پاورپوینت کامل نقطه آغاز تشیع ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقطه آغاز تشیع ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقطه آغاز تشیع ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقطه آغاز تشیع ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

ضمن تشکر از باز کردن صفحه ای به نام رو به رو، از کاشناس محترم پرسمان که در
شماره ۱۴ به پرسش هایی پیرامون تشیع پاسخ گفت، مستدعی است بیان نمایند که: نقطه
آغازین تشیع چه زمانی است؟

درباره آغاز تشیع، نظرات مختلفی در میان مورخان و تحلیل گران تاریخ اسلام پدید آمده است که برخی از آنها عبارتند از:

۱. تشیع بلافاصله پس از وفات پیامبر(ص) و وقوع حادثه سقیفه پدید آمد و به صورت صف بندی علی(ع) و عده ای از بنی هاشم، مثل عباس و پسرانش و نیز
تعدادی از اصحاب همچون مقداد، سلمان و عمار در مقابل جریان اکثریت که با ابوبکر بیعت کرده بودند، بروز کرد و از همین جا نخستین انشعاب در تاریخ اسلام
پدید آمد و جامعه اسلامی را به عامه و خاصه و یا به عبارت دیگر جماعت۱ و شیعه تقسیم کرد.

این نظریه را دانشمندانی از شیعه، مانند یعقوبی۲ و نوبختی۳ و دانشمندانی از اهل سنت، مثل ابن خلدون۴ ابراز کرده اند.

اما بیشتر دانشمندان اهل سنت تمایل دارند که حضرت علی(ع) را در مقابل ابوبکر قرار ندهند واز این رو سعی در هر چه به جلو آوردن زمان آغاز اختلافات در میان
مسلمانان دارند که به نظریات آنان اشاره می شود.

۲. شیعه بعد از کشته شدن عثمان، در سال ۳۵ هجری پدید آمد که در تاریخ به «فتنه الدار» معروف شده است.

از قائلین به این نظریه، می توان ابن حزم اندسی را نام برد که به صراحت می گوید: « در زمان ابوبکر و عمر و عثمان، هیچ اختلافی بین امت اسلامی وجود نداشت.
و اختلاف پس از کشته شدن عثمان پدید آمد و در آن هنگام بود که گروهی به نام «رافضه» پدید آمدند.»۵

از نکات جالب گفتار او، به کار بردن عنوان رافضه برای شیعیان در آن مقطع زمانی است که کاربرد صحیحی نمی باشد.

۳. شیعه در آستانه جنگ جمل و مخالفت اصحابی چون طلحه و زبیر با حضرت علی(ع) پدید آمد.

این نظریه عجیب از آنِ محمد بن اسحاق، معروف به ابن ندیم است. او در این باره می گوید: «همین که طلحه و زبیر به مخالفت باعلی(ع) برخواستند و به جز
خونخواهی از عثمان، به چیز دیگری تن ندادند، علی(ع) تصمیم گرفت که با آنان بجنگد تا به اطاعت از امر خداوند متعال درآیند؛ کسانی را که در این امر، پیرو او
شدند، شیعه نامیدند و علی(ع) می گفت: شیعیان من».۶

برخی از نویسندگان معاصر معتقدند که کلمه شیعه در منابع تاریخی، برای اولین بار در هنگام ذکر وقایع جنگ جمل به میان آمده است.۷

۴. شیعه پس از جنگ صفین و در هنگام خروج خوارج به وجود آمد و کسانی را که پس از آن جنگ در دوستی با حضرت علی(ع) استوار ماندند، شیعه خواندند.

این نظریه را دکتر مشکور از قول برخی بدون ذکر نام آنان نقل می کند.۸

۵. شیعه در سرزمین کربلا و هنگام صف آرایی سپاه کوچک امام حسین(ع) در مقابل لشکر انبوه کوفیان سر برآورد؛ زیرا برای اولین بار در این سرزمین و در واقعه
عاشوراست که در رجزهای یاران امام حسین(ع) سخن از وصایت و نیز دین علی(ع)، و تقابل آن بادین عثمان به میان می آید.

این نظریه را کامل مصطفی شیبی، دانشمند عراقی ابراز کرده است۹ که ناشی از عدم تتبع و جست وجو در منابعی است که کاربرد این واژه را قبل از این زمان ثابت
می کند.

۶. شیعه در زمان امام جعفر صادق(ع) پدید آمد؛ زیرا در این زمان بودکه هویت مستقل شیعه شناخته شد و شیعیان توانستند در فقه و کلام استقلال خود را به
اثبات برسانند و در مقابل مذاهب فقهی دیگر، چون مکتب حجاز و مکتب عراق قد علم کنند و در کلام مکتبی متمایز از معتزله، اهل حدیث و مرجئه پدید آورند و
از این رو، شیعه را با نام جعفری می شناسند. در این نظریه، بین آغاز تشیع و ظهور و بروز آن در صحنه کلام و فقه، خلط شده است.

