پاورپوینت کامل اینترنت; نفی یا نقد؟ ; گفتگویی با دکتر حسن بلخاری ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اینترنت; نفی یا نقد؟ ; گفتگویی با دکتر حسن بلخاری ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اینترنت; نفی یا نقد؟ ; گفتگویی با دکتر حسن بلخاری ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اینترنت; نفی یا نقد؟ ; گفتگویی با دکتر حسن بلخاری ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۴

امروزه جهانی شدن و بررسی لوازم و تبعات پذیرش آن در غالب کشورها به یکی از اصلی ترین موضوعات فکری تبدیل شده است.
بدیهی است این موضوع برای تمام مسؤولان و ایرانیان نیز یکی از مباحث کلیدی و محوری است. مروری کوتاه در رسانه های
جمعی داخلی نشان می دهد جهانی شدن در کشور ما، همچون سایر کشورها، بیش تر از بعد اقتصادی مورد بحث و بررسی قرار
گرفته است. این در حالی است که برای کشور دیندار و دین مداری چون ایران ابعاد دینی و فرهنگی و اجتماعی جهانی شدن، اگر
نگوییم بیش از بعد اقتصادی آن، دست کم به همان اندازه از اهمیت برخوردار است. ابعاد دینی و فرهنگی و اجتماعی جهانی شدن
نیز از زوایای مختلف قابل بررسی است. در این گفت وگو سعی داریم. نقش و جایگاه اینترنت، به عنوان اصلی ترین ابزار جهانی شدن،
بپردازیم و رسالت جدید دینداران را در راستای بهره برداری بهینه از این ابزار مورد تامل قرار دهیم.

دکتر بلخاری دوره کارشناسی را در رشته فقه و حقوق، کارشناسی ارشد را در رشته ادیان و عرفان و مقطع دکتری خود را در رشته
هنر و عرفان سپری کرده است. شش سال محقق گروه پایه دفتر مطالعات سیاسی بین المللی وزارت خارجه بوده و در دانشگاه های
تهران تدریس داشته است. وی در موضوع غرب شناسی، ارتباطات و رسانه های جمعی از صاحب نظران برجسته کشور شمرده
می شود. شاید شما دانشجوی عزیز هم با این چهره آشنای عرصه علم و فرهنگ آشنا باشید; چرا که بیش تر دانشگاه های کشور
شاهد حضور این شخصیت علمی و فرهنگی و مستمع کلام شیرین و نافذش بوده اند.

به عنوان شروع سخن می خواستیم قدری راجع به اینترنت به عنوان مهم ترین ابزاری که امروزه در فرایند جهانی شدن ایفای نفش
می کند و به خصوص ابعاد فرهنگی آن برایمان صحبت کنید.

قبل از ورود به این بحث، باید مقدمه ای را ذکر کنم. نزد ما شرقیان و به ویژه مسلمانان شرقی این بحث وجود دارد که وظیفه ما در
استفاده از محصولات، ابزارها و تکنیک های غربی چیست؟ درباره این پرسش حساس، دو موضوع اساسی وجود دارد. برخی
معتقدند استفاده از تکنیک ها

