پاورپوینت کامل «پیامبر اعظم«ص» برترین الگوی مدیریت» ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «پیامبر اعظم«ص» برترین الگوی مدیریت» ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «پیامبر اعظم«ص» برترین الگوی مدیریت» ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «پیامبر اعظم«ص» برترین الگوی مدیریت» ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

آغازین سخن

فرایند «مدیریت» از مهم ترین اصول زندگی فردی و اجتماعی است. از منظر مکتب حیات بخش اسلام، نیاز هر جامعه به رهبری و مدیریت واقعیتی انکارناپذیر است؛ لذا در آموزه های ناب دینی به ویژگی های مدیر موفق توجه خاصی مبذول و الگوهایی معرفی شده اند.

تاریخ صدر اسلام نشان می دهد که نبی مکرم اسلام«ص» در عصری مبعوث گردیدند که شعله های کینه، دشمنی و تفرقه زبانه می کشید و منزلت انسانی و کرامت اخلاقی را نابود می کرد. ولی ایشان در طول سال بالاترین درجه موفقیت را در بعد مدیریتی احراز نمودند. در این بحث به برخی از ویژگی های مدیریت رسول الله«ص» اشاره خواهد شد.

اصل مهرورزی و محبت

نبی مکرم اسلام«ص» به عنوان کامل ترین اسوه راستین بشریت با داشتن ا خصلت ستودنی محبت و مهربانی توانستند بسیاری را از منجلاب ضلالت به راه هدایت رهنمون سازند. قرآن کریم در این زمینه می فرماید: « وَما اَرْسَلْناکَ اِلّا رَحْمَهً لِلعالَمینَ.؛[۱] ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.

محبت و مهرورزی حتی شامل مخالفین آن حضرت نیز می شد، به همین علت خداوند متعال در قرآن می فرماید: « وَ إِنَّک لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ؛؛[۲] یقیناً تو دارای اخلاق عظیم و نیکو هستی.»

راز موفقیت حضرت محمد«ص» در مدیریت حکومتی، محبت و عشق ورزی به مردم بود و خداوند فرمود: « فَبِمَا رَحْمَهٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ…؛[۳] به موجب رحمتی که خداوند به تو عنایت کرد، برای آنان نرم شدی و اگر خشن و تندخو بودی، از اطراف تو پراکنده می شدند.»

محبت و ملاطفت آن حضرت دشمنان کینه توز را به دوستان صمیمی تبدیل کرد. در حدیثی از حضرت امام حسین«ع» چنین آمده است که: «پیامبر«ص» در برخورد با دیگران همیشه مهربان، خوش رو و خندان بودند و هر کس به در خانه ایشان می آمد، نومید بازنمی گشت. هرگاه فرد ناآگاهی با خشونت سخن می گفت و درخواستی داشت، تحمل می کردند و به یارانشان می فرمودند: وقتی کسی را دیدید که حاجتی دارد، نیاز او را برطرف سازید. هرگز کلام کسی را قطع نمی کردند تا سخنش پایان گیرد.[۴]

سعه صدر

حضرت علی«ع» در این زمینه می فرماید: « آلَهُ الرِّئاسَهِ سِعَهُ الصَّدرِ؛[۵] ابزار مدیریت شرح صدر و گشایش سینه است».

از منظر کلام وحی «شرح صدر» مایه هدایت و «ضیق صدر» عامل ضلالت و گمراهی است. خداوند می فرماید: « مَن یُرِدِ اللَّهُ أَن یَهدِیَهُ یَشرَح صَدرَهُ لِلإِسلامِ وَمَن یُرِد أَن یُضِلَّهُ یَجعَل صَدرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماء…؛[۶] آن کسی را که خدا بخواهد هدایت کند، برای پذیرش اسلام به او سعه صدر می دهد و آن کسی را که بخواهد گمراه سازد آن چنان سینه اش را تنگ می کند که گویا می خواهد به آسمان بالا رود…».

رسول خدا«ص» فرمودند: «توجه به خانه جاوید آخرت و فاصله گرفتن از عوامل فریبنده دنیا و آمادگی برای مرگ پیش از آنکه مرگ فرارسد از نشانه های شرح صدر است.»[۷]

سعه صدر آن حضرت در حوادث سخت از راه های عادی ممکن نیست، بلکه قطعاً تأیید الهی و عنایت ویژه از سوی خداوند همراه آن بوده است.[۸]

