پاورپوینت کامل گفت وگویی با آقای رسول صدر عاملی ; پاسخ های سینمایی و پرسش های نسل نو ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفت وگویی با آقای رسول صدر عاملی ; پاسخ های سینمایی و پرسش های نسل نو ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفت وگویی با آقای رسول صدر عاملی ; پاسخ های سینمایی و پرسش های نسل نو ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفت وگویی با آقای رسول صدر عاملی ; پاسخ های سینمایی و پرسش های نسل نو ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۶

رسول صدرعاملی کارگردانی است با کوله باری از تجربه های متنوع سینمایی و غیرسینمایی که او را در میان سالی به جایگاه
منحصر به فردی رسانده است . او متولد ۱۳۳۲ است و با خبرنگاری فعالیتش را آغاز کرد و تا سال ۱۳۵۹ به عنوان گزارش گر، قصه
نویس و دبیر سرویس حوادث با روزنامه اطلاعات همکاری داشت . فعالیت حرفه ای در سینما را با تهیه فیلم «خوبن بارش » آغاز کرد
و اولین فیلمش را با عنوان کارگردان با نام «رهایی » ساخت . فیلم های بلند (به عنوان کارگردان): رهایی، گل های داودی، پائیزان،
قربانی، سمفونیک، تهران، دختری با کفش های کتانی و من ترانه ۱۵ سال دارم .

متن ذیل گزیده ای از گفت وگوی نسبتا طولانی ما با اوست که با شکیب ستودنی و حوصله کریمانه ایشان به انجام رسانید .

راز ماندگاری سینما در چیست و سینما به چه میزان می تواند تاثیرگذار باشد؟

با توجه به دوران اخیر و هجوم رسانه ها و انقلاب دیجیتال و راحت شدن تولید محصولات تصویری به هرشکلی و شمایلی که
تصورش را بکنید، امروزه بشر می تواند هر تخیلی را به تصویر دربیاورد و هر فکری را تجسم ببخشد . الان به عنوان شعار تبلیغاتی
در اروپا و امریکا اعلام می کنند اگر شما توانستید فکری را به ما بدهید که ما نتوانیم آن فکر را اجرا کنیم، به شما جایزه می دهیم;
یعنی توانایی تجسم و عینیت بخشیدن و تصویر کردن هر چیزی را که شما تخیل می کنید دارند . چگونه است که در چنین
شرایطی بازهم یک آدم می تواند بیاید و با یک دوربین بسیار ساده و معمولی با یک موضوع و یک یا چند بازیگر کاری بکند که همه
دنیا به تحسین او برانگیخته شوند و به احترام او برخیزند؟ این راز ماندگاری سینما است . می دانید سینما تنها جایی است که شما
باید در سکوت مطلق بنشینید و در تاریکی و با تمرکز ناگزیر تماشا کنید . بنابراین با شما می تواند همه کار بکند . سینما هم
می تواند شما را به ورطه تباهی، بدی، زشتی و تلخی ها و ناامیدی ها و ناکامی ها بکشاند و هم می تواند شما را به سرچشمه امید و
باروری و پیروزی و آینده نگری و خیلی چیزهای خوب ببرد . سینما نابود شدنی نیست، هست و بعد از این هم خواهد بود و
همچنان مهم ترین عامل پیام رسانی تلقی می شود و مهم ترین وسیله تاثیر گذاری روی ذهن و روح مخاطب . نباید هیچ وقت آن را
دست کم بگیریم . آن چیزی که من همیشه نگران بودم در طول این دو دهه آن است که هیچ وقت تاثیرگذاری سینما و اهمیت آن
به مفهوم واقعی برای دست اندرکاران فرهنگی درک نشده و اگر درک شد، در واقع پشتیبان نداشت که بتواند مثلا برایش
برنامه ریزی درست واساسی بشود . واقعیت این است که اهمیت سینما درک نشد .

