، یعنی ماهی است که رب برای ساختن عبدش و راهنمایی او به سوی قربِ خویش با او سخن می گوید و سخن گفته است؛ بنابراین قرآن در ماه مبارک رمضان نازل شد و به تعبیر اهلش به صورت «جُملهً واحده»، یعنی به طور کلی و یکپارچه، در شب قدر، بر قلب پیغمبر اکرم«ص» فرود آمد. این همان قوس نزولی این ماه است.

«قوس صعودی» در این ماه

اما ماه مبارک رمضان همچنین ماه صعود است، یعنی درست برعکس آن «قوس نزولی» که اشاره شد، اینجا «قوس صعودی» مطرح است. یعنی این ماه، ماه کلام عبد با ربّ است. بدیهی است که عبد در همه اوقات می تواند با ربّ خودش سخن بگوید، ولی یک موقعیت خاصی هست که این سخن گفتن، از نظر سازندگی، بُرد بیشتری پیدا می کند.

دعا، الهام خداست

این نکته طریف را هم که عبد در چه قالبی می تواند با ربّ خود سخن بگوید، خودِ ربّ به اولیایش الهام می کند و اولیاء الهی آن الهامات را در قالب خاصی می ریزند و نحوه سخن گفتن با ربّ را به عبد می آموزند.

قرآن خطاب به توست. نمی خواهی پاسخ بدهی؟

خدا در ماه مبارک رمضان با تو صحبت کرده و کلامش را بر پیغمبر فرو فرستاده و پیغمبر هم قرآن را به ما تحویل داده و گفته است که اینها حرف هایی است که خدا با شما زده است. خدا در این خطاب هایی که در قرآن هست، مثل «یا أَیهَا النَّاس » و «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا»، به من و تو خطاب می کند و از اول تا آخر با ما سخن می گوید. آیا نمی خواهیم پاسخش را بدهیم؟ او در ماه مبارک رمضان با ما سخن گفته است، ما هم باید در این ماه با او سخن بگوئیم. هم قوس نزول است و هم قوس صعود. ماه رمضان ماه کلام ربّ و عبد است. در این باب روایات فراوانی وارد شده اند.

سفارش به «زیاد دعا کردن» در این ماه

در این باب دو روایت را که در «فروع کافی» است، از «وسائل الشیعه» نقل می کنم. روایت اول از امام صادق«ع» است که فرمود:

«قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ«ع» عَلَیکمْ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ بِکثْرَهِ الِاسْتِغْفَارِ وَ الدُّعَاء»؛(۶): «بر شما باد در ماه رمضان به کثرت دعا و استغفار».

در روایت دیگر آمده است:

«کانَ عَلِی بْنُ الْحُسَینِ«ع» إِذَا کانَ شَهْرُ رَمَضَانَ لَمْ یتَکلَّمْ إِلَّا بِالدُّعَاءِ»؛(۷). حضرت امام سجاد«ع» در ماه مبارک رمضان اصلاً صحبت نمی کرد، مگر اینکه تمام جملاتی که از ایشان صادر می شد مضامین دعایی داشت. ما در این زمینه روایات بسیاری داریم، بنابراین آنچه که در ماه مبارک رمضان وظیفه عبد است، سخن گفتن با ربّ خود است.

«تجلیه، تخلیه و تحلیه» زمینه ساز سخن گفتن بنده با خدا

در باب ماه مبارک رمضان روایات زیادی داریم که ناظر به آن مطلب اول، یعنی بحث مراحل سیر و سلوک است. از نظر ظاهری که خودمان را به همین آداب ظاهری آراسته کرده ایم و دهانمان را از خوردن و آشامیدن بسته ایم. این همان قدم اول یعنی تجلیه است. اما آنچه مهم است گام های دوم و سوم، یعنی تخلیه و تحلیه است. اینهاست که زمینه را فراهم می کند برای اینکه بتوانیم با خدای خود حرف بزنیم. از الطاف الهیه این بوده که آنچه را که مایحتاج عبد است تا بتواند با خدای خودش حرف بزند، پیشاپیش عنایت کرده است.

سرریز شدن رحمت الهی در این ماه

در روایتی آمده است:

«إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی کلِّ لَیلَهٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ عِنْدَ الْإِفْطَارِ سَبْعِینَ أَلْفَ أَلْفِ عَتِیقٍ مِنَ النَّارِ کلٌّ قَدِ اسْتَوْجَبَ النَّارَ فَإِذَا کانَ آخِرُ لَیلَهٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ أَعْتَقَ فِیهَا مِثْلَ مَا أَعْتَقَ فِی جَمِیعِهِ».(۸): خداوند در ماه رمضان هنگام افطار هفتاد هزار هزار نفر از افرادی را که مستحق آتش هستند نجات می دهد و در شب آخر از این ماه به اندازه تمام کسانی که در طول این یک ماه نجات داده است، از آتش جهنم نجات می دهد. همه اینها نشانه سرریز شدن فضل و رحمت الهی در این موقعیت زمانی است.

در روایت دیگری آمده است: «إذَا کانَ أوَّلَ لَیلَهٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ غَفَرَ اللهُ لِمَنْ شَاءَ مِنَ الْخَلْقِ فَإذَا کانَتْ اللَّیلَهَ الَّتِی تَلِیهَا ضَاعَفَهُمْ فَإذَا کانَتْ اللَّیلَهَ الَّتِی تَلِیهَا ضَاعَفَ کلَّمَا أعْتَقَ حَتَّی آ