پاورپوینت کامل قدرشناسی و صدرنشینی ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قدرشناسی و صدرنشینی ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قدرشناسی و صدرنشینی ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قدرشناسی و صدرنشینی ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

خودشناسی

هر که «قدر» خود را نشناسد، قدر هیچ چیز دیگر را نخواهد شناخت.

کلام زیبای امیرمؤمنان«ع» در زمینه «خودشناسی» چنین است:

«مَن جهل نفسَهُ. کانَ بغیر نَفسیهِ اجهل»() هر کس خود را نشناسد، غیر خود را هیچ نخواهد شناخت.

مقصود از این «خود» چیست؟

آیا «خود فیزیکی» و شناخت ویژگی ها و مشخّصات بدنی و اندام و دستگاه های ظریف و پیچیده بدن مثل دستگاه گردش خون، تنفس، اعصاب، رگ ها و مویرگ ها، استخوان بندی، شنوایی و بینایی و گوارش و عضلات است؟

آیا «خود روحی» و آشنایی با دنیای پیچیده و تو در توی روح و روان و شخصیت و غرایز و تمایلات و کشش ها و حساسیت ها و خواسته ها و محبّت و نفرت و انس و وحشت و دلبستگی ها و علایق است؟

آیا «خود انسانی» و کمالات و کمال جویی و فلسفه خلقت و ابدیت خواهی و روحیه نیایش و معنویت و جذب شدن به خوبی ها و خوبان یا لغزشگاه های اخلاقی و نفسانی و استعدادهای روحی و زمینه های رشد انسانی است؟

البته همه اینها هست و هر یک از این معرفت ها می تواند سهمی در تعالی روح و تکامل انسان داشته باشد.

کلام حضرت امیر«ع» که فرمود: «من عرفه نفسه عرفه ربه»() به همه این وادی های شناخت اشاره دارد، زیرا دقت در پیچیدگی ها و ظرافت ها و مهندسی شگفتِ کیفیتِ چشم و گوش، به تنهایی کافی است که انسان را «موحّد» سازد و از خودشناسی به خداشناسی برساند.

امّا مهم تر از اینها شناختِ «جایگاه انسان» در نظام خلقت و بساط گسترده آفرینش است، آفرینشی که هیچ ذرّه و گوشه ای از آن، بی هدف و عبث نیست: «افحسبتم انمّا خلقناکم عبثاً…»()

ز کجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟

به کجا می روم آخر ننمایی وطنم

***

اندکی در خود نگر تا کیستی

از کجایی؟ در کجایی؟ چیستی؟

شوق پرواز

گفتیم «خودشناسی» و چشم انداز وسیع فلسفه خلقت و میدان های رشد و زمینه های تعالی در نظر آمد.

گاهی کسی در مدار جاذبه یک روح قوی قرار می گیرد و میل به پرواز پیدا می کند.

گاهی «جاذبه عرفانی» یک عارف صاحبدل، دل های مستعد را به طیران وامی دارد و از خاک به افلاک می کشاند.

گاهی مجلس و محفل با شور و حالی، فطرت کمال جو را گرم و شکوفا می سازد.

گاهی روشن شدن «چراغ بیداری» در درون دل و یک «جرقه معنوی»، وجودی را به آتش می کشد و «بذر وجود» را در «مزرعه حیات» کسی بارور می سازد و «گل کمال» را بر شاخسار وجودش می شکوفاند.

اگر کسی «قدر» و «قیمت» خود را نشناسد، چه امیدی هست که در پالایش روح و تصفیه جان بکوشد و کمر همت بربندد و دستی از آستین اراده بیرون آورد و «بخواهد» تا «برسد» و «بجوید» تا سیراب شود؟

آنان که تشنه «آب حیات»اند و سایه سار آرامش معنوی را طالبند، گمشده خویش را در وادی معرفت و عبادت و تهذیب نفس می یابند و روح عطشناک خویش را از این چشمه زلال و شراب طهور، سیراب می کنند.

اینکه «شوق پرواز» در انسان هست، نشانه امکان پرواز و اوج گیری است، چون هر غریزه ای که خدا در انسان نهاده است، میدانی را هم برای بروز و ظهور آن فراهم کرده است. سعدی چه نیکو گفته است:

طیران مرغ دیدی؟ تو ز پای بند شهوت

به در آی تا ببینی طیران آدمیت

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نب