پاورپوینت کامل چرا آفریده شدم؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا آفریده شدم؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا آفریده شدم؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا آفریده شدم؟! ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۸

هدف از خلقتِ ما انسان ها چیست؟ برای چه آفریده شده ایم؟ و چرا باید زندگی خود را باتمام دشواری ها و مصائب تحمل کنیم؟

فرزانه عیسوی/تاریخ تمدن

سوءال شما از جمله پرسش هایی است که طرح و پی گیری دغدغه مندانه آن، در روشن ساختن افق زندگی و ایجاد امید و نشاط، امری اساسی به شمار می رود.
بزرگان فرموده اند ـ حق نیز چنین است ـ غرض خداوندی از خلقت انسان و کل نظام آفرینش، هرگز سود شخصی نبوده، بلکه منظور جود بر دیگران و بندگان بوده
است .۱ اگر خدا خدا باشد، خدایی خدا اقتضا می کند که همواره، بر دیگران جود داشته باشد. اگر جودی از ناحیه خداوند صورت نمی گرفت، مقام خداوندی قابل
شک و تردید می بود. البته این جودی که خداوند ما را به خاطر آن آفریده، نه یک جود مادی، بلکه جودی خدایی و بلکه خود خدا است؛ یعنی خدای متعال انسان
را آفرید تا خود را با تمام کمالاتی که دارد، به انسان ارزانی بدارد. این که خدای متعال فرمود «کسی که مرا بطلبد، می یابد و کسی که مرا یافت، در نهایت عاشقم
می شود و کسی که عاشق من شد، من نیز به او عشق می ورزم و کسی که من عاشق او شدم او را می کُشم و بالاخره کسی که من او را کشتم، دیه او بر گردن من
است، کسی هم که دیه او برگردن من باشد، من خود دیه اش خواهم بود.»۲ نشان از همین رابطه عشقی میان خدا و آفرینش هستی و خلقت انسان دارد. بر این
اساس، باید گفت که سهم ما از هستی، همه هستی(خدای لایتناهی) است.

استاد مطهری در این باره که هدف از خلقت خود خدا است، چنین نوشته است:

«ما هرگز در قرآن به این منطق برخورد نمی کنیم که انسان آفریده شده است که هر چه بیش تر بداند و هر چه بیش تر بتواند، تا این که انسان وقتی دانست و
توانست، خلقت به هدف خود رسیده باشد. بلکه انسان آفریده شده است که خدا را پرستش کند و پرستش خدا، خود هدف است. اگر انسان بداند و هر چه بیش تر
بداند و بتواند و هر چه بیش تر بتواند، ولی مسأله شناخت خدا که مقدمه پرستش است، و عبادت خداوند در میان نباشد، به سوی هدف خلقت گام برنداشته است. و
از نظر قرآن سعادتمند نیست. طبعاً به این معنا در منطق اسلام هدف اصلی از زندگی، جز معبود چیز دیگری نمی تواند باشد. یعنی قرآن می خواهد انسان را بسازد
و می خواهد به او هدف و آرمان بدهد، و هدف و آرمانی که اسلام می خواهد بدهد فقط خدا است و بس، و هر چیز دیگر جنبه مقدمی دارد نه جنبه اصالت و استقلال
و هدف اصلی.»۳

ولی نکته مهمی را باید متذکر شد و آن این که اولاً جودی که از ناحیه خداوند به ما می رسد قابل سنجش با سنجه های دنیوی و مادی صرف نخواهد بود. هر چند
بخشی از جود و فیض الاهی شامل همین نعمت سلامتی برای برخی، نعمت رفاه برای برخی دیگر، نعمت علم برای دیگران و نعمت های دیگری که براساس
حکمت الاهی توزیع شده است، نیز می شود. اگر ما هدف از آفرینش را خود خداوند به عنوان سرچشمه و غایت همه کمالات (علم، توانایی، زیبایی و…) بدانیم،
آنگاه سنجه هایی که برای ارزیابی نعمت های الاهی باید به کار ببریم، باید در همین راستا و با همین منطق بوده باشد.

نکته بعدی که باید در سنجش جود الاهی و فهم هدف آفرینش مورد توجه قرار بگیرد، تلاش و استفاده از نیروی اراده و عزمی است که خداوند در نهاد هر فردی
گذاشته است؛ یعنی بدون آن که ما انسان ها از این نیروی الاهی استفاده کنیم، نمی توانیم در مورد جود الاهی بر ما و ثمره آفرینش خود، قضاوت کنیم. ابتدا باید
تلاش لازم را به انجام رساند و از عجایب و توانایی هایی انسان آنگاه تا بتوان هدف از آفرینش را مورد سوءال قرار داده، در آن مورد به قضاوت نشست. غرض از
آفرینش الاهی هرگز این نبوده است که آدمی بدون هیچ تلاش و کوششی به هدف و غایت هستی خود برسد. مراد از آفرینش این بوده که انسان در بستری قرار
گیرد که با تلاش و کوشش خود، افق زندگی خود را روشن تر ساخته، خودش را به غایت کمال شخصیتی خود برساند. کسی که در زندگی به دنبال راهی هموار
می گردد، باید اطمینان داشته باشد هرگز چنین راه همواری یافت نمی شود و به فرض یافت شدن، انسان را به کمال نمی رساند.

فردی که در امر خود شکوفایی دچار سستی و کاهلی است، به موجب ناکامی های فراوان در زندگی، همواره حیاتی تیره و تار خواهد داشت و چه بسا به نوعی اندوه
روحی گرفتار خواهد شد. غالباً این گونه از افراد به جای آن که درصدد رفع نقاط کور زندگی خود برآیند، با جزع و بی قراری، زندگی را پیچیده تر و دشوارتر ساخته،
اصل حیات و هستی را مورد تردید و انکار قرار می دهند.

مردانی می توانند زندگی را باور کنند، که عشق به حیات را حس کرده، فلسفه زند