پاورپوینت کامل روح خطر کردن، چرا و چگونه؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روح خطر کردن، چرا و چگونه؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روح خطر کردن، چرا و چگونه؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روح خطر کردن، چرا و چگونه؟ ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

«خطر کردن » و به تعبیری دیگر «ریسک » فرایندی است که در هر عرصه نتیجه ای نامشخص و نامعلوم دارد; اما همین «فرایند»
همواره آبستن نوآوری هایی بوده که مسیر تاریخ بشریت را دگرگون ساخته است; به گونه ای که آنچه امروز به عنوان علم و فنآوری و
نیز یافته های بشری در خدمت انسان قرار دارد، برآیند «روح خطرکردن » پیشینیان در عرصه های گوناگون است .

«روح خطر کردن » مانند هر گزاره دیگر تعریفی خاص دارد; تعریفی که معنای آن با «بی گدار به آب زدن » و نسنجیده عمل کردن
مترادف نیست .

این که در روایات ما بین واژه های «شجاع » و «جسور» تفاوت به چشم می خورد یا «تفکر» یک ساعته از عبادت هفتاد ساله افضل
خوانده شده و است، خود گویای این واقعیت است که در فرهنگ اسلامی «خطر کردن » خطر در خلا و جهش در تاریکی نیست بلکه
حرکتی است آگاهانه و عالمانه با در نظر گرفتن همه جنبه های درونی و بیرونی . پرواضح است اعتلای تمدن اسلامی در برهه ای از
تاریخ مدیون «روح خطر کردن » فرزندان اسلام و قرآن بود و از روزی که مسلمانان در هر حوزه و عرصه ای «روح خطر کردن » را
کنار نهادند، تمدن اسلامی به افول علمی گرایید . بی شک شکوفایی تمدن غربی در عرصه فنآوری در رویکرد مغرب زمین به «روح
خطر کردن » ریشه دارد . آن ها به خوبی این نکته را دریافتند که تنها راه برون رفت از بن بست، محور قرار دادن «ریسک » است .

رهبر انقلاب در سال ۷۱ و پس از مشاهده رکود علمی در مراکز علمی، به موازات شبیخون فرهنگی در خصوص تبیین مرزهای
«تبادل فرهنگی » با «تهاجم فرهنگی » ، تاسی به اروپایی ها در خصوص «روح خطر کردن » در عرصه های گوناگون را نوعی «تبادل
فرهنگی » خواندند و فرمودند: «در تبادل فرهنگی ملت گیرنده فرهنگ، چیزهای مطبوع، دلنشین، خوب و مورد علاقه را می گیرد .
فرض کنید ملت ایران می بیند اروپایی ها ملتی هستند سخت کوش دارای روح خطر کردن، اگر ملت این صفات را از آن ها یاد
بگیرد، خیلی خوب است » (۱)

بی پرده باید گفت «ریسک » روح و قوه محرکه هر خیزش به جلو و دستیابی به جایگاه در خور شان این مکتب و ملت است که در
فراخوان پرسمان شماره هفت، مورد استقبال دانشجویان قرار گرفت . قبل از تامل در نگاه دلسوزانه دانشجویان، بیان این نکته
ضرورت دارد . که اگر یک دهه پیش بیانات رهبر انقلاب در خصوص «روح خطر کردن » را نصب العین خویش می ساختیم، امروز در
جایگاهی بس والا در عرصه های علمی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی قرار داشتیم و اگر امروز «روح خطر کردن » را خمیر مایه
«تولید فکر» و «جنبش نرم افزاری » قرار ندهیم، یک دهه دیگر نیز در جای خویش درجا خواهیم زد، البته بادادن هزینه های بسیار
سنگین و غیرقابل جبران!

جامعه علمی چیزی کم ندارد جز روح خطر کردن

حسین مروجی طبسی/مدیریت مالی امام صادق (ع)

امروزه «مدیریت ریسک » یکی از زیر شاخه های مدیریت مالی معروف شده است . تفاوت مهم مدیریت ریسک با دیگر انواع مدیریت
در نقش معکوس آن نهفته است . در حالی که هدف دیگر انواع مدیریت ها ایجاد منفعت و سودآوری است، مدیریت ریسک در جهت
کاهش زیان ناشی از انواع خطرات فعالیت می کند .

نخستین بار در اوائل قرن بیستم، یعنی در زمان شکوفایی دیدگاه مدیریت کلاسیک، بحث ایمنی در صنعت به صورت یکی از
فعالیت های مدیریتی تعریف گردید . هنری فایول در کتاب «مدیریت عمومی صنعت » شش گروه فعالیت را برای مدیران لازم
دانست . این شش گروه عبارت بودند از: امور فنی، امور مالی، امور تجاری، امور حسابداری، امور اداری و امور ایمنی .

از آن جا که پرداختن به پدیده ای ناملموس مانند ریسک بسیار دشوار و تدوین ضوابط و معیارها و دستور العمل ها برای چنین
پدیده ای تقریبا غیر ممکن بود، این بعد از مدیریت بسیار کندتر از دیگر ابعاد آن گسترش یافت . امروزه در سطح دنیا ما شاهد چاپ
کتب و مجلات متعددی در این زمینه هستیم . این رشته به عنوان یک رشته پرطرفدار دانشگاهی تا سطح دکتری در معتبرترین
دانشگاه های دنیا تدریس می شود و بیش از ۷۰ درصد مؤسسات و سازمان های بزرگ دنیا دوایر مدیریت ریسک دارند .