و ابزارهای غربی الزاما به استفاده از محتوا و فرهنگ سازنده آن می انجامد و بدین جهت، وظیفه ما در قبال تکنولوژی غربی طرد
آن است. در مقابل، عده ای دیگر معتقدند استفاده از محصولات غربی فی نفسه مستلزم قبول محتوای آن محصول و انتقال
فرهنگ سازنده آن نیست; به عبارت دیگر، تکنولوژی غربی و فرهنگ غربی دو حوزه جدا از یکدیگرند; به طوری که می توان یکی
را قبول و دیگری را طرد کرد. به نظر من، موضع سومی هم در قبال این مساله می توان برگزید و آن این است که معتقد باشیم هر
کدام از ابزار و تکنولوژی های غربی حکم مربوط به خود دارد و نمی توان یک حکم کلی در مورد تمام آن ها صادر کرد; مثلا شما
می توانید تکنولوژی صرف غربی را در قلمرو صنعت بگیرید. این تکنولوژی به احتمال قوی می تواند آثار فرهنگی ضعیفی داشته
باشد، ولی به نظر من با یک برنامه ریزی دقیق می توان این آثار سوء را دفع کرد; اما وقتی با تکنولوژی رسانه ای غرب رو به رو
می شویم، مساله به گونه ای دیگر می شود. به نظر من، ماهیت رسانه های جمعی و تکنولوژی ارتباطات، با ماهیت سایر
تکنولوژی های غربی متفاوت است و همین مساله موجب می شود، با اخذ تکنولوژی ارتباطات، محتوای آن و فرهنگ سازنده آن
نیز اخذ گردد. به عقیده من، ماهیت تکنولوژی ارتباطی به گونه ای است که نمی توان سیستمی را طراحی و اجرا کرد که مانع از
تاثیرگذاری فرهنگ و محتوای تکنولوژی ارتباطی بشود. از همین روی وقتی از اخذ یا طرد تکنولوژی غربی سخن به میان می آید،
باید دید منظور از تکنولوژی غربی چیست؟ و این تکنولوژی از چه ماهیتی برخوردار است؟

حال این سؤال را مطرح می کنیم: اینترنت ماهیتی ابزاری دارد یا فرهنگی؟ این مساله در راستای بحث مک لوهان و به خصوص
این جمله مشهورش است که می گوید: «رسانه های امروزی صرفا ابزار پیام رسانی نیستند، بلکه خود این رسانه ها فی نفسه پیام
هستند» . به نظر من این سخن درست است. ساختار کنونی رسانه های غربی و ماهیت فنی و فرهنگی آن ها در شرایط فعلی به
جایی رسیده است که قطع و انفکاک جنبه های فنی و ابعاد فرهنگی آن به هیچ وجه ممکن نیست. مک کارتی، یکی از منتقدان
هنری امریکا، در نقد فیلم ماتریکس می گوید: «ارتباط انسان و کامپیوتر در عصر حاضر به قدری گسترده شده که ما نمی توانیم به
طور قطع بگوییم که آیا این انسان است که از کامپیوتر استفاده می کند یا کامپیوتر است که انسان را به خدمت خود گرفته است؟»
این عبارت به نحوی نشان دهنده تاثیرگیری شدید ما از رسانه هایی چون اینترنت، ماهواره و کامپیوتر است.

اگر ما این موضوع را مقدمه بحثمان قرار دهیم، برای پاسخ به این سؤال که «موضع ما در قبال اینترنت چگونه باید باشد؟» ، باید به
این مساله بپردازیم که آیا اینترنت یک فرهنگ خاص است یا وسیله ای هم ارز سایر وسایل ارتباطی؟ آیا اینترنت به عنوان رسانه،
همانند تلفن یا یک نیروگاه اتمی یا… عمل می کند یا ماهیت و عملکرد آن با سایر تکنولوژی ها و حتی سایر وسایل ارتباطی فرق
می کند؟ روان شناسان اجتماعی معتقدند اینترنت با سایر تکنولوژی ها تفاوت های اساسی دارد; تفاوت هایی که عملا به تفاوت
ماهیتی این ابزار و سایر راسانه ها خواهد انجامید.

به اختصار برخی از تفاوت های اساسی اینترنت، به عنوان یک تکنولوژی ارتباطی، با سایر تکنولوژی ها و رسانه ها را بیان کنید.

