پاورپوینت کامل دانشگاه؛ شوره زار بی توجهی ; گزارش تحلیلی از وضعیت علم و زندگی در دانشگاه ها ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانشگاه؛ شوره زار بی توجهی ; گزارش تحلیلی از وضعیت علم و زندگی در دانشگاه ها ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانشگاه؛ شوره زار بی توجهی ; گزارش تحلیلی از وضعیت علم و زندگی در دانشگاه ها ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانشگاه؛ شوره زار بی توجهی ; گزارش تحلیلی از وضعیت علم و زندگی در دانشگاه ها ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

Alia_782003@yahoo.com

ماجرای نیلوفر، دانشجوی ۲۴ ساله کرمانشاهی که برای تأمین هزینه تحصیل، مجبور شد تا همزمان با درس خواندن در رشته حسابداری یکی از
دانشگاه های تهران، به عضویت یکی از خانه های فساد در بیاید، گوشه ای از واقعیت های تلخی است که جامعه ما را تهدید می کند.

وقتی این ماجرا در پاییز سال ۱۳۸۲، در مطبوعات انعکاس یافت، کمتر کسی سعی کرد تا تراژدی این دختر روستایی را که پس از سه سال اقامت
در لانه تباهی، سرانجام خود را به پلیس معرفی کرد، به صورت عمیق تحلیل نماید.

مسلم است که ارتکاب چنین اعمالی نزد دانشگاهیان ایرانی، به هیچ وجه امر فراگیری نیست و به همین دلیل هم این ماجرا در کنار صدها خبر
مربوط به فحشا در مطبوعات ایران، چشم ها را خیره کرده است؛ اما اگر کنار این داستان به آسانی گذر کنیم، فردایی نه چندان روشن در
انتظارمان خواهد بود.

در این گزارش، به سبک و سیاق همیشگی، به مسئله به حاشیه رفتن درس خواندن و علم اندوزی در دانشگاه ها می پردازیم.

آیا علل و عواملی وجود دارد که بتواند هر چیزی غیر از درس خواندن را به دل مشغولی اصلی دانشجویان تبدیل سازد؟

طرح یک مسئله

گروهی از دانشجویان، اتوبان روبه روی خوابگاه را مسدود کرده اند و فریاد می زنند که باید رئیس دانشگاه را ببینند. بعضی
روزنامه آتش می زنند و بعضی که تندتر هستند، با سنگ، شیشه های خوابگاه را هدف می گیرند.

به نظر شما این همه حرص خوردن و بلوا برای چیست؟ این حرکت، چه دلیلی می تواند داشته باشد. آیا آنها برای اصلی ترین
چیزی که به خاطر آن به دانشگاه آمده اند، یعنی درس، تجمع کرده اند و مثلاً برای اعتراض به نحوه تدریس استادان و کمبود
منابع علمی اجتماع کرده اند؟

نه، اشتباه نکنید؛ همه این شلوغی ها، برای سوسک است؛ جانور نگون بختی که به همراه صدها نوزاد دلبند خود که در شکم
داشت، از سر ناچاری به داخل دیگ قیمه خزیده بود و البته نصیب یک دانشجو شده بود.

راستی هر سال، ده ها تجمع و اعتراض به همین شکل در سراسر کشور برگزار می شود؛ کدام یک صبغه علمی دارد؟ اگر چه
این فرضیه به تنهایی، برای این که بررسی کنیم که جایگاه درس و علم در دانشگاه ها کجاست، کافی به نظر نمی رسد؛ اما
نشان از به حاشیه رفتن متن، در نظام آموزش عالی ماست. ما سعی می کنیم که این مشکل را با چشمان باز بررسی کنیم.

