پاورپوینت کامل برداشتی از کتاب گران سنگ الغدیر ; مولی; دوستی یا رهبری ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برداشتی از کتاب گران سنگ الغدیر ; مولی; دوستی یا رهبری ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برداشتی از کتاب گران سنگ الغدیر ; مولی; دوستی یا رهبری ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برداشتی از کتاب گران سنگ الغدیر ; مولی; دوستی یا رهبری ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

برادران اهل تسنن معتقدند حادثه عظیم و تاریخی غدیر خم و سخنان و تاکیدات پیامبر اکرم (ص)، به معنای لزوم «محبت و
دوستی » حضرت علی (ع) است و بر امامت و لزوم پیروی از وی دلالت ندارد . دلیل آنان نیز معانی متعدد واژه «ولایت » است . به
گفته آنان، تا وقتی «ولایت » به دوستی قابل حمل است، نمی توان به معنای دیگر آن تمسک جست . شیعه در این باره چه دیدگاهی
دارد؟

محمد رضوانی، معماری

شیعه ماهیت حادثه غدیر خم و سخنان پیامبر اکرم (ص) را نصی صریح و قاطع بر امامت حضرت علی (ع) می داند . در نگاه
شیعیان، قرائن و شواهد به گونه ای است که هرگز نمی توان تنها دوستی و محبت علی (ع) را رهاورد غدیر دانست . البته شیعه ادله
بی شمار دیگری نیز دارد . دلیل ها و قرائنی که بر درستی دیدگاه شیعه در مساله غدیر گواهی می دهد، عبارت است از:

۱- معنای ولایت: لغت شناسان کلمه ولایت را سرپرستی، عهده داری امور، سلطه، استیلاء، رهبری و زمامداری معنا کرده اند .
معنای این کلمه و برخی از مشتقاتش در کتاب های لغت اهل سنت چنین است:

الف) المفردات: «ولایت یعنی یاری کردن و ولایت یعنی، زمامداری و سرپرستی امور و گفته شده است که ولایت و ولایت مانند
دلالت و دلالت است و حقیقت آن «سرپرستی » است . ولی و مولی نیز در همین معنا به کار می رود .» (۲)

ب) النهایه: «ولی یعنی یاور . . . و هر کس امری را بر عهده گیرد، مولی و ولی آن است و از همین قبیل است، حدیث «من کنت
مولاه فعلی مولاه . . . ; و سخن عمر که به علی (ع) گفت: تو مولای هر مؤمنی شدی; یعنی ولی مؤمنان گشتی .» (۳)

ج) الصحاح فی لغه العرب: «. . . هر کس سرپرستی امور کسی را به عهده گیرد، ولی او است .» (۴)

د) معجم مقاییس اللغه: «. . . هر کس زمام امر دیگری را به عهده گیرد، ولی او است .» (۵)

با این سخن لغت شناسان، چگونه می توان «من کنت مولاه فعلی مولاه » را به معنای «دوستی » صرف دانست و سرپرستی اجتماعی و
زمامداری را از آن جدا ساخت؟ ! مگر نه این است که «ابن اثیر» ، لغت شناس معروف، تصریح می کند کلمه «مولی » در روایت پیامبر
«من کنت مولاه فعلی مولاه » و نیز سخن عمر در معنای سرپرستی به کار رفته است؟

۲- خطاب تند و قاطع پروردگار: اگر حادثه غدیر صرفا برای اعلام دوستی حضرت علی (ع) بود، آن قدر اهمیت نداشت که
خداوند به پیامبرش بگوید اگر آن را ابلاغ نکنی، رسالت الاهی را انجام نداده ای . خداوند می فرماید: «یا ایها الرسول بلغ ما انزل
الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته والله یعصمک من الناس ان الله لایهدی القوم الکافرین » . (۶) این اخطار شدید اللحن
به خوبی نشان می دهد که مساله از این حرف ها بالاتر است . البته محبت امیرالمؤمنین (ع) جایگاهی والا دارد و یکی از نشانه های
ایمان است; ولی در این خطبه تنها «ولایت محبت » مراد نیست .