به نظر من، تفاوت اول اینترنت با سایر تکنولوژی ها و حتی سایر تکنولژی های ارتباطی این است که این تکنولوژی در کنترل
دولت ها نیست. در هر جامعه ای دولت ها یک نظام فرهنگی خاص برای خودشان تعریف می کنند. این نظام فرهنگی خاص
می تواند محصول آرای مردم باشد یا به وسیله دولت ها پدید آید; یعنی دولت ها این قدرت و مشروعیت را داشته باشند که خودشان
یک سیستم خاص فرهنگی طراحی و اجرا کنند. به هر حال، می توان گفت در حال حاضر ما دولتی نداریم که برنامه فرهنگی و
اخلاقی برای مردم خودش نداشته باشد. وقتی برنامه ریزی فرهنگی جزء ذاتی حاکمیت شود، طبیعتا حاکمیت می کوشد از یک
سلسله ابزارها استفاده کرده، این فرهنگ را در جامعه خود گسترش دهد و از ورود عوامل تخریبی جلوگیری به عمل آورد. شما
حتی اگر خود امریکا را هم نگاه کنید، دولت و حاکمیت آن به شما اجازه نمی دهد هر ایده ای را آزادانه در آن کشور مطرح کنید;
برای مثال در دوران جنگ سرد، رسانه های جمعی امریکا کمونیست را به یک طاعون تبدیل کرده بودند. کسی در امریکا
نمی توانست آزادانه کمونیست را تبلیغ کند. اگر می خواستند شان اجتماعی کسی را تخریب کنند، کافی بود بگویند او طرفدار
کمونیست است; به تعبیر دیگر، امریکا که این قدر دم از آزادی اجتماعی می زند، وقتی یک سیستم فکری و فرهنگی را مخل مبانی
فکری و فرهنگی خود ببیند، اجازه ترویج و تبلیغ آزاد آن را نمی دهد. بر این اساس، وقتی رسانه های جمعی در دست دولت ها
باشند، دولت ها می توانند بر آن ها کنترل داشته باشند و آن ها را در مسیر خاص هدایت کنند. روزنامه، کتاب، رادیو، تلویزیون و
حتی ماهواره به گونه ای است که دولت ها می توانند بر آن نظارت داشته باشند; اما اینترنت این ویژگی را ندارد. اینترنت یک شاهراه
اطلاعاتی است که در سراسر جهان پخش است. شما از هر جای این شاهراه می توانید وارد اینترنت شوید، اطلاعاتی بگیرد و
اطلاعاتی به آن ارائه کنید دولت ها نیز نمی توانند در کنترل و هدایت آن نقش جدی داشته باشند. البته این سخن بدان معنا
نیست که هیچ گونه اعمال سلیقه ای در اینترنت وجود ندارد. حرف من این است که برنامه ریزانی که امروزه ماهیت فرهنگی و
اطلاعاتی اینترنت را هدایت می کنند، الزاما دولت های خاصی نیستند. امروزه هدایت و کنترل اینترنت در دست کارتل های
خصوصی است. این نخستین تفاوت اینترنت با سایر رسانه های جمعی است.

دومین ویژگی اینترنت آن است که تمام شاخصه های یک رسانه را دارد. جالب است بدانید اصحاب مکتب فرانکفورت در قلمرو
رسانه ها این ایده را مطرح کرده اند که رسانه هایی مثل تلویزیون و حتی ماهواره یک رسانه به مفهوم کامل نیستند; چرا که حالتی
یک سویه دارند. تلویزیون با شما حرف می زند، اما شما نمی توانید با تلویزیون حرف بزنید; برای مثال مجری برنامه تلویزیونی یا
رادیویی می گوید: «اگر موافق باشید، این فیلم را با هم ببینیم یا این مطلب را بشنویم » ; ولی اگر شما موافق نبودید چه می توانید
بکنید؟ چگونه می توانید عدم توافق خود را با این مطلب ابراز نمایید؟ این یکی از نقائص رسانه های قبلی است که به خاطر یک
سویه بودن، به تسلط و حاکمیت رسانه و برنامه ریزان آن و در مقابل انفعال مخاطب می انجامد. اینترنت این گونه نیست. اینترنت
رسانه ای است که همزمان به شما اطلاعات می دهد و از شما اطلاعات می گیرد.

