پاورپوینت کامل در گفت و گو با دکتر عبدالحمید مینوچهر ; دانش هسته ای و فردایی شدن ایران ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در گفت و گو با دکتر عبدالحمید مینوچهر ; دانش هسته ای و فردایی شدن ایران ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در گفت و گو با دکتر عبدالحمید مینوچهر ; دانش هسته ای و فردایی شدن ایران ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در گفت و گو با دکتر عبدالحمید مینوچهر ; دانش هسته ای و فردایی شدن ایران ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

۵

اشاره

«طی روزهای آتی مسئولین نظام معین خواهند کرد که سیاست و روش ایران درباره برنامه های هسته ای چه خواهد بود و در
حال حاضر به هیچ عنوان، زمان واکنش های تند و عصبی نیست » .

درست نمی دانم اکنون که این مصاحبه منتشر می شود، مسئولین نظام درباره نحوه ادامه همکاری با آژانس بین المللی انرژی
اتمی چه تصمیمی گرفته اند; ولی تا زمان تنظیم این مصاحبه، از آن واکنش های تند و عصبی که «علی اکبر صالحی » نماینده ایران
در آژانس بین المللی انرژی اتمی به آنها اشاره کرده بود، هیچ خبری نیست . صالحی با تاکید گفته است که «همکاری ایران با آژانس
انرژی اتمی ادامه خواهد یافت » ; اما انتظارات دکتر عبدالحمید مینوچهر از مسئولین نظام چیز دیگری است . او که متولد ۱۳۴۱
در تهران است و دکترای مهندسی هسته ای خود را از دانشگاه مسکو دریافت کرده، از معدود کسانی است که در ایران دکترای
رآکتور دارد . وی اکنون مدیر گروه علوم هسته ای دانشگاه شهید بهشتی تهران است . وقتی با او درباره شرایط ایران در جامعه
جهانی و نحوه برخورد با پروتکل الحاقی و قطعنامه شورای حکام به گفت و گو نشستیم، بر خلاف بسیاری از اظهار نظرها، مبنی
بر پذیرفتن پروتکل الحاقی و قطعنامه شورای حکام گفت: «اگر قطعنامه را بپذیریم، در واقع شکست را پذیرفته ایم و به عبارت
دیگر، شکست نخورده، در موضع شکست قرار گرفته ایم » .

گرچه این مصاحبه اواخر شهریور ماه تنظیم شده است و شاید تا زمان چاپ آن یعنی اوایل آبان ماه، تکلیف همه چیز روشن شده
باشد، اما باز هم خواندن نظرات دکتر مینوچهر که حداقل دستی بر آتش فعالیت های علمی هسته ای ایران دارد، خالی از لطف
نیست .

برای ورود به بحث، لطفا از پیشینه فعالیت هسته ای ایران بگویید . گویا نقطه شروع این فعالیت ها، از سال ۱۳۵۲ ش . – ۱۹۸۴ م . –
بوده است .

درست است که ایران در کنوانسیون هایی عضو بوده و کار کرده است، اما شروع کار هسته ای ایران با سرنگونی حکومت شاه همراه
بود و کار تقریبا تعطیل شد و بعد از آن هم فعالیت هسته ای، خیلی محدود و ضعیف ادامه یافت . در واقع ایران هیچ وقت فعالیت
هسته ای عمده ای نداشته است .

در حال حاضر فعالیت هسته ای ایران در چه حدی است؟

از نظر آموزشی، در ایران این رشته فقط در یکی دو دانشکده تدریس می شود و از نظر کار عملی نیز تاکنون فعالیت گسترده و
پیوسته ای که اهداف حکومتی پشت آن باشد نداشته ایم .

پس چطور این فعالیت کمرنگ و ضعیف توانسته این همه حساسیت در سطح بین المللی ایجاد کند؟

درباره ایران، بحث اصلا میزان فعالیت هسته ای و بهره مندی از این علم نیست . روشی که کشورهای غربی در پیش گرفته اند،
تحریم و ممنوع کردن تمامی فعالیت های هسته ای ایران است . اینها سعی دارند که جلوی همین فعالیت محدود را هم بگیرند . به
عنوان مثال، ساخت رآکتور هسته ای، هیچ گاه برای هیچ کشوری ارزش نظامی نداشته است; چرا که رآکتورها در دما و فشار
خاصی کار می کنند و نوع سوختشان از نظر غنای اورانیوم با سلاح هسته ای متفاوت است . رآکتورها، تکنولوژی خاص خود را
دارند و هیچ گونه کاربری نظامی ندارند اما به دلیل این که با دستیابی به رآکتورها، علم هسته ای رو به رشد است و این پایداری و
رشد علم هسته ای در ایران، به نفع غربی ها نیست، از این جهت در صدد برآمده اند که هر روزنه ای را بر ایران ببندند . این مسائل را
به وضوح در پروتکل الحاقی و قطعنامه شورای حکام، می توان مشاهده کرد .

