پاورپوینت کامل «دوستی و راهبردهای تحکیم آن از منظر آموزه های دینی» ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «دوستی و راهبردهای تحکیم آن از منظر آموزه های دینی» ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «دوستی و راهبردهای تحکیم آن از منظر آموزه های دینی» ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «دوستی و راهبردهای تحکیم آن از منظر آموزه های دینی» ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

تمام انسان ها به دنبال کسانی هستند که در کنار آنان احساس آرامش و آسایش کنند، لذا مکتب حیات بخش اسلام به عنوان جامع ترین دین در جهت تحقق چنین هدفی، آداب و ظرفیت های وسیعی را درنظر گرفته است و برای هدایت و تأمین سعادت انسان ها از تمام راهبردها و شیوه های شناختی و عاطفی استفاده می کند.

یکی از این آداب، فرایند دوستی و راهکارهای تحکیم آن است. نگارنده در این نوشتار درصدد است با الهام از آموزه های وحیانی و روایی به بیان عوامل و متغیرهایی که موجب جذب دوستان و استحکام رفاقت بین افراد می شود، بپردازد. امید است که مورد توجه خوانندگان محترم قرار گیرد.

رفاقت نیاز انسانیت

دوستی با افراد صالح و فرهیخته یکی از اهرم های مهم زندگی و از عوامل سعادت و سرافرازی انسان هاست. انسان با انتخاب دوستان شایسته و وارسته می تواند از گردنه های سخت زندگی عبور کند و به اهداف و آرمان های حقیقی نائل گردد.

رهیافت های دینی و روانشناختی نشان می دهند انسانی که از نعمت دوستی و رفاقت با دیگران محروم است، غریب و تنها و بیشتر اوقات افسرده و گرفتار شکست و ناکامی است، زیرا کسی را ندارد که با او تبادل فکر کند.

امام صادق«ع» می فرمایند: «من لم یرغب فی الاستکثار من الاخوان ابتلی الخسران؛ کسی که نسبت به پیدا کردن دوست و برادر دینی از خود تمایلی نشان ندهد، دچار شکست می شود.»()

از امام جواد«ع» نقل شده است: «ملاقاه الاخوان نشره و تلقیح للعقل و ان کان تزراً قلیلا؛() دیدار و ارتباط با دوستان باعث شادابی و زیادی عقل می شود، هر چند مدت دیدارکم باشد.»

انتخاب دوست خوب اساسی ترین نقش را در موقعیت انسان در عرصه های مختلف زندگی ایفا می کند و کم توجهی به این انتخاب مایه بدبختی و هلاکت فرد می شود، زیرا به همان اندازه که دوستان صالح و نیکو آدمی را در رسیدن به آرمان های واقعی زندگی یاری می دهند، دوستان ناشایست، زمینه هلاکت و نابودی وی را فراهم می سازند.

قرآن کریم در باره عواقب دوستی با نااهلان از زبان اهل جهنم چنین نقل می کند: «و یوم یعض الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا یا ویلتی لیتنی لم اتخذ فلاناً خلیلاً؛() روز قیامت انسان ظالم انگشت حسرت به دندان می گیرد و می گوید: «ای کاش من در دنیا با پیامبر دوست و همراه می شدم. وای بر من! کاش فلان شخص فاسق و گمراه را به عنوان دوست انتخاب نمی کردم.»

امیرالمؤمنین«ع» بدین گونه، فرزند ارشد خود امام حسن مجتبی«ع» را از همراهی و همنشینی با دوستان نااهل برحذر می دارند: «پسرم! از دوستی با فرد احمق بپرهیز؛ زیرا می خواهد به تو نفعی برساند، اما ضرر می رساند. از دوستی با بخیل بپرهیز، زیرا آنچه را که بدان نیازمندی از تو دریغ می دارد و از دوستی با فرد بدکار بپرهیز؛ زیرا تو را به بهای اندکی می فروشد. همچنین از دوستی با دروغگو دوری کن؛ چون او مانند سراب است که دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نشان می دهد.»()

امام علی«ع» در این رهنمودهای گهربار خاطرنشان می سازند که فرد مسلمان باید از همنشینی و رفاقت با افراد ناشایست و نالایق اجتناب نماید، زیرا معاشرت و مصاحبت با این گونه افراد، بذر رذایل اخلاقی را در نهاد انسان می کارد و مایه قساوت قلب می شود و ممکن است انسان را در قهر و عذاب الهی سهیم گرداند.

