پاورپوینت کامل به سوی سبک زندگی اسلامی(?) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل به سوی سبک زندگی اسلامی(?) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل به سوی سبک زندگی اسلامی(?) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل به سوی سبک زندگی اسلامی(?) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

سبک زندگی و هدفداری حیات

از عواملی که در گزینش سبک زندگی نقش بنیادین دارد، شناخت غایت آفرینش و هدف خلقت انسان است. هدفداری حیات نیز به مبانی معرفتی و جهان بینی بستگی دارد. نگاه انسان به حیات خود و جهان آفرینش چیست؟ آیا آن گونه که نگرش الحادی می گوید همین زندگی مادی و دنیوی هدف است؟ یا آن گونه که عقل و حکمت و آیین فطرت و رسالت آسمانی بیان می کند، چشم انداز دیگری در افق زندگی وجود دارد که تا دامنه ابدیت گسترده است؟

قرآن کریم نگاه الحادپیشگان را این گونه توصیف می کند: « وَقَالُوا مَا هِیَ إِلَّا حَیاتُنَا الدُّنیا نَمُوتُ وَنَحیَا وَما یُهلِکُنَا إِلَّا الدَّهرُ وَما لَهُم بِذلکَ مِن عِلمٍ إِن هُم إِلَّا یَظُنُّون؛[۱] و آنها گفتند: جز این زندگی دنیا زندگی دیگری نداریم، می میریم و زندگی می کنیم و چیزی جز روزگار ما را نابود نمی سازد؛ حال آنکه آنها بر این مدعا علم ندارند و تنها حدس و گمان می زنند».

آری، اندیشه الحادی و مادی مبنای عقلی و علمی ندارد. حدس و گمان است و حدس و گمان واقعیات علم را تغییر نمی دهد. خالق و مدبر دیگری است و نقشبند حوادث ورای چون و چراست. به قول مولوی:

من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم

آن که آورد مرا باز برد در وطنم

اما انسان برای فرار از مسئولیت، وجدان خود را فریب می دهد در حالی که عمق فطرت ندای دیگری دارد. به بیان قرآن: « وَجَحَدُوا بِهَا وَاستَیقَنَتهَا أَنفُسُهُم ظُلْمًا وَعُلُوًّا فانظُر کَیفَ کانَ عاقبَهُ المُفسدین؛[۲] آنها در حالی آیات خدا را منکر شدند که از عمق جان بدان یقین دارند و این از سر نخوت، ستمکاری و طغیانگری است. اینک بنگر و سرانجام مفسدان را نظاره کن.

چرا حقیقت را منکر می شوند و به فطرت پشت می کنند؟ برای این که می خواهند آزاد باشند، هر چه دلشان می خواهد بکنند، از لذات و شهوات نفسانی، تفوق طلبی، فساد و سلطه جویی و زیاده خواهی این زندگی بهره ببرند و مانعی پیش رویشان نباشد، همان گونه که قرآن بیان می کند: « بَل یُرِیدُ الإنسَانُ لِیَفجُرَ أَمَامَهُ یَسأَلُ أَیَّانَ یَومُ القیامه؛[۳] بله، انسان می خواهد آزاد باشد هر فسق و فجوری می خواهد بکند، می پرسد قیامت کی است؟!»

اگر انسان در مسیر انحرافی و طغیان و عصیان بر ود و در سبک و سیاق زندگی اش با معنویت و مسئولیت فاصله بگیرد، ریشه آن را باید در اوهام و خیالات کاوید. این گونه انسان ها وجدان خود را فریب می دهند و این بدترین فریب است. صغری و کبرایی که برای خود می چینند و بر اساس آن نتیجه گیری می کنند پایه و بنیاد ندارد، همانند لانه عنکبوت که به بیان قرآن تکیه گاه کافران است و سست ترین بنیاد که با اندک بهانه ای فرومی ریزد.

مشکل بشر امروز همین گریز از فطرت و افتادن در دام اوهام و ساده اندیشی و غفلت و تغافل است، به همین دلیل است که تمام دغدغه های خود را در دنیای مادی و چگونه زیستن و لذت و رفاه خلاصه کرده و شکاف های طبقاتی فقر، غنا، قساوت، خشونت، آدم کشی، نیرنگ و بی عدالتی و ستم بارگی و صدها رذیله دیگری را پدید آورده و توده هایی از انسان ها را بدان مبتلا ساخته است و با وجود همه اینها و با این همه حرص و ولع به مادیات و تنوع جویی، باز هم قانع و آرام نیست، زیرا مطلوب اصلی و فطری را از دست داده و به چیزی دل سپرده که با فطرت خدادادی وی همخوانی ندارد. به عبارت دیگر، بشر خدای خود را از یاد برده، هدف اصلی را گم کرده، در برهوت سرگردانی به سر می برد و در جستجوی جایگزینی است که امکان تحقق آن وجود ندارد. در نگاه مادی، دنیا جایی است برای خوشگذرانی و لذت، در حالی که در نگاه دین، دنیا راهی است برای خوب گذراندن و به سعادت رسیدن.

