پاورپوینت کامل گام های موفقیت در زندگی مشترک ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گام های موفقیت در زندگی مشترک ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گام های موفقیت در زندگی مشترک ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گام های موفقیت در زندگی مشترک ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

پیشگام: لحظه ای درنگ (اهمیّت یادگیری و به کارگیری قواعد زندگی مشترک)

اهمیت خانواده

زیر سقف کبود این آسمان، نهادهای اجتماعی فراوانی وجود دارند. مدرسه، دانشگاه، بازار و…؛ امّا در این میان، نهادی که بیش از همه در پیشگاه خداوند محبوب است، نهاد خانواده است. از همین روست که ازدواج به عنوان تشکیل دهند خانواده، محبوب ترین پیوند و طلاق به عنوان بر هم زنند این نهاد، از مبغوض ترین حلال هاست. [۱]خداوند هر کسی را که گامی در جهت جدایی یا ایجاد مشکل در این نهاد بردارد، شایست خشم و لعنت خویش در دنیا و آخرت و سخت ترین عذاب ها می داند.[۲]

تو را دوست دارم، چون خدا دوستت دارد. اگر می دانستم این اندازه محبوب خدایی، زودتر تشکیلت می دادم. حالا که تو را دارم، هم خوشحالم و هم دست و پایم می لرزد. خوشحالم که محبوب ترین را دارم. می لرزم از اینکه اگر روی صفح سفید تو، لکّه ای از نادانی و غفلت من بیفتد، حسابم با خداست. عجب مدافع سرسختی داری خانواده! اگر کسی چپ نگاهت کند، نان سفر زندگیش خشم الهی و آب کوزه های خانه اش، زهر چشمی است که خدا از او می گیرد. من دوستت دارم. نمی خواهم خم به ابروی تو بیاید. محبوب ها ناز، بسیار دارند. می دانم که حساسی؛ برای همین هم آمده ام یاد بگیرم نگهداشتن تو را. خدایا! نادانیم را به علم و غفلتم را به هشیاری بدل کن تا یار و نگهدار محبوب تو باشم.

حالا که خانواده تا این اندازه ارزشمند است، آیا نباید به قواعدی که بنیان خانواده را مستحکم می کند اهمیت ویژه داد؟ آیا آنچه در نزد خداوند محبوب است، در کنار هم بودن یک زن و مرد به عنوان زن و شوهر است؟ یا خانواده ای که با استفاده از تفاهم و همدلی، راه آفرینش را با آرامش هر چه بیشتر طی کند؟

از خودمان این سئوال را بپرسیم که آیا همان اندازه که خداوند به مسئل خانواده اهمیت می دهد، ما هم اهمیت می دهیم؟

خانواد خوب، فرزند صالح

برای اینکه با اهمیت یادگیری قواعد زندگی مشترک بیشتر آشنا شویم، از زاویه ای دیگر این مسئله را بررسی می کنیم.

حتماً شما هم قبول دارید اصلی ترین ثمر زندگی مشترک فرزند است. ثمره ای که می تواند انسان را به سعادت برساند[۳] و زندگی را برای او تبدیل به بهشت کند.[۴] از آن سو فرزند بد، زندگی را برای انسان تبدیل به جهنم می کند و لک ننگی برای پدر و مادر خویش می شود.[۵]

بسیاری از ما در دنیای امروز به دنبال پیدا کردن راهی هستیم که از طریق آن بتوانیم به بهترین و راحت ترین شیوه، فرزندان سالم و صالحی را تربیت کنیم.

