پاورپوینت کامل دشمنی بی پایان آمریکا با ایران ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دشمنی بی پایان آمریکا با ایران ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دشمنی بی پایان آمریکا با ایران ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دشمنی بی پایان آمریکا با ایران ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

جمهوری اسلامی ایران از نخستین روزهای انقلاب مورد خشم کاخ سفید قرار گرفت و از آن زمان تا کنون صدها قانون و دستور اجرایی و بند و ماده جدید در مورد تحریم ایران تصویب شده است. البته بهانه گروگان گیری نخستین دستاویز آمریکا برای وضع تحریم های اقتصادی و نظامی علیه ایران بود. هر چند با امضای قرارداد الجزایر و تشکیل دیوان داوری ایران و آمریکا، موضوع گروگان گیری پایان یافت، اما آمریکا به هیچ یک از تعهدات خود، چه قبل از انقلاب و چه بعد از امضای توافق الجزایر جامه عمل نپوشاند و به تدریج بر دایره فشار بر ایران افزود.

علت عداوت بی پایان ایالات متحده با ایران به نظر بسیاری از عقلا در مسایلی همچون خط مشی ایران اسلامی در اجرای اسلام ناب محمدی، ندای عدالت طلبی و برابری مردم جهان، آگاهی بخشی جهانیان، به ویژه کشورهای اسلامی و در نهایت ایستادگی در برابر استبداد و تکروی های بین المللی آمریکا به عنوان تنها ابرقدرت جهان است. تا زمانی که رویکرد جمهوری اسلامی ایران براین اساس است و از پذیرش هر مصالحه ای با آمریکا که تنها منافع آن کشور را برآورده کند، سرباز می زند، این دشمنی ادامه خواهد یافت. هر نوع سازش، توافق و یا مصالحه ای تا زمانی که رویکردهای انسانی و جهانی نظام جمهوری اسلامی براساس اهداف فوق طراحی و اجرا شود، راهی برای خودنمایی نخواهد یافت و هر نوع عقب نشینی ایران نیز در خواسته های بی پایان آمریکا تغییری را ایجاد نمی کند. به عنوان نمونه، اجرای قانون داماتو پس از یک دوره همکاری همه جانبه ایران با بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و سیاست موسوم به تنش زدایی وضع و باعث شگفتی محافل داخلی نیز گردید، زیرا در آن مقطع زمانی، انتظار این بود که از برنامه های همکاری جویانه ایران استقبال شود.

از طرف دیگر تاریخ نشان داده است که هرگاه ایران موضع دفاعی گرفته و بر تعامل و گفت وگو تاکید داشته، طرف آمریکایی توقع خود را بالاتر برده و راه را برای مصالحه بسته است. این اتفاق را در زمان توافق الجزایر، موضوع هسته ای در سال ۲۰۰۳ و حتی در دوره های اخیر پس از امضای توافق مبادله سوخت هسته ای با میانجیگری ترکیه و برزیل نیز شاهد بوده ایم و هرگاه که همگان، دستیابی به توافق و به رسمیت شناخته شدن حقوق ایران را قابل حصول دانستند، ایالات متحده، به ویژه در دوره باراک اوباما بر شدت تحریم ها افزوده و راه را بر هرگونه توافقی بسته است.

جالب اینجاست که در دورانی که یک رییس جمهور دموکرات (کلینتون و اوباما) در راس قدرت در آمریکا قرار گرفته و بر موضوع تعامل و گفت وگو و حل مسالمت آمیز موضوع تاکید کرده اند، بیشترین فشارها بر ایران وارد شده است. مقامات کاخ سفید در دوره باراک اوباما، به ویژه از سال ۲۰۱۰ به بعد بر لزوم اعمال تحریم های فلج کننده علیه ایران تاکید و با این استدلال تحریم های جامع (CISADA) را تصویب کردند که سرآغازی بود بر بیشترین فشارها بر مردم و بانک مرکزی و تجارت خارجی ایران.

