پاورپوینت کامل نسبت ها و تمایزات انقلاب اسلامی با دولت اسلامی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت ها و تمایزات انقلاب اسلامی با دولت اسلامی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت ها و تمایزات انقلاب اسلامی با دولت اسلامی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت ها و تمایزات انقلاب اسلامی با دولت اسلامی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

در زمانی که از آغاز انقلاب اسلامی سپری شده است، همواره این سئوال برای بعضی از افراد مطرح بوده که چگونه انقلاب اسلامی از یک طرف بر مبانی قدسی تکیه دارد و مردم را به مبانی ای که حقانیت خود را ماوراء و ثابتات عالم هستی می گیرند، دعوت می کند و از سوی دیگر بر نقش مردم و آرای آنان تأکید دارد.

مسلماً حقیقت آرمان انقلاب اسلامی که نظر به ابعاد ثابت عالم هستی و فطرت انسان ها دارد، چیزی نیست که حقانیت آن با رأی مردم دستخوش تغییر شود، هر چند بنیان و بقا و استمرار نظام اسلامی به استقبال و پذیرش مردم بستگی دارد. در راستای حقیقت آرمانی انقلاب اسلامی و نقش مردم است که جایگاه نظام اسلامی و دولت اسلامی تعیین می گردد و بدین نحو است که نظام اسلامی ایران، صورت انقلاب اسلامی در محدوده ایران و دولت اسلامی، صورت انقلاب اسلامی در محدوده آرای مردم است.[۱]

سه امر فوق هر چند از جهاتی دارای وجوه اشتراک فراوانند، ولی تمایزاتی نیز دارند، به طوری که دولت اسلامی از یک طرف در ذیل انقلاب اسلامی در نظام اسلامی ایران به صحنه می آید و از سوی دیگر بر اساس آرای مردم شکل می گیرد و رئیس دولت در محدوده چهار سال و یا نهایتاً هشت سال بر اساس فهم و برنامه خود از انقلاب اسلامی، امور اجرایی کشور را مدیریت می کند و لذا نه می توان دولت را آئینه تمام نمای انقلاب و آرمان های آن دانست و به محدودیت آرای مردم نظر نداشت و نه بر اساس یک نگاه سکولاریستی می توان امور اجرایی دولت اسلامی را بیرون از آرمان های انقلاب اسلامی تعریف کرد.

تفاوت نسبت رئیس دولت با انقلاب اسلامی و نسبت رهبری انقلاب اسلامی با انقلاب اسلامی، به تفاوت جایگاه دولت اسلامی و انقلاب اسلامی بستگی دارد. در حقیقت، رهبری انقلاب اسلامی، نسبت به انقلاب اسلامی و گستره آن در جهان اسلام تعریف می شود. البته یکی از شئون حوزه رهبری، دولت اسلامی است، ولی نه رهبری رهبر محدود به دولت اسلامی است و نه ایشان دخالت مستقیمی در امور اجرایی دولت دارد، البته بی آنکه از حفاظت دولت نسبت به آرمان های انقلاب اسلامی کوتاهی کند.[۲]

با توجه به این مقدمه هر چند رئیس دولت نسبت به فهم و برنامه هایی که برای چهار سال ریاست جمهوری خود دارد، ممکن است تفکر متفاوتی داشته باشد، اما هرکسی می تواند جایگاه خود را در این زمینه که چگونه سرباز انقلاب اسلامی باشد، تعیین و در راستای اهداف انقلاب، نسبت خود را با رهبری انقلاب روشن کند.

از آنجا که دولت اسلامی نمی تواند به اهداف انقلاب اسلامی بی توجهی کند، هرگز از سوی سربازان انقلاب اسلامی مورد بی مهری قرار نمی گیرد و تضعیف نمی شود، ولی از آنجا که شدت حساسیت دولت ها نسبت به اهداف تمدن ساز انقلاب اسلامی با یکدیگر فرق دارد، شدت تعلّق نیروهای ولایی انقلاب اسلامی نیز نسبت به دولت ها متفاوت است و ارزش دولت ها نزد نیروهای ولایی، متناسب با حساسیت آنها به آرمان های تمدن ساز انقلاب اسلامی تعیین می گردد.

۵ـ نظر به تمایزات طبیعی بین انقلاب اسلامی و نظام اسلامی و دولت اسلامی، نباید چنین تصور شود که اگر یک دولت اسلامی آئینه تمام نمای انقلاب اسلامی نبود، بر دامن انقلاب اسلامی گردی نشسته است، زیرا هر دولتی با هر سلیقه ای در موقعیت خاص خود، وجهی از وجوه انقلاب را در محدوده زمانی مشخص اجرا می کند، ولی پس از مدتی دولت دیگری متصدی امور اجرائی کشور می شود که با بازخوانی تجربیات کسب شده از گذشته، خود را «بازتعریف» می کند و چهره دیگری از انقلاب اسلامی را در نظام اجرایی به نمایش می گذارد. در اینجا نیروهای انقلاب نسبت خاص خود را با آن دولت تعریف می کنند، بی آنکه اراده کرده باشند همان نسبتی را که با انقلاب اسلامی و نظام اسلامی دارند با دولت اسلامی هم داشته باشند.

ما با نگاه به انقلاب اسلامی، به حضور فرهنگ تمدن ساز شیعه در همه جهان نظر داریم؛ با نگاه به نظام اسلامی ایران، متوجه تحقق آرمان های انقلاب اسلامی در مجموعه قوای سه گانه و نهادهای کشور هستیم و با نگاه به دولت اسلامی، برنامه های رئیس دولت را در نظر داریم تا دریابیم که با توجه به محدودیت هایی نظام اجرایی، آیا در راستای تحقق اهداف انقلاب اسلامی و انتخاب صالح ترین افراد برای انجام امور اجرائی تلاش می کند یا نه.

نمونه خودآگاهی تاریخی مردم و تشخیص دقیق تمایز بین انقلاب اسلامی و دولت اسلامی، حضور میلیونی آنها در سالگرد های انقلاب اسلامی است. راه پیمایی ۲۲ بهمن جلوه گاه ارتباط تنگاتنگ ملت با انقلاب اسلامی است و مردم فارغ از تنگناهای معیشتی روزافزون، کوچک ترین سستی ای برای حضور در این راه پیمایی ها از خود نشان نمی دهند، به طوری که حضور آنان در راه پیمایی سال گذشته موجب حیرت همگان گردید و مقام معظّم رهبری تعبیر «حضور گرم تر» را در مورد آن به کار بردند، در حالی که دشمنان انقلاب در پی تحمیل انواع تحریم ها انتظار دیگری داشتند.

راز حضور چشمگیر مردم در راه پیمایی ۲۲ بهمن عهدی است که آنان بر اساس خودآگاهی تاریخی و به رغم عملکرد دولت های مختلف، با انقلاب اسلامی بسته اند و این نکته ای است که دشمنان انقلاب اسلامی از درک آن عاجزند. بنابراین جایگاه انقلاب اسلامی در نزد مردم آن گونه که دشمنان تصور می کنند به مشکلاتی که برای دولت ها به وجود می آورند تا نظام اسلامی را ناکارآمد نشان دهند، وابسته نیست و مردم از انقلاب اسلامی خود دست بر نخواهند داشت.

درک تمایزات «انقلاب اسلامی» با «دولت اسلامی»، نه تنها مانع از انتظار بیش از حدِ ظرفیت دولت ها از آنها می شود،