دختری با دستکش سفید

چند وقتی بود که وقتی به کتابخانه دانشکده می رفتم، دخترکی لاغر و نحیف را می دیدم که با دستکش سفید و یک ماسک یک
بار مصرف که البته هیچ وقت آن را عوض نمی کرد، کتاب های روی میز مانده را به داخل قفسه کتاب های مرجع برمی گرداند و
گاهی هم به مخزن اصلی کتاب ها می رفت و همان جا پای آسانسور کتاب، همین کار را انجام می داد. نکته جالب برای من این
بود که او هیچ وقت با بقیه کارمندهای کتابخانه صحبت نمی کرد و حتی برای ناهار همراه آنها به محل غذاخوری نمی رفت.

همیشه تصویر دخترک با سرفه های خشک و مداومش در ذهنم بود تا آن که وقتی برای انجام کاری به دانشکده دیگری از
دانشگاه رفتم، همان دختر را دیدم که همراه چند تا از همکلاسی هایش از در کلاس بیرون می آمدند.

تازه فهمیدم ماجرا چیست؛ «کار دانشجویی».

کار کردن دانشجویان در داخل دانشگاه ها، برای تأمین بخش بسیار اندکی از هزینه های تحصیلی، موضوع جالب توجهی
برای شروع این گزارش است؛ زیرا بیانگر چند مسئله مهم است؛

– این که مسئولان آموزش عالی و دانشگاه ها پذیرفته اند که بخش زیادی از دانشجویان – حتی دانشجویان روزانه دولتی –
برای تأمین حداقل های زندگی خود، دچار درد سر هستند.

– این که وام های تحصیلی پرداختی به دانشجویان، برای بعضی از رشته ها، هزینه کالای مصرفی برای یک پروژه عادی هم
نیست و کفاف زندگی آنها را نمی دهد.

– این که مسئولان آموزش عالی بر این باورند که الزامی وجود ندارد تا نیاز دانشجو حتماً به طریقی حل شود تا به درس،
مطالعه، شأن و جایگاه او لطمه وارد نشود و مثلاً اگر دانشجوی جغرافیا به دانشکده فنی برود و پرونده حمل و نقل کند و یا
دانشجوی عمران به دانشکده حقوق برود و برگه های انتخاب واحد را دسته بندی کند، هیچ اشکالی ندارد؛ چون او باید به هر
طریقی که شده، زنده بماند تا مدرک بگیرد.

این مسئله، یک معضل است و بیشتر از آن که اقدامی جهت ارتقای جامعه پذیری دانشجویان در خلال پرداختن به امور فوق
برنامه باشد، کاری برای جبران بخش اندکی از هزینه های دانشجویان است و نیز اتلاف ساعت هایی از وقت دانشجویان.

کار دانشجویی، معصومانه ترین شیوه از درس و مشق افتادن یک دانشجوست؛ اما قضیه به همین جا ختم نمی شود.

۱. افزایش گرایش به مواد مخدر

مدیر کل دانشجویان وزارت علوم در دولت پیشین، می گوید: نظرسنجی ها نشان می دهد که ۸۲ درصد از جامعه آماری، نسبت
به افزایش مصرف مواد مخدر در دانشگاه ها، احساس نگرانی کرده اند.

وی در عین حال توضیح می دهد که آمار مصرف مواد مخدر در دانشگاه ها، هنوز یک پنجم آمار تمام کشور است.

دکتر محدث در حالی از این آمار، ابراز خشنودی می کند که خود اذعان دارد فقط در سال ۸۱، پانصد و بیست و هفت دانشجو
به اتهام استعمال مواد مخدر، در زندان به سر برده اند. وقتی این تعداد را در کنار تعداد کسانی که به تفنن، مواد مخدر مصرف
می کنند و دانشجویانی که در امر تجارت مواد مخدر مشغول هستند، می گذاریم، شاید ابعاد فاجعه واضح تر شود.

در این میان، سخنان دبیر شورای صنفی کوی دانشگاه تهران، در خرداد ماه امسال، درباره تجارت مواد مخدر در کوی
دانشگاه، اگر چه با واکنش هایی تند همراه شد و او هم سرانجام مجبور به عقب نشینی از برخی اظهار نظرهایش شد، اما قابل
توجه به نظر می رسد. برخی سایت های غیر رسمی، ابعاد ماجرا را از این هم فراتر گزارش کرده اند.