در این گزارش کوتاه بر اساس اسناد منتشر شده به وسیله سازمان ملل و دیگر اندیشکده های غربی، به روند تحریم های جمهوری اسلامی ایران از سال های ابتدایی بعد از انقلاب پرداخته می شود.

* ۱۳ آبان ۱۳۵۸ آغاز رسمی فشارها

در ۱۳ آبان سال ۱۳۵۸ سفارت آمریکا در تهران به علت انجام اقدامات خرابکارانه و اقدام به جاسوسی مورد هجوم دانشجویان پیرو خط امام قرار گرفت و در اندک زمانی تسخیر شد. واکنش تند ایالات متحده و هم پیمانان این کشور منجر به وضع تحریم هایی شد. در مدت زمان کوتاهی سه فرمان اجرایی ۱۲۱۷۰، ۱۲۲۰۵ و ۱۲۲۱۱ به وسیله رییس جمهوری آمریکا علیه ایران به اجرا درآمد که نتیجه آنها مسدود کردن دارایی های دولت و بانک مرکزی ایران در آمریکا، ممنوعیت معامله و به ویژه صادرات به ایران و ممنوعیت واردات از ایران را شامل می شد. البته ۴۴۴ روز بعد که ماجرای گروگان گیری با امضای قرارداد الجزایر در سال ۱۹۸۱ پایان یافت دو طرف آزادی همه گروگان ها را در مقابل عدم مداخله آمریکا در امور داخلی ایران و لغو تحریم ها علیه ایران و تشکیل دیوان دعاوی آمریکا و ایران و پرداخت غرامت از طریق یک حساب به صدمه دیدگان آمریکایی را مورد توافق قرار دادند. با این حال فشار و تحریم علیرغم تعهد آمریکایی ها ادامه یافت.

*دوران جنگ تحمیلی و سازندگی

در دوران جنگ تحمیلی نیز گرچه تحریم جدیدی اضافه نشد، اما گشایشی هم در روند انجام تعهدات آمریکا ایجاد نشد تا اینکه در آبان سال ۱۳۶۶ با فرمان اجرایی ۱۲۶۱۳ ممنوعیت تجارت آمریکا با ایران به ویژه در حوزه فناوری، اقتصادی و نظامی مورد تاکید بیشتر قرار گرفت.

بعد از جنگ و با توجه به رویکرد لیبرالی دولت سازندگی و گسترش مراودات با غرب تا چند سال بر حجم تحریم ها افزوده نشد و تا حدودی هم عرصه باز گذاشته شد، زیرا در این دوران، رژیم صدام در عراق بعد از حمله به کویت برای جهانیان منفور شده بود و ایران نقطه ثبات در منطقه محسوب می شد؛ اما در دولت ششم و در اسفند ۱۳۷۳ (دوران بیل کلینتون دموکرات) روند افزایش فشار بر ایران به بهانه هایی همچون حمایت از تروریسم، به ویژه حمایت ایران از حزب الله، فرمان اجرایی ۱۲۹۵۷ به وسیله رییس جمهور آمریکا امضا شد.

این فرمان با اعلام وضع فوق العاده در برخورد با ایران، کشور ما را تهدیدی برای امنیت ملی و سیاست خارجی و اقتصاد آمریکا اعلام کرد و ممنوعیت معامله همه شرکت های آمریکایی و یا مشارکت در طرح های اقتصادی و زیربنایی در ایران مورد تایید قرار گرفت. این فرمان اجرایی زمینه را برای فشار بیشتر بر ایران آماده ساخت تا اینکه دو سال بعد «قانون مجازات ایران و لیبی» که به قانون داماتو ( فرد پیشنهاددهنده این طرح) نیز معروف است در کنگره آمریکا مورد تصویب قرار گرفت و رییس جمهور آمریکا نیز آن را به اجرا درآورد.

