پاورپوینت کامل از شعور شناخت تا شور شیدایی ; شناخت امام زمان علیه السلام چه نقشی در بندگی خدا دارد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از شعور شناخت تا شور شیدایی ; شناخت امام زمان علیه السلام چه نقشی در بندگی خدا دارد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از شعور شناخت تا شور شیدایی ; شناخت امام زمان علیه السلام چه نقشی در بندگی خدا دارد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از شعور شناخت تا شور شیدایی ; شناخت امام زمان علیه السلام چه نقشی در بندگی خدا دارد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

هدف از آفرینش، بندگی است۱ و اساس و پایه بندگی خداوند، شناخت اوست۲ و عالی ترین تبلور این شناخت، شناخت اوصیای
پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله است.

بی گمان، یکی از وظایف مهم بندگان در مقابل پروردگار متعال، کسب معرفت و شناخت آن وجود مقدس است و این معرفت،
زمانی به کمال می رسد که پیامبران الهی، به ویژه آخرین پیامبر صلی الله علیه وآله را به خوبی شناخته باشیم و این مهم، حاصل
نمی گردد، مگر زمانی که شناخت انسان به اوصیای او، به ویژه آخرین حجت الهی علیه السلام، در حد امکان، حاصل شود و اگر
شناخت حجت الهی حاصل نشود، بیم گمراهی می رود.

از حسین بن علی علیه السلام نقل شده که به اصحاب خود درباره شناخت خداوند متعال چنین فرمود: «ای مردم! همانا خداوند
متعال، بندگان را نیافرید؛ مگر برای آن که او را بشناسند؛ پس در آن هنگام که او را شناختند، بندگی او را کردند و آن هنگام که
او را بندگی کردند، با عبادت او، از عبادت غیر او بی نیاز گردیدند».

شخصی پرسید: «ای پسر رسول خدا! پدر و مادرم به فدایت؛ معنای شناخت خدا چیست»؟

سالار شهیدان علیه السلام در پاسخ فرمود: «شناخت خدا، یعنی اهل هر زمانی، امامی را که اطاعتش بر آنها واجب است، بشناسند».۳

بنابراین، به روشنی معلوم می شود که شناخت امام، از شناخت خداوند متعال جدا نیست؛ بلکه یکی از ابعاد آن است؛ چنان که
در نهج البلاغه آمده است: مدار دخول در بهشت، شناختن امامان و مدار و محور ورود در آتش نیز انکار امامان است.

اگر برای کسی این معرفت به دست آمد، هرگز تقدیم یا تأخیر ظهور مهدی آل محمد علیه السلام، گَرد ملال بر خاطرش ننشاند.

از این روایات، به روشنی استفاده می شود که همه فضیلت ها و ارزش ها در بندگی خدای متعال، به داشتن معرفت امام علیه السلام و
ملتزم شدن به آن برمی گردد؛ به طوری که اگر کسی این اکسیر گرانقدر را در اختیار داشته باشد، هیچ کمبودی از نظر آن چه
مطلوب خداوند متعال است، ندارد؛ علاوه بر این، معرفت امام، امری قلبی است که نتیجه اش، محبت و ولایت وی و آرزوی یاری
کردن آن حضرت در زمان ظهور و خدمت کردن در زیر پرچم وی می باشد. دیدن با چشم سر، دخالتی در تحقق این امر قلبی
ندارد و لازمه آن هم نیست. چه بسا کسانی درک زمان حضور ائمه علیهم السلام یا پیامبر صلی الله علیه وآله را کرده بودند، اما هیچ معرفتی
نسبت به آنان نداشتند. در تاریخ می بینیم که دشمنان قسم خورده و درجه اول پیشوایان ما، همان کسانی بودند که سال ها با
اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام زندگی می کردند و در حالات مختلف همراه آنان بودند.

معرفت امام علیه السلام، آن شناخت و پذیرش قلبی است که اگر کسی آن را نداشته باشد، دیدن هر ماه و هر هفته و هر روز امام
علیه السلام، برایش هیچ تأثیری ندارد؛ البته اگر کسی اهل معرفت باشد، مشاهده حسی آن بزرگوار، برایش سبب افزایش معرفت و
افزایش ارادت و تسلیم نسبت به وی می گردد و زمینه ای برای اظهار آمادگی نسبت به یاری وی، در زمان ظهور خواهد بود.

از این دو مطلب می توان نتیجه گرفت که اگر کسی معرفت امام علیه السلام و در نتیجه، آمادگی برای یاری او را داشت، ولی به علتی
که از عهده وی خارج بود، از درک محضر آن بزرگوار و خدمت وی، محروم بود، خداوند پاداش کسی را که زمان ظهور امام
علیه السلام را درک کرده و در لشکر وی انجام وظیفه نموده است، به او می دهد و او را از این ثواب بزرگ محروم نمی کند.۴

راه های شناخت امام علیه السلام

شناخت و معرفت امام از راه های زیر ممکن است:

۱. تصریح و اعلام پیغمبر؛ یعنی خبر دادن از جعل و نصب الهی یا جعل و نصب امام به امر الهی که در صورت اول، جعل و
نصب بدون واسطه انجام می شود و فعل الهی است و سخن پیامبر صلی الله علیه وآله، مثل خبر دادن از آن است و در صورت دوم، فعل
الهی است که به واسطه پیغمبر انجام می گیرد و استناد آن به خدا نیز مثل بسیاری از افعال ملائکه به خدا صحیح است؛ چون
آنان به امر خدا انجام می دهند و تعیین نص هر امام بر امامت امام بعد از خودش نیز همین گونه است.

۲. شناخت امام از راه معجزه که ظهور آن به دست کسی که مدعی امامت باشد، دلیل بر صدق ادعای اوست و به بیان بعضی
از بزرگان، دلیل بر نص و نصب او از جانب خداست؛ زیرا در این مسئله دو نظر است؛ یکی این که معجزه مستقلاً دلیل بر
امامت است و دیگری این که دلیل اصلی، نصب و نص پیامبر یا امام سابق است و معجزه، دلیل بر نصب است که اگر نص
مفقود باشد و معجزه باشد، معجزه دلالت دارد بر این که نص بر صاحب معجزه بوده است و به دست ما نرسیده است.

۳. شناخت از راه سیره عملی؛ اخلاق، کردار، رفتار و وضع زندگی، یکی از راه های شناخت امام برای کسانی است که اهلیت
تشخیص را داشته باشند و بتوانند از اخلاق، سلوک و گفتار و معاشرت های گوناگون، صاحب این مقام را بشناسند.۵

با توجه به انبوه روایات معتبر – در کتاب های بزرگان دین که حکایت از سه راه فوق می کند – راه برای شناخت امام زمان
علیه السلام باز است.

نشانه های شناخت امام زمان علیه السلام

در روایات برای شناخت امام، آثاری ذکر شده که برخی عبارتند از:

۱. محبت و دوستی امام

رسول اکرم صلی الله علیه وآله به عنوان اشرف انبیا و آخرین فرستاده الهی، آن گاه که سخن از آخرین وصی خود به میان می آورد، در
نهایت احترام از بزرگ ترین واژگان محبت یعنی «بابی و امی؛ پدر و مادرم فدای او» بهره برده است؛ آن جا که می فرماید: «پدر
و مادرم فدایش باد که او، همنام من و شبیه من و شبیه موسی بن عمران است که بر او نورهایی احاطه دارد».۶

آن گاه که نگاه تیزبین علی بن ابیطالب