سومین ویژگی و امتیاز این رسانه آن است که تمام کارکردهای رسانه ها را دارد; یعنی هم نوشتاری (مثال روزنامه و کتاب) هم
شنیداری (مثل رادیو) و هم دیداری (مثل تلویزیون) است. قابلیت های فراوان این رسانه از یک طرف و عدم کنترل دولت ها بر آن
از طرف دیگر سبب شده اینترنت، به عنوان مهم ترین رسانه و برترین ابزار، در فرایند جهانی شدن ایفای نقش کند.

جناب دکتر، شما به این نکته اشاره کردید که اینترنت صرفا یک ابزار اطلاع رسانی نیست; خودش یک پیام دارد و به تعبیری دیگر،
علاوه بر جنبه ابزاری، محتوایی فرهنگی نیز دارد. می خواستیم بدانیم محتوای فرهنگی اینترنت و پیامی که استفاده از اینترنت به
ما القا می کند، چیست؟ و در قبال این هویت فرهنگی چه تصمیمی باید گرفت؟

به نظر من، اینترنت در شرایط حاضر به صورت یک ابزار کاملا خوشایند برای نظریات لیبرالیستی معاصر در آمده است. این امر
سبب شده اینترنت فراتر از یک رسانه در جهان فرهنگی امروز مطرح شود و ابزاری در جهت ترویج تفکرات لیبرالیستی در جوامع
کنونی باشد. نکته بسیار مهمی که باعث شده متفکران همراه با ذکر فواید بی نظیر اینترنت هشدارهایی جدی درباره استفاده از آن
مطرح کنند، حاکمیت اصلی که محصول نظریات لیبرالیستی است، در اینترنت است. البته منظور من از اصطلاح لیبرالیست بعد
سیاسی آن نیست. منظور بعد فکری، فلسفی و فرهنگی آن است; یعنی مشربی فکری که برای خودش مبادی و مقدمات و
استنتاجاتی خاص دارد. یکی از دکترین های تفکر لیبرالیستی، مقصد و هدف بودن آزادی است. به نظر من، جهان در حال حاضر
به سمتی حرکت می کند که تفکرات لیبرالیستی را در تمام ابعاد زندگی خود لحاظ کند و زندگی خود را با این مشرب فکری
تطبیق دهد. در این موقعیت، اینترنت هم محصول فرهنگ لیبرالیستی و هم ابزار ترویج آن به شمار می آید. در فرهنگ و اخلاق
لیبرالیستی این اصل وجود دارد که در عرصه اجتماع هر چیزی قابل عرضه است و مخاطب خودش اختیار دارد از میان آنچه
عرضه شده چیزی را اختیار کند; به عبارت دیگر، فرهنگ و اخلاق لیبرالیستی سعی نمی کند یک سری آموزه های اخلاقی و
فرهنگی را به مخاطبانش القا کند; بلکه تاکید بسیار بر فرهنگ تسامح و تساهل دارد و سعی می کند جامعه تحت حکومت خود را از
اقتدار فرهنگی مبرا سازد. در فرهنگ لیبرالیستی این اصل حاکم است که عقل به طور یک سان بین همگان تقسیم شده و همگان
به یک اندازه از حق برخوردارند و…

