پاورپوینت کامل نقطه آغاز مهار نفس ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقطه آغاز مهار نفس ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقطه آغاز مهار نفس ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقطه آغاز مهار نفس ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

شروع مهار نفس با «ترک حرام»

ممکن است بعضی سئوال کنند که تأدیب نفس و مهار آن را از کجا باید شروع کرد؟ آیا باید از ابتدا همه چیز را بر نفس سخت گرفت یا اینکه می توان به او تخفیف داد؟ چه اولویت هایی را باید در تأدیب نفس رعایت کرد؟ اگر نفس اصلاح شود، جوارح هم ادب می شوند؛ اما نکته مهم این است که تنها راه اصلاح درون، اصلاح عمل ظاهری است؛ یعنی انسان برای اینکه بتواند نفسش را ادب کند، باید خود را مقید و ملزم به دستورات شرع نماید تا کم کم نفسش مهار شود و از حدود الهی خارج نشود.

اگر انسان در ابتدا نتواند نفس خود را ادب کند، باید در هر حالتی حتی در حالت فشار و سختی هم که شده، سعی کند تا اعمال بیرونی خود را اصلاح نماید. اهم اعمال بیرونی نیز محرّماتی هستند که باید با قدرت هر چه تمام تر از آنها پرهیز کرد. احکام شرعیه عبارتند از: واجبات، محرّمات، مستحبات و مکروهات. انسان باید همه این احکام و حدود الهی را رعایت کند تا درونش اصلاح شود.

اوامر و نواهی، چه الزامی و چه غیرالزامی باید مورد توجه انسان قرار گیرند؛ اما انسان باید اهتمام اصلی اش این باشد که مرتکب کوچک ترین کار حرامی نشود. بهترین ادب، آن است که انسان نسبت به محرمات مراقبت داشته باشد؛ لذا ما در روایت هم داریم: «أحسن الآداب ما کفک عن المحارم؛[۱] بهترین ادب ها ادبی است که تو را از محرمات بازدارد.»

پس از نظر عملی باید از «ترک حرام» شروع کرد. این بهترین مدخلی است که انسان می تواند به وسیله آن در تأدیب نفس خویش به موفقیت برسد؛ چون مراقبه مستمر در ترک حرام، کار انسان را در مهار هوای نفس آسان خواهد کرد.

رابطه مهار نفس با سیر معنوی انسان

شئون سه گانه نفس

نفس انسان دارای «شئون سه گانه» و «مقامات سه گانه» است که همگی در سیر معنوی او مطرح می شوند. شئون ثلاثه نفس عبارتند از: «شهوت، غضب و قوه وهمیه شیطانیه» که انسان را به سوی کارهای زشت سوق می دهند. کار نیروی شهوت و غضب معلوم است، اما کار وهم این است که شهوت و غضب را در نظر انسان آرایش می دهد و او را به وادی خلافکاری می کشاند. گاهی از اعمال نیروی وهمیه شیطانیه به خدعه و نیرنگ هم تعبیر می شود.[۲]

این شئون سه گانه حیوانی از ابتدای تولد انسان به صورت بالفعل وجود دارند و همز مان با رشد جسمانی و تقویت نیروهای فعلی و جوارحی او تقویت می شوند. کمال و رشد نهایی این قوای حیوانی، سن بلوغ است که اگر کسی در این سنین به فکر تأدیب نیروهای خود نباشد، به موجودی بدتر از حیوان تبدیل خواهد شد.

مقامات ثلاثه در سیر معنوی

اما مقامات سه گانه انسان عبارتند از اموری که انسانیت را در اشخاص محقق می سازند و ما به کسی که صاحب این مقامات سه گانه است «انسان» می گوییم. مقامات سه گانه انسان عبارتند از: «معارف حقه»؛ «ملکات فاضله» و «اعمال صالحه». این مقامات از ابتدای ورود انسان به دنیا در نهاد شخص وجود دارند، اما بالفعل نیستند و باید روی آنها کار کرد تا بروز و ظهور پیدا کنند. ما از مسائل اعتقادی به معارف حقه تعبیر می کنیم. در بُعد درونی به اخلاقیات پسندیده، ملکات فاضله و در بُعد بیرونی به رفتارهای پسندیده جوارحی، «اعمال صالحه» می گوییم.

اگر انسان تحت تأدیب قرار نگیرد، شئون سه گانه نفس او یعنی شهوت و غضب و وهمش، رشد و انسان را به موجودی بدتر از حیوان تبدیل می کنند. در این صورت، نوری که خداوند برای راهیابی به معارف حقه، کسب ملکات فاضله و اعمال صالحه در درون انسان قرار داده است، خاموش می شود و از بین می رود. اما اگر نفس مؤدب شود، مقامات سه گانه معنوی در درون او به نورانیتی می رسند که انسان می تواند به کمک آنها به راحتی در سیر معنوی خویش صعود کند و به مقامات دیگر بپردازد.

مأموریت انبیاء و اولیای الهی هم این است که ادب الهی را برای تأدیب نفوس به بشر عرضه کنند؛ یعنی نسبت به جمیع ابعاد وجودی انسان، مخصوصاً نفس و شئون سه گانه آن یک روش رفتاری ارائه دهند. آنها آمدند تا بگویند چگونه می توان نفس سرکش خویش را مهار کرد تا به وسیله آن، مقامات سه گانه معنوی نورانی بروز و ظهور پیدا کنند.

