پاورپوینت کامل فرح… شادی… نشاط ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرح… شادی… نشاط ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرح… شادی… نشاط ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرح… شادی… نشاط ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۶

از یک نظر، انفعالات روحی از همه ابعاد وجود انسان وسیع تر و در عین حال، سطحی تر است؛ چرا که در واقع، معلول و متأثر
از سایر ابعاد است؛ یعنی قبلاً چیزهای دیگری باید در نفس باشد تا این حالات انفعالی پدید آید و چون نزدیکی بیشتری با بدن
و حالات مادی دارد، از این رو، آن را سطحی تر تلقی می کنیم؛ هر چند در عمقش چیزهای دیگری وجود دارد.

و اما این که وسیع تر است، محور همه انفعالات این گونه است که وقتی انسان مطلوبی دارد، هنگامی که مطلوبش تحقق پیدا
کرد، حالتی به نام شادی، خشنودی و امثال این تغییرات، برای انسان پدید می آید و اگر از دستش رفت، حالتی به نام حزن،
اندوه و… به وجود می آید.

بنابراین، انفعالات نفسانی به یکی از ابعاد وجود انسان اختصاص ندارد؛ بلکه هر یک از خواسته های روحی انسان، این گونه
است که به هنگام تحقق آن، حالت شادی و به هنگام عدم تحقق آن، حالت غم روی می دهد.

انسان، به زندگی علاقه مند است. این، یکی از ابعاد وجود انسان است که از یک نظر می شود عمیق ترین بعد وجود یا
ژرف ناک ترین لایه روحی انسان در نظر گرفته شود. اگر انسانی احساس کند که حیاتش به خطر افتاده است، حالتی به نام
خوف برایش پیش می آید و اگر متوجه شود که آن خطر رفع شده و حیاتش ادامه خواهد یافت، حالتی دیگر به نام سرور و
شادی برایش پدید می آید.

درباره قدرت هم همین طور است؛ اگر کسی احساس کند که قدرتش در حال زوال است و عاجز و ناتوان خواهد شد، احساس
خوف به او دست می دهد و اگر کسی که عاجز بوده، قدرتش برگردد یا کسی که فلج بوده، شفا پیدا کند، احساس سرور به او
دست می دهد؛ چنان که اگر سلامتی اش به خطر افتد، می ترسد و هنگامی که مریض شود، محزون می گردد.

همچنین انسانی که به مال علاقه دارد، اگر مالش به خطر افتد، حالت خوف به او دست می دهد و اگر از دستش برود، محزون
می شود؛ اما اگر ناگهان مالی به او برسد، شاد می شود. در مورد فرزند هم امر به همین منوال است؛ اگر به فرزند کسی
مصیبتی برسد، پدر محزون می شود؛ اما اگر فرزند مشرف به مرگی نجات پیدا کند، پدر شاد می شود.

حاصل آن که هر مطلوبی تحقق پیدا کند، موجب سرور می شود و هر کدام از دستش برود، موجب غم و اندوه می گردد. از این
جهت، این بعد، وسیع ترین ابعاد است و بر همه ابعاد وجود انسان احاطه دارد؛ یک حالت فراگیری نسبت به همه شئون زندگی
دارد. این دو ویژگی، از ویژگی های این بعد انسان است؛ یکی این که سطحی تر از همه و معلول سایر جهات نفسانی است و دوم
این که وسیع تر و فراگیرتر از همه است.

بنابراین، با توجه به این نسبت ها و اضافات گوناگون، حالات مختلفی پدید می آید و در حقیقت، گستردگی مفاهیم در این باب،
از دو جهت است؛ یکی این که همه خواسته های انسان را شامل می شود؛ مانند حب ذات و حب کمال و انواع لذت ها که تحقق و
عدم تحقق همه اینها، موجب شادی و غم می شود و یکی هم از لحاظ اضافات گوناگون، مثلاً حالت انسان در مرگ فرزند
[است]؛ اگر نسبت به گذشته باشد، حزن است و اگر نسبت به آینده باشد، خوف است و نسبت به کسی که می خواهد فرزندش
را بکشد و از دست او بگیرد، خشمگین می شود. در همه این موارد، متعلَّق حالات و انفعالات نفسانی، مرگ فرزند است؛ اما با
توجه به اختلاف زمان ها و اضافات گوناگون، حالات گوناگون و عکس العمل های متعددی پدید می آید.

