پاورپوینت کامل ای قوم به حج رفته کجائید کجائید ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ای قوم به حج رفته کجائید کجائید ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ای قوم به حج رفته کجائید کجائید ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ای قوم به حج رفته کجائید کجائید ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۳

۱۳۲۹ تولد در شهر قزوین خاکپای تیمسار شهید عباس بابایی.

۱۳۴۸ پذیرفته شدن در رشته پزشکی و داوطلب شدن برای تحصیل در دانشگاه خلبانی .

۱۳۵۱ بازگشت از دوره عالی خلبانی در خارج از کشور، شروع به خدمت در پایگاه هوایی دزفول با درجه ستوان دومی .

۱۳۵۵ انتخاب به خلبانی « F-14 » در سال ورود این هواپیما به ایران در این سال .

۱۳۶۰ ارتقاء به درجه سرهنگ دومی، انتصاب به فرماندهی پایگاه هشتم اصفهان .

۱۳۶۲ ترفیع به درجه سرهنگ تمامی، انتصاب به معاونت عملیات فرماندهی نیروی هوایی .

۱۳۶۶ ترفیع به درجه سرتیپی پس از دهها عملیات قهرمانانه در جنگ و شهادت در سن سی و هفت سالگی در پانزده مرداد این
سال در روز عید قربان .

ساعت هشت و سی دقیقه صبح عید قربان

وقتی هواپیما روی باند پایگاه هوایی تبریز فرود آمد، سرهنگ محمد نادری به اتفاق خلبانان و جمعی از مسئولین به استقبال
آمدند و به تیمسار بابایی خوش آمد گفتند . سپس به اتفاق هم رهسپار قرارگاه شدند . سرهنگ بختیاری به تیمسار بابایی گفت:
اگر اجازه دهید، تا شما کارهایتان را انجام دهید، من کمی استراحت کنم .

آنگاه رفت و در گوشه ای از سالن قرارگاه که با موکتی به رنگ آبی آسمانی فرش شده بود، دراز کشید . چند دقیقه گذشت و او به
خواب عمیقی فرو رفت .

تیمسار به اتفاق سرهنگ نادری وارد گردان عملیات شدند . او گزارش پرواز را در دفتر مخصوص نوشت و زیر آن را امضا کرد . در
این لحظه سرهنگ نادری گفت: تیمسار! شما خیلی خسته هستید بهتر است کمی استراحت کنید .

تیمسار بابایی نگاهی به او کرد و گفت: نه آقای نادری! خسته نیستم .

سپس از جا برخاست . کنار پنجره آمد و به آسمان خیره شد . چند لحظه بعد به آرامی سرش را بر گرداند و خطاب به سرهنگ
نادری گفت: محمد آقا! بگو هواپیما را مسلح کنند .

سرهنگ نادری گفت: ولی عباس جان! امروز عید قربان است . چطوره این کار را به فردا موکول کنیم؟

او با صدایی آرام گفت: امروز روز بزرگی است . روزی است که اسماعیل به مسلخ عشق رفت .

تیمسار صحبت می کرد و سرهنگ نادری محو در چهره او شده بود . لحظاتی بعد سکوتی دلنشین بر اتاق سایه افکند . تیمسار
گفت: می دانی؟ امروز قرار بود من قزوین باشم . آخر تعزیه داریم . به پدر گفتم یک نقش کوچک برایم در نظر بگیرد; اما حالا اینجا
هستم . خوب دیگر، اگر موافقی طرح این پرواز را مرور کنیم .

سرهنگ نادری گفت: حالا که شما اصرار دارید، من حرفی ندارم .

تیمسار طرح مورد نظرش را با دقت روی نقشه برای نادری تشریح کرد . نقطه نشان ها، مواضع پدافندی، تاسیسات و نیروهای
زرهی دشمن را روی آن مشخص کرد . پس از تبادل نظر، در حالی که تجهیزات پروازی خود را همراه داشتند، محوطه گردان
عملیات را ترک و به پیشنهاد تیمسار پیاده به سوی جنگنده به راه افتادند . سرهنگ نادری نگاهی به عباس کرد، دید که او علی
رغم بی خوابی و خستگی مفرط، استوار و با صلابت گام بر می دارد . رو به او کرد و گفت: عباس جان! امروز عید قربان است .

او پاسخ داد: می دانم محمد آقا! این را یک دفعه دیگر هم گفتی .

سرهنگ نادری گفت: منظورم چیز دیگری بود تو قول داده بودی که امروز در مکه پیش همسرت باشی .

تیمسار گفت: بله می دانم . سپس سکوت کرد .

سرهنگ بختیاری ناگهان از خواب پرید . به ساعتش نگاه کرد و با دستپاچگی از جا برخاست با شتاب کلاه و تجهیزات خود را
برداشت و به سمت محوطه پرواز دوید . عوامل فنی مشغول مسلح کردن یک هواپیمای « – ۵ F » دو کابینه بودند . تیمسار دستی
بلند کرد و گفت: خسته نباشید .

عوامل فنی با دیدن او دست از کار کشیدند و نزد او آمدند . پس از احوال پرسی، سرپرست گروه گفت: همان طور که دستور داده
بودید هواپیما را مسلح کردیم .

عباس به سوی هواپیما رفت و پس از یک بازرسی گفت: کافی نیست . شما فقط راکت های زیر بدنه را بسته اید . خشاب های
اکت بغل و فشنگ های هواپیما را پر کنید . در ضمن موشک های زیر بال را هم ببندید . می خواهم مهمات کاملا فول باشند .

