پاورپوینت کامل دین تخلق به آداب الهی است ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین تخلق به آداب الهی است ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین تخلق به آداب الهی است ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین تخلق به آداب الهی است ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

مروری بر مباحث گذشته

ادب الهی وسیع تر از ادب انسانی است و جمیع ابعاد وجودی انسان را در برمی‎گیرد. در مباحث معرفتی آمده است که ادب الهی یعنی حفاظت از حدود الهیّه، به این معنا که انسان باید از مرزهای شناخته شده ای که از طریق وحی تبیین شده، حفاظت کند. مقتضای ادب در این میدان این است که نه چیزی بر دستورات الهی بیفزاید و نه از آن کم کند که از این زیادت و نقصان یا افراط و تفریط، به غلو و جفا تعبیر شده است.

عقل، قلب، خیال، نفس و در نهایت اعضا و جوارح که همه در خدمت نفس هستند، هر کدام فعل متناسب با خود را دارند. انسان باید از افراط و تفریط یا غلو و جفا نسبت به حدود الهی بپرهیزد تا مؤدّب به آداب الله شود. تنها راه شناسایی حدود الهی وحی است که امری الهی است. لذا خداوند تربیت کنند پیغمبر اکرم«ص»، ایشان تربیت کنند علی«ع» و او به عنوان سرآمد خاندان وحی، تربیت کنند جمیع مؤمنین است.

پشتوانه های حفاظت از حدود الهی

پشتوان شخص در اینکه بتواند حدود الهی را حفظ کند و از نظر عملی از آنها تخلّف نکند، چیست؟ به عبارت ساده تر چگونه می توان به هر چه خداوند دستور داده است، بی کم و کاست عمل کرد؟[۱]

پشتوان اوّل: اعتقاد به اینکه خدا اعمال انسان را می بیند

قرآن کریم در این زمینه دو مطلب را مطرح می‎کند. اوّل این که انسان مؤمن و معتقد به خداوند می داند که خدا تمام اعمال و افعال و حرکات درونی و بیرونی ‎او را زیر نظر دارد. در آیات متعدّدی از قرآن به این معنا اشاره شده است، از جمله: «وَ کانَ اللَّهُ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ رَقیباً»؛[۲] خدا بر هرچیزی آگاه است. و: «إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَیْکُمْ رَقیباً»؛[۳] خداوند بر احوال و کارهای شما دقیقاً آگاه است. «رقیب» یعنی کسی که در چیزی دقّت می کند. گاهی هم «رقابت» به معنای ظرافت و دقّت بسیار داشتن است.[۴] اگر انسان این نکته را درک کند که خداوند هم حرکات درونی و بیرونی و ابعاد وجودی او را زیر نظر دارد، می تواند از خود مراقبت کند و به جمیع آداب الهی ملتزم شود.

پشتوان دوم: ظلم دانستن تعدّی از حدود الهی

از ‎طرف دیگر انسان مؤمن این را هم می داند که: «وَ مَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛() هر کس که از حدود و مرزهای الهی تعدّی و تجاوز نماید، حریم نگاه ندارد و مرتکب حرام شود، ظالم است. معیار ظلم عدم پایبندی به حدود الهی است، پس اگر کسی از مرزهای الهی تجاوز کرد، دچار افراط و تفریط شد و به یمین و به یسار زد، ظالم و ستمگر است.

ظلم مراتب مختلفی دارد و تنها این نیست که شخص جان دیگری را بدون حق بگیرد؛ بلکه شرک هم نوعی ظلم است. قرآن در این باره می فرماید: «إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ»؛[۵] همانا شرک، ظلم بزرگی است. به همین جهت کسانی که حریم الهی را رعایت نمی کنند، ظالم محسوب می شوند.[۶]

پشتوان سوم: اینکه بداند تعدّی از حدود الهی مستوجب آتش است

اگر انسان از حدّ و مرز الهی که جنب الزامی و حتمی دارد، تجاوز کند، سرانجامش جهنّم و عذاب الهی خواهد بود. در قرآن کریم آمده است: «وَ مَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَتَعَدَّ حُدُودَهُ یُدْخِلْهُ ناراً خالِداً فیها وَ لَهُ عَذابٌ مُهینٌ»؛[۷]هرکه از خدا و پیغمبرش سرپیچی کند و از حدود او تعدّی نماید، خدا او را وارد آتشی می کند که تا ابد در آن خواهد بود و عذاب فراگیری دارد.

پشتوان حفاظت از حدود الهی و اجتناب از افراط و تفریط یا غلو و جفا این است که انسان یقین داشته باشد خدا، رقیب اوست، تجاوز از حدود او ظلم محسوب می شود و ظلم مستوجب آتش جهنّم است. این اعتقاد و یقین قلبی، پشتوان رعایت آداب الهی است.

«حدود و مرزها» در ادب الهیِ عقل

به کارگیری عقل در مسیر توحید

یکی از شریف‎ترین ابعاد وجودی انسان عقل نظری اوست که با آن ادراک و به وسیل آن، اصل مبدأ و معاد را اثبات می‎کند. پس کار عقل، تفکّر است. تفکّر نیز با توجّه به آیات و روایات، اشرف افعال درونی انسان محسوب می شود. نتیج این عمل درونی در اصول اعتقادی، باید توحید باشد که دارای مراتب است؛ از جمله مرتب ذات، صفات و افعال. در معارف ما برای تفکّر در توحید، حدّ و مرزی تعیین شده که به عنوان یکی از حدود الهی باید حتماً رعایت شود. پس اصل تفکّر، لازم و ضروری است، ولی مرز دارد و نمی توان آن را یله و رها ساخت که به هرجا می خواهد سرک بکشد و در هر موضوعی وارد شود؛ همان طور که نمی توان از این موهبت و عطی الهی استفاده نکرد و آن را پرورش نداد؛ چرا که ادراک حقیقت هستی و اعتقاد به معاد ضروری ترین کارکرد عقل نظری است. پس هم باید عقل را به کار کشید و آن را فعّال کرد و هم با پای عقل در هر موضوعی وارد نشد.

مطلوبیت اصل تفکّر و به کار انداختن عقل

فکر را باید در چه راهی پرورش داد و عقل را چگونه باید فعّال کرد؟ امام صادق«ع» در روایتی می فرماید: «أَفْضَلُ الْعِبَادَه إِدْمَانُ التَّفَکُّرِ فی اللَّهِ وَ فی قُدْرَتِه».[۸] در روایتی از امام‎هشتم«ع» آمده است: «لَیْسَ الْعِبَادَهُ کَثْرَه الصَّوْمِ وَ الصَّلَاهِ إِنَّمَا الْعِبَادَهُ فِی التَّفَکُّرِ فِی اللَّهِ».[۹] علی«ع» در وصایای خود به امام حسن«ع» می فرماید: «لَا عِبَادَه کَالتَّفَکُّرِ فی صَنْعَه اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ».[۱۰] تشخیص اصل مبدأ به عهد عقل است. این روایات، هم به اصل مطلوبیّت تفکّر اشاره دارند و هم جهت آن را ذکر می کنند که انسان عقلش را در چه اموری به کار بیندازد و فکر کردن در چه اموری مطلوب است.

کم کاری، تفریط و نقصان عقل، بی ادبی است

اقتضای ادب این است که انسان نه افراط داشته باشد و نه تفریط. تفریط یعنی انسان کار درستی را که از دستش