پاورپوینت کامل برنامه ریزی تعطیلات ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برنامه ریزی تعطیلات ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برنامه ریزی تعطیلات ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برنامه ریزی تعطیلات ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۶

اشاره

در عصری که هر لحظه اش با تغییرات شگفت همراه است، برنامه ریزی و داشتن هدف، حرف نخست را می زند . در این مقاله
برآنیم برنامه را به عنوان انتخاب مطرح کنیم . زندگی ما در حقیقت مجموعه انتخاب های ما است و این انتخاب و برنامه را خداوند
در خلقت انسان لحاظ فرموده است . بررسی برنامه ریزی ایام تعطیل و موانع و مشکلات و نکات و اصول لازم در این خصوص، از
مباحث این مقاله است .

پاورپوینت کامل برنامه ریزی تعطیلات ۴۷ اسلاید در PowerPoint

اصطلاحی جدید می گوید: «آدم بی برنامه یعنی آدم بدون کارنامه .» برنامه خود نوعی انتخاب است و باید بهترین، کامل ترین،
دقیق ترین و کارآمدترین انتخاب ها باشد .

زندگی ما مجموعه ای از انتخاب های ما است . زندگی عرصه تعطیلی و بطالت نیست . بدین سبب، ایام تعطیل این جهان مانند
ایام دیگر برنامه می خواهد . تعطیلات اموری قراردادی اند که برنامه خاص می طلبند .

عامل اساسی تعریف وظایف و محدود کردن پراکندگی ها برنامه است . برنامه اهداف را روشن تر می سازد، از تعارض و ناسازگاری ها
می کاهد، آدمی را سمت تحول و دگرگونی مثبت و مفید پیش می برد و انتخاب هایش را عاقلانه تر می کند . آن که در زندگی هدف و
انتخاب هایی ندارد و انرژی اش را بی مصرف رها می سازد، در وضعیت بدی به نام سکون به سر می برد . بدتر از سکون تسلیم مطلق
در برابر وضع موجود است که برخی از این افراد بدان تن می دهند .

در خصوص سکون و تسلیم مطلق شدن این اشاره سودمند می نماید: روزی به ابوسعید ابی الخیر عرض کردند: فلان مریدت در
راه افتاده است . دست به سوی آسمان بلند کرده و فرمود: خدای را شکر که از راه نیفتاده است . پرسیدند: چرا؟

فرمود: زیرا آدم در راه افتاده را می توان یاری کرد تا بلند شود و به مسیرش ادامه دهد; ولی آدم از راه افتاده را نمی توان با یاری
کردن در مسیر حرکت داد; باید اول به مسیر بازش گرداند، سپس تقویتش کرد و یاری اش داد تا راه بیفتد .

در راه افتاده نماد آدم ساکن و متوقف است و از راه افتاده نماد آدم تسلیم شده . آدم ساکن بین ماندن و رفتن مردد است و آدم
تسلیم شده و بازمانده در شک ساکن است . امام علی (ع) می فرماید: شک گذرگاه خوبی است; اما توقفگاه خوبی نیست . انسان
تسلیم شده به عدم توانش یقین یافته است . برنامه داشتن و برنامه ریزی به ایام کاری و تحصیلی اختصاص ندارد و تمام حیات ما،
به ویژه ایام تعطیل و استراحت، را در بر می گیرد . ما باید برنامه ریزی شده عمل کنیم و شاید استراحت، تفریح و شادی و در کنار
خانواده بودن برنامه ریزی بیش تری می طلبد . البته در خصوص ایام تعطیل نظرها متفاوت است; برای نمونه یاد کرد آرای زیر
سودمند می نماید:

– ایام تعطیل یعنی استراحت مطلق .

– در ایام تعطیل زمان برنامه ها ما را ردیف می کند و به تفکر پیش نگر نیاز نداریم .

– در ایام تعطیل باید فعال بود; اما تنها در راستای شادی و تفریح .

– ایام تعطیل زننده و تنفر آور است .

واپسین عبارت از آن معتادان به کار است . فرد معتاد به کار، همواره خود را به کاری مشغول می کند . در نتیجه، میان انبوهی از
کارها مدفون می شود و چه بسا به آن وابسته می گردد . دلیل های ناپیدای این اعتیاد می تواند مختلف باشد . فرار از مشکلات
شخصی، بزرگ جلوه دادن شخصیت، بی برنامگی در ایام تعطیل و سوابق و تجربه های تلخ، بخشی از علل این اعتیاد به شمار می آید
.