علت چیست؟

ما همیشه سینما را به عنوان یک رسانه دیدیم در حالی که سینما رسانه نیست . رسانه کاربردش روزمره است و تاریخ مصرف دارد و
وظیفه اش هم همین است; یعنی وظیفه یک روزنامه یا مجله یا رادیو و تلویزیون این است که همه چیز را به روز به سمع و نظر
مردم برساند . سینما کاملا متفاوت است . سینما مثل رمان است، مثل کتاب و تحقیقات اساسی ماندگار است . هر فیلم که ساخته
می شود، در همه جهان ثبت می شود و تا ابد می ماند . بنابراین، مهم است که ما این تفاوت را بشناسیم اول از همه، تابعد میزان
تاثیرگذاری آن را ببینیم . سینما وجوه مختلفی دارد برای مردم . وقتی که همه این ها در نظر گرفته شود، آن وقت می شود آن
مکان بسیار جذاب، خوب و آرامش بخش که ما انتظار داشته باشیم مثلا نسل جوان ما یا زوج ها جوان ما یا مثلا آدم هایی که به
هرحال علاقه مند هستند سردر بیاورند از مسائل دیگر، به این مکان بروند . اول از همه این که، ما باید سینماهایمان یک جای امن
و راحت و یک جای روحیه بخش و بانشاط تلقی بشود; یعنی خیلی وقت ها آدم ها در همه جای دنیا فارغ از این که چه فیلمی را
می خواهند ببینند می گویند برویم سینما; یعنی برویم یک جایی، این جا قرار است یک فضای آرام بخش و روحیه بخش باشد که
همه همدیگر را می بینیم و با هم حرف می زنیم و ملاقات می کنیم; بعد یک فیلم نمایش داده می شود .

یعنی یک نهاد اجتماعی است؟

بله یک نهاد اجتماعی است . این آن پتانسیل و انرژی اساسی سینما است که در نظر گرفته نمی شود . بنابراین، ما نیاز به یک شرایط
خوب داریم; به یک مکان خوب برای نمایش فیلم هایمان داریم و حالا این مکان خوب نیاز به فیلم های خوب دارد . خیلی تاکید
کردند درباره این که فقط فیلم هایی که من دوست دارم فیلم های خوبی است و فیلم هایی که من دوست ندارم فیلم های خوبی
نیست . این ما را به خطا می برد . ما حق داریم فیلم هایی را ببینیم و دوست نداشته باشیم; ولی به نظر من اجازه نداریم مانع
ساخته شدن آن فیلم ها بشویم یا علیه آن ها دست به اقداماتی بزنیم که دیگر از آن فیلم ها ساخته نشود . قطعا منظورم بی بندوباری
یا پرداختن به مسائل مخالف به اعتقادات و باورهای ما نیست . هر کسی می تواند با سلیقه و نگاه خود به جهان هستی فیلم بسازد .
سینما تنگ نظری برنمی دارد . مطمئن باشید تا ده ها فیلم جدید ساخته نشود، شما از لابه لای آن نمی توانید آن چند فیلم مناسب
و دلپذیر و دوست داشتنی خودت را پیدا کنی . شما نمی توانید مطمن باشید من کاری می کنم و جوری برنامه ریزی می کنم که در
سال فقط ده یا بیست فیلم ساخته بشود و حتما آن بیست فیلم، فیلم خوبی باشد . نه، سینما نیاز به تجربه دارد . نیاز به خطرکردن
دارد . من یادم می آید روزی که می خواستم فیلمی به نام دختری با کفش های کتانی را بسازم، همه با من مقابله کردند و حق هم
داشتند; چون در شرایطی که سینما راه و رسم خودش را پیدا کرده، یکی بیاید و یکدفعه بخواهد یک موضوع بسیار بحرانی و
بسیار ملتهب را مطرح بکند، جای سؤال دارد; ولی من می دانستم چه دارم انجام می دهم . این برای من یک تجربه بود . پس آن
نیت اولیه و کاراکتر و شخصیت و آدمی که در سینما کار می کند و احساس مسؤولیت او در برابر خود و جامعه مهم است و بعد رها
کردن وآزاد گذاشتنش برای کارکردن و بخشیدن خطاهای او . ممکن است خیلی اشتباه پیش بیاید، ولی باید راه برای کار باز باشد .
فیلمسازی را داشتیم که چند فیلم ساخت و هیچ کدام آن چیزی که می خواست نشد; ولی بعدا موفق شد .

آنچه مهم است این است که ما اول باید جوان هایمان را بشناسیم تا این ها را نشناسیم، نمی توانیم برایشان فیلم خوب بسازیم . تا
ندانیم دغدغه ها و مسائل این ها چیست و درذهن این ها چه می گذرد، نمی توانیم برایشان فیلم خوب بسازیم .

شما شاخصه های نسل نو – نسل سوم و چهارم – و جوان های دانشجو، را چطوری ارزیابی می کنید؟ به اختصار شاخصه های کلی
این نسل و مطالباتشان و دنیایشان چگونه است؟

من عرضم این است تفاوت های اساسی این نسل دارند در زمینه های مختلف . اول از