پیامبر اکرم«ص» در برابر کارشکنی ها و نقشه های شیطانی دشمنان، قهرمان راستین شکیبایی و پایداری بودند؛ به همین جهت خداوند متعال در سوره توبه، سعه صدر و استقامت آن حضرت را می ستاید و می فرماید: «وَ مِنْهُمُ الَّذینَ یُؤْذونَ النَّبِی وَ یَقولونَ هُوَ أُذُنٌ، قُلْ أُذُنُ ـ عَلَی الَّذینَ یَزْعَمونَ أَنَّهُ أُذُنٌ ـ خَیْرٍ لَکُمْ، یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنینَ وَ رحْمَهٌ لِلَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ و الَّذینَ یؤذُنَ رَسوُلَ اللهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلیم؛[۹] از میان آنان کسانی هستند که پیامبر را آزار می دهند و می گویند او آدم خوش باوری است. بگو خوش باور بودن پیامبر به نفع شماست، ولی بدانید که او به خدا ایمان دارد و تنها مؤمنان را تصدیق می کند و رحمت است برای کسانی از شما که ایمان آورده اند و آنان که رسول خدا را آزار می دهند، عذاب دردناکی دارند.»

عفو و گذشت

گذشت و مدارا و برخوردهای ملایم و به دور از خشونت پیامبر«ص» سازنده ترین عامل در اصلاح جامعه آن روز بود. رسول خدا«ص» از حرکت های تند برای هدایت مردم بهره نمی گرفتند، بلکه مأمور به عفو و مدارا بودند؛ چنان که خود فرمودند: «خداوند متعال همان گونه که مرا به برپایی انجام واجبات امر نموده، به مدارا به مردم نیز سفارش کرده است.»[۱۰]

قرآن کریم در راستای لطف و مدارا با دوستان و حتی دشمنان می فرماید: « وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ.؛[۱۱]بال و پرت را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند بگستر.»

هنگامی که قریش آزار پیامبر«ص» و یارانش را به آخرین حد رساندند، عده ای از سبک سران و اوباش را علیه آن بزرگوار شورانیدند. جبرئیل بر رسول خدا«ص» نازل شد و گفت: «خداوند به آسمان و زمین و کوه ها دستور داده است که در فرمان تو باشند تا هرگونه عذابی را بخواهی بر آنان نازل شود»، اما آن رهبر مهربان فرمودند: «پروردگارا! قوم مرا ببخش زیرا آنان نادانند و عذاب را از امت خود به تأخیر می اندازم تا شاید خداوند توبه آنان را بپذیرد.»[۱۲]

در جریان جنگ احد دندان های جلوی دهان رسول الله«ص» شکست و صورتشان شکاف برداشت. اصحاب بسیار ناراحت شدند و از آن حضرت خواستند که دشمن را نفرین کنند، اما پیامبر«ص» به آنان فرمودند: « انّی لَمْ اُبْعَثْ لَعّانا وَ لکِنّی بُعِثْتُ دَاعِیا وَ رَحْمهً؛[۱۳] من لعنت کننده مبعوث نشده ام، بلکه دعوت کننده و به عنوان مایه رحمت مبعوث شده ام.»

البته مدارا و عفو به معنای چشم پوشی از حق و زیر پا گذاشتن اصول و یا عبور از حدود الهی نیست، بلکه روش صحیح برخورد با دیگران است و خداوند بندگان ویژه خویش را بر آن می ستاید و می فرماید: «وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراما.[۱۴] و بندگان خاص خدای مهربان کسانی هستند که با آرامش و بدون تکبر روی زمین راه می روند و هنگامی که افراد نادان آنان را خطاب قرار می دهند با ملایمت به آنان سلام می کنند و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می گذرند.»

پرهیز از اجبار

چند سال پس از ظهور دین اسلام و آغاز رسالت، آوازه محمد بن عبدالله«ص» در سراسر جهان طنین انداز شد و تبلیغات اسلامی از سرزمین عرب به دیگر نقاط گیتی سرایت کرد. افراد از اقصی نقاط دنیا به مدینه می آمدند و آزادانه به تفحص و گفت وگو می پرداختند. پیامبر«ص» در عین بیان دستورات الهی و دعوت حق، نهایت تواضع و فروتنی را نسبت به آنان اعمال می کردند.

نبی مکرم اسلام«ص» به امپراطوران ایران و روم نامه نوشتند و از آنان خواستار تحقق شرایطی شدند که ملت ها بتوانند آزادانه عقیده یکتاپرستی را بپذیرند و جز خدای یگانه کسی یا چیزی را نپرستند. ایشان در نامه هایشان به رؤسای دولت ها آنان را به پذیرش رسالت خود و گرویدن به آیین اسلام دعوت و با ملل غیرمسلمان بسیار آزادمنشانه برخورد می کردند.