در مقابل این نظریات ششگانه، اکثریت قریب به اتفاق دانشمندان شیعی، نظریه دیگری ابراز می دارند که در آن آغاز تشیع، به زمان حیات پیامبر اکرم(ص)
می رسد و حتی بعضی بر این عقیده اند که قدمت تشیع مساوی با قدمت اسلام است؛۱۰ زیرا در همان آغاز پیدایش اسلام و در واقعه یوم الدار که پیامبر خدا(ص)
طبق دستور آیه «و انذر عشیرتک الاقربین؛۱۱ خویشان و عشیره نزدیک خود را انذار بده»، افراد طایفه خودرا به میهمانی دعوت کرده و از آنان خواست که اسلام
بیاورند و خطاب به آنان گفت: «ایکم یوءازرنی علی هذا الامر علی ان یکون اخی و وصیی و خلیفتی فیکم؛ کدامیک از شما مرا در این کار یاری می دهد تا برادر،
وصی و جانشین من در میان شما باشد»، کسی جز علی(ع) داوطلب نشد و پیامبر(ص) در حالی که گردن علی(ع) را گرفته بود، خطاب به میهمانان خود فرمود: «ان
هذا اخی و وصیی و خلیفتی فیکم فاسمعوا له و اطیعوه۱۲؛ این برادر من، وصی من و جانشین من در میان شماست؛ پس سخن او را بشنوید و از او اطاعت کنید».

به نظر می رسد این گزارش گرچه مورد پذیرش است و می تواند تأکید پیامبر(ص) ـ از همان آغاز رسالت ـ بر وصایت و جانشینی خود را ثابت کند، اما نمی تواند به
عنوان دلیلی برای تعیین آغاز تشیع مورد استفاده قرار گیرد؛ زیرا محتوای گزارش، فقط مسئله خلافت و وصایت را ثابت می کند که جوهر و اصل تشیع است و
وجود شیعه در زمان مورد بحث را ثابت نمی کند.

کسانی که بدون تعیین زمانی خاص، وجود شیعه را در زمان پیامبر اکرم(ص) ثابت دانسته اند، به دلایل زیر استناد کرده اند:

۱. روایات فراوانی که در منابع روایی اهل سنت و شیعه از زبان رسول خدا(ص) نقل شده است که در آنها سخن از شیعه علی(ع) و جایگاه آنان به میان آمده است
که از آن جمله می توان از روایات زیر نام برد:

الف) ابن حجر هیثمی در الصواعق المحرقه و طبرانی در المعجم از قول حضرت علی(ع) نقل کرده اند که فرمود:

«ان خلیلی رسول الله(ص) قال: یا علی انک ستقدم علی الله و شیعتک راضین مرضیین و یقدم علیه عدوک غضباناً مقمحین؛ دوستم پیامبر خدا(ص) به من
فرموده: ای علی(ع) تو و شیعیانت به زودی به خدا وارد خواهید شد؛ در حالی که همگی از او راضی و مورد پسند او هستید و دشمنان تو بر او وارد خواهند شد؛ در
حالی که خشمگین هستند و دست آنها به گردنشان بسته شده است».

ب) روایات دیگری نیز از منابع روایی اهل سنت نقل شده که در آنها بهشت به عنوان جایگاه علی(ع) و شیعیانش معرفی شده است.۱۳

۲. دلیل دیگر روایاتی است که در ذیل و تفسیر بعضی از آیات قرآن وارد شده است و مصداق آن آیات را علی(ع) و شیعیانش معرفی کرده است که از آن جمله در
تفسیر آیه «ان الذین آمنوا و عملواالصالحات اولئک هم خیر البریه»۱۴؛ کسانی که ایمان آوردند و اعمال نیک انجام دادند، آنان بهترین مخلوقات خدا هستند که
پیامبر خدا(ص)، علی(ع) و شیعیانش را ـ در حالی که به عنوان رستگاران معرفی کرده و آنان را خشنود از خداوند و خداوند را خشنود از آنان دانسته ـ مصداق این آیه
به شمار آورده است.۱۵

ما همه این روایات را با توجه به تعدد و کثرت آنها و نیز صحت اسنادشان می پذیریم؛ اما معتقدیم که از لحاظ تاریخی، دلالت بر وجود شیعه در زمان پیامبر
خدا(ص) نمی کند؛ زیرا می تواند ناظر به پس از آن حضرت(ص) و نوعی پیشگویی مبنی بر جدا شدن خط حق حضرت علی(ع) و یارانش از خطوط دیگر باشد؛ نه آن
که مشخصاً مصادیقی در زمان خود پیامبر(ص) داشته باشد و تنها چیزی که این روایات می تواند ثابت کند، استعمال این لفظ از سوی رسول خدا(ص) است و نه
آغاز تشیع.

اما می توان با استفاده از روایات دیگر و نیز قرائن تاریخ، وجود گروهی به نام شیعه علی(ع) را در زمان پیامبر اکرم(ص) ثابت کرد و در مرحل