پاورپوینت کامل جوان، آینده و موفقیت در گفت و گو با دکتر احمد برجعلی ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوان، آینده و موفقیت در گفت و گو با دکتر احمد برجعلی ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوان، آینده و موفقیت در گفت و گو با دکتر احمد برجعلی ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوان، آینده و موفقیت در گفت و گو با دکتر احمد برجعلی ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۳

. . . تصویر خیلی ها از پشت شیشه تلویزیون با آن چه از نزدیک می بینی تفاوت زیادی دارد . نمی دانم این جعبه جادو چهره ها را
چطور جادو می کند؟ از چهره ها که بگذریم قلب ها و روان ها نیز در بسیاری از خانواده ها در تسخیر این جعبه چند اینچی است .
این بار دنبال چهره آشنایی می گشتیم که شاید شما نیز تصویر او را بارها در برنامه «گفت و گوی خانواده » دیده بودید و
می خواستیم شفاف شفاف به طوری که حتی شیشه هم حائل بین ما نباشد با او به گفت و گو بنشینیم .

دکتر را خیلی صمیمی تر و خودمانی تر از آنچه که در صفحه تلویزیون بود دیدیم . آن قدر صمیمی که سر و صدای خیابان شلوغ و پر
رفت و آمد کارگر جنوبی که دانشکده روان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی در کنار آن قرار دارد را نیز به کلی از یاد بردیم . دکتر
در این دانشکده که زمانی خود در آن تحصیل کرده است روانشناسی بالینی می گوید . فضای گفت و گو را هم این طور تجسم کنید:

آقای دکتر احمد برجعلی، کامل مردی ۴۲ ساله با موهایی که بیشتر به سفیدی می زند در اتاقی مالا مال از کتاب و جزوه و اوراق
امتحانی دانشجویان و موضوع بحث هم «جوان; آینده و موفقیت » .

با سپاس از این که ما را به حضور پذیرفتید، در بسیاری از مکاتبه ها با دفتر نشریه یک موضوع به طور صریح یا ضمنی منعکس
شده و آن این که برخی از دانشجویان حس می کنند در برخورد با مسائل زندگی شان نتوانسته اند موفقیت کسب کنند; به عبارت
دیگر، این عده چنان می پندارند که نتوانسته اند به آرمان ها و ایده آل های زندگی شان دست یابند و همین مساله نوعی احساس
شکست و ناکامی و به دنبال آن نومیدی در آن ها به وجود آورده است . با توجه به این مقدمه، می خواستیم در باره این احساس و
ریشه های آن سخن بگویید . ریشه های عدم موفقیت چیست؟ و چه عواملی می تواند در این امر مؤثر باشد؟

برای این که به ریشه های احساس شکست و ناکامی و ناامیدی در نسل جوان راه یابیم، باید پژوهش های وسیع انجام دهیم .
نخستین نکته ای که باید مشخص شود آن است که آیا این احساسات موقتی و طبیعی هستند یا مستمر و نشان دهنده نوعی
اختلال و بیماری؟ یک جوان، به دلیل عدم استقرار یافتگی، در بسیاری از مسائل زندگی دچار تزلزل می گردد . این تزلزل آستانه
تحمل او را پایین می آورد و در نتیجه او را دچار آسیب و شکست می سازد . این مساله ای طبیعی است . البته اگر احساس شکست و
ناامیدی در جوانان ما استمرار یافت، باید گفت فرد یا جامعه دچار نوعی بیماری است که اگر بدان توجه نشود، می تواند مسائل و
مشکلات بیش تر به دنبال داشته باشد .

یک نوجوان در آغاز ورود به مرحله جوانی با مسائل بسیار روبه رو می شود . یکی از این سؤال ها مربوط به آینده ای است که جوان
برای خودش تصور می کند . جوانان غالبا با این سؤال برخورد می کنند که آیا در آینده می توانند نقش مثبتی به عهده بگیرند؟ آیا
می توانند در آینده خدماتی به جامعه ارائه دهند؟ آیا در آینده نیازهای اساسی آن ها ارضا خواهد شد؟ و . . . اگر جوان احساس کند
در آینده نمی تواند بر محیط اطرافش کنترل داشته و همواره باید تسلیم شرایط موجود باشد، این احساس در وضعیت کنونی اش
تاثیر منفی گذاشته، باعث تشدید ناکامی ها و شکست هایش می شود . این مساله به عدم ایمنی در ساختارهای اجتماعی باز می گردد
.

عامل دیگری که می تواند در این مساله ایفای نقش کند و بر بحران مورد بحث دامن بزند، اختلالی است که در نظام فکری و
عقیدتی جوان رخ می دهد . گاهی اوقات تزلزل های جامعه در بنیان های فکری جوان نفوذ می کند، او را در انتخاب راه صحیح دچار
اشتباه می گرداند و در معیارهای بینشی اش نسبیت به وجود می آورد; مثلا اگر در بعد هویتی جوان با این مساله روبه رو شود که آیا
هویت اصلی اش یک هویت اسلامی، ایرانی یا غربی است، در انتخاب مسیر و راه حل های پیشنهادی و حتی انتخاب هدف دچار
مساله می شود و تمام این ها می تواند زمینه های احساس شکست و ناکامی را در زندگی اش فراهم آورد . به طور خلاصه می توان
گفت وقتی انسان انسجام ذهنی نداشته باشد، ناگزیر انسجام رفتاری اش نیز از بین خواهد رفت . این مساله در نهایت به
شکست های پی در پی و احساس ناکامی و ناامیدی خواهد انجامید .