پوچ گرایی و زندگی

یکی از آفات زندگی بشر بی هدفی، ملعبه بودن حیات، پوچ گرایی و بیهوده گرایی است طبیعیتاً سبک زندگی بر محور آنها به شیوه غلطی شکل می گیرد. این هنگامی است که انسان به اصل ثابت و معقول و منطقی متکی نباشد و بدون آرمان، دستخوش امیال نفسانی قرار گیرد. از آنجا که تمایلات نفسانی نیز روح بشر را سیراب و قانع نمی کنند و خور و خواب و عیش و شهوت تکرار مکررات و جدایی از اصل خویش است، نوعی پوچی و سردرگمی در زندگی بشر پدید می آید که گاه منجر به خودکشی، گاه دیگرکشی و گاه انجام کارهای بیهوده و تنوع جویی های پوچ و بی معنی (نیهلیسم) مانند «جشن گوجه فرنگی» در میان غربی ها و امثال آن می گردد.

هدفداری حیات و معنی درمانی و آرمانگرایی که در تقابل با این فرهنگ قرار دارد، تفکری است که ادیان الهی پایه گذاران آن بودند و در تمدن کنونی نیز جای پایش را در اندیشه ها باز کرده است و پژوهشگران را بر آن واداشته که از ضرورت معنا و مقصد حیات سخن بگویند و عنوان «معنی درمانی» موضوع تحقیق قرار گیرد. انسان در جست وجوی معناست که درمی یابد: «زندگی یعنی رنج و برای رنج معنی یافتن».[۴]

قرآن کریم از پوچ گرایی با عنوان «عبث» و «لعب» یعنی بیهودگی و بازی نام برده و آن را در نظام خلقت که نظام اصلح است، مردود می شمارد.

وَمَا الحَیَاهُ الدُّنیَا إِلاَّ لَعِبٌ وَلَهوٌ وَلَلدَّارُ الآخِرَهُ خَیرٌ لِّلَّذِینَ یَتَّقُونَ؛[۵] زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست و خانه آخرت برای پرهیزگاران بهتر است. »

حکمت الهی برای آفرینش جهان و انسان، هدف و آرمان روشنی را ارائه و بر اساس آن زندگی را پی ریزی و سبک ها و شیوه ها و قواعد و قوانین و آدابی را وضع کرده است و می فرماید: « وَمَا خَلَقْنَا السَّمَوَات وَالْأَرض وَمَا بَینهمَا لَاعِبِینَ ما خَلَقناهُما إِلّا بِالحَقِّ وَلکِنَّ أَکثَرَهُم لا یَعلَمونَ انَّ یَومَ الفَصلِ میقاتُهُم أَجمَعین؛[۶] آسمان ها و زمین و آنچه را در میان آنهاست به بازی نیافریدیم، آن دو را جز به حق خلق نکردیم، اما بسیاری از مردم نمی دانند، همانا روز داوری میعادگاه همه آنهاست. »

بنا به مفاد آیات، غایت خلقت انسان از حیات ابدی و آخرت او سر برمی آورد و جز آن چیزی جز پوچی و بی حاصلی نیست. بنابراین، سبک زندگی را باید بر اساس این نقشه و هندسه سامان داد. این را پیام آوران وحی برای بشر گفته و آداب و سلوک این راه را آموخته اند. زندگی تمدن و فرهنگ و سبک و سلوکی که بر پایه ایمان به خدا و آخرت بنا نشود، بی اساس و بی حاصل و چون توده خاکستر بر باد است و دستاوردهای آنها رهسپار دیار نیستی خواهد بود. خسارتی غیرقابل جبران. «مَثَلُ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِم أَعمالُهُم کَرَمادٍ اشتَدَّت بِهِ الرِّیحُ فِی یَومٍ عَاصِفٍ لاَّ یَقدِرُونَ مِمَّا کَسَبُوا عَلَی شَیءٍ ذَلِکَ هُوَ الضَّلاَلُ الْبَعِید؛[۷]

به موجب این آیات زندگی دنیا بازی و سرگرمی یعنی پوچی و بی حاصلی است و حیات واقعی بشر و کمالات معنوی و حیات او پس از مرگ است که با عمل صالح و تقوا سامان می گیرد. درک این مطلب نیاز به تعقل و تفکر و علم و دانایی و حکمت دارد و آنان که از این درک و تعقل بی بهره اند مردگانی هستند که هوش و گوش ندارند: «إِنَّکَ لَا تُسمِعُ الْمَوْتَی وَلَا تُسمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاء إِذَا وَلَّوا مُدبِرِینَ؛ [۸] و این زندگی دنیوی دوزخ آنهاست و در درون خود عذاب را می پرورند. »، «یَستَعجِلُونَکَ بِالعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَهٌ بِالکَافِرِینَ. »[۹] آنها از تو می خواهند در نزول عذاب شتاب کنی، در حالی که جهنم هم اکنون کافران را در برگرفته است. یعنی در درون زندگی کافران و اعمال تبهکاران آتش نهفته است، هر چند ظاهری زیبا و فریبا دارند، همان گونه که در درون درخت سبز بالقوه استعداد آتش وجود دارد: «الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الأَخضَرناراً».

پیامبر اکرم«ص» فرمود: «حُفَّتِ الجنَّهُ بالِمَکاره وَحُفَّتِ النَّار