پاورپوینت کامل مروری بر مهمترین اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از منظر مقام معظم رهبری(مدظله) ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مروری بر مهمترین اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از منظر مقام معظم رهبری(مدظله) ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مروری بر مهمترین اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از منظر مقام معظم رهبری(مدظله) ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مروری بر مهمترین اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از منظر مقام معظم رهبری(مدظله) ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

در منظومه فکری رهبر معظم انقلاب اسلامی، سیاست خارجی و دیپلماسی شأنی همپای نیمه داخلی نظام سیاسی دارد. به باور ایشان:

«سیاست خارجی و دستگاه اداره کننده سیاست خارجی، در حقیقت نیمی از نظام سیاسی است. نیمی به مسائل داخلی کشور رسیدگی می کند و نیمی رابطه و حدود و منافع کشور را در اقطار عالم دنبال می کند. سیاست خارجی جایگاهش این است». [۱]

از جمله مهم ترین اهداف سیاست خارجی و دستگاه دیپلماسی از نظر رهبر انقلاب، مبارزه با استکبار، تعقیب منافع ملی و تلاش برای برقراری عدالت در جهان است.

الف) هدف سیاست خارجی جمهوری اسلامی مبارزه با استکبار است

یکی از مهم ترین اهداف سیاست خارجی از نظر رهبر انقلاب مقابله با استکبار است. ایشان استکبار را مفهومی قرآنی می دانند و معتقدند:

«مفهوم استکبار در قرآن این است که عنصری یا شخصی یا جمعی یا جناحی، خود را بالاتر از حق به حساب آورد و زیر بار حق نرود و خود و قدرتش را ملاک حق قرار بدهد. اولین مستکبر در تاریخی که قرآن برای ما ترسیم می کند، ابلیس است». [۲]

ایشان پس از بحث در باره مفهوم قرآنی استکبار، مفهوم امروزین آن را در روابط بین الملل و سیاست خارجی چنین معنا می کنند:

«البته در هر زمانی و برای هر ملتی، ممکن است استکبار معنای خاصی پیدا کند. برای ملت ایران، در جریان انقلاب و پیش از انقلاب و بعد از آن تا این ساعت، استکبار معنای خاصی داشته و عبارت از قدرت های مسلّطی در جهان بوده است که در مسائل کشور و در سرنوشت و کارهای ملت ما حضوری ظالمانه و قدرتمندانه و قلدرانه را در پیش گرفتند. برای ما معنای استکبار این بوده است». [۳]

مصداق استکبار از نظر ایشان دولت آمریکاست:

«اگر بخواهیم در بین دولت های دنیا مستکبر را پیدا کنیم، دچار مشکل نمی شویم. دولت امریکا که امام به او لقب شیطان بزرگ دادند در مقابل ندای حق طلبانه ملت ایران مستکبر بود. استکباری که در زمان ما شکل گرفت، استکبار امریکایی بود. قبل از انقلاب هم این طور بود. در دوران انقلاب و تا امروز هم همین طور است». [۴]

نحوه مبارزه با استکبار از اهمیت زیادی برخوردار است، از نظر رهبر انقلاب، مقصود از مبارزه با استکبار لشکرکشی و حمله نظامی نیست، بلکه افشاگری و آگاه سازی ملت های جهان است که از مهم ترین رسالت های دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی به شمار می رود:

«ملت ایران که می گوید ما با استکبار مبارزه می کنیم، مقصودش این نیست که ما لشکرکشی می کنیم تا در خلیج فارس ناوگان امریکا را مثلا بمباران کنیم! مبارزه ما این نیست. حتی ملت ایران و مسئولان کشور نمی گویند که ما کاری می کنیم که به دست امریکای قلدر بهانه بدهیم تا در موقعیتی، حرکت تند مجنونانه ای علیه جمهوری اسلامی بکند. پس معنای مبارزه، مبارزه نظامی به آن شکل نیست»[۵]، بلکه: «مقصود از مبارزه این است که ملت ایران در مقابل کید و تعرض و دست اندازی و تلاش های سیاسی دشمن و انواع و اقسام کارهایی که می کند تا دو باره کشور ایران را به یکی از اقمار خود تبدیل نماید، با شدت و قدرت خواهد ایستاد و مقاومت خواهد کرد. مبارزه یعنی این. مبارزه با استکبار یعنی هرجا که در سطح جهان دستمان برسد، نسبت به استکبار افشاگری خواهیم کرد. هر جا که مظلومی از ظلم استکبار دچار آسیب است و به جان آمده، ما هرطور بتوانیم طرف آن مظلوم را بگیریم». [۶]

ب) هدف سیاست خارجی، پیگیری منافع ملی با معیار ارزش هاست

برخی در حوزه سیاست خارجی بر این باورند که بین منافع ملی و ارزش های دینی و اسلامی و یا به عبارت دقیق تر مصالح اسلامی تضاد وجود دارد و برای تعقیب منافع ملی باید مصالح اسلامی را کنار گذاشت، چون این دو مانعه الجمع هستند.