باید پذیرفت تربیت موفق فرزند و فرزند موفق در گرو ایجاد فضایی صمیمی و جذاب در خانواده است. پدر و مادری که نتوانند محیطی را در خانه ایجاد کنند که فرزندشان در آن احساس آرامش و خوشبختی کند، زمین گرایش فرزند به محیط خارج از خانه را فراهم می کنند. فرزندی که از محیط خانواده، فراری است و به محیط بیرون علاق بیشتری پیدا می کند؛ فرزندی که رابط صمیمی را به جای اینکه با پدر و مادر تجربه کند با دوست خود برقرار می کند، فرزندی که درددل ها و مشکلات خود را در محیط رفاقت مطرح و از باز کردن سفر دل خویش در نزد پدر و مادر پرهیز می کند؛ تربیت او هم به عهد محیط خارج از خانه خواهد بود و پدر و مادر در این میانه کمترین نقش را ایفا می کنند و این یک زنگ خطر است.

فضای بیرون از خانه محیط امنی نیست. در وضعیت کنونی، محیط خارج از خانواده پُر از عواملی است که ممکن است فرزند ما را از هستی ساقط کنند. اگر کسی چشم بینایی برای دیدن عوامل ضد تربیتی در جامعه و گوش شنوایی برای شنیدن زنگ خطر داشته باشد، معنای تربیت شدن فرزند در محیط خارج از خانه را می فهمد و وقتی این زنگ خطر را شنید، تمام همّتش را به کار می بندد که محیط خانه را محیطی سرشار از صمیمیت و محبت کند.

اولین و مهم ترین عامل برای جذاب شدن محیط خانه، وجود یک ارتباط صمیمی و محبت آمیز میان پدر و مادر است. رابطه های تنش آلود و خشن میان پدر و مادر، بیش از فقر و تنگناهای اقتصادی بر روح فرزند اثر منفی می گذارد. فرزند در سنینی که نمی تواند مفهوم بسیاری از سختی ها مثل فقر را بفهمد، به راحتی فرق بین رابط خوب و رابط بد میان پدر و مادر را درک می کند. دعوای پدر و مادر حتی در سنین پایین هم بر روح و ذهن کودک اثر منفی می گذارد. فرزندانی که در خانواده های فقیر اما صمیمی زندگی می کنند، نسبت به فرزندانی که در خانواده های خشک و غیرصمیمی، اما با توان اقتصادی بالا زندگی می کنند، در برابر ناهنجاری های اجتماعی از مصونیت بیشتری برخوردارند. اتفاقاً پول در خانواده های پُرتنش، تبدیل به عاملی برای لغزش های راحت تر و بیشتر فرزند می شود.

پدرم! مادرم! این طور نگاهم نکنید. می دانم سر تا پایم مای آزار شماست. سرِ افراشت شما در میان مردم با کارهای من رو به زیر افکنده شده است. این عرق شرمی که بر پیشانی شماست، از خجالت آبم کرده است. باشد. هم تقصیرها به گردن من، اما برای یک بار هم که شده، از بالا به زندگیمان نگاه کنید و به این پرسش ها پاسخ دهید.

پدر! چرا وقتی به خانه می آمدی، ابروانت در هم بود و سلام خشکت بیش از آنکه بخواهد روحی در کالبد خست خان ما بدمد، بوی مرگ را به خانه می آورد؟

مادر! چرا وقتی پدر به خانه می آمد، آهنگ جواب سلامت، خبر از آتشی در زیر خاکستر می داد؛ آن قدر که زمین خانه را داغ می کرد؟ داغی زمین، تاب آوردن در خانه را برایم دشوار می کرد. وقتی بهانه ای برای بالا بردن صدایتان پیدا می شد، زمین داغ زیر پایم می لرزید. چند روز در هفته، نه، چند روز در ماه. اصلاً بگویید تا به حال چند روز به جای این زلزله ها در خانه مان هلهل شادی بوده است؟ هلهله، پیشکش! خانه مان چند روز آرام بوده و تَهْ رنگ شادی روی رُخش نشسته؟ من از این خانه که بیرون می زدم، از داغی زمین خانه و زلزله های پی در پی خبری نبود. دست نوازشی که دوست نماها بر سرم می کشیدند، به من آرامشی را می داد که در خانه به دنبالش بودم. باقی قصه، گفتن ندارد. باشد. هم تقصیرها به گردن من، اما از من که گذشت. به فکر خواهرم باشید.

