پاورپوینت کامل طحغیغ دانشجویی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طحغیغ دانشجویی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طحغیغ دانشجویی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طحغیغ دانشجویی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

آغاز ترم سوم دانشجویی بود که برای اولین بار استاد مجاوری را سرکلاس دیدم . معروف بود که او استادی محقق و پژوهش گر
است و در کلاس هایش، به تحقیق دانشجویی اهمیت زیادی می دهد و سعی دارد تا دانشجویان را پژوهش گر بار بیاورد .

او در آغاز کلاس، به معرفی اجمالی خود و نیز روش تدریس و سپس روش امتحان گرفتنش پرداخت و از جمله گفت: نمره برگه
امتحانی بیست است و تحقیق و کنفرانس به صورت داوطلبانه است و تا چهار نمره جا دارد که به نمره برگه اضافه شود .

پس از آن، گونه ای دیگر از نمره دادن را مطرح کرد که تا آن زمان نشنیده بودم و برایم بسیار جالب بود . او گفت: اگر کسی بتواند
کنفرانسی عالی و تحقیقی خوب بنویسید، از امتحان معاف خواهد شد و من نمره بیست به او خواهم داد . حال اگر کسی داوطلب
این گزینه است، خود را معرفی کند .

من خیلی وسوسه شدم که دستم را بلند کنم; به خصوص با توجه به این که شنیده بودم، استاد سؤالات سختی را در امتحان
مطرح می کند و کمتر کسی می تواند بیش از نمره پانزده از برگه امتحانی بگیرد .

سرانجام برتردید خودغلبه کردم و دستم را بالا بردم .

استاد که بعدها شنیدم این طرح را در کلاس های مختلفش مطرح کرده بود و تاکنون داوطلبی برای آن پیدا نشده بود، بسیار
خوشحال شد و چند موضوع را مطرح کرد تا من یکی از آن ها را انتخاب کنم و من هم یکی را انتخاب کردم .

راستش من تا آن زمان، تحقیق درست و حسابی انجام نداده بودم; تنها در دوره دبیرستان به اسم تحقیق، مطالبی را از کتاب های
مختلف کپی برداری و به دبیر ارائه می کردم و این کار را در این جا، نمی توانستم انجام بدهم .

پس از پایان کلاس، به سراغ استاد رفتم و از او پرسیدم: تحقیق خوب به نظر شما، دارای چه شرایطی باید باشد؟

او جواب داد: اول آن که از روش تحقیق علمی بهره بگیرد . دوم آن که دارای خلاقیت و نوآوری باشد . سوم آن که از منابع معتبر
بهره بگیرد و چهارم آن که از جهت نگارش، به زبان معیار فارسی نگاشته شده است و … .

استاد همین طور داشت ردیف می کرد و من که تازه این حرف ها را می شنیدم، گیج شده بودم و خودم را لعنت می کردم که چرا
این طرح را پذیرفته ام . می خواستم انصراف خودم را اعلام کنم; اما غرورم اجازه نمی داد . تازه فهمیدم که چرا هیچ کس این طرح
استاد را نمی پذیرفت و چرا وقتی من اعلام آمادگی کردم، چشم های بچه ها نزدیک بود از حدقه در آید .

به هر حال، راهی برای عقب نشینی نداشتم و باید این تحقیق را ارائه می دادم . من نه روش تحقیق علمی را می دانستم و نه با
موضوع آشنا بودم تا چه برسد به آن که بتوانم در آن موضوع نوآوری داشته باشم و … .

به هر ترتیب، از فردای آن روز شروع به مطالعه کردم و هر کتاب و مجله و روزنامه ای را که احتمال می دادم درباره آن موضوع
مطالبی داشته باشد، زیرو رو کردم; اما توفیق چندانی حاصل نشد .

حتی به کتابخانه های بزرگی مانند کتابخانه مجلس، کتابخانه مرکزی دانشگاه و … نیز سر زدم و همه جا کتابداران در آغاز به تصور
این که محققی ژرف نگر و عالی مقامم، مرا تحویل می گرفتند; اما بعد که کمی با آن ها صحبت می کردم، می فهمیدند که چیزی در
چنته ندارم . یادم می آید یک روز از یکی از کتابداران پرسیدم: آرشیوی مجلات شما کجاست؟ و بار دیگر پرسیدم: آیا درباره فروید
کتابی دارید؟ او تا چند دقیقه فکر می کرد که فروید کیست و بعد فهمید که همان فروید معروف است که من، نام او را اشتباه
گفته ام .

هر چه بیشتر می گشتم، ناامیدی ام افزون تر می شد تا این که یک روز با بی حوصله گی به کتابخانه محله مان رفتم تا با ورق زدن
روزنامه ها و مجلات کمی سرحال بیایم .

برروی میز، مجله ای غیر معروف نظرم را جلب کرد; آن را برداشتم و به ورق زدن آن پرداختم که ناگاه به مقاله ای برخوردم که
عنوان آن عینا موضوع تحقیق من بود و نویسنده آن، فردی غیر معروف به نام علی نمازی بود .

با حرص و ولع شروع به مطالعه مقاله کردم و هر چه بیشتر پیش می رفتم، به آن بیشتر علاقه مند می شدم . مقاله را که به پایان
بردم، با خود گفتم این مقاله همه شرایطی را که استاد مجاوری برای یک تحقیق خوب برشمرد، دارا می باشد .

چند تکه کاغذ برداشتم تا از مقاله فیش برداری کنم; اما پس از مدتی با خودم گفتم، این مجله که مشهور نیست و علی نمازی
بدبخت و بیچاره را هم که کسی نمی شناسد; به ویژه بعید است که استاد مجاوری با آن همه اشتغالات، اصلا نام این مجله و این
نویسنده به گوشش خورده باشد; پس چرا زحمت فیش برداری را بر خود تحمیل کنم; همین مقاله چاپی را خطی می کنم و به
استاد تحویل می دهم . با همین فکر، مقاله را رونویسی کردم; سپس آن را طلق و شیرازه کرده، در حالی که با خط خوش در صفحه
اول مقاله، نام موضوع، استاد و محقق را – که خودم بودم – نگاشته بودم، آن را سر کلاس بردم و به استاد مجاوری تحویل دادم .
استاد تورقی کرد و در حالی که ناگاه برقی در چشمانش درخشید، آن را به من پس داد و گفت: مقاله خیلی خوبی است; بگیر آن را
خوب مطالعه کن و هفته آینده آن را کنفرانس بده .

مقاله را تحویل گرفتم و تا هفته آینده، چند بار آن را مطالعه و تمرین کردم تا بتوانم به خوبی از عهده کنفرانس آن برآیم . در این
میان فرصتی شد تا به کتابخانه ها سری بزنم و جلد و مشخصات بعضی از کتاب هایی را که به عنوان پاورقی و منابع در مقاله آمده
بود، ببینم تا استاد با