پاورپوینت کامل روش تربیتی در اسلام (۳) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روش تربیتی در اسلام (۳) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روش تربیتی در اسلام (۳) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روش تربیتی در اسلام (۳) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

در طی سلسله مباحثی تحت عنوان «روش های تربیتی در اسلام»، در شماره قبل به «روش تربیتی اعطای بینش» پرداختیم. در این شماره این موضوع را پی می گیریم.

سلامت اخلاقی

این بینش که خداوند تمام امور ما را تحت نظر دارد و بر اندیشه های ما آگاه است، در سازندگی همه جانبه انسان، از جمله سلامت اخلاقی نقش کلیدی و بی بدیلی دارد، لذا قرآن و روایات تلاش دارند این بینش را در انسان ها زنده کنند.

قرآن می فرماید: «الم یعلم بان الله یری؛[۱] آیا او ندانست که خداوند (اعمالش را) می بیند؟» اسحاق بن عمار نقل کرده که حضرت صادق«ع» فرمود: «یا اسحاق، خف الله کانک تراه و ان کنت لاتراه فانه یراک؛ و ان کنت ترای انه لا یراک فقد کفرت و ان تعلم انه یراک ثم برزت له بالمعصیه فقد جعلته من اهون الناظرین علیک؛[۲] ای اسحاق! از خدا بترس به گونه ای که او را می بینی و اگر تو (به این باور نرسیده ای که) او را ببینی، بدان که او تو را می بیند و اگر باور نداری که او تو را می بیند، به راستی کافر شده ای و اگر بدانی که او تو را می بیند، با این حال آشکارا معصیت کنی، او را در حد پایین ترین ناظر بر خود قرار داده ای.»

این مضمون با بیان های مختلف در کلام همه امامان آمده است؛ از جمله مردی نزد امام حسن«ع» آمد و عرض کرد: «انا رجل عاص؛ مرد گناهکاری هستم، چگونه خود را درمان کنم؟ حضرت فرمود: «چند کار است اگر توانستی انجام بدهی، هر چه دلت خواست گناه کن. اول اینکه از رزق خدا استفاده نکن و هر چه می خواهی گناه کن. «والثانی اخرج من ولایه الله و أذنب ماشئت والثالث اطلب موضعاً لایراک الله و أذنب ماشئت…»؛[۳] دوم اینکه از ولایت خداوند خارج شو و هر چه می خواهی گناه کن. سوم اینکه محلی را پیدا کن که خدا تو را نبیند و هر چه می خواهی گناه کن.

این بینش که خداوند بر افعال انسان ناظر است در بسیاری از امور اخلاقی مؤثر است، از جمله:

مهار غرائز

درباره حضرت یوسف«ع» می خوانیم: «وراودته التی هو فی بیتها عن نفسه و غلقت الابواب و قالت هیت لک قال معاذ الله انه ربی احسن مثوای انه لا یفلح الظالمون؛[۴] و آن زن که یوسف در خانه او بود، از او تمنای کامجویی کرد، درها را بست و گفت: «پناه می برم به خدا، او پروراننده من است و مرا منزلتی نیکو داده و ستمکاران رستگار نمی شوند».

امام سجاد«ع» درباره «قول الله لولا ان رأی برهان ربه…»[۵] فرمود: «قامت المرأه العزیز الی الصنم فالقت علیه ثوباً فقال لها یوسف ما هذا قالت استحیی من الصنم ان یرانا فقال لها یوسف استحیین ممن لا یسمع و لایفقه و لا یأکل و لا یشرب و لا استحیی انا ممن خلق الانسان و علمه فذلک قوله عز و جل لولا ان رأی برهان ربه؛[۶] (زلیخا) همسر عزیز مصر به سوی بت رفت و جامه ای به روی او انداخت. یوسف«ع» فرمود: این چه کاری بود انجام دادی؟ زلیخا گفت: از بت حیا می کنم که ما را [در حال کار خلاف عفت] ببیند. آنگاه یوسف«ع» فرمود: [عجب] تو از موجودی که نمی شنود و نه می بیند و درک ندارد و نمی تواند بخورد و بیاشامد حیا می کنی و من از (خدا و) کسی که انسان را آفرید و او را علم آموخته حیا نکنم. این است سخن خدای عزیز و جلیل که اگر برهان رب را نمی دید، او هم قصد زلیخا نمی کرد…».

ناظر دانستن خداوند چشم و شهوات را از بیراهه رفتن کنترل می کند. قال الصادق«ع» ما اغتنم احد بمثل ما اغتنم بغض البصر، لان البصر لا یقض عن محارم الله للاوقد سبق الی قلبه مشاهده العظمه و الجلال، سئل امیرالمؤمنین«ع» بماذا یستعان علی عض البصر؛ فقال بالخمود تحت سلطان المطلع علی سرک و العین جاسوس القلب و برید العقل فغض بصرک عما لاییق بدینک و یکرهه قلبک و ینکره عقلک. قال النبی«ص» غضوا ابصارکم ترون العجائب؛[۷] حضرت صادق«ع» فرمود: هیچ کس سود نبرده است به مانند آنچه که انسان از بستن چشم (از حرام ها) سود برده است؛ زیرا چشم از حرام های الهی وقتی چشم پوشی می کند که قلب انسان بزرگی و جلالت خداوند را مشاهده نموده باشد.

