پاورپوینت کامل باور هفتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باور هفتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باور هفتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل باور هفتم ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

گفت و گوی داستانواره زیر در ابعاد هفت نوع انسان پیرامون ما که هر یک نماینده یک گروه از جامعه اند و هر روز با آن ها ارتباط
داریم، کاوش می کند . بی تردید شما نیز با این گروه ها ارتباط دارید، گاه درد دلشان را می شنوید و خواسته یا ناخواسته تاثیر
می پذیرد .

این بار برنامه ریزی زندگی و ابعاد مثبت روانی یک انسان از دریچه دیالوگ بررسی شده است .

۱

– نفر بعدی .

– شما چی دیدی؟

– من . . . . من چیزی ندیدم فقط حیرت، سرگردانی، بدبختی .

– چرا گریه می کردی؟

– تحمل نداشتم، فکر می کردم اگر گریه نکنم، باد می کنم، می ترکم، له می شوم، خفه می شوم . . .

– چرا کار دیگر نکردی؟

– مثلا؟

– هر کاری غیر از غصه خوردن و توقف، چیزی غیر از گریه .

– نمی دانم، شاید بلد نبودم .

– بلد نبودی یا همت نداشتی؟

– نمی دانم .

– ببریدش .

– اما، اما من فقط گریه نکردم، فقط غصه نخوردم . داد زدم، مشت به سر خودم کوبیدم .

– این که بدتر شد، ببریدش .

۲

– نفر بعدی

– شما چی دیدی و چه کردی؟

– آقا، چاه، سیاهی، بدبختی . . .

– چه کردی؟

– خیلی کارا، داد زدم، فریاد کشیدم .

– همین؟

– نه، نه، انجمن داد و فریاد درست کردم، اداره جیغ و داد تاسیس کردم . ما کارهای مهمی انجام دادیم .

– همین؟

– بله، این کارها خیلی مهمه; ما خیلی داد زدیم، حنجره پاره کردیم و مخالفت کردیم .

– مخالفت با چی؟

– همه چی .

– ببریدش .

– فدات کجا؟

– جایی که لیاقتش را داری .

– چرا؟

– می توانستی تلاش کنی و علت به اصطلاح بدبختی ها را بیابی . داد و فریاد که نشد کار .

– ولی

– ولی چه؟ ببریدش .

۳

– نفر بعدی .

– شما چی دیدی؟ چه کردی؟

– آقا ذلت دیدیم; قربان بدبختی کشیدیم; فدات شم مصیبت . نوکرتم چاه سیاه، کفن قارون، سینه قبرستون همه اش همین بود
عزیز دلم فدات .

– این طوری نباید حرف بزنی .

– آخه چرا، جیگر؟

– خوب نیست .

– آخه اونا می خوان .

– کی؟

– اونا که توی چاهن . او نا این طور دوست دارن باشیم; پشت خمیده هایی با لبای بزرگ برای بوسیدن دست و زبان چرب و چیلی
برای تملق و مجیز گویی و گردن قطور برای پس گردنی .

– چقدر ذلت؟ این همه انفعال چرا؟ لیدر منفعلان هستی، نه؟

– منفعلان، لیدر، من؟ ها، چه می دونم، جیگر .

– چرا کار دیگری نکردی؟

– مثلا؟

– مثلا دستشان را گاز می گرفتی، یا هر زهر مار دیگر .

– اما، اما ما نیاز داشتیم، عادت کردیم، خوش بودیم، رفیق .

– ببریدش .

– کجا، فدات؟

– همان جا که لایق لب و گردن شما است .

۴

– نفر بعدی .

– چه کردی، چه دیدی؟

– ما، ماهمه چی، ما فقط ما، یعنی ما . . .

– همه چیز؟ پس چرا پرونده ات سفید است . نه نوشته ای، نه مبارزه ای، نه تلاشی و نه کوششی؟

– ما، ما مهم تر بودیم; ما، ما . . . .

– این قدر ما، ما نکن . فرصت که داشتی، مانعی هم که نبود، شنیدم که وضعیت خوب بود .

– بله، ما، یعنی من و امثال من سکوت کردیم; حناق گرفتیم .

– همین؟

– بله، همین .

– یعنی در برابر همه چیز ساکت شدید؟

– بله، در برابر همه چیز خفه شدیم .

– همین .

– بله .

– پس آن زبان و پاهای دراز برای چه بود . شما هیچ چیز را جدی نگرفتید و ساده ترین راه را انتخاب کردید . نه حرکتی، نه چرخی،
نه تابی، هیچ .