چه مکانیزم هایی برای مواجهه با این بحران می توان ارائه کرد؟

به نظر می رسد باید در راستای استقرار یک مدل فکری و عقیدتی و همچنین یک مدل رفتاری به نسل جوان کمک کرد . جوان به
تنهایی نمی تواند چنین مدلی را بیافریند و انتخاب کند، مگر این که جامعه در حل این مساله به یک نوع توافق اجمالی برسد .
جامعه علمی و فرهنگی ما باید این مساله را حل کند که هویت اجتماعی ما چه ترکیبی از فرهنگ اسلامی، ایرانی و غربی است . به
نظر من، ابهام اساسی که ما با آن روبه رو هستیم، آن است که ما هنوز پیام روشن و شفافی در زمینه فرهنگ و هویت اجتماعی
خودمان نداریم . ما هنوز نتوانسته ایم دستورهای کلی دینمان را ریز کنیم و از آن ها مدل های فکری و رفتاری متناسب با شرایط
اجتماعی استخراج کنیم . متاسفانه بعضی از دینداران نیز نتوانستند آنچنان که باید و شاید محاسن دین را نشان دهند و عملکرد
نادرست آن ها موجب گشته برخی از جوانان اندیشه دینی را در حل مسائل و مشکلاتشان ناکارآمد تشخیص دهند . به نظر من،
کسانی که در حوزه های اعتقادی کار کرده و می کنند، باید یک مدل فکری و رفتاری روشن ارائه دهند تا به تبع آن قسمتی از
بحران مورد بحث مرتفع گردد .

بر اساس یک سری شواهد اجتماعی، می توان گفت این بحران، تجلیات خود را در جامعه ما نشان داده است . وقتی به تیراژ و نوبت
چاپ کتاب هایی که در حوزه های روان شناسی عمومی و مخصوصا بحث های کامیابی، موفقیت، تقویت اراده و . . . و همچنین رواج
کلاس های آموزشی مربوط به این بحث ها، نگاهی می اندازیم این تصور در ما ایجاد می شود که گویا جامعه حس کرده است در
کسب موفقیت با مشکل روبه رو است و سعی دارد این عدم موفقیت را به گونه ای حل کند . به همین دلیل، جوانان جامعه تصمیم
گرفته اند با مدل قرار دادن ایده هایی که توسط روان شناسان غربی ارائه شده، به موفقیت و کامیابی دست یابند . به نظر شما آیا
چنین تحلیلی درست است؟ و آیا برداشت دیگری نیز می توان ارائه داد؟

ما از دو زاویه می توانیم به این پدیده ها نگاه کنیم . یکی آن که بگوییم جامعه جوان احساس عدم موفقیت داشته، سعی دارد با
مراجعه به مدل های فکری و رفتاری جدید بر این عدم توفیق غلبه کند . به نظر من، این پیش فرض کاملا درست نیست . در مقابل
این پیش فرض، می توانیم این ایده را نیز طرح کنیم که جامعه می خواهد وضعیتش را بهتر از پیش سازد و بر همین اساس، این
پدیده ها را شاخصی برای موفقیت جامعه قلمداد کنیم; به عبارت دیگر، جامعه ای که تا دیروز عدم موفقیت خود را به دیگران، به
شرایط محیطی و به قضا و قدر نسبت می داد، حالا می گوید که خود من هم در این موفقیت یا ناکامی سهم داشته و دارم . این تفکر
از لحاظ فرهنگی یک جهش مثبت است; زیرا جامعه به سمتی پیش می رود که موفقیت بیش تر برایش یک ارزش شده است . چنین
جامعه و افرادی از جامعه و افرادی که اصلا به فکر موفقیت و عوامل دستیابی به آن نیستند، به مراتب بهترند .

البته به نظر بنده، استقبال از چنین کتاب ها و کلاس هایی که در آن سعی می شود ابزارهای موفقیت آموزش داده شود، فی نفسه
نشان دهنده جهش مثبت در جامعه نیست . تمام این نظریه ها بحث فردیت را در جامعه ترویج و تشویق می کند . نتیجه چنین
اندیشه هایی می تواند فرد را به قالب شکنی های اجتماعی بکشاند . حال می توان این سؤال را مطرح کرد: برای این که آموزش های
انجام شده در زمینه موفقیت که بیش تر جنبه های روان شناختی دارد، ، به نتایج نامطلوب اجتماعی نینجامد، چه تدابیری باید
اندیشید؟

همان طور که قبلا هم گفتم یکی از عوامل مهم در احساس ناکامی و ناامیدی در نسل جوان بحران هویت است . یکی از نمونه های
این بحران فرهنگی که هنوز هم با آن درگیر هستیم، عدم تعادل میان پاسخ به نیازهای فردی و نیازهای اجتماعی است . در اوایل
انقلاب، بیش تر بحث نیازهای اجتماعی مطرح بود و افراد به انجام کارهای جمعی و گروهی تشویق می شدند . افراد مختلف جامعه
هم از این که توانسته اند به نیازهای جامعه پاسخ مثبت دهند، احساس رضایت می کردند . اما در حال حاضر توجه به نیازهای فردی
بسیار زیاد شده است . افراد مختلف سعی دارند تا هر چه سریع تر و بیش تر امکانات و منافع را به سمت خود بکشانند . به نظر من،