پاورپوینت کامل فوت جان بهتر از فوت وقت ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فوت جان بهتر از فوت وقت ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فوت جان بهتر از فوت وقت ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فوت جان بهتر از فوت وقت ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

نظام عالم و خلقت آدم به عدل و نظم و ترتیب حیرت آور آفریده شده که هر جا قدم بنهی کتاب وجود هر ذره ای را فهمیده ورق بزنی می بینی در دل او نوشته است: «فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ»[۱] و جهان را یکپارچه حسی و قادر و عالم و سمیع و بصیر می بینی که این کلمات متصفند به صفات ربوبی. این کلمات آیینه هایی هستند که اسماء و صفات الهی در این آیینه ها خودش را نشان می دهد.

خلق را چون آب دان صاف و زلال

و اندر آن تابان صفات ذوالجلال[۲]

اینکه تو بصیری، اینکه تو سمیعی، اینکه تو وجود داری، قادری هریک از اینها را دستاویز و راه و روزنه بگیری برای رسیدن به اصل به مبدأ به واقع تا برسی که « وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ».[۳] در قرآن کریم گاهی خدای جل و اعلی از همین کتاب ها، از همین نوشته هایش، نگاشته هایش ما را دعوت می کند که خودتان را بخوانید تا این کلمات و حروف به شما بگویند که کجایی هستید، الان کیستید و دست چه کسی بر سر شماست.

سبحان الله! غذاها و همنشینی ها و همدستی ها و تبلیغات سوء و نوشته های هرزه گوناگون که هر روزی یک طور هدیه برای ما سوغات می آید چگونه غفلت مان داده، چگونه بی خبری از این راه بر ما مستولی شده. این جمله را از گفت و شنود اباعبدالله و امام زین العابدین«ع» عرض می کنم.

وقتی جناب سیدالشهدا«ع» ارواحنا له الفدا آمد پیش فرزندش سیدالساجدین امام زین العابدین«ع» در سرزمین کربلا امام زین العابدین از پدر بزرگوارش می پرسد کار شما و این مردم به کجا کشید؟ آقا این آیه را برای امام زین العابدین خواند و فرمود فرزند! «اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِکْرَ اللّهِ»[۴]، شیطان بر آنها مستولی و چیره شد و تصرف و تسخیرشان کرد. انگشت بر روی چشم سر بگذار، کجا را می بینی؟ انگشت هوی و هوس که روی چشم دل گذاشته شود انسان جایی را نمی بیند، بی خبر است، دل ندارد، «اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ.» شیطان انگشت های هوی و هوس را بر چشم و دل این مردم نهاده، همان طور که اگر آدمی با دست چشم سرش را بگیرد، چشم سرش پوشیده می شود و نمی داند کجایی است. به هر طرف می رود و راه را از چاه تمیز و حق و باطل را از هم تشخیص نمی دهد. چشم ندارد. این مردان چشم دل را از دست دادند، دنیا عقل را از آنها گرفت، هوی و هوس مقام شامخ انسانیت را از آنها سلب و از انسانیت عزلشان کرد: «اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ». خب حالا از این اسْتَحْوَذَ و استیلایش چه تحفه و جایزه ای برای شما آورده؟ کارتان را به کجا کشانده، «فَأَنْسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ»، آنها را از یاد خدا،از کمال شان، از معادشان، از خلقت شان، از خالق شان فراموشی داد. در چنین دنیا و دار وجود حیرت آوری، موجودی چنین سر تا پا همه حیرت اندر حیرت، نمی گوید ما کیستیم و این همه چیستند؟ کیستند؟ چه کاره ایم؟ «استَحوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیطَانُ فَأَنْسَاهُم ذِکرَ اللَّهِ».

تا تو تاریک و ملول و تیره ای

دان که با دیو لعین همشیره ای[۵]

با شیطان از یک پستان دارد شیر می خورد.

تا وسوسه داری، تا ولگردی ها و هرز گی ها داری، تا عمر شریف نازنینت را بیهوده به لغو صرف می کنی، بدان که با دیو لعین همشیره ای. بزرگان و دانشمندان ما فرمودند فوت جان بهتر است از فوت وقت، چرا؟ چون فوت جان ترک خلق است و فوت وقت ترک خالق.

