پاورپوینت کامل آیا اعلامیه جهانی حقوق بشر، جهان شمول است؟! ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا اعلامیه جهانی حقوق بشر، جهان شمول است؟! ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا اعلامیه جهانی حقوق بشر، جهان شمول است؟! ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا اعلامیه جهانی حقوق بشر، جهان شمول است؟! ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۸

حقوق بشر

۱. جهان شمولی حقوق بشر به چه معناست؟ مؤلفه های لازم آن کدامند؟

۲. آیا اعلامیه جهانی حقوق بشر، جهان شمول است؟ چرا؟

۳. آیا حقوق بشر اسلامی جهان شمول است؟ چرا؟

۴. راز جهان شمول بودن حقوق بشر اسلامی چیست؟ دلیل آن کدام است؟ آیا این عوامل قابل تعمیم به اعلامیه جهانی حقوق بشر است یا نه؟

در حقوق بین الملل معاصر، حقوق بشر از حقوق بنیادین و غیرقابل انتقال تلقی می شود؛ حقوقی که زیستن به عنوان نوع بشر، بر پایه آنها استوار
است.۱

همان طور که در شماره های قبل بیان شد حقوق بشر نه به معنای حقوقی است که افراد بشر دارند، بلکه به معنای آن حقوقی است که انسان ها
به دلیل این که انسان هستند، از آن برخوردارند؛ یعنی برای برخورداری از آن حقوق، صرف انسان بودن، فارغ از شرایط مختلف اجتماعی،
سیاسی و مذهبی و نیز فارغ از سطح استحقاق آنها کافی است.۲

از این رو حقوق بشر به عنوان حقوقی فراتر از قوانین وضعی و حاکم برآنها بایستی توسط قانون گذاران و مجریان حکومتی رعایت شود و در واقع
حقوق بشر به منظور دفاع از مردم و شهروندان در مقابل استبداد و خفقان و ستم گری حاکمان طرح شده است.

در اسلام، مسئولیت مقابله با تهدید، ارعاب و ستم گری، وظیفه ای همگانی است. از این رو همه افراد باید در برابر عوامل تهدید، ارعاب و ستم
بایستند و از مظلوم دفاع کنند دشمن ظالم باشند؛ همان گونه که دستور نورانی امام علی علیه السلام به فرزندانش مبنی بر این که «همواره خصم
ظالم و یار و یاور مظلوم باشید»۳ برتارک عالم می درخشد. نه تنها شریعت اسلامی،بلکه همه ادیان بر حقوق بشر تأکید می کنند و بنابر تحقیقات
علامه طباطبایی(ره) کوروش (ذوالقرنین) یکی از مردان الهی بوده است که در سال ۵۶۰ قبل از میلادمنشوری را اعلام کرد که در بردارنده حقوق
و آزادی هایی برای بشر بوده است.۴

اما چیزی که باید بدان توجه داشت، ا ین است که در اندیشه اسلامی، حقوق بشر موهبتی الهی و به مقتضای حکمت الهی و هدف آفرینش
است؛ پس باید در راستای خواست خدای متعال و متناسب با هدف خلقت باشد؛ یعنی اولاً منطبق با اراده تشریعی خدای متعال باشد.و ثانیا با
حقوق بنیادی تر مانند «حق الله» یا حقوق جمعی و عمومی که مهم تر از حقوق فردی باشد، مانند حق جامعه، تعارض نداشته باشد. از این رو
براساس اندیشه اسلامی، حقوق بشر نمی تواند مغایر با شریعت اسلامی باشد و براساس نظام احسن و تقدم مصلحت های عموم مردم بر منافع
افراد، حقوق بشر نمی تواند در تعارض با حق جامعه، مانند تربیت دینی و حاکمیت خداپرستی باشد و به همین جهت، دایره محدودیت های
آزادی در نگرش اسلامی بیشتر است.۵

آیه الله جوادی آملی در این زمینه می فرماید: انسان خلیفه الله است و خدای متعال این کرامت را به وی بخشید؛ «و لقد کرمنا بنی آدم».

