پاورپوینت کامل همه از لطف او بود; یادی از مرحوم حاج اسماعیل دولابی ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همه از لطف او بود; یادی از مرحوم حاج اسماعیل دولابی ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همه از لطف او بود; یادی از مرحوم حاج اسماعیل دولابی ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همه از لطف او بود; یادی از مرحوم حاج اسماعیل دولابی ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

در ایام جوانی همراه پدرم به نجف اشرف مشرف شده بودم. در آن زمان به شدت تشنه علوم و معارف دینی بوده، با تمام وجود خواستار این بودم که در نجف بمانمو در حوزه تحصیل کنم؛ ولی پدرم که مسن بود و جز من پسر دیگری ـ که بتواند در کارها به او کمک کند ـ نداشت، با ماندنم در نجف موافق نبود. در حرمامیرالموءمنین علیه السلام به حضرت التماس می کردم که ترتیبی دهند که در نجف بمانم و درس بخوانم و آن قدر سینه ام را به ضریح حضرت فشار می دادم ومی مالیدم که موهای سینه ام کنده و تمام سینه ام زخم شده بود. حالم به گونه ای بود که احتمال نمی دادم به ایران برگردم. به خود می گفتم که در نجف می مانم ومشغول تحصیل می شوم و اگر مجبور به بازگشت شوم، همین جا می میرم. با علمای نجف هم که مشکلم را در میان گذاشتم تا مجوزی برای ماندن در نجف ازآنها بگیرم، به من گفتند که وظیفه تو این است که رضایت پدرت را تأمین کنی و برای کمک به او، به ایران بازگردی. در نتیجه نه التماس هایم به حضرت امیرکاری از پیش برد و نه متوسل شدنم به علما، مرا به خواسته ام رساند. از این رو با همان حال ملتهب همراه پدرم به کربلا مشرف شدیم. در حرم حضرتاباعبدالله علیه السلام در بالا سر ضریح حضرت همه چیز حل شد و هر چه را می خواستم، به من عنایت کردند؛ به طوری که هنگام مراجعت حتی جلوتر از پدرم وبدون هر گونه ناراحتی به راه افتادم و به ایران بازگشتم.

در ایران، اولین کسانی که برای دیدن من به عنوان زائر عتبات، به منزل ما آمدند، دو نفر سید بودند. آنها را به اتاق راهنمایی کردم و خودم برای آوردن وسایلپذیرایی رفتم. وقتی به اتاق برمی گشتم، جلوی در اتاق پرده ها کنار رفت و حالت مکاشفه ای به من دست داد و در حالی که سفره به دستم بود، حدود بیست دقیقهدر جای خود ثابت ماندم و دیدم که بالای سر ضریح امام حسین علیه السلام هستم و به من حالی کردند که آن چه را می خواستی، از حالا به بعد تحویل بگیر. آندو سید هم با یکدیگر صحبت می کردند و می گفتند: او در حال خلسه است. از همان جا شروع شد و آن اتاق بالا سر ضریح حضرت شد و تا سی سال، عزاخانهاباعبدالله علیه السلام بود و اشخاصی که به آن جا می آمدند، بی آن که لازم باشد کسی ذکر مصیبت بکند، می گریستند. بر اثر عنایات حضرت اباعبدالله علیه السلام،کار به گونه ای بود که خیلی از بزرگان مثل مرحوم حاج ملا آقاجان، مرحوم آیت الله شیخ محمد تقی بافقی، آیت الله شاه آبادی، آیت الله غلامعلی قمی، آیت اللهمحمد جواد انصاری همدانی در ارتباط بودم ؛ آقای انصاری همدانی با سایرین متفاوت بود. چنین کسی از پوسته بشری خارج و آزاد شده و هر ساعتی در جایی از عالم بود.او یک استوانه نور بود که از عرش تا طبقات زمین امتداد داشت و نور همه ا هل بیت علیه السلام در آن می