پاورپوینت کامل مسابقات ارزشی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسابقات ارزشی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسابقات ارزشی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسابقات ارزشی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

بحث ورزش داغ بود؛ حریفان سرگرم و تماشاچیان در هیجان.

گفتم: ورزش باستانی را بیشتر دوست داری یا ورزش روز را؟

گفت: اگر آتش غیرت و دود همتی هم هست، در «باستانی کاران»، بیشتر است.

گفتم: علت؟

گفت: آنان ریشه دارترند؛ وِرد زبانشان «یاعلی» است؛ «مولی» دارند و کباده عشق «اهل بیت» را به سینه می کشند و… .

گفتم: امروزی ها کارهای عجیب تری می کنند؛ قله «اورست» را فتح می کنند، و رشته کوه «هیمالیا» را زیر پا می گذارند.

گفت: فتح «قله انسانیت» مهم تر است و دشوارتر! به نظر من، «گود زورخانه»، خیلی رفیع تر از «سکوی افتخار» است.

گفتم: اگر دنیا یک میدان وسیع مسابقه باشد، کدام ورزشکاران برنده اند؟

گفت: آنان که «قله آزادگی» را فتح می کنند؛ آنان که بر «شکم شهوت» مشت می زنند؛ آنان که نفس خود را «خاک» می کنند؛ به
باشگاه تقوا و عفاف می روند؛ بار سنگین مسئولیت را بلند می کنند و برای زیبایی «اندام روح» تمرین می کنند.

گفتم: من به «تربیت بدنی» علاقه مندم.

گفت: آن نیست شجاعت که گلو چاک کنی

مردانگی آن جاست که دل پاک کنی

وقتی که به «باشگاه تقوا» رفتی

ای کاش! حریف نفس را خاک کنی

گفتم: دویدن را هم دوست دارم؛ کاش میدان بزرگ تری بود تا… .

گفت: این همه می دوی، به جایی هم می رسی؟ «تربیت جان» چه طور؛ به آن هم علاقه ای داری؟

گفتم: خود دویدن، یک ورزش است؛ «تا کجا»، خیلی مهم نیست.

گفت: در مسیر طولانی دنیا تا آخرت، به شدت نیازمند «دو استقامت» هستیم؛ بدون آن، از رقیبان عقب می مانیم و از فینال
محروم می شویم.

گفتم: مگر همه آنها که می دوند، می رسند؟

گفت: نکته همین جاست؛ خیلی ها می دوند؛ ولی نمی رسند!

گفتم: این بند بازها، عجب آدم هایی اند! ما روی زمین صاف نمی توانیم درست راه برویم؛ ولی آنها… .

گفت: مهم، موفقیت در دور پایانی مسابقه است. گاهی حرفه ای ترین بندبازان هم نمی توانند از «صراط» بگذرند.

گفتم: عبور از صراط هم تمرین می خواهد. کسی که تمرین داشته باشد، چه فرقی می کند که طناب و بند باشد یا پل صراط؟

گفت: برای شناگر هم چه فرقی می کند که رودخانه باشد یا استخر یا دریا؛ اصل، قدرت «عبور» است.

گفتم: دنیای ما، مثل یک استخر است؛ هم جای کم عمق دارد و هم جای عمیق؛ ولی خیلی ها در «استخر دنیا» غرق می شوند! چرا
در رودخانه زندگی و دریای حیات، خیلی ها را «موج» با خود می برد؟

گفت: چون به هشدارهای «نجات غریق»، توجه نمی کنند و در گوش جانشان «پنبه غفلت» فرو کرده اند.

گفتم: به نظر تو، عامل موفقیت در این شنا چیست و چه طور می توان به «ساحل بیداری» رسید؟

گفت: ابتدا باید «اندام روح» را با حرکات عبادی گرم کرد. کسی که بتواند طول و عرض عمر شصت – هفتاد ساله را با موفقیت
طی کند، لایق جایزه است. امواج فتنه و فساد، تا به حال خیلی ها را غرق کرده است و به اعماق نابودی برده است.

گفتم: لحظه شیرین مسابقات، وقت جایزه است؛ آیا تا به حال، مدال گرفته ای؟

گفت: آری، ولی با زحمت و تلاش زیاد.

گفتم: طلا، نقره یا…؟

گفت: هیچ کدام؛ من «مدال شرف» گرفته ام.

گفتم: داور که بود؛ در کدام مسابقه بود و با کدام تماشاچی؟

گفت: واقعش این است که معتقدم صحنه زندگی، مسابقه ای است که با «ماهواره های ملکوت» برای آسمانیان «رله» می شود.
روزی هم در قیامت، برای داوری نهایی و اهدای جوایز به نفرات برتر، پخش مجدد خواهد شد؛ البته عده ای «توبیخ نامه»
دریافت می کنند و خود افراد هم در این بازبینی، جزو بینندگانند.

گفتم: عجب مسابقه دشواری!

گفت: بله، دست یافتن به عنوان قهرمانی در این مسابقات، با آن داورهای ویژه و دقیق، واقعاً دشوار است.

گفتم: با دوپینگ کنندگان چه می کنند؟

گفت: تا زنده اند، مسئله ای نیست؛ اما با مرگ، برای همیشه از دور رقابت ها و صحنه امتیازات حذف می شوند.

گفتم: نتیجه اش چند بر چند است؟

گفت: «ای کاش» بر «افسوس» و «حسرت» بر «غفلت».

گفتم: مثل دریا