این نکته قابل انکار نیست که هر چه میان پدر و مادر تنش بیشتری وجود داشته باشد، احتمال ناخلف شدن فرزند هم بیشتر است. امّا چه کنیم که محیط خانه از خطر خشکی و آفت بگو مگوهای بی اندازه مصون باشد؟ شما با رعایت نکته هایی که در این نوشتار آمده می توانید بر صمیمیت رابط خود با همسرتان بیفزایید تا زمین جذابیت محیط خانواده را هر چه بیشتر فراهم کنید.

خوب بودن برای خانواده، معیار ارزشمندی در پیشگاه الهی

از بُعدی دیگر باز هم ضرورت یادگیری قواعد زندگی مشترک جلو بیشتری می یابد. در فرهنگ دینی معیارهای مختلفی برای سنجش خوب و بد بودن انسان ها ارائه شده است. انسان با شناخت این معیارها می تواند میزان رشد و سقوط خود را در مسیر آفرینش تشخیص دهد. شیو رفتار انسان در خانواده، از اصلی ترین معیارها برای سنجش رشد یا سقوط انسان است.

از نگاه دین، کسی که در زندگی مشترک، حقوق همسر خویش را ادا کند، از بهترین انسان ها و برعکس، هر که در رابطه با همسر خویش، اهل انجام وظیفه نباشد، از بدترین انسان ها محسوب می شود.[۶]

پیش خودم فکر می کردم شاید بهتر از من روی زمین باشد؛ اما هر چه می گردم، دور و برم کسی بهتر از من نیست. خدا را شکر! نمازم سر جایش، همیشه در مسجد و به جماعت. با خودم می گفتم مگر می شود، من بهتر از آنهایی نباشم که نماز صبحشان را در خانه، آن هم وقتی می خوانند که خورشید خانم چند لحظه بعدش از پشت کوه ها به آنها سلام می دهد؟ ختم صلواتم به راه، روزه های مستحبیم را که نگو. مردم روزه های واجبشان را هم به زور می گیرند. دیگر بهتر از من کیست؟ کاش می دیدمش!

نمی دانم بگویم کاش نمی شنیدم یا اینکه بگویم خدا را شکر که شنیدم. هر چه بود، وقتی گوش هایم میزبان سخنت شدند، بنایی که از خودم ساخته بودم، یکجا روی سرم خراب شد. تو گفتی: «بهترین شما، بهترینند برای خانواده». فکر می کنم نگاه مهربان تو بود که یک لحظه مرا از خودم جدا کرد. به خودم نگاهی کردم. من مهربان بودم، اما برای اهل محل. خانواده ام سهمی از مهربانیم نداشتند. اگر چه مردم مرا به گذشت می شناختند، اما به خانه که می رسیدم، با هزار بهانه از کنار گذشت می گذشتم و نگاهش نمی کردم. من خوب بلد بودم برای مردم نمایش تواضع را بازی کنم، اما خانواده ام حتی از تماشای این نمایش هم محروم بودند. روی گشاده ام وقتی به خانه می رسید می دانست که باید عبوس شود. مثل آنکه دو زبان داشته باشم. در خانه را که باز می کردم، زبان نرمم، به استراحت می رفت و زبان طعنه آلود و نیشدارم کارش را شروع می کرد.

بگذار بیش از این خجالت نکشم. تو با سخنت، بساطی را که برای خودم پهن کرده بودم، به هم ریختی. حالا می فهمم که عمری با توهم بهترین بودن نفس کشیدم و حالا که تو چشمم را باز کردی، راه نفسم بسته شده.

اما من به همان نگاه مهربانت که چشم مرا به روی خودم باز کرد، امید دارم. تو کمکم می کنی. می دانم و مرا بهترین خواهی کرد. تردید ندارم. این دستی که به سوی تو دراز شده، دست نیاز است. ردش نکن.

ما در ابعاد گوناگونی از