پاورپوینت کامل امام و تحول انسان ها ; گئورکی سانیکیدزه ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام و تحول انسان ها ; گئورکی سانیکیدزه ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام و تحول انسان ها ; گئورکی سانیکیدزه ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام و تحول انسان ها ; گئورکی سانیکیدزه ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۲

انقلاب سال ۱۹۷۸-۱۹۷۹م. ایران، در نوع خود و در تاریخ جهان بی نظیر است. در یک سوی این مبارزه، تمام مردم (بی سلاح و
با دستان خالی) و در سوی دیگر آن، مقتدرترین پادشاه خاورمیانه، ژاندارم غرب گرای خلیج فارس، خاندان و اطرافیان او قرار
داشتند که از سوی ارتشی مدرن حمایت می شدند. در ژانویه ۱۹۷۸م. بحران، نظام شاهنشاهی را فرا گرفت. بعد از سیزده ماه
تظاهرات و راهپیمایی های اعتراض آمیز و دسته جمعی که به کشته شدن بیش از بیست هزار تن و زخمی و مجروح شدن بیش
از صد هزار تن انجامید، بالاخره استبداد مطلق خاندان پهلوی از هم فرو پاشید.

فشار و شکنجه های طاقت فرسا و گسترش و رواج فساد، همچون غدّه سرطانی در قلب نظام سیاسی ایران و به خصوص
فساد و آلودگی خاندان حکومتی، دو عامل عمده انقلاب محسوب می شوند. هر چند اقشار مختلف مردم در این مبارزه و
اعتراض، همصدا و همپیمان بودند، ولی عنصر اساسی این نهضت، قیام اعتراض آمیز روحانیون شیعه و مسلمانی بودند که
توسط مراجع تقلید بزرگ رهبری می شدند. جهش، عمق و قاطعیت مخالفت و اعتراض، شور و شوق آزادی خواهانه انقلاب
مردم ایران، وسعت فوق العاده ای به خود گرفت؛ برای مثال، سه بار شاهد بودیم که چیزی در حدود سه میلیون تن در
شهرهای بزرگ به خیابان ها ریختند و علیه رژیم به تظاهرات و راهپیمایی پرداختند. بی شک این تظاهرات، در میان مهم ترین و
عظیم ترین راهپیمایی های مردمی قرار داشته که در طول تاریخ بی نظیر بوده اند.۱

مجتهدان و مراجع بزرگ تقلید، در این قیام و شورش، نقش کاتالیزور را ایفا کردند؛ بدین معنی که حرکت های عظیم مردمی از
این نقطه، هماهنگ و سازماندهی می شدند و البتّه بدیهی است که چهره برجسته این گروه از مراجع، شخص آیه الله روح الله
خمینی بود. از قرن نوزدهم به این سو، عالمان و روحانیون ایرانی، بی وقفه در امور سیاسی دخالت کرده اند.۲ فتوای آیه الله
شیرازی در سال ۱۸۹۱م. مبنی بر تحریم تنباکو که به لغو انحصار شرکت بریتانیایی انجامید، به عنوان اولین واکنش سیاسی
روحانیون مذهبی محسوب می شود. در سال ۱۹۰۶م. اکثریت قریب به اتفاق روحانیون بلندپایه از نهضت مشروطه مردم
ایران حمایت کردند و از آن پس نیز روحانیون مدام به عنوان قطبی مخالف و معترض مطرح بوده، به خصوص در جریان
بحران های قدرت های حاکم (در سال های ۱۸۹۰، ۱۹۲۱، ۱۹۵۰، ۱۹۵۳، ۱۹۷۸) نقش خود را ایفا کرده اند.

مخالفت و اعتراض سیاسی عالمان در تاریخ معاصر ایران، امری ثابت و مستمر است.۳ روحانیون به عنوان تنها تشکل غیر
وابسته به حکومت، ریشه های مستحکم و عمیقی در میان مردم داشته، به زبانی ساده و قابل فهم برای تمام مردم حرف
می زنند. با این حال، نظریه حکومت روحانیت را برای اولین بار امام خمینی مطرح ساخت و بدین ترتیب، دخالت عالمان و
روحانیون مذهبی در امور سیاسی، شکلی کامل به خود گرفت.

در سال ۱۹۶۳م. آیه الله خمینی در رأس حرکتی مخالف با «انقلاب سفید» قرار گرفت و علناً در مقابل نظام سیاسی شاه
اعتراض و ایستادگی کرد. وی همچنین رهبری اعتراضات مردمی را نیز بر عهده گرفت. دستگیری وی در ایام سوگواری ماه
محرم ۱۹۶۳م. زمینه قیام و شورشی همگانی را فراهم آورد؛ شورشی که با خشونت تمام در هم کوبیده شد. آیه الله خمینی
امتیازات قضایی و تجاری را که قدرت های استعماری غرب در سرزمین ایران برای خود قائل شده بودند -مانند مصونیت
قضایی نظامیان آمریکا در ایران- نوعی بازگشت به کاپیتولاسیون تلقی کرده، آن را شدیداً رد کرد. لغو این امتیازات و
انحصارات، انحلال پارلمان ایران در اکتبر ۱۹۶۴م. را نیز به دنبال داشت.

اعتراض و موضع گیری آیه الله خمینی در مقابل کاپیتولاسیون، موجب تبعید وی به ترکیه، عراق و سرانجام فرانسه شد.
شکست ظاهری حرکت امام، به تدریج موفقیت شایان ذکری را برایش رقم زد؛ زیرا در سایه این حرکت، همگان و به خصوص
روشنفکران از نقش و اهمیّت روحانیت در حرکت های سیاسی آگاهی پیدا کردند.

به طور قطع با در نظر