مدیریت مسالمت آمیز پیامبر اکرم«ص» با مخالفان سبب شد که مردم دیگر بلاد آزادانه به مدینه مهاجرت کنند. برخی از آنها به نمایندگی از پادشاه حبشه و شاهان حمیر به مدینه اعزام شدند. در تاریخ اسلام حدود چهل هیئت مذهبی یا سیاسی ذکر شده است که مدینه شهر پیامبر«ص» پذیرای آنان بوده است.[۱۵]

ایجاد فضای مناسب تربیتی

یکی دیگر از شاخص های مهم در نظام مدیریتی پیامبر«ص» ایجاد محیطی بود که فرد از هر جهت در آن احساس امنیت و آرامش کند. حضرت علی«ع» می فرمایند: «لم یجتمع بیت واحد یومئذ فی الاسلام غیر رسول الله و خدیجه و انا ثالثهما اری نور الوحی و اشم ریح النبوه؛[۱۶] در روزهای آغازین بعثت، اسلام در هیچ خانه ای راه نیافته بود جز خانه رسول خدا که خدیجه هم در آن بود و من سومین آنان بودم. در آن خانه نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوت را استشمام می کردم.»

هنگامی که نبی مکرم اسلام«ص» در مکه مورد آزار و اذیت مشرکان قرار گرفتند، به فرمان خداوند به مدینه مهاجرت کردند. استقبال عظیمی که اکثریت مردم مدینه از پیامبر«ص» به عمل آوردند، آن حضرت را بر آن داشت که پیش از هر کاری برای مسلمانان یک مرکز عمومی به نام «مسجد» بسازند تا امور عبادی، آموزشی، پرورشی، سیاسی و قضایی در آن انجام گیرد. تمام مسلمانان در ساختن و فراهم کردن وسایل ساختمانی شرکت کردند.[۱۷]

مشورت با یاران

مشورت در امور از مؤلفه های مهم در ایجاد روحیه نوآوری و شکوفایی است. خداوند به پیامبر«ص» دستور می دهد: «… وَ شَاوِرْهُمْ فِی الامْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَی اللَهِ..؛[۱۸] و با آنان در امور مشورت کن و هنگامی که تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن.»

پیامبر اکرم«ص» به دلیل اتصال به وحی و نیز فکر نیرومند به مشاوره نیاز نداشتند، اما برای اینکه از یک سو مسلمانان را به اهمیت مشورت متوجه سازند و از سوی دیگر نیروی فکر و اندیشه را در افراد پرورش دهند، در امور عمومی مسلمانان جلسه مشاوره تشکیل می دادند و از رأی خود برای احترام دیگران صرف نظر می کردند.[۱۹] از منظر آن بزرگوار، جامعه ای که براساس خودرأیی اداره می شود فاقد حیات و زندگی است و نه شایسته بقا و دوام.[۲۰]

پیامبر«ص» به دو علت با اصحاب خویش مشورت می کردند: یکی تکریم شخصیت اصحاب و دیگری اسوه قرار دادن این امر مهم تا مدیرانی که در رأس حکومت قرار دارند، مشورت و نظرخواهی از دیگران را عامل شکست مقام و عدم توانایی خویش قلمداد نکنند.[۲۱] مثلاً در جنگ احد با اصحاب خود مشورت کردند و گفتند: «دشمن تا نزدیک مدینه آمده است. آیا از مدینه خارج شویم و با آنان بجنگیم و یا در مدینه بمانیم و نیروهای خود را تقویت کنیم؟»

تشخیص خود ایشان و بسیاری از افراد باتجربه این بود که در مدینه بمانند، اما جوانان ناراحت شدند و گفتند ما به بیرون شهر می رویم و با دشمن می جنگیم. پیامبر«ص» پس از اتمام جلسه اسلحه برداشتند و با آنان از شهر بیرون رفتند.»[۲۲]

پس از اتمام جنگ و شکست مسلمانان، شبهه ای مطرح شد که در این موضوع جای مشورت نبوده است؛ لذا آیه سوره آل عمران «… «… وَ شَاوِرْهُمْ فِی الامْرِ…» نازل شد تا این شبهه را برطرف کند؛ زیرا در هر صورت فایده مشورت بالا بردن شخصیت و تکریم اصحاب از سوی مدیر حکومت اسلامی بود.

ایجاد امنیت و آرامش

در سال های اولیه ظهور اسلام که مسلمانان در مکه بودند، قریش با کوشش فراوان مردم را از گرویدن به اسلام بازمی داشتند و مشرکان مکه از آزار مسلمانان دریغ نمی کردند.

محاصره اقتصادی بنی هاشم در شعب ابی طالب، وفات حضرت خدیجه«س» و مرگ ابوطالب«ع»، امنیت و آرامش را از مسلمانان سلب کرده بود؛ در حالی که پیامبر«ص» برای پایه ریزی تمدن عظیم اسلامی نیازمند مکانی امن و آرام بودند. به همین دلیل آن حضرت به طائف