قانون داماتو در مرداد سال ۱۳۷۵ و در سال پایانی دولت ششم، ممنوعیت و محدودیت های متعددی را در تجارت شرکت های آمریکایی و غیرآمریکایی با ایران اجرا کرد. هدف این قانون منزوی ساختن ایران و لیبی از جامعه جهانی بود. البته لیبی در سال ۲۰۰۶ با تن دادن به خواسته های اروپا و آمریکا از دایره شمول این قانون خارج شد. قانون داماتو در مورد تعامل تجاری با ایران، به ویژه در زمینه انرژی و نفت و گاز، علاوه بر ایران، شرکت های کشور ثالث را نیز در بر می گرفت و گرچه با مخالفت های متعددی در عرصه بین الملل در زمینه ایجاد محدودیت در بازار آزاد جهانی روبرو شد، اما شرکت های خارجی برای اینکه مورد هدف مجازات ها و تحریم های دولت آمریکا قرار نگیرند و بتوانند از امتیازات متعدد وزارت خزانه داری این کشور استفاده کنند، داوطلبانه به خواسته های آمریکا تن دردادند و آنهایی هم که اندکی مقاومت کردند، چند سال بعد با تهدید و جریمه های آمریکا روبرو شدند.

*تحریم ها در دوره اصلاحات

از اواسط دهه ۱۳۷۰ تا مدتی کاخ سفید از افزودن صریح نام ایران به تحریم ها خودداری کرد، اما پس از آن از میزان مخاصمه آمریکا با ایران کاسته نشد تا در میانه های سال ۱۳۸۰، چند روز بعد از وقوع حملات تروریستی به ساختمان های تجارت جهانی (ماجرای ۱۱سپتامبر ۲۰۰۱)، جورج بوش قانون اجرایی ۱۳۲۲۴ را با هدف تحریم و فشار بیشتر بر کشورهای (به زعم آمریکا) حامی تروریسم که به صورت تلویحی به ایران نیز اشاره شده بود، در بر گرفت و در مفاد آن اموال و دارایی های افراد، شرکت ها و کشورهای حامی تروریسم مسدود شدند.

نکته مهم در مورد این قوانین و فرمان های اجرایی ای که تا سال های ابتدایی قرن بیست و یکم مورد تایید و تصویب قوه مجریه و مقننه آمریکا قرار گرفت این است که بنا به شواهد موجود و برخی اعتراف ها تا چند سال بعد از حملات ۱۱ سپتامبر، با تحریم ها علیه ایران با نوعی اغماض و چشم پوشی برخورد می شد و در بسیاری از این زمینه ها همچون تجارت با ایران و سرمایه گذاری در بخش های نفت و گاز ایران، مراودات به صورت غیررسمی، اما تقریباً با حالت عادی انجام می شدند. حتی در سال های ابتدایی قرن جدید برخی از شرکت های آمریکایی در بخش های انرژی ایران سرمایه گذاری و فعالیت می کردند.

یکی از دلایل این نادیده گرفتن، وجود دولت های هفتم و هشتم به ریاست جمهوری محمد خاتمی بود که با شعار اصلاح طلبی نگاه ویژه ای به غرب و بهبود و ارتقای روابط با این کشورها و از جمله ایالات متحده داشت. به علاوه جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۰۳ همکاری بسیار نزدیکی با سه کشور اروپایی داشت و حتی در توافق سعدآباد با عقب نشینی های بارز و بسیار زیاد از مواضع هسته ای خود، تقریبا کلیه فعالیت ها و برنامه های هسته ای کشور را به حالت تعطیل درآورد و تنها در ماه های پایانی دولت هشتم بود که مسئولان نظام به دلیل خواسته های یک طرفه امریکا و حتی بی توجهی او به عقب نشینی های هسته ای ایران، روند فعالیت هسته ای کشور از سر گرفته شود.

به نظر برخی از کارشناسان دلیل دیگر این امر، نیاز به مشارکت ایران با طرح های آمریکایی به ویژه حمله و اشغال عراق و افغانستان توسط ارتش آمریکا بود. ایالات متحده آمریکا هر چند وقت یک بار، تحریم ها را با قوانین و محدودیت های جدید زنده نگه می داشت، اما هیچ گاه این تحریم ها به شکل کامل اجرا نشدند. این موضوع در تحقیق ها و گزارش های «کنت کاتزمن» پژوهشگر ارشد کنگره آمریکا مور