با آن که تاکنون تعاریف متعددی از ریسک ارائه شده است، می توان ادعا کرد همه این تعاریف برای بیان موقعیت هایی ارائه شده اند
که سه عامل مشترک را در آن ها قابل مشاهده است . بنابراین، ما در موقعیت هایی با ریسک مواجه می شویم که اولا، عمل ما بیش
از یک نتیجه به بار می آورد; ثانیا، تا زمان حصول نتایج نمی دانیم کدام یک حاصل خواهد شد; و ثالثا، حداقل یکی از نتایج ممکن
الوقوع می تواند پیامدهایی نامطلوب برای ما داشته باشد; به دیگر سخن، عدم اطمینان (نامعلومی) نتایج یک عمل و در معرض
این نامعلومی ها قرار گرفتن از مهم ترین مؤلفه های تشکیل دهنده انواع ریسک ها است .

ریسک همچون بسیاری از پدیده های دیگر امری واحد است; اما به منظور سهولت در شناخت عوامل آن در هر شریطی به فراخور
حال دسته قبندی هایی برای ریسک ارائه می شود . مهم ترین ریسک هایی که تاکنون مطرح شده عبارت است از: ریسک تجاری،
ریسک مالی، ریسک اعتباری، ریسک بازار، ریسک کشوری و ریسک عملیاتی .

به طور کلی فرایند مدیریت ریسک شامل سه مرحله زیر است:

۱ . شناسایی ریسک ها

۲ . اندازه گیری ریسک ها

۳ . پوشش ریسک ها

هر یک از انواع ریسک ها باید، بعد از شناسایی، با ابزاری مناسب ارزیابی گردد . اندازه گیری مهمترین و مشکل ترین مرحله از
مدیریت ریسک است . در این زمینه تاکنون تلاش های زیادی توسط کارشناسان انجام شده است . روش ها و نظریه ها در این زمینه
چنان فراوان و گوناگون است که برخی آن را به جنگل ریسک ها تشبیه کرده اند . مرحله آخر از مدیریت ریسک مرحله پوشش است .
در این مرحله با توجه به نتایجی که از اندازه گیری ریسک حاصل شده اقداماتی انجام می شود که در مجموع به کاهش زیان
می انجامد .

باکمی دقت در پیشرفت های بشری می توان به عنصر ریسک به عنوان یک عامل کلیدی در پیشرفت توسعه علوم و تکنولوژی توجه
کرد; چرا که اصولا پیشرفت در اثر تغییر و تحول ایجاد می شود و هر تغییر و تحولی متضمن نامعلومی در نتایج است . با این اوصاف،
اگر بنا بود انسان پیوسته به وضع موجود رضایت دهد و از ریسک گریزان باشد، یقینا چنین پیشرفت هایی حاصل نمی شد . در
حقیقت زمینه ساز پیشرفت های امروزی، ریسک پذیری انسان است . بنابراین، می توان گفت جامعه علمی ما برای پیشرفت چیزی
کم ندارد مگر «روح خطر کردن » .

انسان ناگزیر به خطر کردن است!

نرگس عبداللهی/شهید باهنر کرمان

برخی مواقع انسان ها ناگزیر از خطر کردن هستند و در برخی موارد هم با وجود راه های مختلف، خطر کردن را بهترین راه
می بینند .

اصولا روح خطر کردن در انسان هایی وجود دارد که پشتوانه ای برای کار خود دارند . این پشتوانه باعث وجود اعتماد به نفس در
آن ها می شود و انگیزه ای به آن ها می دهد تا بتوانند قدم هایی بزرگ تر از آنچه به طور معمول بر می دارند، داشته باشند . کلا
خطرکردن یا به زبان امروزی ها ریسک کردن را کسانی بر می گزینند که تمام مسائل و مشکلات موجود را بررسی کرده، حتی
احتمال عدم موفقیت را هم مورد ارزیابی قرار می دهند . با این حال آنچه انسان را به این عمل می کشاند نیرویی بسی قوی تر از
احتمال عدم موفقیت است . این نیرو انگیزه قوی، اعتماد به نفس، لذت و شیرینی موفقیت و از همه مهم تر توکل است که در سایه
ایمان و علم و پشتکار به دست می آید .

به طور کلی انسانی که درست قدم بر می دارد، تمام جوانب امر را درست و علمی و آگاهانه بررسی می کند; از نیروی علمی و
پشتکار کافی جهت انجام کار برخوردار است; عدم موفقیت و شکست را نردبان ترقی می داند و روحیه پند پذیری و تجربه آموزی
دارد . چنین انسانی در پرتو توکل به خدا اعتماد به نفسی به دست می آورد که با آن خواهد توانست در زندگی گام های بلند بردارد و
روحیه خطر کردن را در خود ایجاد و حفظ کند .

لازمه خطرکردن پذیرفتن شکست است

الهام حسینی/روان شناسی صنعتی آزاد تهران مرکز

خطر کردن یا ریسک کردن و روحیه مربوط به آن یکی از خصوصیاتی است که به طور ذاتی در بعضی افراد بیش تر از دیگران به
چشم می خورد .

لازمه خطر کردن در زندگی داشتن روحیه بالای مقاومت و پذیرفتن شکست است; لذا این خصوصیت در جوانان بسیار بیش تر از
سالمندان مشهود است . روحیه ریسک پذیری در بعضی ها به میزان بالایی وجود دارد; ولی سعی می کنند این انرژی را صرف امور
خیر ک