۳- ایمنی بخشیدن پروردگار: در آیه یاد شده خداوند پیامبر را ایمنی خاطر می بخشد و می فرماید: خداوند تو را در مقابل
توطئه های مردم محافظت می کند; «والله یعصمک من الناس » . این امر نشان می دهد ماموریت غدیر مساله ای مهم بود و پیامبر
(ص) بیم داشت برخی بر اثر هواهای نفسانی به مقابله با آن برخاسته، توطئه کنند؟ آیا فقط اعلام دوستی حضرت علی (ع) چنین
خوفی پدید می آورد؟

۴- گزینش مکان: پیامبر (ص) جحفه را که مکان انشعاب مسافران است، انتخاب کرد تا همگی قبل از انشعاب در سخنرانی آن
حضرت حضور داشته باشند . افزون بر این، دستور داد کسانی که از آن مکان گذشته اند، برگردند، و صبر کرد تا عقب ماندگان از راه
برسند . همچنین دستور داد شاهدان به غایبان اطلاع دهند و این «نبا عظیم » را به گوش همگان برسانند . این امور نشان می دهد
مساله برای امت اسلامی فوق العاده مهم و حیاتی است؟ آیا عاقلانه است که پیشوای بزرگ مسلمانان در واپسین سخنرانی اش حج
گزاران خسته و کوفته را گرد آورد و با این تاکیدات فراوان همه را به دوستی علی (ع) فرا خواند .

۵- نزول آیه اکمال: پس از اجرای این ماموریت، آیه «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا»
فرود آمد . این امر نشان می دهد مساله از صرف محبت بالاتر بود . آیا می توان گفت: فقط با دوستی حضرت علی (ع) – نه رهبری و
پیشوایی آن حضرت – دین کامل می شود و خداوند اسلام را می پسندند؟ ! از سوی دیگر، اگر مساله فقط دوستی و مودت بود، قبلا
درباره آن آیه نازل شده، از این جهت نقصی در دین وجود نداشت . آیه «قل لا اسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی » ، (۷) پیش تر
فرود آمده بود . پس آیه اکمال پیامی دیگر دارد .

۶- پیامبر (ص) در آن حادثه، به مسائل اعتقادی استشهاد و در کنار آن ها مساله ولایت را مطرح کرد .

۷- پیامبر (ص) عترت را در کنار قرآن «ثقل اصغر» معرفی کرد .

۸- پیامبر (ص) فرمود: قرآن و عترت از یکدیگر جدا نمی شوند و امت باید به هر دو چنگ زند . آیا صرف دوست داشتن قرآن کافی
است یا باید از آن پیروی کرد و آن را پیشوای خود دانست؟ وحدت سیاق نشان می دهد در مورد اهل بیت (ع) نیز باید همین گونه
رفتار کرد و آنان را سرمشق و پیشوای عملی خود قرار داد .

۹- پیامبر (ص) به مساله ایفای رسالت و سپس «اولویت » خود بر مؤمنان انگشت می گذارد و بلافاصله مساله ولایت را طرح می کند
.

۱۰- پیامبر (ص) مساله ولایت را سه یا چهار بار تکرار می کند . این همه تاکید برای چیست؟

۱۱- پیامبر (ص) بعد از این حادثه فرمود: «الله اکبر» بر اکمال دین و اتمام نعمت و خشنودی خدا به رسالت من و ولایت علی «بعد
از من ». (۸)

نکته مهم در این جا آن است که اگر مقصود از «ولایت » محبت باشد، قید «بعد از من » ، زائد می شود; زیرا محبت حضرت علی (ع) به
پس از مرگ پیامبر (ص) مقید نیست و بسیار مسخره می نماید، اگر منظور پیامبر (ص) آن باشد که بعد از رحلت من علی را
دوست بدارید; چون محبت علی (ع) با حیات پیامبر (ص) قابل جمع است . پس رهبری امام علی (ع) مراد است; زیرا وجود دو
پیشوا در یک زمان و در عرض هم ممکن نیست .

۱۲- بعد از این ماجرا، مردم با حضرت علی (ع) بیعت کردند; مگر دوستی بیعت دارد؟ بیعت در لغت به معنای التزام به پیروی
است . حتی ابوبکر و عمر نیز با آن حضرت بیعت کرده، گفتند: «بخ بخ لک یا علی، اصبحت مولای و مولی کل مؤمن » . (۹)

۱۳- همه حاضران در آن جلسه، از خطابه پیامبر (ص) مساله «امامت و پیشوایی حضرت علی (ع)» را فهمیدند . بلافاصله «حسان
بن ثابت انصاری » از پیامبر (ص) اجازه گرفته، اشعاری زیبا سرود و در یکی از ابیات آن از زبان