سرهنگ نادری گفت: ببخشید، ما برای شناسایی می رویم یا می خواهیم بغداد را شخم بزنیم؟

تیمسار نقشه ای را از جیبش در آورد و گفت: ببین آقای نادری . وقتی به هدف رسیدیم، در این نقطه بمب ها را رها می کنیم .
سپس تاسیسات این منطقه را هدف قرار می دهیم . در قسمت بعد باید دور بزنیم و نیروی زرهی دشمن را که در این نقطه قرار
دارند با راکت و فشنگ مورد حمله قرار دهیم .

سرهنگ نادری گفت: امیدوارم که خداوند خودش کمک کند .

سپس تیمسار بابایی به گوشه ای رفت . کتابچه دعایش را از جیب بیرون آورد و مشغول خواندن دعا شد . در این لحظه سرهنگ
بختیاری در حالی که نفس، نفس زنان می دوید به آن ها رسید . گفت:

– من . . . . من خواب ماندم چرا بیدارم نکردی؟

تیمسار گفت: خب تو خسته بودی، باید استراحت می کردی .

سرهنگ بختیاری گفت: عباس جان! تو که از من خسته تر هستی . الان دو شب است که نخوابیده ای . اگر اجازه بدهی من به جای
تو با نادری بروم .

تیمسار گفت: نه حسن آقا! من خسته نیستم . شما ان شاء الله پرواز بعدی را انجام بدهید .

هر قدر که اصرار کرد او قانع نشد و سرانجام روی به سرهنگ بختیاری کرد و گفت: حسن جان! گفتم که تو فرصت داری .

آنگاه اندکی سکوت کرد و آرام گفت:

– شاید دیگر من فرصتی برای پرواز نداشته باشم .

با شنیدن این جمله اشک در چشم سرهنگ بختیاری پر شد . با لحن لرزانی گفت: خدا نکند .

آن وقت هر سه به یکدیگر نگاه کردند . تیمسار به آرامی دست در گردن سرهنگ بختیاری انداخت و او را در آغوش گرفت و گفت:
عیدت مبارک . وقتی برگشتم جشن می گیریم .

سرهنگ در حالی که گونه های او را می بوسید با بغض گفت:

– حاج عباس! به من عیدی نمی دهی؟

او خندید و گفت: عیدی طلبت تا بعد از اذان ظهر .

سرهنگ بختیاری، گویی که چیز با ارزشی را از دست می دهد، حاضر نبود عباس را رها کند; ولی سرانجام لحظه رفتن فرا رسید .
مسئول فنی به آن ها نزدیک شد و گفت:

– تیمسار! همان طور که دستور دادید هواپیما «فوق مهمات » آماده پرواز است .

تیمسار ضمن تشکر از مسئول فنی با او دست داد و گفت:

– ما را حلال کنید .

مسئول فنی با شگفتی گفت: قربان این چه حرفی است که می فرمایید .

او لبخندی زد و گفت: خدا نگهدارت برادر

مسئول فنی در پاسخ گفت: خدا نگهدار قربان .

تیمسار سرش را به آسمان بلند کرد . نگاهی به اطراف انداخت و آرام گفت: الله اکبر!

سپس دستی بر سر کشید . روی به نادری کرد و گفت:

– محمد آقا بریم؟

هر دو از پلکان جنگنده بالا رفتند . تیمسار قبل از این که وارد کابین شود، سر بر گرداند و نگاه به سرهنگ بختیاری و مسئولین
فنی، که در فاصله ای از هواپیما ایستاده بودند انداخت و برای آن ها دست تکان داد . بختیاری و بقیه با تکان دادن دست از همان جا
با عباس وداع کردند . عباس وارد کابین شد . سپس سوئیچ ها و سیستم های هواپیما را چک کرد و سالم بودن آن ها را به نادری
تذکر داد .

لحظه ای بعد صدای او به آرامی در گوش نادری پیچید:

– خدایا تو شاهدی که هر کاری می کنم، تنها برای رضای تو و سرافرازی مسلمین است . تیمسار قدری مکث کرد . آنگاه خطاب به
سرهنگ نادری که در کابین جلو نشسته بود گفت:

– بریم که روز، روز جنگ است .

هواپیما با غرشی رعد آسا، به پرواز در آمد .

سرهنگ بختیاری در جاده فرعی، کنار باند ایستاده و چشمانش به آسمان خیره مانده بود . هواپیما که از نگاهش ناپدید شد، با
صدای گرفته ای زیر لب گفت: موفق باشید .

او لحظه ای مکث کرد . سپس ناخودآگاه با صدایی بلند فریاد کشید: تا برگردی همین جا می مانم .

آنگاه بی اختیار چند قطره اشک بر گونه هایش لغزید . تیمسار پس از این که نشانه ها و هدف های مورد نظر را به نادری یادآوری
کرد، چند لحظه ساکت شد . سپس صدای او از رادیوی هواپیما به گوش می رسید که زیر لب می گفت:

– پرواز کن . پرواز کن . امروز روز امتحان بزرگ اسماعیل است .

جنگنده دل آسمان را می شکافت . صدای سرهنگ نادری در رادیوی تیمسار پیچید: موقعیت چیست؟

او گفت: تا هدف، زمان محاسبه شده سه دقیقه .

و بعد ادامه داد: چهار درجه به سمت شمال .

هواپیما پس از مانوری در آسمان، تاسیسات دشمن را مورد هدف قرار داد . با اصابت بمب ها کوهی از آتش به آسمان زبانه کشید .
صدای تیمسار در گوش سرهنگ نادری پیچید .

الله اکبر! الله اکبر! الله اکبر! می ریم به طرف نیروهای زرهی دشمن .

چند لحظه بعد باران گلوله و راکت بر سر نیروهای دشمن