پاورپوینت کامل این جا میزبان خداست! ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل این جا میزبان خداست! ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل این جا میزبان خداست! ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل این جا میزبان خداست! ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

از زمانی که به خاطر دارم، هر سال پدرم سه روز و سه شب از خانه دور می شد و هر بار
که از مادرم می پرسیدم: مامان! بابا کجا رفته؟ در پاسخم می گفت: سه روز مهمون
خداست؛ رفته خونه خدا تا بهش نزدیک تر بشه!

و من دوباره می پرسیدم: پس چرا ماها نمی ریم، او با مهربانی سعی می کرد جای خالی
پدرم را پر کند؛ دست نوازش بر سرم می کشید و می گفت: ماهم می ریم؛ اما به موقع.
تو هنوز کوچکی… .

هنگامی که پدرم بر می گشت، به او می گفتم: بابا کجا بودی؟ او نیز در جوابم می گفت: مگه مامان بهت نگفت؟ خونه خدا مهمونی رفته بودم. و دوباره می پرسیدم: چی
خوردی؟ و او می خندید و می گفت: همه چی! با لجبازی کودکانه ام دنبال بهانه می گشتم و می گفتم: پس چرا مرا نبردی؟ او هم مرا در آغوش می گرفت، می بوسید و می گفت: یه کم بزرگ تر که شدی، حتماً تو رو هم می برم…. .

از آن روزها یازده – دوازده سال می گذشت و من شانزده ساله شدم و خداخدا می کنم
که ماه رجب زودتر از راه برسد و پدرم – طبق قولی که داده بود – مرا هم با خود ببرد.

سرانجام، یک شب که پدرم به خانه آمد، انتظار به پایان رسید و او گفت: علیرضا! فردا
می خواهیم بریم اعتکاف؛ اسم تو روهم نوشتم؛ دوست داری بیایی؟

از خوشحالی به هوا پریدم و گفتم: معلومه که دوست دارم. آخ جون؛ بالاخره بعد از چند
سال به آرزوم می رسم.

در پوست خود نمی گنجیدم و آن شب تا یکی دو ساعت خوابم نبرد؛ وقتی هم که خوابیدم،
تا صبح خواب مسجد جامع قدیم شهرمان را می دیدم. مسجدی قدیمی که حیاطش با آجرهای
مربع شکل، سنگ فرش شده بود.

صبح که از خواب برخاستم، پس از خوردن صبحانه به پدرم گفتم: بابا! کی می ریم؟

پدرم خندید و گفت: عجله نکن پسر! تا غروب خیلی مونده.

_ بابا، اون جا چه کار می کنین؟

_ سه روز اون جا می مونیم. روزها روزه می گیریم و شب ها هم عبادت و راز و نیاز.

_ یعنی اصلاً اون جا نمی خوابین؟

_ چرا، گه گاه چرتی هم می زنیم؛ اما حیفه که این مدت رو آدم با خواب هدر بده؛
تازه همه شب های سال رو می خوابیم، دو سه شب کمتر بخوابیم طوری نمی شه.

وسط حرف هایش دویدم و گفتم:

یعنی این سه روز از اون جا تکون نمی خوریم؟

_ چرا، اگه کار واجبی مثل تشییع جنازه، پرداخت بدهی، غسل و… پیش بیاید، لازمه که
اون ها رو انجام بدیم.

هر چه غروب خورشید نزدیک تر می شد، اشتیاق من برای رفتن بیشتر وبیشتر می شد. مهر
و تسبیح تربت امام حسین

-علیه السلام- که مادربزرگم از کربلا آورده بود و مفاتیح کوچکم را داخل ساک، کنار
بالش و پتو گذاشتم. مادرم هم کمی غذا و بیسکوییت و نان برایمان آورد. همه وسایل را
برداشتیم و از مادر و خواهر کوچک ترم خداحافظی کرده، به راه افتادیم.

هنوز اذان مغرب را نگفته بودند که به مسجد رسیدیم. حیاط مسجد غلغله بود و جمعیت
لحظه به لحظه بیشتر می شد. با خود می اندیشیدم که این مردم، از خانه و زندگی خود،
به قصد نزدیک شدن به خدا بیرون آمده اند و می خواهند چند روزی از دنیا و مادیات
دست کشیده، به سوی خدا رو کنند. غرق در این افکار بودم که پدرم کنار حوض ایستاد.
نگاهی به سر تا پایم کرد. احساس کردم که می خواهد حرف مهمی را بزند. همیشه همین
طور بود که وقتی می خواست نکته مهمی را بگوید، قبل از آن، مدتی مکث می کرد و می گفت:

علیرضا! این سه روز رو غنیمت بدون؛ سعی کن به بهترین شکل ازش استفاده کنی و توی
کویر غفلت دنیا، به سر و روت آب بیداری بزنی. به خدا و قیامت و توبه فکر کن. این
دوره کوتاه، بهترین فرصت برای خود سازیه. سعی کن از حاکمیت غریزه ها رها باشی و
مسیر صحیح زندگی رو اون طور که خدا می خواد، پیدا کنی.

حرف هایش که تمام شد گفتم:

پس چرا نمی ریم توی مسجد؟

_ منتظر حاج مرتضام.

طولی نکشید که حاج مرتضی، هم سنگر دوران جبهه و دوست صمیمی پدرم از دور نمایان شد.
وقا