ارزش اخلاقی شادی و غم

اکنون باید گفت این حالات، از نظر اخلاقی چه ارزشی دارد؟ این حالات تا آن جا که غیراختیاری باشد از نظر اخلاقی؛ نه ارزش
مطلوب دارد و نه نامطلوب، نه ارزش مثبت دارد و نه منفی. هر انسانی طبیعتا وقتی متوجه خطری می شود، حالت خوف پیش
می آید. این، طبیعی است و اختیاری هم نیست و هنگامی که چیز مطلوبی تحقق پیدا کند، شادمان می شود. این شادی، امری
طبیعی است. برای انبیا و اولیای خدا هم، چنین حالتی بوده است. در قرآن کریم، بسیاری از موارد همین اسف و غضب و حزن
در مورد انبیاست. این حالات تا آن جایی که یک انفعال طبیعی است، مدح و ذمی در پی ندارد؛ ولی ادامه این حالات و
عکس العمل هایی که انسان انجام می دهد، از آن نظر که اختیاری است، ارزش های مثبت و منفی خواهد داشت.

این حالات، مانند همه حالات ادراکی، وقتی تحقق پیدا می کند که انسان نسبت به آنها آگاهی داشته باشد. توجه پیدا کردن،
گاهی غیراختیاری است و انسان دفعتا متوجه می شود خطری او را تهدید می کند؛ مثلاً نگاهش به شیری می افتد که قصد حمله
به او دارد و بی اختیار می ترسد؛ اما گاهی این توجه، با اختیار خود انسان حاصل می شود؛ مثلاً می نشیند درباره چیزی فکر
می کند و متوجه می شود که خطری او را تهدید می کند. این جاست که جنبه اختیاری پیدا می کند و وارد حوزه اخلاق می شود؛
مثلاً انسان درباره عذاب های آخرت فکر کند؛ تا توجه ندارد، ترسی هم ندارد و یادش نیست که اصلاً جهنّمی و عذابی هم
هست؛ اما وقتی از راه فکر کردن، خوفی برایش پدید آید، این خوف، اختیاری است؛ به دلیل این که مقدماتش اختیاری بوده
است، یا این که فکر کند درباره عظمت الهی و گناهان خودش و صفاتی که موجب خوف از خدا می شود. این، خوفی است
اختیاری؛ چون مقدماتش اختیاری است.

معیار خوبی و بدی

در این جا سوءال این است که به طور کلی معیار خوبی و بدی چیست؟ معیاری که در همه موارد می توان بر آن تکیه کرد، این
است که اگر یک عمل اختیاری، موجب این شود که انسان از کمالِ برتری محروم گردد، یعنی تزاحمی پیدا شود که اگر یکی از
آنها را ارضا کند و به دنبالش برود، از دیگری محروم شود، پس اگر آن دیگری مطلوبیت بیشتری داشته باشد، موجب این
می شود که اولی نامطلوب باشد؛ یعنی ارزش منفی دارد و برعکس، اگر عملی موجب این شود که انسان به خواسته های بیشتر
و ارزنده تر و کامل تری برسد، مطلوبیت و ارزش مثبت خواهد داشت. در این جا نیز مطلب همین گونه است؛ چه خوف، چه حزن،
چه سرور، چه رجا، چه یأس و چه قنوط و سایر مفاهیمی که اشاره کردیم، اگر در مواردی باشد که انسان را از کمالات دیگر
باز دارد، آن حالت هم طبعا نامطلوب خواهد بود و به اندازه ای که اختیاری باشد، از نظر اخلاقی، ارزش منفی خواهد داشت و
چون این حالات، تابع عوامل و زمینه های پیشین و زیرین هستند، ارزش مثبت و منفی آنها هم تابع آنها خواهد بود؛ مثلاً خوف
در اثر به خطر افتادن، مطلوب است؛ حال باید دید که آن چیز مطلوبیتش چقدر است؟ آیا آن مطلوب مربوط به دنیاست یا
مربوط به آخرت؟ مربوط به بدن است یا مربوط به روح؟ ترس انسان از چه جهتی است و چه اثری بر آن مترتب می شود و
تزاحم با چه چیزهایی پیدا می کند؟

اگر توجه به مال و فرزند و سایر مطلوب های دنیا، موجب غفلت بشود، نامطلوب است؛ اما اگر خدا فرزند صالحی به انسان
داده باشد که اصلاً از دیدن او به یاد خدا می افتد، از انس گرفتن با او لذت می برد و بیشتر خدا را شکر می کند؛ خود داشتن آن
فرزند و نگاه کرد