پاورپوینت کامل آسیب شناسی فهم آیات قرآن از دیدگاه امام محمدباقر(ع) ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آسیب شناسی فهم آیات قرآن از دیدگاه امام محمدباقر(ع) ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آسیب شناسی فهم آیات قرآن از دیدگاه امام محمدباقر(ع) ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آسیب شناسی فهم آیات قرآن از دیدگاه امام محمدباقر(ع) ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

آغازین سخن

پنجمین ستاره فروزان آسمان امامت و هفتمین گوهر عرش عصمت و طهارت، حضرت امام محمدباقر«ع» در روز سوم ماه صفر و به نقلی در روز اول ماه رجب سال هـ.ق در مدینه منوره دیده به جهان گشود.[۱] پدرش حضرت علی بن الحسین«ع» و مادرش حضرت فاطمه«س» دختر امام حسن مجتبی«ع» است که امام صادق«ع» از آن بانو با تعبیر «کانت صدیقه لم یدرک مثلها فی آل الحسن» یاد نموده است؛ لذا امام باقر«ع» نخستین کسی است که پدرش از نسل امام حسین«ع» و مادرش از نسل امام حسن«ع» است.[۲]

آن بزرگوار بعد از شهادت پدرش حضرت امام سجاد«ع» در سال هـ.ق کشتی هدایت امت اسلامی را در میان دریای متلاطم حوادث رهبری کرد و به مدت سال و چند ماه زعامت شیعیان را عهده دار شد و سرانجام در روز هفتم ماه ذی الحجه سال هـ ق در سن سالگی به دستور هشام بن عبدالملک دهمین خلیفه بنی امیه مسموم شد و در مدینه به شهادت رسید.[۳]

آن حضرت در دوران امامت خویش فرصت های مناسبی را برای گسترش فرهنگ قرآنی و استحکام معارف شیعی و ترویج آن در میان اقشار مختلف مسلمانان به دست آورد؛ به طوری که با اندک مطالعه در سیره آن بزرگوار می توان به حضور گسترده آیات وحیانی در تمام زوایای زندگی شان پی برد.

امام محمد باقر«ع» در سیره قرآنی خود عموم مسلمانان را به بهره گیری از آیات این کتاب فراخوانده است و برای آنکه مبادا افراد نسبت به قرآن دچار سوءفهم شوند با تعابیر گوناگون نسبت به آفات فهم این کتاب هشدار داده است.

به بهانه شهادت آن امام همام«ع» در این فرصت به سراغ رهنمودهای گهربارشان در زمینه آسیب شناسی فهم آیات قرآن رفته تا آموزه های این کتاب به طور صحیح مورد فهم و تبیین قرآن پژوهان قرار گیرد.

تفسیر به رأی

اولین عامل آسیب زا در فهم صحیح آیات قرآن «تفسیر به رأی» است؛ یعنی قرآن پژوه بدون توجه به گفتار و روایات پیشوایان معصوم«ع»، پیش داوری ها و آرای خود را اساس کار قرار دهد و براساس آن آیات قرآن را تبیین و تفسیر نماید. این گونه تفسیر یک نوع تحریف معنوی قرآن محسوب می شود. تفسیر به رأی اگر نتیجه اش هم درست باشد کار خطایی است.[۴]

مرحوم علامه طباطبایی«ره» می گوید:

«تفسیر به رأی آن است که انسان بخواهد با همان قواعد و اصولی که کلام دیگران را بررسی می کند، آیات الهی را نیز همان گونه بررسی نماید.»[۵]