آیا اعتیاد به کار عامل اصلی دلزدگی و تنفر از تعطیلی است؟

در پاسخ باید یاد آور شد: خیر; زیرا افراد سختکوش هم معمولا از کار و فعالیتشان لذت برده، کسب رضایت می کنند و بهترین
بهره ها را از ایام تعطیل می برند . عده ای نیز در ایام تعطیل پر کارتر، خسته تر و بی حوصله تر می شوند . اینان کسانی هستند که
پیش از ایام تعطیل فهرستی از کارهای عقب افتاده و اصطلاحا فعالیت های زخمی به دوش می کشند و می خواهند عقب ماندگی
شان را در روزهای تعطیل جبران کنند . این جبران مافات، مکافات روز تعطیل می شود و به کلافگی و بی حوصلگی فرد و اندوه
اطرافیان می انجامد .

اگر تعطیلات را اوقات فراغت به شمار آوریم، باید در دنیای متلاطم، پر رقابت و متحول امروز در اندیشه پربار کردن اوقات
راغت باشیم نه پرکردن آن; برای مثال، اگر قرار است مطالعه کنیم، بیهوده، و شاخه ای و بی هدف و اصطلاحا فله ای مطالعه نکنیم
. بهترین ها و لازم ترین ها را بخوانیم تا در کنار بهره برداری معنوی مشکلات ما نیز حل شود . برخی از راهکارهای تامین هدف
عبارت است از:

۱ . استفاده از نظرها، تجارب و اندوخته های استادان و ارباب فن در خصوص منابع معتبر

۲ . استفاده از سوابق و تجارب دوستان در خصوص کتاب های جدید، مقالات نو و مباحث ارزشمندی که از آن ها مطلع نیستیم و
می تواند عامل رشد کیفی ما باشد .

۳ . توجه به علائق فکری خویش و پربار کردن فرصت ها با مطالب ارزشمند .

۴ . مراجعه به مجلات، روزنامه ها و نمایه های نشر و شناسایی و شکار بهترین کتاب های معرفی شده که غالبا با روحیات ما
سازگارترند .

۵ . مراجعه به کتابخانه ها و انتخاب کتاب و مطبوعات مفیدتر

اگر قرار است درس بخوانیم و قسمتی از تعطیلات خود را به مطالعه دروس اختصاص دهیم، توجه به نکات و راهکارهای زیر
ضرورت دارد:

۱ . نباید فراموش کرد که ایام تعطیل همیشه زود می گذرند .

۲ . شاید تعریف نشدن زمان و ساعات در قالب کلاس، درس خاص، ساعت حضور و فعالیت مشخص یکی از علل گذر سریع ایام
تعطیل باشد .

۳ . زمان در ایام تعطیل قاب بندی شده نیست و شما تیک یا پیوستار است .

۴ . در ایام تعطیل واژه های کلامی ما با روزهای دیگر متفاوتند; زیرا در ایام دیگر سال که به فعالیت علمی، تحصیل، کار و اشتغالات
دیگر می پردازیم، وقتی مثلا واژه صبح را به کار می بریم، بی درنگ ساعت آن را دقیقا به طرف مقابل اعلام می کنیم . یا وقتی از یک
فعالیت در بعد از ظهر صحبت می کنیم، دقیقا ساعت و حتی دقیقه اش را گوشزد می کنیم; ولی در ایام تعطیل در کنار واژه های
صبح، عصر، شب از تعیین زمان کم تر استفاده می کنیم .

۵ . در ایام تعطیل، به ویژه اگر مانند تعطیلات نوروز یا تابستان متوالی باشد، حالت روانی ای به سراغ انسان می آید که امروز
فردایی یا اصطلاحا آینده بینی برای دفع برنامه ها است . فردا ملاک عمل می شود . دوباره فردا امروز می گردد و فردای بعد از آن
ملاک عمل قرار می گیرد . بدین ترتیب، چه بسا ایام به سرعت می گذرند; برنامه ها که با قول به خویش و تاکید درون شروع شده،
بر صفحات کاغذ باقی می مانند و ایام شیرین تعطیل که حالا خط بطلان خورده اند، با حسرت و تاسف و آه بدرقه می شوند . این
حالت را اصطلاحا تشییع زمان می نامیم و اندوه حاصل از آن در انبوه بی برنامگی ها و تبدیل فرصت ها به یکدیگر از بین می رود .

راهکارها:

۱ . قبل از شروع تعطیلات، برنامه ای ویژه طراحی کنید و بر کاغذ بنگارید و پیوسته به خود یاد آور شوید که روزهای آینده برنامه
دارم .

۲ . دروس، تکالیف، تحقیق، مطالعه، خلاقیت، ابتکار و کنجکاوی های علمی را در برنامه لحاظ کنید .

۳ . حتی الامکان برنامه های ایام تعطیل سنگین نباشد; زیرا برنامه زدگی ایجاد می کند .

۴ . بهتر است برنامه ایام نخست تعطیل از دیگر ایام سبک تر باشد; ولی مصمم تر شروع شود تا افسوس های پنهان در آینده به سراغ
انسان نیاید . در روزهای بعد ب