حال ببینیم این فرهنگ چگونه در اینترنت اعمال می شود و از طریق آن به استفاده کنندگان القا می گردد. همان طور که می دانید
در اینترنت همه چیز قابل عرضه است. در اینترنت حدود یک و نیم میلیارد صفحه اطلاعات وجود دارد. شما می توانید عمیق ترین و
جدیدترین مباحث علمی و قبیح ترین و کثیف ترین برنامه ها را در اینترنت پیدا کنید. از لحاظ علمی استفاده ای که از اینترنت
می توانید ببرید بیش از استفاده شما از دانشگاه و کلاس و استاد است. کافی است زبان انگلیسی بدانید تا بتوانید وارد این جهان
وسیع علمی شوید. کمیت و کیفیت تحقیقات در نشریات بین المللی بعد از گسترده شدن اینترنت به شدت افزایش پیدا کرده است.
الان شما می توانید یک مقاله فیزیک اتمی را ظرف چند دقیقه در اینترنت جست وجو کنید و بر اساس آن یک مقاله تحقیقی
بنویسید. از طرف دیگر، اینترنت مردم را به هم نزدیک کرده است. از طریق اینترنت شما می توانید با اقتصادی ترین روش با
دوستان و بستگان خودتان ارتباط صوتی داشته باشید و مهم تر از آن، ارتباط تصویری که از طریق تصویر می توانید احساستان را
هم منتقل کنید. یا بحث تجارت اینترنتی که موجب صرفه جویی در وقت و هزینه شما می شود و می تواند سود اقتصادی
چشمگیری برای شما در پی داشته باشد. ببینید اینترنت چقدر در شرایط کنونی می تواند مفید باشد.

این بعد مثبت اینترنت بود; اما اینترنت ابعاد منفی چشمگیری هم دارد; برای مثال در زمینه ارتباطات اینترنتی در نظر بگیرید
که اینترنت در زندگی شما حکمفرما شود. یقینا این نحوه ارتباطات رفتار و زندگی اجتماعی را مختل می کند. در این شرایط،
اینترنت به ما اجازه می دهد در خانه بنشینیم و از طریق اینترنت همه کارهایمان را انجام دهیم و حتی صله رحم داشته باشیم.
تداوم این نوع زندگی پس از مدتی سبب تعطیل حس عاطفی ما می شود. انسان یک موجود ذاتا اجتماعی است. انسان با روابط
عاطفی و اجتماعی با اطرافیانش شکل می گیرد. انسان که نتواند با انسان ها ارتباط برقرار کند، یقین بدانید نتیجه اش تیمارستان
خواهد بود. حاکمیت اینترنت در زندگی می تواند حس نیاز صحبت با دیگران را تعطیل کند و انسانیت را از ما بستاند. در این
شرایط، ارتباط شما با دوستان و بستگانتان ارتباط با یک کد اینترنتی خواهد بود نه ارتباط عاطفی با یک انسان هم نوع. آیا فکر
کرده اید این که در حدیث داریم صله رحم عمر را زیاد می کند، چگونه قابل توجیه علمی است؟ چه رابطه ای بین صله رحم و
افزایش عمر وجود دارد؟ افزایش عمر یک ساختار جسمی است و صله رحم یک رابطه عاطفی. ببینید وقتی شما به منزل مادرتان یا
دیگر بستگان و دوستانتان می روید چه اتفاقی می افتد که در طولانی شدن عمر شما تاثیر دارد؟ آیا شادابی و آرامش روحی که در
کنار بستگان به انسان دست می دهد، باعث طولانی شدن عمر نمی شود؟ آیا اینترنت نمی تواند این رابطه ها را قطع کند؟

در بعد علمی هم اینترنت می تواند برای برخی افراد و کشورها مشکل ایجاد کند. الان در سطح دانشگاه ما شاهد این هستیم که
یک دانشجو یا استاد مقاله ای را از اینترنت گرفته و به اسم خودش منتشر کرده است. البته ترجمه مقاله علمی، هنری یا… هیچ
اشکالی ندارد; ولی وقتی استادی یا محققی این مقاله را با عنوان تالیف و به نام خود چاپ می کند، مشکل ایجاد می شود; چرا که
فراگیر شدن آن می تواند باب تحقیق و لذت تلاش برای رسیدن به کشف جدید را از فرد و جامعه سلب کند.