امام محمدباقر«ع» در مکتب تفسیری خود پویندگان راه قرآن را از این نوع تفسیر نهی نموده است. قتاده بن دعامه (از تابعین مدرسه عراق که روایات فراوانی در تفسیر دارد) می گوید: روزی نزد امام محمدباقر«ع» آمدم، امام فرمود: ای قتاده تو فقیه اهل بصره هستی؟ گفتم: چنین می پندارند. حضرت فرمود: به من خبر رسیده است که تو قرآن را تفسیر می کنی. آیا آیات این کتاب را با علم تفسیر می کنی یا با جهل؟ گفتم: با علم، امام فرمود: اگر با علم تفسیر می کنی من از تو سئوالی دارم، گفتم: بپرس. امام«ع» از معنای آیه ای سئوال نمود و من پاسخ نادرست دادم. ابوجعفر مرا متوجه اشتباهم نمود و فرمود: وای بر تو ای قتاده! اگر قرآن را با رأی و دیدگاه شخصی خود تفسیر کنی، هم خود هلاک شده ای و هم دیگران را هلاک نموده ای.[۶] از این روایت استفاده می شود که تفسیر قرآن باید براساس علم و آگاهی باشد و در غیر این صورت موجب هلاکت خود مفسر و دیگران خواهد شد.

غفلت از روایات

به دلیل پیوندی که پیشوایان معصوم«ع» با قرآن دارند، سخنان و رهنمودهای آن بزرگواران باید همواره مور استفاده مفسران و قرآن پژوهان قرار گیرد؛ بنابراین عدم آگاهی از روایات معصومین«ع» یا عدم استناد به گفتار آنان در تفسیر، خود یکی از آسیب های بزرگ فهم صحیح قرآن است؛ زیرا در بسیاری از موارد بدون توجه و تمسک به روایات، مقصود و مراد واقعی آیات برای قرآن پژوه روشن نخواهد شد.

امام باقر«ع» می فرماید: شخصی نزد پیامبر«ص» آمد و عرض کرد: یا رسول الله! شب جنب شدم و آبی برای غسل کردن نداشتم. حضرت«ص» فرمود: پس چه کردی؟ عرض کرد بر روی خاک غلتیدم. پیامبر«ص» فرمود: این کار درازگوشان است. خداوند متعال می فرماید: «.. فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَیَمَّمُوا صَعِیدًا طَیِّبًا…»[۷] آنگاه پیامبر«ص» دستانش را بر زمین زد و تیمم کرد و بدین گونه تیمم را تفسیر نمود.[۸]

اگر به چنین روایتی از امام محمدباقر«ع» توجه نمی کردیم، چگونه این آیه شریفه را معنا می کردیم؟ همچنین وقتی واژه قرآنی بین دو یا چند معنا مشترک باشد و مراد واقعی را نتوانیم تشخیص دهیم، برای روشن شدن آیه ناچاریم به قول پیامبر«ص» یا امامان معصوم«ع» تمسک جوییم.

بی توجهی به آیات دیگر

یکی دیگر از آسیب های فهم قرآن، غفلت از انطباق آیات الهی است؛ به این معنا که آیات قرآن تنها برای مردم خاصی و در زمان خاص نازل نشده است، بلکه این کتاب تا قیام قیامت، بشریت را به سوی سعادت ابدی رهنمون می سازد.

خداوند سبحان محتوا و قالب معجزه جاوید خود، قرآن را به گونه ای تنظیم کرده تا همواره سفره گسترده ای باشد که همگان در هر عصری بر سر آن بنشینند و از نعمت های معرفتی آن استفاده کنند. تاریخ قرآن نشان می دهد که این کتاب در هر زمانی، باب معارف جدیدی را به روی متفکران گشوده و میوه های بهشتی معرفتش در هر عصری، صاحب نظران مستعد را تغذیه کرده است.

امام محمدباقر«ع» می فرماید:

«آیات قرآن همانند خورشید و ماه دائماً در حال جریان و تابش جدیدند.»[۹] به همین علت آن حضرت در موارد بسیاری برای آیات قرآن کارکردهای جدیدی را متناسب با زمان ذکر کرده است.

بنابراین قرآن کتابی است همگانی و همیشگی که بر گذشته، حال و آینده منطبق می شود. مثلاً آیاتی که در شرایط خاصی برای مؤمنان زمان نزول و تکالیفی را تعیین می کند، بر مؤمنانی هم که پس از عصر نزول همان شرایط را دارند، حاکمیت دارند و آنان بی کم و کاست همان تکالیف را دارند. آیاتی هم که صاحبان صفاتی را ستایش یا سرزنش می کند، کسانی را که به آن صفات مت