سایت شنیدار، به نقل از مطبوعات داخلی می نویسد: مصرف مواد مخدر در شب های امتحان، برای بیدار ماندن، تا ۷۰ درصد
افزایش می یابد و حتی کسانی که اصلاً این کار را نمی کنند، برای آن که خوابشان نبرد، اندکی مواد مخدر را به اصرار دوستان
و از ترس منزوی شدن، استعمال می کنند.۲ نوع مواد مخدر مصرفی میان دانشجویان هم بسته به جنسیت یا میزان درآمد،
تفاوت می کند.

یکی از مواردی که بسیار طرفدار پیدا کرده، انواعی از مخدرهاست که به رمز واسطه، آنها را شیشه یا یخ می نامند. این واژه ها
حتی در کلاس ها، وسیله ای برای دست انداختن استادان می شود. همان قدر که ارائه این آمارها و مطالب آسان است، تکذیب
آن هم چندان مشکل به نظر نمی رسد؛ اما این واقعیتی است که شاید نه به این حجم، اما اندکی کمتر، در برخی خوابگاه ها به
ویژه مجتمع هایی که به دلیل وسعت قابل کنترل نیستند، وجود دارد.

شنیده شد که برای رفع این معضل، وزارت علوم تلاش دارد تا به برپایی سمینارهای آموزشی و نیز نمایش فیلم های
آموزشی، در خصوص اثرات سوء مواد مخدر بپردازد و آیین نامه های انضباطی هم قرار است سخت گیرانه تر شود.

اگر متهم به بدبینی نشویم، از پیش می توان دانست که این فعالیت ها همان قدر اثر دارد که فعالیت های ستادهای مبارزه با مواد
مخدر با میلیاردها تومان هزینه داشته است؛ زیرا هر دو، مبارزه با معلول، به جای رفع علت هاست.

۲. سالن دانشگاه یا Fashion Show

اوایل اردیبهشت امسال، ده ها نفر از دانشجویان یکی از دانشگاه های شمال غرب، در خیابان ویلا، مقابل ساختمان وزارت
علوم تجمع کردند تا نسبت به اشاعه آن چه فساد می نامیدند، در دانشگاه خود، اعتراض کنند.

آنها با برپایی نماز جماعت و شعار الله اکبر، بیش از هر چیز به اردوی مختلطی اعتراض داشتند که به گفته آنها از مصادیق
اشاعه فحشا بوده است. نظیر چنین اعتراض هایی فراوان دیده می شود.

مهرماه امسال، پایگاه خبری شریف نیوز، نامه یک دانشجوی سال دوم رشته مکانیک یکی از دانشگاه ها را مخابره کرد که طی
آن به شدت از شیوع بی حجابی و آرایش دختران دانشجو انتقاد شده بود. این نامه، انعکاس گسترده ای در سطح محافل
دانشجویی داشت.

در حالی که اعتراض به اختلاط یا آزادی بی حد و مرز در برخی دانشگاه ها وجود دارد، در مقابل، دانشجویان برخی از
دانشگاه ها از جداسازی پسرها و دخترها گلایه مند هستند.

اسفند سال ۸۲، سه دانشجوی پسر از یکی از دانشگاه ها، طی نامه ای سر گشاده، رئیس دانشگاه خود را تهدید کردند که اگر
جداسازی کلاس های دختران و پسران و نیز سخت گیری نسبت به روابط دختران و پسران تداوم یابد، به نشانه اعتراض، خود
را خواهند کشت. این درگیری دو جانبه و این سیاست یک بام و چند هوا که سیاست های فرهنگی دانشگاه ها را به سلیقه
مدیران آن مجموعه منوط ساخته است، بخش زیادی از انرژی فکری دانشجویان را به خود معطوف می سازد.

در این میان، اگر چه اصرار به مختلط بودن کلاس های درس دانشگاهی، از سوی دانشجویان برخی مراکز علمی با توجیه
حفظ احترام افراد صورت می گیرد، مشخص نی