اما مهم ترین مشکل اینترنت وقتی ظاهر می شود که بخواهیم از آن برای تفریح استفاده کنیم. اولا در استفاده تفریحی از لحاظ
روان شناسی چشم ما بیش ترین بهره را می تواند ببرد. دیدن هم که به دانستن زبان نیاز ندارد. بعد نکته حیرت انگیز جدیدی در
اینترنت مشاهده کردم. مراکزی در جهان وجود دارد که می تواند رد پای اطلاعاتی کاربرهای اینترنت را بگیرد. پس از مدتی این
مراکز می توانند بفهمند که فلان شخص در فلان کشور، بر اساس استفاده هایی که از اینترنت کرده، چه ذائقه های خاصی دارد. بعد
این مراکز سعی می کند مطالب و تصاویر متناسب با مذاق او به وی بدهند. اینترنت چنین قابلیت هایی دارد که ما اصلا به آن توجه
نکرده ایم. جالب این جا است که بدانید در ترم تحصیلی گذشته در یکی از ایالات امریکا، استفاده استادان و دانشجویان از اینترنت را
ممنوع کردند. علتش هم این بود که طبق بررسی های مسؤولان دانشگاه مشخص شده بود ۸۲ درصد استفاده از اینترنت
استفاده های تفریحی و به خصوص استفاده از سایت های پورنوگرافیک بوده است. وقتی شما بنا را بر این گذاشتید که هر چیزی در
اینترنت یا هر رسانه دیگری قابل طرح است و هیچ فیلتری برای محدودیت وجود ندارد، به راحتی می توانید از این ابزار برای ریزش
بنیان های اخلاقی استفاده کنید; و این پدیده ای است که امروزه ما با آن رو به رو هستیم. در اسفند ۱۳۷۹ (فوریه ۲۰۰۱) شخصی از
یک سایت اینترنتی شکایت کرد. دادگاه، پس از بررسی شکایت، آن سایت را تعطیل کرد. بعد از این واقعه، رهبران سایت های
مشهور اعتراض می کنند که اگر قرار باشد اینترنت به قوانین داخلی کشورها محکوم باشد، فلسفه وجودی خود را از دست می دهد.
این حرف خیلی عجیب است; یعنی اینترنت آزاد است و صرف این که اینترنت به وجود آمد، شما حق ندارید آن را محدود کنید. این
که من در ابتدای سخنم گفتم که ما در مواجهه با اینترنت با یک پیام رو به رو هستیم نه یکی از مصادیق و مؤیداتش همین است.
اینترنت امروزه در جهان دارد ماهیت فرهنگی جدیدی را تعریف می کند. سایت اینترنتی به چه دلیلی محکوم شد؟ آیا به دلیل این
که فیلم بدی پخش کرد و آبرو و حیثیت کسی را از بین برد؟ نه، تنها به این دلیل که حقوق مادی کسی که از او فیلم تهیه شد،
پرداخت نکرده است. پس از این رای دادگاه، سایت های اینترنتی آمدند و با افرادی که مایل بودند قرار داد امضا کردند که در برابر
مبلغی بتوانند از تمام فضای منزل شخصی و خصوصی آن ها بدون آن که آن ها اطلاع داشته باشند و در تمام اوقات شبانه روز فیلم
برداری کنند. سپس از این افراد و خانواده ها پرسیدند: آیا شما از این کار ناراحت نیستید و مشکلی در ارتباطات شما با بستگان و
دوستانتان به وجود نیامده است؟ آن ها در جواب گفتند: خیر، این کاربرای ما به منزله یک شغل اقتصادی است. ببینید چگونه یک
فعل قبیح توسط کارتل های اینترنتی به یک فعل عادی و هنجاری تبدیل می شود. اینترنت فرهنگ استفاده از خودش را بیان
نمی کند. در امریکا روی بسته های سیگار تولیدی مضرات آن را هم درج می کنند، در غیر این صورت اجازه تولید و پخش ندارند;
اما اینترنت از مضرات استفاده اش چیزی نمی گوید. در مورد بحث سکس در اینترنت گزارشی در دست دارم که نشان می دهد در
سال ۱۹۹۸ میلادی ۴