بر اساس این رویکرد، واژه «ملی» مفهوم منفعت ملی را از دو بعد تحدید می کند: بعد فروملی و بعد فراملی. از لحاظ فروملی، «منافع ملی» غیر از منافع شخصی افراد تصمیم گیرنده است و «منافع جمعی و عالیه عموم مردم» را به ذهن متبادر می سازد و «خیر عمومی» جامعه را مطرح می کند. از بعد فراملی هم مرزهای سیاست خارجی را محدود می کند؛ بدین معنا که برحسب منافع ملی، اهداف خارجی یک کشور محدود به تأمین منافع ملت خود در چهارچوب سرزمینی مشخص است. »[۷]

از نظر رهبر انقلاب، سیاست خارجی دولت اسلامی را نمی توان بدون ارزش ها تصور کرد و منافع ملی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک دولت اسلامی نمی تواند در مسیری متفاوت با ارزش های اسلامی پیگیری شود:

«گاهی حرفی هم در بعضی زبان ها تکرار می شود که ما در سیاست خارجی و فعالیت های دیپلماتیک باید مسائل ارزشی و معنوی را دخالت ندهیم و باید فقط به منافع ملی فکر کنیم و بس. البته شکی نیست که منافع ملی خود یک ارزش و امر معنوی است. منافع ملی غیر از منفعت جیب شخصی زید و عمر است. حفاظت از منافع ملی یک امر معنوی است. بنابراین در رعایت منافع ملی هیچ تردیدی نیست و ما به جد این را تأیید می کنیم که باید منافع ملی مورد نظر باشد، اما این که تصور شود اگر ما از ارزشی صرف نظر کردیم به منافع ملی می رسیم و اگر به ارزش های خودمان مستمسک شدیم و پایبند ماندیم، منافع ملی را از دست می دهیم، خطای بسیار بزرگی است. منافع ملی ما در جهت ارزش ها و اصول ماست. اصول ما منبع منافع ملی ماست. سربلندی ما به خاطر اسلام و عزت ما به خاطر انقلاب است». [۸]

اما تعقیب منافع ملی با معیار ارزش ها از نظر رهبر انقلاب نیازمند توجه به دو موضوع اساسی است. نخست این که بین تعقیب منافع ملی و ارزش ها و بین اصول با تغییر اولویت های سیاست خارجی کشور منافاتی وجود ندارد:

«تعیین اولویت ها براساس منافع ملی باید نوبت به نوبت عوض شود. اولویت هایی که ما در اول انقلاب برای ارتباطات خود معین می کردیم، بر اساس منافع ملی ما در آن روز بود. ممکن است امروز منافع ملی ما چیز دیگری را ایجاب کند. اولویت های سیاست خارجی و رابطه دیپلماتیک را باید در هر برهه ای از زمان بر اساس منافع ملی، البته در چهارچوب همان نظام ارزشی و نه بیرون از آن تعریف کرد». [۹]

دوم اینکه تعقیب منافع ملی با معیار ارزش ها و مصالح اسلامی نباید به معنای غفلت از سازندگی و پیشرفت کشور باشد و سازندگی کشور همواره باید در اولویت قرار گیرد:

«البته شکی نیست که در سازندگی، مسائل ملت ایران به دلایل مختلف تقدم و ارجحیت دارند. این نظام و این دولت باید بتواند الگوئی درست کند تا فعل او، قول او را تأیید کند. باید بتواند در این کشور اسلام را تحقق ببخشد تا نهضت اسلامی، صادق شناخته شود. باید شعارها را به واقعیت بدل کند تا آن شعارها، دل شعاردهندگان سایر کشورها را گرم کند. پس مسائل کشور ایران تقدم و اولویت دارند.

اما بلاشک در هدف های اصلی حرکت اسلامی و نظام اسلامی، مسائل مسلمین مطرح هستند. اگر در گوشه ای از جهان جمعی از مسلمین حرکتی می کنند، تصمیمی می گیرند، سودی می برند یا زیانی می بینند، ملت ایران و انقلاب و نظام ما نمی تواند موضع منفی و بی تفاوتی بگیرد. لذا از روز اول که انقلاب ما به یک دولت و یک نظام تبدیل شد، این نظام در زبان امام و معلم و معمارش و در زبان مسئولان و گویندگانش، همواره مسائل ملت های مسلمان را مطرح و به آن اعتنا کرده است». [۱۰]

بنابراین در کنار تل