اوقات خوش آن بود که با دوست بسر شد

باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود[۶]

خلق را چون آب دان صاف و زلال

واندر آن تابان صفات ذوالجلال[۷]

که «فَأَینَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجهُ اللّهِ»[۸]. ببین چه کاره ای و کیستی و چه دست و چه قدرتی بر سر توست. ببین لهجه دلنشین قرآن اعلی حضرت خاتم انبیا محمد مصطفی را: «أَفَرَأَیتُم مَّا تُمنُونَ أَأَنتُم تَخلُقُونَهُ أَم نَحنُ الخَالِقُونَ»[۹]. بنگرید آب را تمنون، امنائی که می شود نطفه در زهدان «أَأَنتُم تَخلُقُونَهُ أَم نَحنُ الخَالِقُونَ». آب شد انسان، یکپارچه دستگاه و کارخانه ای حیرت آور. هیچ در باره خود فکر نکردی که من کیستم؟ «أَفَرَأَیتُم مَّا تُمنُونَ أَأَنتُم تَخلُقُونَهُ أَم نَحنُ الخَالِقُونَ». «هُوَ الَّذِی یُصَوِّرُکُم فِی الأَرحَامِ کَیفَ یَشَاءُ»[۱۰]. چه دستی در رحم است که نطفه را بدین صورت، آب را به این صورت خلق کرده است؟. خود آن نطفه چیست؟ ذرات آن نطفه چی اند؟ نطفه چطور جان دارد؟ آن ذرات چه کاره اند؟

در کتاب شریف کافی دارد که مردی بی خبر و دورافتاده آمد خدمت امام صادق «ع» و عرض کرد: «آقا! دلّنی علی معبودک».. تو که می گویی خدا خدا، دلّنی علی معبودک. آنی را که می پرستی، مرا هم به سوی او راهنمایی کن. چه می فرمایید شما؟ در مقابل چه کسی؟ « سُبْحانَ رَبِّی الاعلی وَ بِحَمدِهِ»،

یکی از بزرگان صحابه و تابعین و بزرگان پیشین صدر اسلام، فضل بن شاذان می گوید بر ابن ابی امی وارد شدم و دیدم او در سجده است: « سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ المَلَائِکَهِ وَ الرُوحِ، سُبحانَ رَبِّی الاعلی وَ بِحَمدِهِ، فاطال السجود. سجده طولانی. وقتی سر از سجده برداشت فضل بن شاذان می گوید به او گفتم آقا حالی داشتی و دلی و عالمی. سجده طولانی. به به! خوشا به حال ات!.گفت این که سجده نبود. این که حال نیست. بیا اهل حال را ببین. روزی رفتم سراغ جمیل. او را در سجده یافتم. فاطال السجود. جداً لذت می برد از سُبحانَ رَبِّی الاعلی وَ بِحَمدِهِ گفتن. ای خوشا به حال آن دل و آن جان و آن روح که بیدار است.

گر تو این انبان ز نان خالی کنی

پر ز گوهرهای اجلالی کنی[۱۱]

دیگری به مردم شکم پرست می گوید:

چون خر کنّاس ز بس ناخوشی

خوی گرفتی به نجاست کش[۱۲]

فوجده ساجداً فاطال السجود جداً این جمیل است در سجده غرق، مجذوب، پشت به این شهر، رو به شهر دیگر. تا سر بلند کرد ابن ابی امی به او گفت اطیل السجود، به به! چه حالی و چه ذکری و چه سجده جانانه ای داشتی. گفت آقا! این که سجده نیست. این که حال نیست. این که سوز و گداز نیست. بیا ببین جناب معروف بن خرّبور «رحمه الله علیه» را که چه مقامی و چه حالی دارد. اینها چه می گفتند؟ اینجا چه می خواستند؟ دیگران نچشیده اند، نرسیده اند، نیافته اند. به هوی و هوس زنده اند، خیالات است، پندار است. بوالهوس ها ح