حقوقی که خدای متعال به وی ارزانی داشت، در راستای فعلیت بخشیدن به این کرامت است؛ لذا هرگز حقوق بشر نمی تواند به گونه ای باشد که
با کرامت انسانی مخالف باشد. فلسفه بسیاری از محدودیت ها در حقوق انسان همین است.

جهان شمولی حقوق بشر

یکی از ویژگی هایی که برای حقوق بشر بر شمرده می شود و در اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تأکید شده است، «جهان شمولی» آن است.
جهان شمولی، مشخصه عمده ای است که حقوق بشر را از دیگر حقوق ها متمایز می سازد.۶ و همان طور که دبیر کل سازمان ملل متحد یادآوری
کرده اند، «این جهان شمول بودن حقوق بشر است که به آن اقتدار می دهد».۷

مقصو از این ویژگی چیست؟ آیا همان گونه که در دایره المعارف حقوق بشر۸ آمده است و «جک دانلی» نیز بر آن تأکید ورزیده است، بدین معنی
است که «حقوق بشر اندیشه ای است که تقریبا در سراسر جهان به طور عام پذیرفته شده یااین چنین قلمداد شده است»۹ و لذا مجمع عمومی
سازمان ملل متحد اعلامیه ای را که تحت عنوان حقوق بشر در سال ۱۹۴۸م. مورد تصویب قرارداد، آن را «اعلامیه جهانی»۱۰ نامیده و یا آن که
مقصود آن است که حقوق بشر به لحاظ نظری، ارزش های جهانی دارد؛ زیرا هدف از آنها این است که در مورد تمام انسان ها به طور یکسان و
صرف نظر از اختلاف های قومی، فرهنگی و دینی رعایت شود.۱۱

از این رو در مقدمه اعلامیه جهانی حقوق بشر تأکید شده است که این اعلامیه برای همه مردمان و همه ملت ها است و در بسیاری از مواد آن نیز
تصریح می کند که این حق برای همه افراد بشر و فارغ از هر گونه حیثیت خاص قومی، فرهنگی، نژادی و مذهبی است.

«کوفی عنان» دبیر کل سازمان ملل متحد در سخنرانی خود به مناسبت پنجاهمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر به هر دو معنای فوق از
جهان شمولی اشاره کرد و گفت:

«حقوق بشر، جهانی است؛ نه فقط به خاطر ریشه داشتن در همه فرهنگ ها، بلکه به خاطر آن که توسط همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد
تأیید شده است».۱۲

به نظر می رسد همان طور که دکتر هدایت الله فلسفی نگاشته اند، «حقوق بشر به لحاظ سرشتی که دارد، زمان و مکان نمی شناسد»؛۱۳ و لذا باید
جهانی و جهان شمول باشد، ولی آیا همان طور که ایشان مدعی است، «اعلامیه جهانی حقوق بشر، به راستی اعلامیه ای جهانی است؟»۱۴ به
نظر می رسد که چنین نباشد؛ زیرا همان طور که برخی از محققان معتقدند، «حقوقی که به نام حقوق بشر تشریح می شود، با توجه به ویژگی های
اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ای که از این حقوق در آن جا تعریف به عمل می آید، شکل متفاوتی به خود می گیرد. از این رو، حقوق بشر
هیچ گاه در چارچوب یک تعریف عام وقابل پذیرش عمومی نگنجیده است. این امر موجب بروز یک معضل در نظام حقوق بین الملل شده
است.»۱۵ لازمه جهانی بودن آن است که یا به همه فرهنگ ها توجه شود یا دست کم، قدر مشترک همه نظام های حقوقی اخذ شود. «همان طور
که برخی دولت های جهان سوم نظیر جمهوری اسلامی ایران، هند، چین و برزیل اعلام کرده اند: حقوق بشر مورد نظر غرب برخلاف فرهنگ و
عقیده آنهاست و لذا در مسائل حقوق بشر بایستی به فرهنگ های بومی توجه شود و معیارهایی که صرفا بر مبنای فرهنگ و سنن و فلسفه غربی
است، نبایستی جهانی تلقی شود».۱۶

