پاورپوینت کامل از کنفرانس واهمه دارم ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از کنفرانس واهمه دارم ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از کنفرانس واهمه دارم ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از کنفرانس واهمه دارم ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

احساس می کنم انسان اجتماعی و برون گرا نیستم; زیرا هنگام حضور در جمع دوستانه یا مهمانی حرف زیادی برای گفتن نمی یابم
. اگر هم حرفی داشته باشم، نمی توانم صریح و با آرامش بیان کنم و مجبور می شوم در گوشه ای ساکت بنشینم و فقط به
صحبت های دیگران گوش داده، جواب آری یا نه بگویم . این سکوت بیش از حد باعث نارضایتی و ناراحتی طرف مقابل می شود;
زیرا به قول خودشان من یک فرد با حال نیستم .

فرق من با کسی که صحبت هایش روان است و به راحتی می تواند در دل دیگران نفوذ کند و سخنان ارزشمند بگوید در چیست؟
چرا او با آرامش و راحتی نظرش را ابراز می کند; ولی من با خجالت و احتیاط . . . .

احساس می کنم وقتی کسی بار اول با من برخورد می کند، مرا بهتر از آنچه هستم می بیند; ولی بعد از مدتی برخوردش دگرگون
می شود و حتی سعی می کند خود را کنار بکشد .

در کلاس دیگر از استاد سؤالی نمی پرسم; چون فکر می کنم سؤالم ریشه فکری ندارد و ضعیف است . از سوی دیگر، هنگام
پرسیدن آرامش روحی ندارم; به همین علت ارائه کنفرانس را قبول نمی کنم .

آیا مواردی که ذکر کردم از مصادیق عدم اجتماعی بودن است؟ اصلا انسان اجتماعی کیست؟ آیا یک انسان با حالت و خوش
صحبت و شوخ طبع می تواند جمعی را سرگرم صحبت های خود کند؟ نمی دانم مشکل چیست و راه درمان آن چگونه است . شاید
به خاطر این باشد که خودم را نشناخته ام یا شاید به خاطر عواملی باشد که در گذشته بر من تاثیر گذاشته است . آیا این نظریه
درست است که می گویند غالب افراد مذهبی گوشه گیرند و نمی توانند اجتماعی باشد؟

حسین امیری/الاهیات

دوست عزیز

در ابتدا لازم است توجهتان را به چند نکته روان شناختی جلب کنم:

۱ . برخی روان شناسان انسان را موجودی «زیستی، روانی، اجتماعی » می دانند; ولی همه در این نکته توافق نظر دارند که یکی از
ابعاد وجودی انسان بعد اجتماعی او است; به گونه ای که گفته اند انسان موجودی اجتماعی است . چنین موجودی باید در بستر
اجتماع با همنوعان خود زندگی کند . پس همان طور که در دیگر ابعاد شناختی و زیستی از رشدی مناسب برخوردار می شود، بعد
اجتماعی انسان نیز لازم است به رشد و تکامل کافی برسد تا بتواند به تدریج در صحنه های گوناگون با دیگران روابط مناسب داشته
باشد; مهارت های اجتماعی را یاد بگیرد و در تکامل با همنوعان خود به یک رشد هماهنگ در تمام ابعاد وجودی خود دست یابد .
حال اگر به هر دلیلی فرایند اجتماعی شدن و یادگیری مهارت های ارتباطی با دیگران و اطرافیان به درستی تحقق پیدا نکند، فرد
دچار اضطراب و فشارهای روانی ناشی از آن می شود و زمانی که به صحنه های متنوع و مختلف اجتماعی گام می نهد، فشار و
ناراحتی و کم رویی را بیش تر احساس می کند . بنابراین، از همان ابتدای کودکی باید به این بعد مهم توجه کافی مبذول شود و
خانواده ها، معلمان و مربیان برای رشد و شکوفایی کودک در زمینه اجتماعی شدن و ایجاد ارتباط با همسالان و دیگران از هیچ
تلاشی دریغ نورزند . متاسفانه بعضی از خانواده ها یا معلمان و مربیان به دلیل عدم آگاهی، نداشتن امکانات و قدرت چنین
زمینه ای را برای کودک فراهم نمی کنند . در نتیجه رشد اجتماعی کودک به خوبی تحقق نمی یابد و وقتی فرد به صحنه های
بزرگ تر اجتماعی گام می نهد، احساس می کند نمی تواند دوست بیابد، با همکلاسی هایش صمیمی باشد، در مقابل جمع مطلبی
بخواند یا کنفرانس ارائه دهد و . . . . بدین ترتیب، به رغم توان علمی اش، اظهار عجز می کند و به تدریج گوشه گیر می شود .

۲ . انسان ها همان طور که، از نظر ویژگی های ظاهری متفاوت آفریده می شوند و هیچ دو فردی حتی دوقلوهای همسان یک سان
نیستند، از نظر خصوصیات شخصیتی