باز آن حضرت در روایتی پرمحتوا درباره همنشینی با بدان می فرمایند: «با انسان های بد و فاسد رفاقت مکن، زیرا شخصیت تو بدون آنکه خود بفهمی از بدی های آنان الگو می گیرد.»()

رفاقت راستین

رفاقتی که در راه خدا و بر پایه هویت انسانی بنا شده و از رنگ مطامع دنیوی پیراسته باشد، پایدار خواهد ماند، زیرا مبنایش امور ثابت و عامل انعقاد آن رضایت و خشنودی الهی است. این نوع دوستی زمینه رشد و تعالی افراد جامعه را فراهم می سازد، به گونه ای که همه افراد به بالاترین درجه سعادت می رسند. امام جواد«ع» پیرامون دوستی و رفاقت راستین می فرمایند: «من استفاد اخاً فی الله فقد استفاد بیتاً فی الجنه؛() هر کس در راه خدا برادر و دوست پیدا کند، خانه ای در بهشت به دست می آورد.»

بنابراین دوستی هایی که به خاطر رضایت و خشنودی خداوند باشد، رسیدن به بهشت و برخورداری از نعمت های اخروی را بر فرد مؤمن و صالح واجب می گرداند، چون انسان صالح و باتقوا در اثر معاشرت و مصاحبت با اخیار و نیکان، عادات پسندیده و انجام اعمال نیک را در نهاد خویش تقویت می کند که پیامد آن سعادت و فوز ابدی است. اما اگر دوستی و مصاحبت با دیگران در راه غیر خدا و به دور از تقوای الهی باشد، دیر یا زود به دشمنی تبدیل خواهد شد. قرآن کریم می فرماید: «الا خلاء یومئذٍ بعضهم لبعضٍ عدوٌ الّا المتقین؛() دوستان در آن روز دشمن یکدیگر هستند، مگر پرهیزکاران.»

شهید آیت الله مطهری«ره» در این باره می نویسد: «دوستی هایی که بر مبنای طمع و خواسته های مادی است تا وقتی ادامه دارد که پای مطامع یا منافع در میان باشد. وقتی که اینها رفت، علت دوستی هم از میان می رود و پیوندها فرومی پاشد.»()

ویژگی های دوستان شایسته

در روایات و آموزه های وحیانی، صفات و نشانه هایی برای دوست صالح و شایسته بیان شده است که متخلق شدن به این فضایل اخلاقی باعث می شود که مسیر دوست یابی برای عموم مردم هموارتر گردد و بتوانند دوستان راستین و لایق را از دوستان دروغین و نالایق تشخیص دهند. اهمّ این ویژگی ها به شرح زیر است:

ـ راستی و یکرنگی: از منظر علم اخلاق، راستگویی و صداقت یکی از فضایل اخلاقی و صفات حمیده است. قرآن کریم افراد دروغگو را به عنوان ظالم ترین افراد معرفی نموده، لذا می فرماید: «و من اظلم ممن افتری علی الله کذباً او کذب بالحق لما جاءه…؛() ظالم ترین فرد کسی است که به خداوند دروغ ببندد و حق و حقیقت را که برای هدایت او بیاید، دروغ بپندارد…».

دروغ کلید تمام گناهان است. افراد دروغگو چون برخلاف فطرت پاک انسانی رفتار می کنند، باعث ناامنی اجتماعی و عدم اعتماد در میان انسان ها می گردند. دوستی و رفاقت با افراد دروغگو موجب می شود که از یکسو رذیله اخلاقی دروغگویی در انسان نهادینه شود و از سوی دیگر موجب تشویش فکر و روان فرد می گردد. دوست حقیقی باطنش به صداقت و یکرنگی آراسته است و از دروغ و نفاق پیراسته. وقتی افراد در روابط اجتماعی و تعامل با دیگران صداقت و راستی را نصب العین خویش قرار دهند، مردم به یکدیگر اعتماد می کنند و آرامش عمومی بر فضای جامعه حاکم و پیوند محبت و دوستی مستحکم تر می شود.

ـ رفع حاجات دیگران: در میان روابط اجتماعی، نقش دوست و رفیق شایسته جایگاه ویژه ای دارد. دوستی که در مشکلات و هنگام نیاز به فریاد دیگران می رسد، دوست واقعی است، زیرا بسیاری از افراد در مواقع راحتی و وفور نعمت و امکانات، ادعای دوستی دارند و در مواقع احتیاج و ضرورت توجهی به مشکلات رفیق خود ندارند و او را تنها می گذارند. امام علی«ع» در این زمینه می فرماید: «لا یکون الصدیق صدیقاً حتی یحفظ اخاه فی ثلاثٍ: فی نکبته و غیبته و وفاته؛() دوست حقیقی کسی است که در سه زمان انسان را فراموش نکند؛ هنگام گرفتاری، در نبود انسان و پس از وفات او.»

ـ ریاست، او را عوض نکند: دوستان دنیاپرست اغلب ریاست طلب هستند و رسیدن به مناصب دنیوی و فانی را مهم ترین و زیباترین آرمان در زندگی خویش قلمداد می کنند، به طوری که لذت ریاست نزد آنان به مراتب از لذت مال و ثروت بیشتر است.

این گروه برای رسیدن به کعبه مقصود خویش بسیاری از مواهب معنوی و فضایل انسانی را در