هوای نفس مهم ترین عامل رکود معنوی انسان

علی«ع» می فرماید: «إن أخوف ما أخاف علیکم خلتان اتباع الهوی و طول الأمل؛ آنچه من بسیار از آن در مورد شما بیم دارم، دو چیز هستند: تبعیت از هوای نفس و آرزوهای بلند». سپس حضرت در توضیح مورد اول چنین می فرماید: «أما اتباع الهوی فیصد عن الحق؛[۳] تبعیت از هوای نفس، شما را از رسیدن به حق بازمی دارد»، چون ظلمتِ تبعیت از هوای نفس، نور حق را در درون انسان خاموش می کند و نمی گذارد که معرفت، فضایل نفسانی و اعمال صالحه نورافشانی کنند.

هوای نفس، هم روی اعمال اثر دارد، هم روی اخلاق و هم روی اعتقادات، لذا هوای نفس تنها باعث نمی شود گناه از انسان سر بزند، بلکه در جمیع ابعاد بیرونی و اعمال و درونی و ملکات و اعتقادات، از حق جلوگیری می کند.

در روایت دیگری آمده است: «احذروا أهواءکم کما تحذرون أعداءکم؛ همان گونه که از دشمنانتان فرار می کنید، از هوای نفستان نیز گریزان باشید!»، «فلیس شیء أعدی للرجال من اتباع أهوائهم؛[۴] چون هیچ دشمنی برای انسان خطرناک تر از تبعیت هوای نفس نیست.»

اگر ادبِ نفس نباشد که هوای انسان را محدود کند، باقی ادب ها یا اصلاً به وجود نمی آیند یا اگر وجود هم داشته باشند، فایده ای نخواهند داشت. شئون سه گانه نفس، مقامات سه گانه انسان را در سیر معنوی تحت تأثیر قرار می دهند و به تباهی می کشانند. هم عقیده را فاسد می کنند، هم فضیلت های انسانی را از بین می برند، هم اعمال صالحه را خراب می کنند. همه این فجایع، از ثمرات مؤدب نبودن نفس است؛ لذا هوای نفس خطرناک ترین دشمن انسان است. انسان باید خود را دقیقاً تفتیش و رسیدگی کند و ببیند وضعش از نظر درونی چگونه است.

پس ادب نفس، از ادب عقل و قلب[۵] اهمّ و اعظم است. اگر نفس مؤدب شود، نور عقل می درخشد و قلب، صفا و صیقل پیدا می کند تا جایی که می تواند عالم غیب را شهود کند؛ اما اگر لباس ادب بر قامت نفس پوشیده نشود، ابعاد وجودی دیگرش که تحقق انسانیت انسان به آنهاست، بُرد نخواهد داشت.

نیاز به یک عامل بیرونی در تشخیص هوای نفس

هوای نفس مراتب و درجات گوناگونی دارد و با همین اختلاف مراتب و درجات و متعلقات، انواع مختلفی هم پیدا می کند. گاهی انسان می تواند به راحتی پی ببرد که از نظر درونی چه وضعی دارد، اما گاهی این مسئله به قدری ظریف و دقیق است که خود شخص نیز متوجه حرکات هوای نفس نمی شود و در محاسبات و بررسی هایش دچار خطا می شود؛ یعنی گاهی ما در درون خود، تزلزل و عقب افتادگی هایی را احساس می کنیم که به بُعد معنوی ما مربوط می شوند، ولی هیچ رد پایی از هوای نفس را نمی بینیم و نمی توانیم درست تشخیص بدهیم که چرا حالمان خراب و نور دلمان ضعیف شده است.

مسلم است که ریشه این مسئله، هوای نفس است، اما چگونگی ابتلا به آن مشخص نیست و انسان هر چه پیگیری می کند نمی تواند بفهمد که ریشه این مشکلات از کجاست. بعضی از انسان ها از اثرگذاری نفس روی اعمال و رفتارشان و همچنین ظلمتی که به واسطه آن در دلشان ایجاد می شود، می توانند بفهمند که هوای نفس در آنها وجود دارد. آنها کسانی هستند که این انوار هنوز در درونشان خاموش نشده است.

اما در برخی از مواقع، ما متوجه تغییر در نورانیت دل هم نمی شویم و فکر می کنیم که درست حرکت می کنیم؛ اما در واقع اسیر هوای نفس شده ایم و خودمان خبر نداریم. این نوع از هواهای نفسانی خیلی ظریف و مربوط به موقعیت های خاص هستند. در چنین مواقعی کسی از بیرون باید انسان را متوجه کند تا از خواب غفلت بیدار شود و بفهمد که اسیر هوای نفس شده است. برای نجات از این نوع مشکلات اخلاقی، انسان هم باید خودش وضعیت خود را بررسی کند و هم باید یک مربی کامل داشته باشد و خود را به او عرضه کند تا او تشخیص بدهد که مشکلاتش از کجا ناشی می شوند،[۶] این مسائل بسیار ظریف و دقیق هستند.

فرصت های مختلف انسان برای تأدیب نفس

انسان تا زمانی که زنده است، می تواند خود را به آداب شرع مؤدب کند؛ یعنی جلوی هوای نفسش را بگیرد و به آن روش رفتاری دهد، چون عالم ماده، عالم