درباره قطعنامه شورای حکام، کمی بیشتر توضیح دهید .

قطعنامه شورای حکام، دارای متنی بسیار غیر مؤدبانه، آمرانه و شدیداللحن است که کاملا غیراصولی تدوین شده و شرایط بسیار
سخت تری نسبت به پروتکل الحاقی برای ایران قائل شده است . نکته دیگری که باید به آن توجه شود، این است که ما مملکتی تحت
تحریم هستیم . در دانشگاه های ما، هر چیزی که وارد می شود، به نوعی از کانال های غیر از خودش وارد می شود . هر ماده ای که
وارد می کنیم، باید درباره آن توضیح دهیم; به عنوان مثال از ما می پرسند که اورانیوم خریدید؟ از کجا خریدید؟ آن وقت از هر کجا
که آورده باشیم، می روند سراغ همان شرکت یا کشور . در واقع اینها در ریزترین مسائل هم حق دخالت به خود داده اند . این مسئله
تحریم، کار ما را سخت تر می کند . اینها از ایران می خواهند که بی هیچ قید و شرطی، قطعنامه شورا را امضا کند، در مورد هر
مسئله ای به آژانس گزارش دهد و به عبارتی آژانس را شیرفهم کند . آنها مانند یک دادستان، حق تحقیق و تفحص در همه امور ما را
پیدا می کنند; حقی که قانون اساسی ما به هیچ کس نداده است . با امضای قطعنامه، باید تمام تاریخچه و سیر رسیدن به
فعالیت های هسته ای را گزارش دهیم و درباره ریزترین کارهایمان توضیح دهیم . می گویند شما باید دسترسی نامحدود به مراکز
هسته ای تان را برای ما تضمین کنید تا ما بیاییم از هر جا که خواستیم نمونه برداری محیطی کنیم . شما باید سؤالات آژانس را
واضح و روشن پاسخ دهید . گزارش های دقیق درباره آزمایش های تبدیل اورانیوم را برای ما بفرستید و بعد هم با کمال وقاحت از
تمام کشورهای جهان سوم می خواهند که با جدیت به آژانس کمک کنند تا مسئله ایران حل شود .

استفاده صلح جویانه یا غیرصلح جویانه از سلاح هسته ای چطور تعریف می شود؟

بحثی که متاسفانه در محافل خبری و در رادیو و تلویزیون ما مطرح می شود، این است که ایران اهداف صلح جویانه دارد و غربی ها
می گویند که شما کار غیرصلح جویانه می کنید . باید در نظر داشته باشیم که تکنولوژی هسته ای یک علم است و یک علم چه علم
هسته ای باشد و چه علم دیگری، باید برای دستیابی به آن تلاش کرد و این حق طبیعی هر ملتی است . در علم، بحث صلح جویی و
جنگجویی مطرح نیست . فرض کنید یک مهندس معدن می خواهد آهن استخراج کند; آیا می شود به او گفت که شما با آهن
می خواهی چاقو درست کنی و آدم بکشی؟ پس استفاده تو از آهن، غیرصلح جویانه است و اجازه استخراج آهن نداری! در علم
هسته ای هم همین طور است . شما اول باید به تکنولوژی هسته ای دست یابی تا بعد درباره نحوه استفاده از آن تصمیم بگیری . با
کمک علم هسته ای می توانید رآکتور بسازید و می توانید بمب هم بسازید . ما در پی رسیدن به علم و تکنولوژی هسته ای هستیم و
این برای غربی ها خوشایند نیست که ملتی در پی دستیابی به تکنولوژی هسته ای باشد . بدون شک نسبت به این مسئله احساس
خطر می کنند و به محض این که احساس خطر کردند، شرایط خاصی را برای ما تعیین می کنند که نمونه اش هم قطعنامه شورای
حکام است .

مزایای بهره مندی از علم هسته ای چیست یا به عبارت دیگر، چرا ایران در صدد دستیابی به علم هسته ای است؟

علم هسته ای، ارتباط مستقیم با قدرت اقتصادی و سیاسی یک کشور دارد . این را بدانید که هیچ کشوری نمی تواند بدون حمایت
نظامی و تسلیحاتی، اقتصاد محکم و باپشتوانه ای داشته باشد . چنین کشوری وجود خارجی ندارد و چنین تفکری هم تفکر
اشتباهی است . ما نمی توانیم کارخانه پتروشیمی تاسیس کنیم، صنعت ذوب آهن را تقویت کنیم و کارخانه های عظیم بنا کنیم
بدون این که حمایت نظامی داشته باشیم . همه این تشکیلات، به یک موشک بسته است . همه این تاسیسات با یک حمله نظامی از
سوی دشمن از بین می رود; مگر این که از نظر نظامی، مورد حمایت قرار گیرد .