– گفتم که ما وارد یه مبارزه سخت شدیم . ما، ما همیشه طرف کارای سخت می ریم .

– یعنی فقط ساکت شدید و هر غلطی خواستند کردند، بله؟

– بله .

– پس حالا هم خفه می شوی; مثل سنگ . ادعایی هم نمی کنی . این یعنی انتخاب حذف، انتخاب مرگ، سکوت بی خاصیت . ما
سکوت های زیادی داشتیم که خیلی به جا بودند و تاثیر گذار; اما تو و امثال تو ادعای زیاد با سکوت بی جا . شما بی جا سوختید، در
جا نسوختید; فهمیدی؟ حالا هم ادعا پشت ادعا .

– اما، ما، ما . . . .

– ببریدش .

– من اعتراض می کنم، حرف دارم .

– عجب، حالا زبانت باز شد؟ ! آن وقت که باید حرف می زدی، خفه بودی; حالا زبان درآوردی؟ ! ببریدش .

۵

– نفر بعدی، بعدی .

– چ . . . ر . . . ا . . . دا . . . د می زنی؟ اومدم عشقی .

– چی دیدی؟

– چ . . . ی . . . دی . . . دم . . . ؟ کشید . . . م . . . صفا تو . . .

– پرونده خیلی خرابی داری . هیچ کاری نکردی جز الواطی . اول سیگار و ولگردی، بعدهم عین کار خانه های آجرپزی دود زایی .
هما، زر، بیضی، بهمن، مگنا، مارلبورو، بعد وافور، حالا هم حتما تزریق .

– خو . . . ب . . . ماگر . . . فت . . . ار . . . شدیم . . . کرتم . . . لوطی . . .

– بدبخت، جز بدبختی خودت هیچ کاری نکردی . رفتی سراغ کارهای انگلی، گند زدی، بیچاره کردی، با دست های خودت خود را
نابود کردی . تا آن جا پیش رفتی که در تخریب خودت تسلیم شدی، تسلیم .

– دس . . . رو دلم . . . نذ . . . ار . . .

– طلبکار هم هستی، از حقیقت هم با خبری؟ !

خو . . . ب چی کار کنم . به فکر امث . . . ال م . . . ن و ما نبودن . برای امث . . . ال من . . . ش . . . عار زیاد بود، بر نامه چی؟ هیچی نوکرتم .

– فرض کنیم همه این حرف ها درست; ولی این دلیل نمی شود خودت گور خودت را بکنی . تازه تو که این قدر می فهمی و از برنامه
حرف می زنی، چرا تا خرخره در لجن فرو رفتی؟ ! مگر نمی دانی جاده سقوط همیشه سرازیری و لغزنده است؟ آخه همتی، یک ذره
غیرتی . اگر حرف هایت درست بود، همه جوان ها باید مثل تو می شدند . ببریدش .

– نه، آقا ص . . . بر کن، ح . . . رف دارم .

– ببریدش

– ک . . . جا؟ !

– یک فرصت، فرصت آخر . اگر آدم نشدی، آن وقت جایی که لیاقت داری .

۶

– نفر بعدی .

– چی دیدی، چه کردی . . . ؟

– نوشتم .

– چی؟

– شعر، داستان، قصه .

– در کارنامه ات فقط کارها سطحی نوشته شده . نه نقدی، نه تحلیلی، نه اعتراضی، نه پژوهشی .

– ما کار کردیم آقا، نوشتیم .

– نوشتی قبول; اما همه سطحی بود . پاورقی چند روزنامه و هفته نامه دسته سوم، چرا؟

– باید چه می کردم؟

– چشم هایت را باز می کردی . تو قلم جامعه بودی، باید درد نویس جامعه بودی نه تخدیرباف .

– نمی فهمم .

– همه شما سطحی ها نمی فهمید . چرا به اطرافت حساس نبودی؟ چرا دردهای جامعه را ندیدی؟ تو که زبان جامعه بودی و اهل
قلم، چرا چشم پوشیدی و عمیق نشدی؟

– راستش می ترسیدم .

– از چه؟

– لباس راه راه، انفرادی، جریمه، وثیقه، نون بری . . .

– چه کسی زبان جامعه را زندانی می کند؟ اگر راست می گفتی و حقیقت را با دلسوزی بیان می کردی، اگر فریاد دردهای جامعه
بودی که امامزاده می شدی . تو از زندان می