پاورپوینت کامل آیا اسلام امروز هم قابل اجراءاست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا اسلام امروز هم قابل اجراءاست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا اسلام امروز هم قابل اجراءاست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا اسلام امروز هم قابل اجراءاست؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۸

عده ای می گویند: آیا به راستی می توان باور کرد که اسلام قادر است جهان بشریت را، با در نظر گرفتن وضع حاضر و پیشرفت های
حیرت انگیز آن، اداره کند و نیازهای موجود را پاسخ دهد؟

آیا وقت آن نرسیده بشری که به یاری دانش در اعماق آسمان ها نفوذ می کند و به تسخیر ستارگان می پردازد، دیگر این گونه افکار
کهنه مذهبی را دور انداخته، روشی نو و تازه برای زندگی پرافتخار خود انتخاب کند و نیروی فکر و اراده اش را بر توسعه
پیروزی های شایانش متمرکز سازد؟

آیا تمام مسائل در قلمرو تحول است؟

ماطبعا تازه را بیش تر از کهنه دوست داریم و نوی هر چیز را به کهنه آن ترجیح می دهیم; ولی این موضوع کلیت ندارد و این قانون
در همه جا قابل اجرا نیست; برای مثال نمی توان گفت: ۴ ۲×۲ که هزاران سال بشر از آن استفاده کرده، دیگر کهنه شده و باید دور
انداخته شود. نمی توان گفت زندگی اجتماعی که تاکنون بشر از آن بهره برده، دیگر کهنه شده و باید از این پس انفرادی زندگی کرد.
نمی توان گفت پیروی از قوانین مدنی که به مقدار زیادی آزادی فردی را پایمال می کند، کهنه شده و مردم را به ستوه آورده، در
چنین دوره ای که بشر به تسخیر فضا پرداخته، باید راهی تازه باز کرد و از قید قانون و قانون گذار و مجریان قوانین نجات یافت.
اساسا مساله کهنه و تازه در موردی می تواند مطرح شود که قلمرو تحول بوده، برای تبدل و تغییر آمادگی داشته باشد.

بنابراین، در بحث هایی که به منظور واقع شناسی منعقد می گردد و چگونگی آفرینش و قوانین واقعی جهان را بررسی می کند نباید
به این گونه افکار شاعرانه پناه برد و داستان کهنه و تازه را به میان آورد; هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

آیا اسلام می تواند جهان بشریت را با وضع حاضر اداره کند؟

این سؤال نیز خالی از غرابت نیست. با توجه به معنای حقیقی اسلام که دعوت قرآنی بر آن استوار می نماید، این پرسش بسیار
شگفت آور است; زیرا «اسلام » یعنی راهی که دستگاه آفرینش انسان و جهان به انسان نشان می دهد. «اسلام » یعنی آیین و مقرراتی
که با طبیعت ویژه بشری انطباق دارد و نیازمندی های واقعی انسان را تامین می کند؟

بدیهی است که طبیعت و فطرت انسانی همواره یک سان است و به مکان و زمان و موقعیت اجتماعی و اقتصادی اش وابسته نیست.
بنابراین، معنای سؤال در حقیقت این است: ا گر انسان از راهی که طبیعت و فطرت به وی نشان می دهد برود، آیا خوشبختی
طبیعی خود را می یابد و به آرزوهای طبیعت خود می رسد؟ این پرسش ها، پرسش از بدیهیات است.

اسلام یعنی راه فطرت و طبیعت که همیشه راه حقیقی انسان است و با تغییر وضع، تغییر نمی پذیرد. خواست های طبیعی و
فطری خواست های واقعی آدمی است و سرمنزل فطرت و طبیعت سرمنزل سعادت و خوشبختی او. خدای متعال در قرآن مجید
می فرماید: «فاقم وجهک للدین حنیفا فطرت الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله ذلک الدین القیم; (۱) بااستواری و در
حال اعتدال با دین مواجه شو یعنی با همان آفرینش ویژه خدایی که مردم را بر اساس آن آفریده و در آفرینش خدا تغییر و تبدیل
نیست [ثابت است] آن است دینی که زندگی مردم را می تواند اداره کند.»

چنان که برای ما مشهود و محسوس است، هر یک از انواع گوناگونی که در جهان آفرینش وجود دارند، زندگی و بقایی خاص داشته،
در زندگی خود خط مشی و راهی و سر منزلی مشخص را تعقیب می کنند و سعادت و خوشبختی شان این است که بدون برخورد
به مانع به سر منزل خود برسند; به عبارت دیگر، راه زندگی و بقا را، متناسب با ابزاری که به آن مجهزند، بدون مزاحم بپیمایند.

دانه گندم، در مسیر نباتی خود، راهی ویژه دارد و در داخل ساختمانش تشکیلات و تجهیزات مخصوصی به ودیعت نهاده شده که
در اوضاع و شرایط خاص به کار می افتد; موادی را که به نسبت و مقداری معین برای رشد بوته گندم لازم است، جذب و مصرف
می کند و از راهی مخصوص بوته گندم را به سرمنزل مقصود می رساند. بوته گندم روش خاصی را که برای رشد خود برگزیده،
هرگز تغییر نمی دهد; برای مثال هرگز نمی شود پس از پیمودن مقداری از مسیر رشد، یکباره به خط زندگی درخت سیب منتقل
شده، شاخ و تنه در آورد و برگ و شکوفه باز کند یا به مسیر زندگی گنجشک افتد و منقار و بال درآورد. این قاعده در همه انواع
آفرینش جاری است و انسان نیز از آن مستثنا نیست.

انسان هم در زندگی خود مسیری طبیعی و فطری و سرمنزل مقصودی دارد. ساختمان وجودش به تجهیزاتی مجهز است که
مسیر فطری و طبیعی اش را مشخص و او را به سوی منافع واقعی اش هدایت می کند. خدای متعال در وصف این هدایت عمومی
که در همه انواع آفرینش جاری است، می فرماید: «اعطی کل شی ء خلقه ثم هدی; (۲) به هر چیز آفرینش مخصوص آن را داد، پس از
آن به سوی منافعش راهن