از امیرمؤمنان«ع» سئوال شد از چه چیز بر بستن چشم (از حرام) کمک بگیریم؟ فرمود: «با فرو بستن چشم [با این بینش که تو] تحت نظر سلطان آگاه بر باطنت و (اینکه) چشم جاسوس و نامه رسان عقل است. پس چشمت را از آنچه لائق دینت نیست و نمی پذیرد و عقلت انکار می کند بازدار. رسول خدا«ص» فرمود: چشمتان را [از حرام ها] ببندید، عجائب [هستی] را مشاهده خواهید نمود.»

نتیجه اینکه خداباوری و تقویت این بینش که تمام افکار، رفتار و اعمال ما تحت نظر الهی قرار دارد، غرائز انسان را مهار می کند و از مشاهده نامحرم بازمی دارد.

درمان کبر

علی«ع» فرمود: «و اذا احدث لک ما انت فیه من سلطانک ابهه او مخیله، فانظر الی عظم ملک الله فوقک و قدرته منک علی مالا تقدر علیه من نفسک فان ذلک یطامن الیک من طماحک و یکف عنک من غربک و یفی الیک بما عزب عنک من عقلک؛[۸] و اگر با مقام و قدرتی که داری دچار تکبر یا خودبزرگ بینی شدی، به بزرگی حکومت پروردگار که برتر از توست بنگر که تو را از آن سرکشی نجات می دهد و تندروی را فرومی نشاند و عقل و اندیشه ات را به جایگاه اصلی بازمی گرداند.» این جملات می رساند که با اندیشه سازی و بینش دهی می توان تفکر را درمان کرد و در این بخش به سلامتی اخلاقی دست یافت. چنان که اشاره دارد که سلامت عقلی را نیز در پی دارد.

حضرت باقر «ع» فرمود: «والعجب کل العجب للمختال الفخور الذی خلق من نطفه ثم یصیر جیفه و هو فیما بین ذلک و لایدری کیف یصنع به؛ [۹]تمام تعجب از خیال زده ای فخرکننده (و تکبرکننده) است که از نطفه خلق شده، سرانجام مرداری می شود (بدبو) و او در وسط این نمی داند با او چگونه رفتار می شود.»

برای شناخت چیزی و فردی سابقه و لاحقه و وضع حال او را در نظر می گیرند. این تن خاکی هم سابقه اش قابل افتخار نیست چون نطفه بد بو بوده است و هم لاحقه او افتخار ندارد، چون مردار بد بود می شود و هم حال و گفتنی نیست چون جدای از روح، در واقع مستراح متحرک است. دانستن این مراحل تکبر را از انسان دور می کند.

درمان دلبستگی به دنیا

ایها الناس انما الدنیا دار مجاز و الاخره دار قرار فخذوا من مرکم لمقرکم و لاتهتکوا استارکم عند یعلم اسرارکم و اخرجوا من الدنیا قلوبکم من قبل ان تخرج ابدانکم ففیها احشرتم و لغیرها خلقتم ان المرء اذا هلک قال الناس ما ترک و قالت الملائکه ما قدم لله آباؤکم فقدموا بعضا یکن لکم فرضا و لا تخلفوا کلا فیکون علیکم کلا؛[۱۰] ای مردم! دنیا گذرگاه و آخرت قرارگاه است، از گذرگاه خود برای قرارگاه توشه بگیرید. در نزد کسانی که اسرار شما را می داند پرده دری نکنید. قلب های خویش را از دنیا بیرون ببرید، قبل از اینکه بدن هایتان بیرون رود. در دنیا محشور شدید، ولی برای دنیا خلق نشدید. به راستی وقتی مرد از دنیا رفت مردم می گویند پدرتان چه به ارث گذاشته است و ملائکه گویند چه چیز برای خدا پیش فرستاده است؟ آن مقداری که بر شما لازم است پیش بفرستید و همه را به ارث نگذارید که باری بر علیه شما خواهد بود.»

درک این معنی که دنیا گذرگاه است نه منزلگاه و آخرت قرارگاه واقعی است و باید خود را برای آخرت آماده کرد، عامل دل کندن از دنیا و فاصله گرفتن از آن می شود.

درمان دروغ

علی«ع» فرمود: «الکذاب والمیت سواء فان [لان] فضیله الحی علی المیت الثقه به فاذا لم یوثق بکلامه [فقد] بطلت حیاته؛[۱۱] دروغگو و مرده همسانند، زیرا برتری زنده بر مرده این است که به او اطمینان می شود. وقتی به سخنان دروغگو اطمینان نشود (و مردم او را قبول نداشته باشند) به راستی حیاتش باطل شده است.»

این اندیشه بلند که دروغ گویی انسان را از اعتبار و ارزش می اندازد و در دید مردم سقوط می کند و کسی دیگر به او اعتماد نخواهد کرد، عامل درمان دروغگویی از اساس می شود.

ـ رشد معنوی

علی«ع» فرمود: «الدنیا منتهی بصر الاعمی لا یبصر بما وراءها بشیء و البصیر ینفذها بصره و یعلم ان الدار وراءها فالبصیر منها شاخص والاعمی الیها شاخص و البصیر منها یتزدد؛[۱۲] دنیا منتهای دید نابینا (ی باطنی) است. چیزی بالاتر از دنیا نمی بیند، ولی آدم بابصیرت باطن دنیا را می بیند که سرانجامش بایر (و بی حاصل) بودن است. پس بینا از دنیا عبور می