بنابراین، اعلامیه جهانی حقوق بشر، به هیچ یک از دو معنای یاد شده، جهانی و جهان شمول نیست؛ زیرا با آن که پنجاه و پنج سال از تصویب
اعلامیه جهانی حقوق بشر می گذرد، هنوز برخی از کشورها آن را به عنوان بخشی از حقوق وضع شده که بتواند در نظام داخلی شان اعمال شود،
نپذیرفته اند. استناد به این که این اعلامیه در سال ۱۹۴۸م. با رأی مثبت ۴۸ کشور از ۵۶ کشور عضو سازمان ملل متحد به تصویب رسید؛ یعنی
فقط هشت کشور نسبت به آن رأی ممتنع دادند و با رأی منفی هیچ کشوری روبه رو نشد، پس اکثریت کشورهای جهان آن را پذیرفته اند، صحیح
نیست؛ زیرا حقیقت آن است که اکثر حاکمان، نمایندگان حقیقی مردم کشور خودشان نیستند و با وجود شعارهای پرزرق و برق و لیبرال ـ
دموکراسی و تصریح به این که مبنای اعتبار و اقتدار هر حکومتی، خواست آن ملت است و این خواست باید در یک انتخابات آزاد و مطمئن و با
رأی مخفی بیان شود، آن چه که رأی ساز و مؤثر در سرنوشت انتخابات است، پول و تبلیغات فریبنده است که توسط احزاب به عنوان واسطه ای
بین سرمایه داران و صاحبان کارخانجات و صنایع با توده های مردم هزینه می شود.۱۷ حقوق بشر زمانی حقوق بشر است که برای آحاد بشر و به
عنوان سپر دفاعی در مقابل تعدی حاکمان و صاحبان قدرت و نفوذ در جامعه منظور شود و دولت ها به عنوان نمایندگان ملت ها از آن دفاع کنند.

از جهت جهانی بودن ارزش های مندرج در اعلامیه، گرچه قابل انکار نیست که برخی از آنها و یا در کل، اصولی از آن، مانند ممنوعیَت هر گونه
نسل کشی، تبعیض نژادی، کشتار، شکنجه، هدف گلوله قرار دادن تظاهرکنندگان بی گناه و پافشاری بر کرامت انسانی، حق حیات، حق تعلیم و
تربیت، برابری، آزادی و… مورد پذیرش همه فرهنگ هاست؛ اما هم در تفسیر این حقوق و هم در گستره محدودیت های آن، اختلافات فراوانی
وجود دارد.

سابقه تاریخی اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز مؤید این نگرش است که حقوق بشر مجموعه ای از ارزش های خنثی نیست؛ بلکه این حقوق
برخاسته از شرایط و وقایع تاریخی خاصی هستند که اروپایی ها و آمریکایی ها طی قرون شانزدهم تا بیستم و نیز تا به امروز آنها را تجربه
کرده اند. در این دوره، مدرنیته به صورت پارادایمی تاریخی درآمد که شاهد دگرگونی های عمده ای در جهان بینی غربی ها و روی آوردن آنان به
نگرش سکولاریستی بود. به همین جهت حقوق بشر غربی، نه در مرحله تئوری جهانی است و نه در مرحله عملی جهان شمولی؛ زیرا از جهت
نظری، فاقد بنیان های استوار و پشتوانه های منطقی برای ارزش های فراگیر و جهان شمول است و از نظر عملی نیز خوی استکباری مانع ایجاد
فضای تفاهم، برابری وعدالت شده است. غربی ها همواره، در صدد تحمیل ارزش ها، نگرش ها و خواست