مسئله بعدی قدرت سیاسی است . هر کشوری به اندازه قدرتی که دارد می تواند حرف بزند و این قدرت با توان هسته ای آن کشور
ارتباط مستقیم دارد . از این جهت علم هسته ای به دلیل توان بالایی که دارد، حساسیت های خاصی را ایجاد کرده است تا آن جا که
علم هسته ای ما هنوز پانگرفته، اینها این قدر حساس شده اند و می خواهند جلوی آن را از ریشه بگیرند .

اگر درست فهمیده باشم شما تاکید دارید که ما هنوز در اول راهیم!

ولی این حرف من به این منظور نیست که ایران از نظر علمی ناتوان است بلکه به این معنی است که ایران هنوز گام های بسیاری را
باید بردارد و کارهای انجام نشده بسیاری را در برنامه خود دارد که هنوز نسبت به آنها اقدامی نشده است; به هر حال، ایران چندان
هم ضعیف نیست .

و فعالیت های ایران هم کاری به کار کسی ندارد؟!

بله، چون توان هسته ای، برخورداری از علم هسته ای است و هیچ علمی کاری به کار کسی ندارد; ولی ایران توانایی علم هسته ای را
دارد و این امر بالقوه برای غربی ها خطرناک است . حال این توان هسته ای، مقاصد صلح جویانه داشته باشد یا غیرصلح جویانه،
هیچ تفاوتی در اصل قضیه ندارد; آنها راضی به این توانایی نمی شوند .

ما که داعیه استفاده علمی از توان هسته ایمان را داریم، چرا حاضر به امضای پروتکل نیستیم؟

پروتکل، شرایط خاصی داشت که اگر نکاتی از آن را بازگو کنم، متوجه می شوید که چه انتظارات نامعقولی از ایران دارند . در این
پروتکل، به حاکمیت ملی و حتی مردمی ایرانیان خدشه وارد می شود . آن چه در این پروتکل خواسته اند، در یک کلام این است که
ما هر وقت که بخواهیم، هر جایی را که بخواهیم، توسط هر کسی که بخواهیم بازدید و نمونه برداری می کنیم . آنها انتظار دارند که
ما بسیاری از فعالیت هایمان را محدود کنیم و ما هم باید درباره تمام کارهایمان به آنها گزارش بدهیم .

براساس چه قانونی؟ کدام قانون بین المللی این حق را برای آنان قائل می شود؟

هیچ قانونی! قانون زور!

یعنی از طریق گفت و گو نمی شود مسئله را حل کرد؟

نه، اصلا بحث گفت و گو نیست . گفت و گو، وقتی چاره کار است که شما منافع طرف دیگر را به خطر نیندازی; اگر قرار شد منافع
او را به خطر بیندازی او دیگر با شما گفت و گویی ندارد .

قرار نیست کشور دیگری منافعش را به زور در کشور ما جست و جو کند!

فعلا که این گونه است . بگذارید مسئله ای را به شما بگویم . بحث صلح جویی، دموکراسی، حقوق بشر و … را آنها درست کرده اند که
به ما بخورانند . اگر ما بگوییم، آنها باور نمی کنند . این حرف ها را درست کرده اند که سر ما را کلاه بگذارند و ما هم نمی توانیم کلک
خودشان را به خودشان بزنیم . خودشان به این حرف ها اعتقاد ندارند تا ما باور داشته باشیم . ما نمی توانیم بگوییم چرا فلان کشور
قوانین آژانس را امضا نمی کند . اگر قرار است «چرا» یی مطرح شود، باید ما که امضا کرده ایم، جواب بدهیم . این نکته را حتما
بنویسید که وظایف کشورهایی که سلاح هسته ای دارند با کشورهایی که سلاح هسته ای ندارند فرق می کند و اصلا پروتکل هایشان
هم فرق می کند . اگر در برخی مطبوعات می نویسند که ۶۰ کشور پروتکل را امضا کرده اند ایران هم باید امضا کند، حرف
حساب نشده ای است . اصلا پروتکل های آنها با پروتکل ما فرق می کند . از سوی دیگر، اگر کشورهایی مثل آلمان و ژاپن پروتکل را
امضا می کنند به خاطر این است که آنها از نظر نظامی، کشورهای شکست خورده ای هستند . ما که شکست نخورده ایم تا حرف
گوش کن باشیم .

فکر نمی کنید مطرح نکردن این مسائل از سوی شما متخصصان امور، نوعی کم کاری در عرصه اطلاع رسانی تلقی شود؟
حث سیاسی معمولا اصل قضیه را منحرف می کند; اما طرح مسائل تخصصی از هیاهوهای بی مورد و حاشیه ای می کاهد .

واقعیت این است که اگر امثال من را ببرند در تلویزیون تا در این باره حرف بزنیم، اصلا حرف های بی اساسی چون استفاده صلح
جویانه و غیرصلح جویانه را مطرح نمی کنیم . به نظر من، الان وقت بهانه گیری نیست . این که فلان کشور چرا امضا نکرده یا …
بهانه است . ما نباید بنشینیم و بگوییم این کشور چه کرد و